~8 Μαρτίου ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων της γυναίκας, μία έντεχνα διαστρεβλωμένη ροζ γιορτή, γεμάτη λουλούδια και σοκολατάκια για μια διαμαρτυρία σε λανθάνουσα κατάσταση με ξεφάντωμα πάνω και κάτω απο τα τραπέζια.
Και μόλις περάσει η μέρα, ικανοποιημένες που και φέτος κάναμε το χρέος μας, επιστρέφουμε, ξανά άλλες στην ανεργία, άλλες στην κακοπληρωμένη εργασία, άλλες στην ανωνυμία και άλλες στην άκρατη βία.
Δεν είναι η γιορτή της γυναίκας, είναι η παγκόσμια ημέρα διεκδικήσης των δικαιωμάτων της γυναίκας.
Είναι ημέρα τιμής και μνήμης όσον αγωνίστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε όσα κατάκτησαν με τη ζωή τους.
Δεν γιορτάζουμε αλλά συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για εκείνες που δεν έχουν φωνή να φωνάξουν για εκείνες που δεν υπάρχει αυτί να ακούσει τις κραυγές τους.
Αλλά και για τις κόρες μας για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον.
Πρώτη αναφορά για διαμαρτυρία των γυναικών, αν και μυθοπλασία είναι με τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, χρησιμοποίησε τη μόνη δύναμη που είχε το σώμα της για να επαναφέρει τους άντρες στη λογική της ειρήνης.
Στα πραγματικά γεγονότα στα τέλη του 19ου αιώνα ομάδες γυναικών ξεκίνησαν διαμαρτυρία σε Ευρώπη και ΗΠΑ για το δικαίωμά στην καλύτερη αμοιβή και στις καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και στο δικαίωμα ψήφου.
Στις 8 Μαρτίου 1857 οι εργάτριες της κλωστουφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, μετά από μία πυρκαγιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο έδωσαν μάχη και διεκδίκησαν καλύτερες αμοιβές και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Σην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι Σουφραζέτες διεκδίκησαν το δικαίωμα στην ψήφο, κάτι που μέχρι εκείνη την εποχή ήταν αδιανόητο μιας και η γυναίκα θεωρούνταν απλά αναλώσιμη χωρίς δικαίωμα λόγου, πόσο μάλλον στη διαμόρφωση πολιτικού σκηνικού.
Η διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών θεσμοθετήθηκε το 1977.
Αυτά ισχύουν για τον “δυτικό” κόσμο γιατί ακόμα και σήμερα σε άλλες κοινωνίες εξακολουθεί να υφίσταται μεσαίωνας στις συνθήκες εργασίας, στη διαβίωση, στη μόρφωση και στα δικαιώματα των γυναικών.
Έτσι πριν βάλουμε τα καλά μας και ετοιμαστούμε για την βραδυνή μας έξοδο, ας σκεφτούμε τα πραγματικά αιτία και γεγονότα που συνέβησαν για να μπορούμε σήμερα εμείς να απολαμβάνουμε έστω και αυτά τα κεκτημένα, και ότι για πάρα πολλές γυναίκες είναι απλά άπιαστο όνειρο, και ότι οφείλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε όχι μόνο για μας, αλλά κυρίως για τις λιγότερο τυχερές γυναίκες.
Δεν έχουν όλες δικαίωμα στην εργασία, ούτε όλες αμείβονται και σίγουρα δεν έχει για όλες την ίδια αξία η ζωή τους, είναι απλά αναλώσιμες.
Όσο υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν πρόσβαση στην παιδεία, την ελεύθερη βούληση και στο δικαίωμα της επιλογής εμείς δεν γιορτάζουμε.
Που η ζωή τους δεν έχει καμία αξία είναι αναλώσιμες και βιώνουν τη βία σε οποιαδήποτε μορφή, εμείς δεν γιορτάζουμε.
Που στερούνται την επιλογή της αυτοδιάθεσης και που υπάρχουν κορίτσια που παντρεύονται πριν καλά – καλά μπούνε στην εφηβεία εμείς δεν γιορτάζουμε.
Που τους ακρωτηριάζουν τα γεννητικά τους όργανα στο όνομα μιας θρησκείας και μιας παράδοσης, εμείς δεν γιορτάζουμε
Όσο θα μετράμε απουσίες γυναικών σε αυτό που ονομάζουμε πολιτισμό εμείς δεν γιορταζουμε.

Θέλεις ακόμα να μου πεις χρόνια πολλά;

Φλώρα Τ Jose
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη