~Enver Zeren:Φως στη Ψυχή ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Μακάρι τασάκι μου να είχες ψυχή να έβλεπες βαθιά τις γυναίκες…
Εγώ πάντα κοίταζα όλες τις γυναίκες με πολύ τρυφερότητα.
Είναι τόσο όμορφα πλάσματα που ακόμα και τα ψέματα τους είναι όμορφα!
Αχ εμείς οι άντρες τασάκι μου τους χρωστάμε τόσα.
Γίνονται μάνες και φτιάχνουν τόσο αγνή, καθαρή, απερίγραπτη αγάπη.
Γίνονται φίλες όταν σε εμπιστευτούν, φτιάχνουν μια ψυχή και γίνονται τόσες ψυχές. Γίνονται γυναίκες και φτιάχνουν τις νύχτες με ένα πάθος που μυρίζει τόσο έρωτα…
Και ξέρεις τι λέω τασάκι μου… όταν δεν έχεις φως στη ψυχή, δεν μπορείς να βλέπεις την ομορφιά τους ακόμα και αν έχεις δεκάδες μάτια…
Στο χωριό που γεννήθηκα τασάκι μου, υπήρχε ένας άνθρωπος που είχε γεννηθεί τυφλός.
Ήταν παντρεμένος και νομίζω είχε πέντε παιδιά ή έξι παιδιά.
Όταν ήμουν μικρός, σαν παίζαμε με τα παιδιά του χωριού, δίψασα και περνώντας από το σπίτι του, ζήτησα νερό.
Η γυναίκα του του έφερε να πιώ και τότε άκουσα τα λόγια που της είπε…
«Χατιτζέ, ποτέ δεν με πείραξε που δεν έχω μάτια, αλλά για μια φορά θα ήθελα να τα έχω, για να πιστέψεις ότι βλέπω την ομορφιά σου!…».
Δηλαδή με λίγα λόγια τασάκι μου, όταν θες να βλέπεις και να μην έχεις μάτια, βρίσκεις μάτια.
Αλλά ποτέ όμως δεν μπορούν να βλέπουν αυτοί που δεν θέλουν να βλέπουν ακόμα και αν τους δώσεις δεκάδες μάτια!!!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Κούρδου συγγραφέα Enver Zeren “Ταμάρα Κουβέντες με το τασάκι μου”

Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη