Ν. Νικολόπουλος: Οι Ποινικές Διώξεις για το έγκλημα των Τεμπών, ανοίγουν δρόμο στην Αλήθεια και στην Δικαίωση για τις αθώες ψυχές που χάθηκαν!

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

«Μία πικρή και οδυνηρή δικαίωση στα όσα δημοσιοποιούσα τόσα
χρόνια, δικαίωση που όμως κανείς στη θέση μου δεν θα ήθελε
ποτέ του να έχει, διότι δεν θα ήθελε να επαληθευτεί το μέγεθος των
ευθυνών αρμοδίων», είναι το πρώτο σχόλιο που έκανε ο Πρόεδρος
του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος κ. Νίκος
Νικολόπουλος, με αφορμή τις Ποινικές Διώξεις σε βαθμό
κακουργήματος που ασκήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία
(EPPO) σε βάρος 23 ατόμων, (στην πλειονότητά τους υπαλλήλους της
ΕΡΓΟΣΕ), για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπου
χάθηκαν 57 συνάνθρωποί μας. Και σε συνδυασμό, όμως, με όσα ο ίδιος
ο κ. Νικολόπουλος έχει διαχρονικά καταγγείλει, για καθυστερήσεις και
παραλείψεις, τόσο εντός Βουλής, (με 66 Ερωτήσεις), όσο όμως, και
καταθέτοντας στοιχεία, τον περασμένο Μάρτιο, προς τις Ευρωπαϊκή
Εισαγγελία και την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Ο κ. Νικολόπουλος προσθέτει στη δήλωσή του:
«Θα ήθελα εγώ να είχα κάνει λάθος εκτιμήσεις, όταν σθεναρά
υποστήριζα ότι υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες για το έγκλημα των
Τεμπών και όταν προς τούτο ανταποκρίθηκα, τον Μάρτιο 2023, στο
κάλεσμα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να προσκομίσω πλήρη φάκελο
στοιχείων για τις τρομακτικές παραλείψεις στη (μη) εκτέλεση του έργου
της “αμαρτωλής” εργολαβίας “717”.
Ενώ παράλληλα, είχα αποστείλει ειδικό υπόμνημα και προς τον
Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου».

Και συνεχίζει στο μήνυμά του, ο Πρόεδρος του
Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος:
«Σε εκείνο το υπόμνημά μου προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,
σημείωνα:

“Η ανείπωτη τραγωδία με την σύγκρουση των δύο τρένων στα
Τέμπη, με τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, επιβεβαίωσε, με
τον χειρότερο δυνατό τρόπο, τις διαχρονικές καταγγελίες μου για
την καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, με τις διάσπαρτες
εργολαβίες που δεν ολοκληρώνονται ποτέ και τις απευθείας
αναθέσεις, με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των
συμφερόντων συγκεκριμένων μεγαλοεργολάβων. Πρακτική που
ακολουθείται στην Ελλάδα επί δεκαετίες και που μετέτρεψε το
σιδηροδρομικό δίκτυο σε ένα απέραντο και αέναο εργοτάξιο, με
τα τρένα να κυκλοφορούν χωρίς καμία σύγχρονη προδιαγραφή
ασφαλείας, κυριολεκτικά στα «τυφλά»”.

Επίσης, όντας κοινοβουλευτικός με εμπειρία άνω των 30 ετών και
ρεαλιστής, διατύπωνα και τις επιφυλάξεις μου εντός υπομνήματος:
“δεν τρέφω αυταπάτες για την εξέλιξη της υπόθεσης που
διερευνάτε, δεδομένου ότι, όπως προκύπτει από τη μέχρι τώρα
εμπειρία μου, ακόμη κι αν οι διερευνώμενες υποθέσεις
καταλήξουν σε άσκηση ποινικών διώξεων, τα μεγάλα συμφέροντα
που εμπλέκονται σ’ αυτά τα σκάνδαλα βρίσκουν τον τρόπο, είτε με
τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, είτε αλλιώς, να πέφτουν στα
«μαλακά» ή και να αθωώνονται εντελώς, όπως έγινε με το μεγάλο
σκάνδαλο της αμαρτωλής σύμβασης 994/2005 του Προαστιακού
Σιδηροδρόμου”.

Σήμερα, όμως, αισθάνομαι ότι ίσως τελικά να μπορέσει να “ανοίξει» ο
δρόμος για τη Δικαίωση. Όχι για την Δικαίωση όλων όσων, και εμού
προσωπικά, που βλέπαμε ότι «δεν ήταν στραβός ο γιαλός» αλλά ότι

«στραβά αρμένιζαν κάποιοι αρμόδιοι» έστω κι αν ετίθετο σε κίνδυνο η
ασφάλεια συμπολιτών, αλλά για την Δικαίωση των 57 Συνανθρώπων
μας που χάθηκαν στον «βωμό» της «διαφθοράς» ή της «ολιγωρίας» ή
της έλλειψης ενσυναίσθησης και αυξημένης αίσθησης καθήκοντος
ορισμένων αρμοδίων».

Και στο μήνυμά του, ο κ. Νικολόπουλος καταλήγει:
«Είναι μια Δικαίωση που η Πατρίδα την χρωστά, ως ό,τι πιο ελάχιστο
μπορεί να δώσει, στους συγγενείς αυτών των παιδιών που χάθηκαν,
των παιδιών όλων μας»!