Ιπτάμενος και Gentle – Cat!

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Η πάλαι ποτέ Ολυμπιακή αεροπορία ήταν ένας παράδεισος επί εποχής Ωνάση. Όμως μετά το 1975  μεταβλήθηκε σε μια κόλαση για όλους εμάς τους φορολογούμενους. Όλοι θυμόμαστε τις προσλήψεις, τα ρουσφέτια, τους εξωφρενικούς μισθούς, τα δωρεάν ταξίδια για τους ψηφοφόρους των κομμάτων. Όλα αυτά που οδήγησαν την εταιρία στην οικονομική κατάρρευση. Κάποια στιγμή ο εφιάλτης τελείωσε, όμως το θέμα είναι ότι η Ολυμπιακή υπήρξε. Το ΄΄πάρτι΄΄ κράτησε πολύ και όσοι έλαβαν μέρος σε αυτό πέρασαν αυτοί καλά και μείς χειρότερα… Είχε μια φίλη που δούλευε εκεί, τρελάρα αλλά χρυσό κορίτσι. Κάποτε που χρειάστηκε να ταξιδέψει επειγόντως στα Χανιά, την πήρε τηλέφωνο…

 << Μην ανησυχείς που δεν έχεις εισιτήριο, έλα από τα κεντρικά γραφεία στη Συγγρού>>, του είπε. Εκείνη την εποχή, στη μέση της δεκαετίας του 70΄ούτε κομπιούτερ υπήρχαν ούτε τίποτα. Τα ονόματα των επιβατών γράφονταν σε ένα μπλοκ με μολύβι παρακαλώ.. Μια και δύο η καλή σου σβήνει από τη λίστα έναν έρημο επιβάτη και γράφει το δικό του όνομα! << Βρε χρυσή μου, τι κάνεις; Θα μας πάνε μέσα…>> .

 << Μη σε νοιάζει τίποτα, είσαι κατοχυρωμένος>>. Στο αεροδρόμιο την ώρα που έμπαινε στο αεροπλάνο κάποιος ούρλιαζε πίσω στην ουρά. Κάθισε στη θέση του και περίμενε να τον συλλάβουν. Όμως.  Ώ… Του θαύματος! Δεν συνέβη απολύτως τίποτα και όλα πήγαν καλά για εκείνον. Για τον καημένο τον επιβάτη που διεγράφη μη τα ρωτάτε…

Η τρελάρα λοιπόν αφού την απέρριψαν από αεροσυνοδό, επειδή έκανε τον σταυρό της κάθε φορά που υπήρχαν αναταράξεις! Αφού απορρίφθηκε από συνοδός εδάφους. Επειδή… άλλος για Χίο τράβηξε κι΄άλλος για Μυτιλήνη, μιας και εκείνη τους έστειλε αντίθετα.  Επειδή καθαιρέθηκε από υπεύθυνη στις κρατήσεις γιατί έκανε όλα τα χατίρια συγγενών και φίλων ,( καλή ώρα ), τοποθετήθηκε τελικά στα δέματα. Ίσως επειδή αυτά δεν διαμαρτύρονται.. Μια ωραία πρωία λοιπόν καταφθάνει στην υπηρεσία δεμάτων ένας καλοντυμένος κύριος, ο οποίος κρατάει ένα μεταλλικό κλουβί μέσα στο οποίο βρίσκεται ένας πανέμορφος άσπρος γάτος.

 << Καλημέρα σας>> λέει ο κύριος.

<< Παρακαλώ>> . Απαντάει εκείνη. << Ξέρετε>>, λέει ο κύριος << Αυτός ο γάτος πρέπει να φύγει με την πρώτη πτήση για Νέα Υόρκη, ορίστε και τα χαρτιά του με τα εμβόλια και τα λοιπά πιστοποιητικά. Tον περιμένει εκεί η αδελφή μου και θα ήθελα να τον προσέξετε ιδιαιτέρως>> .

<< Την δουλειά μας την ξέρουμε κύριε>> , του απαντάει  εκείνη ενοχλημένη.

 << Ξέρετε>> συνεχίζει ο κύριος. <<Αυτός ο  γάτος>>… Εκείνη θυμώνει. << Ο γάτος…Ο γάτος…Κύριέ μου είμαστε υπεύθυνοι, ο γάτος θα πάει ασφαλώς στην Νέα Υόρκη, χαίρεται…>>  Έτσι ο κύριος φεύγει, έχοντας πάντως μια ανησυχία… Σε λίγο οι συνάδελφοι αρχίζουν τα κανακέματα στον πανέμορφο γάτο. Ψί…Ψί… Ψί… και Ψού…Ψού…Ψού…<< Ώ… τι ωραίος γατούλης!>> Κάποια στιγμή μια συνάδελφος της, ανοίγει το κλουβί και τον παίρνει αγκαλιά.

