~ Flora T.Jose: Ένα Έλατο θυμάται ~
Γράφει η Flora T. Jose
Παρασκευή
17
Μαϊου
2024
Γράφει η Flora T. Jose
Μικρό παιδί εγω κι εσύ ένα δώρο που δεν εστάλη ποτέ. Ενα καπλάνι στην βιτρίνα, τόσο κοντά μα και τόσο ψηλά για να μη το φτάνω.
Γράφει η Φλώρα Τ Jose
Γράφει η Φλώρα Τ. Jose
Γράφει η Φλώρα Τ Jose
Μικρό παιδί εγω κι εσύ ένα δώρο που δεν εστάλη ποτέ. Ενα καπλάνι στην βιτρίνα, τόσο κοντά μα και τόσο ψηλά για να μη το φτάνω.
17 Νοεμβρίου, όταν η ζωή παλεύει με τον θάνατο, κάποιοι θα βγούνε νικητές και κάποιοι νικημένοι. Η μάχη άνιση γι αυτό και οι μικροί ήρωες, γίνονται μεγάλοι, τεράστιοι στα μάτια κάθε μικρού ενήλικα. 17 Νοεμβρίου, η μέρα που κάθε γυναίκα εύχεται, να μη χρειαστεί ποτέ να την τιμήσει και όσες χρειάστηκε, θυμούνται πως καποια στιγμή, […]
Μια ζωή χαραγμένη σε σάρκα… Μία αναβολή στο όνειρο, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Άδειασε το βλέμμα κι όμως, ακόμα σε ψάχνω. Σε περιμένω στους φανοστάτες… εκεί που κάποτε δώσαμε το φιλί, του τελευταίου μας ραντεβού. Πάντα θα σε γυρεύω, σε μια ξεχασμένη από καιρό νιότη. Κι ας ξέρω πως δεν υπάρχεις… σε έθαψα με τα ίδια […]
Κάποτε με ρώτησες, πώς μπορείς να ξεχνάς κάποιον που αγάπησες; Κι εγώ απλά χαμογέλασα… γιατί εγώ ήξερα. Ήξερα τις φορές που έκανα πίσω για να μη σε στεναχωρήσω. Θυμόμουν τις φορές που δεν είπα αυτό που ένιωθα από φόβο μη σε χάσω. Τις στιγμές που έκλαιγα κρυφά για να μη γελάσεις με τις ευαισθησίες μου. […]
Οι μεγάλοι αφανείς ήρωες του κορωνοϊού. Νεράιδες, πριγκίπισσες, σουπερ ήρωες και κάθε λογής παιδική φαντασία. Παράδειγμα προς μίμηση για τους ενήλικες σε συνθήκες καραντίνας… Τους χρωστάμε ένα μεγάλο συγγνώμη που μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε το παιδί που ήμασταν κάποτε Τους χρωστάμε ένα συγγνώμη για κάθε φορά που γκρινιάξαμε, για κάθε φορά που είπαμε δεν αντέχω άλλο… […]
Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων της γυναίκας, μία έντεχνα διαστρεβλωμένη ροζ γιορτή, γεμάτη λουλούδια και σοκολατάκια για μια διαμαρτυρία σε λανθάνουσα κατάσταση με ξεφάντωμα πάνω και κάτω απο τα τραπέζια. Και μόλις περάσει η μέρα, ικανοποιημένες που και φέτος κάναμε το χρέος μας, επιστρέφουμε, ξανά άλλες στην ανεργία, άλλες στην κακοπληρωμένη εργασία, άλλες στην ανωνυμία και […]
Με ρωτάς αν ξέρω τι θα πει να πονώ από έρωτα… Αν ξέρω πώς είναι να είσαι μακριά μου και τι σημαίνει μια ζωή χωρίς εσένα. Να αιμορραγείς και να πονάς απο ηδονή, αβοήθητος απέναντι στην απόγνωση, όταν σβήνουν τα φωτα και μένεις μόνος με τις σκέψεις σου. Τι είναι να κλαις από πόθο, όταν […]
