Οργιο ρουσφετιών στη Λάρκο

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Τα χάλια, το όργιο ρουσφετιών και τις κακοδαιμονίες της Λάρκο κατήγγειλε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης.

Μιλώντας στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στη Νέα Δημοκρατία, κατήγγειλε ρουσφέτια,  κακοδιαχείριση και λανθασμένες επιλογές στις διοικήσεις της τελευταίας δεκαετίας που οδήγησαν την εταιρεία στη σημερινή δυσχερή οικονομική κατάσταση και την οποία η Κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει.

Είναι αδιαμφισβήτητο ακόμη γεγονός, είπε ο Γιώργος Σταθάκης, ότι αυτή τη στιγμή η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται σε μία ιδιαιτέρως δυσχερή οικονομική κατάσταση, η οποία είναι αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης δεκαετιών, που λειτούργησε σωρευτικά. Θα αναφερθώ σε μερικά χρήσιμα παραδείγματα.

Θα ξεκινήσω 10 χρόνια πριν, όταν Πρόεδρος ήταν ο κ. Τσίπρας! Προφανώς πρόκειται για συνωνυμία με τον σημερινό πρωθυπουργό, του πρώην πολιτευτής Ευρυτανίας της ΝΔ (Βασίλης Τσίπρας – πέθανε το 2015), ο οποίος έμεινε στην… ιστορία της εταιρείας για την «θρυλική» συμφωνία με Κινέζους επενδυτές, που όλο έρχονταν αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκαν.

Οι συμφωνίες hedging

Διευθύνων Σύμβουλος ήταν ο στενός συνεργάτης του Πέτρου Δούκα, Κωνσταντίνος Θανάσουλας, ο οποίος αποφάσισε να προχωρήσει στην προπώληση των ποσοτήτων νικελίου που θα παρήγαγε η εταιρεία τα επόμενα χρόνια, υπογράφοντας και τα σχετικά συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου, το λεγόμενο hedging. Με τον τρόπο αυτόν εκχώρησε τα δικαιώματα πώλησης του νικελίου για το άμεσο μέλλον στην Goldman Sachs, εισπράττοντας σταθερό αντίτιμο.

Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά, ο αμερικανικός κολοσσός βγήκε κερδισμένος από τη συμφωνία, καθώς αυτή προέβλεπε τιμές νικελίου από 15.000 ως 30.000 δολ. / τόνο, ενώ το 2006 η τιμή είχε πλησιάσει τα 50.000 δολ. και το 2007 παρέμεινε πάνω από τα 30.000 δολ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι επί τρία χρόνια, που οι τιμές του νικελίου βρίσκονταν στα ύψη, η ΛΑΡΚΟ είχε προπωλήσει την παραγωγή της έως και 60% φθηνότερα!

Κακοδιαχείριση κατά τη θητεία Σκρέκα

Η μεγάλη αυτή ζημιά οδήγησε στην απομάκρυνση της διοίκησης στις αρχές του 2008. Νέος πρόεδρος ανέλαβε ο κ. Θεόδωρος Σκρέκας. Μόνο που αυτή τη φορά δεν πρόκειται για απλή… συνωνυμία αλλά για το επί σειρά ετών στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας (Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας 1990-93, Υποψήφιος Νομάρχης Τρικάλων 1994), που από το 1996 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Μαγνησίας, μέχρι τις εκλογές του 2007. Καθώς, τότε, δεν εξελέγη, αξιοποιήθηκε στη Διοίκηση της ΛΑΡΚΟ… Επανήλθε στη Βουλή το 2009, για να αποχωρήσει το 2012, όταν τον διαδέχθηκε, ως Βουλευτής Τρικάλων, ο γιός του, Κωνσταντίνος Σκρέκας.

Διευθύνων σύμβουλος του κ. Σκρέκα ήταν ο κ. Απόστολος Τσουκαλάς. Η εταιρεία βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική θέση, έχοντας διαθέσιμα μόλις 1 εκατ. ευρώ και αδυνατώντας να πάρει πιστώσεις από τράπεζες επειδή δεν διέθετε στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης. Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ρευστότητας, η Διοίκηση «έσπασε» τα συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνων.

Ήταν ένα ακόμα μοιραίο λάθος, καθώς είχε ήδη αρχίσει η «κατρακύλα» τις διεθνούς τιμής. Σύντομα, η ΛΑΡΚΟ υπό τη Διοίκηση Σκρέκα-Τσουκαλά, βρέθηκε να παράγει με κόστος 20.000-22.000 δολ. / τόνο και να πουλά σε τιμές χαμηλότερες από 10.000 δολ. Μέσα σε λίγα χρόνια, δηλαδή, οι διορισμένες από κυβερνήσεις της ΝΔ διοικήσεις, κατάφεραν να χαθούν κέρδη περί τα 400 εκατ. ευρώ και στη συνέχεια να καταγράφονται ετήσιες ζημιές άνω των 100 εκατ. ευρώ.

