Αναλύσεις

Η οργή των πολιτών που προκαλεί ανατριχίλα και “παγώνει” τους πολιτικούς

NEWSROOM 04.03.2023 | 12:24

Ακούστε το άρθρο

Η θλίψη για τον άδικο χαμό των 57 συμπολιτών μας, των νέων παιδιών, γίνεται οργή και η οργή σκορπίζει το φόβο στο πολιτικό σύστημα και ιδίως στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Οι ίδιοι ομολογούν στις ιδιαίτερες συνομιλίες τους πως η βιτρίνα της αποτελεσματικής διαχείρισης από την κυβέρνηση έσπασε, το πορτρέτο του καλού μάνατζερ Μητσοτάκη τσαλακώθηκε, το αφήγημα των “αρίστων” έγινε μπούμερανγκ και η παραίτηση Καραμανλή σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί ως ανάχωμα. Ούτε τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ μπορούν να λειτουργήσουν ως κυματοθραύστες. Και όσα το επιχειρήσουν θα νοιώσουν την οργή των πολιτών.

Μάλιστα, όσο περνούν οι μέρες και όσο θα γίνεται πιο γνωστό στους πολίτες ότι τον σταθμάρχη τοποθέτησε στη Λάρισα η Νέα Δημοκρατία και συνεπώς ότι το εγκληματικό ρουσφέτι προκάλεσε τόσο πόνο, τόση οδύνη και τόση θλίψη στους Ελληνες, η οργή θα γιγαντώνεται.

Η προσπάθεια να φορτώσουν ολόκληρη την ευθύνη στον σταθμάρχη των…αρίστων είναι εμφανής δια γυμνού οφθαλμού. Μόνο που τα βέλη που εξακοντίζουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη οργή, αφού αποκαλύπτουν τη φαυλότητα του επιτελικού κράτους.

Αν δε, η κυβέρνηση κάνει το λάθος επιχειρήσει να ποδηγετήσει την επιτροπή εμπειρογνωμόνων (πράγμα που με τη σύστασή της φαίνεται πως αυτό σκοπεύει να κάνει) θα το πληρώσει πολύ ακριβά. Το σύνδρομο Αθνάρ θα το πληρώσει και η ίδια. Οπως ακριβώς έγινε στην Ισπανία το 2004 όταν ο Αθνάρ επιχείρησε να κοροϊδέψει τους Ισπανούς σχετικά με την ταυτότητα που προκάλεσαν τις εκρήξεις στο κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης. Αποκαλύφθηκε η λαθροχειρία και εκεί που ο συντηρητικός υποψήφιος ήταν στις δημοσκοπήσεις μπροστά με 4,5%, τελικά έχασε τις εκλογές από τον σοσιαλιστή Θαπατέρο με 5% διαφορά.

Πάντως, όπως σχολίαζε καυστικά κυβερνητικός βουλευτής «τελικά, μόνο τα τρένα δεν μπορούσαμε να παρακολουθούμε στην κυβερνητική μας βάρδια», φράση που αποκαλύπτει το αδιέξοδο, την αμηχανία και την “παγωμάρα” που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Τώρα, κανείς στη ΝΔ δεν βάζει στοίχημα για τίποτα. Ολοι καταλαβαίνουν ότι το πολιτικό τοπίο έχει μεταβληθεί άρδην και ότι η κυβερνητική πλειοψηφία πηγαίνει προς τις κάλπες, όποτε κι αν τελικά αυτές στηθούν, με «σπασμένη τη βιτρίνα» της αποτελεσματικής κυβέρνησης που οδηγεί τη χώρα στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, όπως συχνά πυκνά, αρέσκεται να τονίζει ο Κ. Μητσοτάκης.

Στις μεταξύ τους συζητήσεις, υπουργοί και βουλευτές ρωτούν ο ένας τον άλλον πως θα πορευτεί έως τις εκλογές, αν θα κάνει ή όχι μεγάλες συγκεντρώσεις και με τί επιχειρήματα θα αντιμετωπίσει τους οργισμένους πολίτες που ζητούν απαντήσεις και πραγματική και ουσιαστική απόδοση ευθυνών – και όχι στημένες επιτροπές «καθρεφτάκια για ιθαγενείς».

Η γύμνια του κράτους μούδιασε τους «γαλάζιους»

Το κλίμα κατήφειας και αγωνίας είναι τόσο μεγάλο, που λίγο τους ενδιαφέρει αν οι εκλογές θα γίνουν στις 9 Απριλίου, δύο εβδομάδες αργότερα, ή στα τέλη Μαΐου. Αυτό που τους απασχολεί είναι πόσο μεγάλη θα είναι η ζημιά. Διότι, τα όπλα για τη μάχη της αυτοδυναμίας, προεξοφλούν ότι θα μείνουν στα θηκάρια. Η προσπάθεια θα επικεντρωθεί στον κατά το δυνατόν περιορισμό των βαριών συνεπειών της τραγικής αυτής υπόθεσης.

Μία προσπάθεια, που κατά γενική ομολογία, μόνο εύκολη δεν είναι, αφού με τη σημερινή λήξη του τριήμερου εθνικού πένθους και κυρίως με την ολοκλήρωση της μακάβριας διαδικασίας ταυτοποίησης των σορών αλλά και των κηδειών των νεκρών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, η αντιπολίτευση θα στοχεύσει την κυβέρνηση κατά ριπάς.

Άλλωστε, ώρα την ώρα, έρχονται στην επιφάνεια νέες συγκλονιστικές αποκαλύψεις που δείχνουν την απόλυτη γύμνια του κράτους και βεβαίως την αποκαθήλωση της σημαίας –έμβλημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δηλαδή του επιτελικού κράτους.

Χαρακτηριστικό του μουδιάσματος που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι ότι, πλην ελαχίστων, η πλειονότητα των κυβερνητικών, κοινοβουλευτικών αλλά και κομματικών στελεχών αποφεύγουν σαν το διάολο το λιβάνι την παρουσία τους στα ΜΜΕ. «Αυτοί που έβαλαν τα κάστανα στη φωτιά και τα ζέσταιναν επί μία τετραετία, να τα βγάλουν κι όλας», λένε οι περισσότεροι και επιλέγουν να πάνε στα χωριά τους για να μην μπουν στο κάδρο της αδιανόητης αυτής ιστορίας.