Παραιτήθηκα, πολλές οι απογοητεύσεις για ένα τόσο σύντομο πέρασμα από αυτό που λέγεται ζωή Κλείστηκα στον εαυτό μου κι έγινα η σκιά αυτού που ήμουν κάποτε, σιγουριά θαρρώ πως το έλεγαν, η απατηλή σιγουριά του ελέγχου Κοιτάζω γύρω μου, τίποτα δεν είναι ίδιο και τίποτα δεν άλλαξε, ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει και οι άνθρωποι […]
Ζηλεύω! Ναι σε ζηλεύω! Ζηλεύω γιατί είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου. Πρόσεξε τι λέω… Λέω ερωτευμένη, δεν λέω σ’ αγαπώ γιατί μπορώ να σ’ αγαπώ και χωρίς τον έρωτα… Κάθε που δεν σε έχω δίπλα μου, δεν σε ακούω και δεν βλέπω στα μάτια σου την ίδια ζήλια… εγώ ζηλεύω. Ζηλεύω και γκρινιάζω, γκρινιάζω σαν […]
Να θυμηθώ να με αγαπήσω όπως αγαπούν τα παιδιά χωρίς γιατί και πως. Να θυμηθώ να με φροντίσω, όπως φροντίζει η μάνα το βρέφος, θα με μάθει να με αγαπώ. Να θυμηθώ να με συγχωρώ, γι’ αυτά που φταίω και για τα άλλα που δεν έφταιξα ποτέ. Να θυμηθώ να γειάνω τις πληγές μου με […]
Αλμύρα μυρίζει το φιλί σαν δάκρυ του θανάτου. Ξεδίψασα στον πόθο σου κι εμέθυσα της ήβης σου το νέκταρ. Και μέσα του επνίγηκε το γήρας, σε μεστωμένο κορμί, αλμύρας φιλί. Φορτωμένος, με ώμους γυρτούς της κόλασης αγγέλους, και μακρινός ταξιδευτής στη γη των κολασμένων. Κι εκίνησα να βρω ανεμόμυλους σε μία άνιση μάχη για μιας […]
Ήταν κάποτε ένα έλατο, μεγάλο με πλούσια και πλουμιστά κλαδιά. Ήταν πολυ μεγάλο σε ηλικία, γέρικο που λένε. Είχε ζήσει πολλά – πολλά Χριστούγεννα και είχε δει πολλά χαρούμενα παιδικά προσωπάκια και όχι μόνο. Είχε ακούσει γέλια παιδικά, οικογενειακά, μα και κλάματα χαράς για κάποιον που γύρισε από τα ξένα. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κατέβαινε […]
Εσύ, που στους ώμους σου σηκώνεις τα βάρη όλων των γενεών. Εσύ, που τα σπλάχνα σου τίκτουν και φέρουν τη ζωή. Εσύ, που γνώριζεις τι θα πει πόνος και αντοχή, αφοσίωση και αγάπη, αυταπάρνηση και προσφορά. Εσύ, που γίνεσαι λύκαινα για ότι αγαπάς, κι αγρίμι που γλύφει μόνο του τις πληγές του. Σε σένα έδωσαν […]
17 Νοεμβρίου, όταν η ζωή παλεύει με τον θάνατο, κάποιοι θα βγούνε νικητές και κάποιοι νικημένοι. Η μάχη άνιση γι αυτό και οι μικροί ήρωες, γίνονται μεγάλοι, τεράστιοι στα μάτια κάθε μικρού ενήλικα. 17 Νοεμβρίου, η μέρα που κάθε γυναίκα εύχεται, να μη χρειαστεί ποτέ να την τιμήσει και όσες χρειάστηκε, θυμούνται πως καποια στιγμή, […]
Φιλί κλεμμένο φιλί δανεικό φιλί από τα χείλη σου φιλί απ τα φιλιά σου κι εγώ μικρό παιδί που το ‘κλεψα, το διεκδίκησα, το απαίτησα, το κέρδισα και τώρα… τώρα έμεινα με τη γλύκα του να τυρρανάει την άκρη των χειλιών μου την άκρη της γλώσσας μου να το αποζητώ και να μην το έχω […]
