Τι έπρεπε και τι δεν έκανε ο Μητσοτάκης στη συνάντηση της άτυπης διάσκεψης για τα Βαλκάνια

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσκάλεσε στην Αθήνα τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, στο περιθώριο της υποτιθέμενης άτυπης διάσκεψης για τα δυτικά Βαλκάνια.

Οποιοσδήποτε πρωθυπουργός οποιασδήποτε κυρίαρχης χώρας, θα αξιοποιούσε την συγκεκριμένη σύναξη για να προωθήσει, να παρουσιάσει, να υπηρετήσει ή να επιβάλει τα συμφέροντα της χώρας του.

Ο Μητσοτάκης όμως, δεν έκανε ούτε καν μία απλή αναφορά στα κρίσιμα και πολλά εθνικά θέματα, τα οποία έχουν υπαρξιακή σημασία για την επιβίωση της πατρίδας μας.

Δεν άρθρωσε λέξη για την συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, η οποία είναι πολύ χειρότερη, πολύ πιο βάρβαρη, και φυσικά πολύ παλαιότερη από το δράμα της Ουκρανίας. Δεν έβγαλε άχνα για την εισβολή της Τουρκίας στην εθνική μας κυριαρχία μέσω του παράνομου μνημονίου με τη Λιβύη. Θέματα που όχι μόνο θα έπρεπε να είναι πρώτα σε κάθε δημόσια διεθνή εμφάνιση του πρωθυπουργού, αλλά θα έπρεπε να έχουν επισύρει – με την απειλή του βέτο – ανάλογες και χειρότερες κυρώσεις στην Τουρκία με αυτές που επιβλήθηκαν στην Ρωσία.

Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ώρα που η Ελλάδα καιγόταν, υποσχέθηκε την «αναστήλωση» της Οδησσού. Την ίδια υπόσχεση είχε δώσει και για το μαιευτήριο της Μαριούπολης, το οποίο όμως εντέλει το αποκατέστησε ο Πούτιν.

Η συμπεριφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν μπορεί να εξηγηθεί με βάση την πολιτική, ούτε τη διπλωματία, ούτε καν τη λογική.  Δώστε εσείς την ερμηνεία που θέλετε…