~ Δέσποινα Αποστολάκη: Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται ~
Γράφει η Δέσποινα Αποστολάκη
Παρασκευή
17
Μαϊου
2024
Γράφει η Δέσποινα Αποστολάκη
Γράφει η Δέσποινα Αποστολάκη
Γράφει η Δέσποινα Αποστολάκη
Θέλω.. Θέλεις.. Θέλουμε..
Γράφει η Δέσποινα Αποστολάκη
Γυναίκα....Εσύ...
Οι λέξεις σφιγμένες ακόμη, το αίμα δειλιάζει να τρέξει στις φλέβες κι είναι που αρχίζω να παγώνω..
Μήνες,μέρες ,ώρες,στιγμές... Και γελάγαμε τόσο που τρόμαξαν οι τυφώνες, που ξεγελάσαμε τα ηφαίστεια,που τιθασσεύσαμε τη θάλασσα..
Ένα φιλί πέρναγε μια μέρα μέσα από έναν εφιάλτη. Φοβήθηκε κοντοστάθηκε και σκέφτηκε” Που πάω εγώ τώρα μέσα σε κατεστραμμένα χείλη; Που να ακουμπήσω να αφήσω τα δώρα μου, την γεύση, την αίσθηση, τη μυρωδιά της ηδονής,το τρέμουλο της ψυχής μου, την ανάμνηση μου;.” Ύστερα καθως προχωρούσε πέρασε μέσα απ’το όνειρο …. “Αχ τι όμορφος […]
Σαν σήμερα , πριν απο σαράντα έξι χρόνια μια σειρήνα ξύπνησε εκείνα τα συναισθήματα που είχε ο κόσμος φυλαγμένα , ξέρεις εκείνα που για τίποτα δεν ήθελε να φορέσει. Είμαστε διακοπές με τους γονείς μου σ’ενα νησί και ξαφνικά ο ήλιος ράγισε στα μάτια μας.. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε στο λιμάνι να φύγει για τα […]
Σε αγαπάω… Έτσι αρχίζω να σου λέω κάθε πρωί.. Ει.. κοίτα με.. Εδώ σου μιλάω… μην γυρνάς την πλάτη.. Όταν λέω ”Σ’αγαπώ”, αγαπώ Εσένα Όχι άλλον.. Όταν λέω ” Σε θέλω”,θέλω Εσένα Όχι άλλον.. Όταν λέω ”Σε νοιάζομαι”, νοιάζομαι Εσένα Όχι άλλον.. Όταν λέω ”Μου λείπεις”, μου λείπεις Εσύ Όχι άλλος.. Όταν λέω ”Αγκάλιασε με”,το […]
Ξέρεις κάποια στιγμή όλα ερήμωσαν Ζωές μικρές που στο πέρασμα τους έβαλαν πλακάκια στης αυλής το χαράκωμα. Φωνές που άπλωσαν εκείνα τα σχοινιά στο χάραμα Και όνειρα ζωγραφισμένα πάνω στις νυχτερινές ταράτσες σε ‘κείνα τα μεταμεσονύχτια πάρτυ Τι έμεινε απ’όλα ; Μια ελιά εκεί στο πρεβάζι να αραδιάζει νοσταλγίες. Κι ενα αεράκι να θυμίζει μυρωδιές […]
Άχ…Άχ…Παιδί Μου…. Θεέ Μου…Γιατί; Παιδί Μου… Σπλάχνο Μου Σάρκα Μου Αίμα Μου Ανάσα Μου Ζωή Μου Άχ…Γιατί Εσένα; Άχ…Γιατί ψυχή μου; Άχ…Γιατί Παιδί Μου…; Κρυώνεις Γιε Μου… Άνοιξε τα Μάτια Σου Μίλησε Μου Είμαι η Μάνα Σου Γιε ΜΟΥ… Συγχώρα Με που δεν Αντέχω .. Συγχώρα Με που Λυγίζω… Συγχώρα Με που είμαι Μάνα … […]
Έρχεται το βράδυ και γατζώνεται στη σκέψη Κι είναι οι λέξεις μισοκοιμησμένες.. Κι όμως μόλις πατήσουν στα πλήκτρα αρχίζει η παράσταση. Μια,μια ανεβαίνει στη σκηνή και ξεγυμνώνεται. Κι ειναι ξεσηκωμένες,αλλάζουν κουστούμια και τα πετάνε με τόση ευκολία μπροστά στο Χρόνο.. Μια θελει να πρωταγωνιστεί,μα όλες μαζί την τραβολογάνε. Ένα νυχτερινό στριπ-τίζ μπροστά στο βουβό ακροατήριο.. […]
Ε Σ Υ που ξέρεις .. Να είσαι …Μ Α Ν Α Να…Υπομένεις Να…Καρτερείς Να…Διεκδικείς Να…Απαιτείς Να…Παραχωρείς Να…Συγχωρείς Να…Αλλιώνεσαι Να….Χαράζεσαι Να…Υποφέρεις Να….Ακούς Να…Ξεπερνάς Να…Προσπερνάς Να…Δίνεσαι Να..Αγαπάς Να…Ερωτεύεσαι Να…Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι Σ Γ Υ Ν Α Ι Κ Α…ΣΕ ΟΠΟΙΑ ..ΑΠΟΧΡΩΣΗ… Γ Υ Ν Α Ι Κ Α…Η .. Μ Η Τ […]