Τότε εμφανίζεται, επίσης, το ζήτημα των κρατικών ενισχύσεων, που ακόμη και σήμερα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη ΛΑΡΚΟ. Η διοίκηση προχωράει το 2009 σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 45 εκατ. ευρώ και συνεχίζει με μια σειρά κρατικών εγγυήσεων την περίοδο 2010-2014. Ως αποτέλεσμα η εταιρεία βρέθηκε κατηγορούμενη από την διεύθυνση Ανταγωνισμού της ΕΕ (DG Comp), η οποία ζητά την επιστροφή 135 εκατ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα η εταιρεία αδυνατεί σήμερα να δανειστεί και άρα να χρηματοδοτήσει επενδύσεις για την ανάπτυξή της.

Εξυπηρετήσεις ημετέρων κατά τη διοίκηση Σκρέκα

Παράλληλα με την κακοδιαχείριση, έχουμε και κατηγορίες για εξυπηρετήσεις ημετέρων. Ο κύριος Σκρέκας τοποθετείται Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΛΑΡΚΟ στις 22/2/2008, με αμοιβή 7.000 ευρώ μηνιαίως, την οποία ο ίδιος αναπροσάρμοσε στα 9.000 ευρώ, με αναδρομική ισχύ!

Ένα μήνα αργότερα, στις 2/6/2008, προσλαμβάνει τη νύφη του, δηλαδή τη γυναίκα του Κωνσταντίνου Σκρέκα, κυρία Ειρήνη Καραγκούνη-Σκρέκα. Η κυρία Σκρέκα προσλήφθηκε αμέσως ως Υποδιευθύντρια παρακάμπτοντας την ιεραρχία με τακτικές αποδοχές ύψους 4.219,35 ευρώ, ξεπερνώντας τους παλαιότερους Διπλωματούχους Μηχανικούς.

Επιπλέον, ο κύριος Σκρέκας στις 13/3/2008, προσλαμβάνει και το συμπέθερό του, τον πατέρα δηλαδή της κυρίας Καραγκούνη-Σκρέκα, Καραγκούνη Βασίλειο, ως Διευθυντή Ασφαλείας στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, με μισθό 2.700 ευρώ, ο οποίος ήταν απόστρατος Ταξίαρχος της Χωροφυλακής.

Την ίδια περίοδο, προσλαμβάνεται και η κόρη του Υφυπουργού Τουρισμού κυρίου Λιάσκου (βουλευτή Ευβοίας), με σκοπό τη συγγραφή της ιστορίας της ΛΑΡΚΟ, η οποία και δεν γράφτηκε ποτέ. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η εταιρία, επαναλαμβάνω, καταγράφει μεγάλες ζημιές, πριν την κρίση και την εποχή των Μνημονίων.

Μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου

Αυτή ξεκίνησε το 2010 και μαζί της ήρθαν πλήθος νόμοι, με διακηρυγμένο στόχο να μπει τάξη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ανάμεσά τους ήταν και ο περίφημος νόμος για το ενιαίο μισθολόγιο, το Νοέμβριο του 2011. Οι νέες διοικήσεις της εταιρείας, αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τον Νόμο, υποστηρίζοντας ότι δεν αφορά την εταιρεία. Ως αποτέλεσμα σήμερα εκκρεμεί έρευνα για απιστία σε βαθμό κακουργήματος για 15 στελέχη των τότε διοικήσεων, με τις ζημιές για την εταιρεία να υπολογίζονται άνω των 40 εκατ. ευρώ. Πολλοί από αυτούς έχουν απολογηθεί στον ανακριτή διαφθοράς, Νικόλαο Τσιρώνη, ο οποίος σε κάποιους έχει επιβάλει και περιοριστικούς όρους.

Δεν σταμάτησαν, επίσης, οι «πελατειακές» εξυπηρετήσεις, καθώς την περίοδο 2013-14, όταν Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών ήταν ο κύριος Σταϊκούρας, ο οποίος εκλέγεται στη Φθιώτιδα, 132 εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ παίρνουν προαγωγή και γίνονται 252 προσλήψεις.

Όλες αυτές οι πρακτικές, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη υποχώρηση των διεθνών τιμών σιδηρονικελίου, οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Δεν είναι μόνο αυτά που έκαναν οι προηγούμενες διοικήσεις αλλά και εκείνα που παρέλειψαν: να διαμορφώσουν ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της εταιρείας. Ο σχεδιασμός τους περιορίστηκε στην τριχοτόμηση της εταιρείας και την επίμονη προσπάθεια ιδιωτικοποίησής της.