 << Γλυκούλη μου τι απαλό τρίχωμα, τι ωραία μυτούλα, τι όμορφα ματάκια!>>. Εκείνη διαμαρτύρεται… << Ρε παιδιά αφήστε τον γάτο, μη βρω κάνα μπελά >>. Ο γάτος όμως έχει μεγάλο σουξέ και περιφέρεται από αγκαλιά σε αγκαλιά… Τότε ακριβώς έξω από το υπόστεγο της Ολυμπιακής και ενώ η πόρτα προς τον διάδρομο του αεροδρομίου είναι ανοικτή, παίρνει εμπρός ένα Μπόινγκ που βρίσκεται παρκαρισμένο ακριβώς απ΄έξω. Χίλιοι κεραυνοί ανοίγουν ηχητικά της πύλες της κολάσεως! Ο γάτος τρελαμένος φεύγει από τις αγκαλιές, δίνει μια εξαφανίζεται σαν αστραπή από την ανοικτή πόρτα και χάνεται στο αχανές αεροδρόμιο του Ελληνικού…

Λιποθυμάει η τρελάρα, ενώ οι συνάδελφοι της, τρέχουν ανάμεσα στα αεροσκάφη να βρουν τον γάτο… Γάτος όμως πουθενά, οπότε η εκείνη  ξαναλυποθυμάει… Όταν κάποια στιγμή συνέρχεται της λέει ένας έξυπνος. ( Πάντα υπάρχουν έξυπνοι).

<< Έλα μωρέ που θα στενοχωρηθούμε κιόλας. Κάτω στο υπόγειο υπάρχουν καμιά δεκαριά γάτοι, διαλέγουμε ένα ασπριδερό, τον ξεσκονίζουμε  και τον ξαποστέλνουμε πάραυτα>>. Έτσι γίνονταν τότε οι δουλειές στην Ολυμπιακή… ‘’Πάραυτα΄΄. Τι να κάνει η υπεύθυνη το αποδέχεται, οπότε σε λίγο ένας σκονισμένος αλητόγατος από τα ανήλιαγα υπόγεια των κτιρίων της Ολυμπιακής, αφού τους γρατζούνισε όλους, μπαίνει με τα χίλια ζόρια  στο κλουβί. Ακολουθούν οι σφραγίδες Χράπ- Χρούπ… Τον εφοδιάζουν με τα χαρτιά του προηγούμενου τετράποδου και γίνεται ο πρώτος γάτος που απογειώνεται για Aμερική με πλαστά χαρτιά… Οπότε!

                                    New York!  New York!

Περνάνε δυο μέρες χωρίς να συμβεί τίποτα. Ηρεμεί η τρελάρα που έχει αρχίσει να παίρνει χάπια. Ηρεμεί όλο το τμήμα της που είναι συνένοχο και η ζωή συνεχίζεται… Όλα αυτά τα ωραία, μέχρι την άλλη μέρα το πρωί… Όπου κάποια στιγμή εμφανίζεται ο κύριος που είχε φέρει τον πρώτο γάτο… εκείνο τον όμορφο! Τον νόμιμο ντέ… Τον κάτασπρο! Τότε  κάποιος λέει στην υπεύθυνη την ιστορική φράση..

<< Ιδού ο Κύριος!>>. Μόλις τον βλέπει η ένοχη αμέσως λιποθυμά… Όταν κάποια στιγμή συνέρχεται, ακούει τον κύριο να της λέει.

<< Ξέρετε ο γάτος…>> .Τότε εκείνη συνέρχεται και περνά στην αντεπίθεση… 

 << Ο γάτος …Ο γάτος… τέλος πάντων μας έχετε ζαλίσει με αυτόν τον γάτο. Σας είπα ο γάτος έφυγε για Νέα Υόρκη… Χαίρεται.>> Ο κύριος όμως επιμένει. << Ξέρετε ο γάτος..>> . << Σας είπαμε κύριε ο γάτος έφυγε κανονικά χαίρεται…>> .

Εκείνος όμως συνεχίζει απτόητος…

<< Ακούστε με σας παρακαλώ, μπορείτε να μου πείτε τι συμβαίνει; Στη Γλυφάδα μένω. Ακριβώς δίπλα στο αεροδρόμιο και σας πληροφορώ ότι ο γάτος γύρισε σπίτι!>>.

Ανάστα ο κύριος στην Ολυμπιακή… Επακολουθούν τραγελαφικά πράγματα όπως αλληλογραφία με τις Αμερικανικές αρχές. Οι οποίες είναι πολύ αυστηρές με τα οικόσιτα ζώα. Ατέλειωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά τελικά με αίσιο τέλος. Έτσι  ο λαθραίος γάτος γύρισε πίσω και ο νόμιμος ταξίδεψε επιτέλους για την Νέα Υόρκη. Φυσικά δεν υπήρξε καμία συνέπεια για το περιστατικό, γιατί η Ολυμπιακή εκείνης της εποχής αγαπούσε τα παιδιά της. Όμως…

Όμως εκείνο τον αλητόγατο που πήγε ταξιδάκι αναψυχής στη Νέα Υόρκη όταν γύρισε πίσω, ολόκληρο το αρμόδιο τμήμα τον υποδέχθηκε με τιμές ήρωα! Για να γίνει  τελικά η μασκότ της Ολυμπιακής. Λέγεται μάλιστα, ότι τα βράδια, εκεί στα υπόγεια του αεροδρομίου, όταν ο ίδιος εξιστορούσε την περιπέτειά του στους άλλους γάτους, εκείνοι  δεν πίστευαν στ΄αυτιά τους και τον άκουγαν με το στόμα ανοικτό!

( γράφει ο Φράνκ )