Έτσι εϊναι η αγάπη μάτια μου.. Να κουμπώνει η μια ψυχή με την άλλη… Να σμιλεύει η μια σάρκα με την άλλη.. Να ανασαίνει ο ένας μέσα απ’τον άλλο… Να ξεδιψάνε τα χείλια με φιλιά ο ένας απ’τον άλλο.. Να νιώθουν τα χάδια σαν φτερούγες αγγέλου… Να λένε το σ’αγαπώ…και να μην τελειώνει ο ήχος […]
Σε σωστή ώρα νυχτώνει… Κάθε βράδυ έτσι κι απόψε νύχτωσε παίρνοντας μαζί του εκείνη που δάμασε τις λέξεις. Αλήθεια θέλω να γράψω γι’αυτήν τη γυναίκα που με ταξίδευε κάθε φορά που τη διάβαζα, μα πόσο θράσος έχω ε;.. Εγώ μια απειροελάχιστη των λέξεων να γράψω για την ποίηση προσωποποιημένη. Αλήθεια πόσο πιο ορφανές οι λέξεις […]
Έρχεσαι .. Έρχεσαι αυθαίρετα..; Έρχεσαι απρόσκλητα..; Έρχεσαι αθόρυβα…; Έρχεσαι για Ό Σ Ο..; Έρχεσαι με πρόθεση..; Έρχεσαι με εκδίκηση..; Έρχεσαι.. Αρπάζεις τη ζωή… Αρπάζεις τη γεύση.. Αρπάζεις την αφή… Αρπάζεις την ακοή.. Αρπάζεις τις λέξεις.. Αρπάζεις το βλέμμα.. Έρχεσαι.. Γεννάς τη χαρά Γεννάς την ελπίδα Γεννάς τη ζωή… Έρχεσαι.. Έρχεσαι γι’αυτό το γ@μημένο το Ό […]
Κι έγινα πανσέληνος για να σε τιμωρήσω. Θέλω κάθε φορά που γεμίζει το φεγγάρι να αντικατοπτρίζομαι μέσα του μόνο για σένα. Είσαι τυφλός πια και μόνο όταν έρχεται μια τέτοια νύχτα θα βρίσκεις το φως στα μάτια σου. Μέσα σε τόσο σκοτάδι μόνο εγώ θα φωτίζω το μέσα σου. Δεν μπορείς να με αγγίξεις πια […]
Κάποια σπίτια χιλιόμετρα μακριά σου… Έχουν βάλει τα γιορτινά τους.. Γέλια,φαΐ,χορός..φωνές… Χμ..κι εσύ να ψάχνεις μ’αυτό το βλέμμα τον ουρανό.. Ένα ”ΓΙΑΤΙ”…ζωγραφίζεις στο πέρασμα του Άι-Βασίλη.. Μα κι αυτός είναι τόσο βιαστικός που δε ρίχνει ούτε βλέμμα εκεί κάτω.. Κι άλλωστε που να χωρέσει σε τόσα χαλάσματα γύρω σου ; Μερικές οβίδες..σφαίρες..πτώματα τα δώρα σου.. […]
Είχε κρύο εκείνη τη μέρα θυμάμαι.. Χριστούγεννα μύριζε η πόλη.. Στη γωνιά του σπιτιού ήρθε μια κοπέλα και πούλαγε κάστανα. Τα παιδιά δεν έδιναν πολύ σημασία ένα ,δύο αν είχαν αγοράσει. Οι περαστικοί βιαστικοί προσπερνούσαν.. Ένα πρωί κοντοστάθηκε να αγοράσω κι όταν την κοίταξα στα μάτια τότε δάκρυσα… Ήταν η κοπέλα απο την πιο κάτω […]
Και ώρες ώρες μαζευέσαι απ’το έξω… Δε θέλεις άλλο να σκορπίσεις τον έαυτό σου. Θες να τον τιμωρήσεις απ’το φως της ζωής Θες μέσα στην κόλαση της μοναξιάς… ..να τον φυλακίσεις.. Διψασμένο,πεινασμένο,ευνουχισμένο… Πόσο κρατάει αυτή η τιμωρία; Χμ…Μπορεί για μια στιγμή χρονικά… Μέσα σου όμως κρατάει μια ολόκληρη ζωή. Κι είναι που ώρες ώρες διαλέγεις […]
Είπες να σε γυρέψω σε σένα.. Κι άρχισα να βαδίζω το σκοτεινό μονοπάτι του μυαλού σου Χωρίς να βαστιέμαι απο μέσα μου, Χωρίς δίχτυ προστασίας στ’απόκρυμνά σου. Ένα δύσβατο ατέλειωτο μονοπάτι. Όπου κι αν άγγιζα μια Άνοιξη ξεχασμένη έπιανα. Όπου κι αν κοίταγα μια θάλασσα αταξίδευτη ζούσα. Όπου κι αν φώναζα όλος ο αντίλαλος απ’τις […]
