~Τυλιγάδα Κωνσταντίνα: Η μέρα αυτή μου φέρνει στο νου κάτι από τα μαθητικά μου χρόνια ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Στο τότε: Γυμνασιόπαιδα ,Γ’ Γυμνασίου , παραμονές της επετείου,η γράφουσα ορίζεται σημαιοφόρος .

Οποία τιμή … χαρά και συγκίνηση .
Πρόβες για την παρέλαση στον αύλειο χώρο του σχολείου, με την γαλανόλευκη να κυματίζει στα χέρια μου , ένα κοντάρι πιο βαρύ από μένα .. λύγιζα τη μεση μου,έχανα το βηματισμό για να ισορροπώ,κοιτάζοντας το γαλάζιο και να χάνομαι σε σκέψεις ..

Μπλε φουστίτσα, λευκό πουκάμισο, μοκασινάκι και τα απαραίτητα λευκά γάντια στα χέρια .

Παραμονές 28ης Οκτωβρίου, μια ηλιόλουστη μέρα.. εκεί που το φθινόπωρο συναντά -μετωπικά- για τελευταία φορά το καλοκαίρι ,μετά το τέλος της πρόβας, μια συμμαθήτριά μου,που ένιωσε πως αδικήθηκε που ήμουν εγώ αντί για εκείνη σημαιοφόρος κι ορίστηκε ..
»απλά παραστάτης» , εκ δεξιών μου δίπλα μου ,

κι ενώ σε όλες τις πρόβες γκρίνιαζε πως γέρνω προς το μέρος της με το πανί της σημαίας να πέφτει πάνω της (δίκιο είχε σε αυτό )
τη μέρα εκείνη το προχώρησε πολύ …

Προσέβαλε ένα πρόσωπο που αγαπούσα κι αγαπώ πολύ .
Μια άλλη συμμαθητρια μας(«έφυγε» νωρίς από μας εδώ),για το ..»ποιόν» και την ηθική της .

Ορφανή την ανεβάζανε, πουτ@νάκι την κατεβάζανε .
Η μάνα της καθαρίστρια στο σχολείο .
Ακούγεται μελό για κάποιους αλλά τα χρόνια εκείνα και σε κλειστές κοινωνίες … «γραφικά ,καταπράσινα» χωριουδάκια , κάπως έτσι γινόταν τα πράγματα .

Εύκολη «λεία» για τους αχόρταγους εφήβους με τα σπυριά,την τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα να χορεύουν τρελό χορό …

Μαζί με κείνη προσέβαλε και μένα που ήμουν η μόνη στην τάξη που έκανα παρέα μαζί της …
Της είπα να ανακαλέσει , δεν το έκανε … Αντ’ αυτού , όπως είχα βγάλει τα γάντια και τα κρατούσα στα χέρια , μού τα έριξε κάτω …. στο χώμα .
Κοίταξα μία το χώμα , μία εκείνη .. αργά αργά …. της είπα να τα μαζέψει και να μου τα δώσει …
Με ειρωνεύτηκε τύπου .. «τι θα μου κάνεις» ;;και της έκανα …
Ένα χαστούκι που δε θα ξεχάσω όσο έχω ανάσα….
Έφυγε τρέχοντας, κλαίγοντας … μετά καταλαβαίνετε .
Αιφνίδιο μεγάλο .
Καθηγητές , συμβούλιο διδασκόντων … δεν έβγαλα λέξη στους καθηγητές .
Εκείνη πάλι και οι γονείς της , ζητούσαν την παραδειγματική τιμωρία μου .
Υποψήφια για αποβολή .

Θυμάμαι τη μάνα μου να βγάζει από τη λουστρίνι τσάντα της το μαντήλι της και τη βεντάλια της , τον πατέρα μου κατακόκκινο από ντροπή .

Δεν πήρα ( αγαπημένο παιδί αρκετών καθηγητών ,παρά τη δυναμική φύση ) αλλά , δεν κράτησα και ποτέ τη σημαία αυτή στη μεγάλη παρέλαση .
Εκείνη παρέμεινε παραστάτης (;)
Ο πατέρας μου με τιμώρησε , προβληματισμένος για μένα .
Η μητέρα μου , που είχε ράψει ένα ωραιότατο «ντε πιες» για την περίσταση , έπαθε σοκ …( Το φόρεσε λίγες βδομαδες μετά στο γάμο του ξαδέρφου μου .. να ναι καλά το παιδί ..)

Η … συμμαθήτρια,ήταν η κόρη του Δημάρχου.

Με το άλλο κορίτσι (αγαπημένη μου ψυχή), κάναμε παρέα σε πολλά δύσκολα, μέχρι που «έφυγε» .
Και γω…
Αυτό το χαστούκι,δεν το μετάνιωσα στιγμή .
Ακόμα και τώρα ,όταν συναντηθούμε … κοιταζόμαστε μόνο .
Δε μιλήσαμε ποτέ ξανά ..

Χρόνια πολλά …γαλανόλευκη .

Τυλιγάδα Κωνσταντίνα
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη