~Ο Πόνος του Έρωτα ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Με ρωτάς αν ξέρω τι θα πει να πονώ
από έρωτα…
Αν ξέρω πώς είναι να είσαι μακριά μου
και τι σημαίνει μια ζωή χωρίς εσένα.
Να αιμορραγείς και να πονάς απο ηδονή, αβοήθητος απέναντι στην απόγνωση, όταν σβήνουν τα φωτα και μένεις μόνος με τις σκέψεις σου.
Τι είναι να κλαις από πόθο, όταν πονάει το σώμα και ουρλιάζει το μυαλό από στέρηση, καθώς αρνούνται τα πόδια σου να πάρουν το δρόμο τον μοναχικό.
Τα βράδια τα δάχτυλα σου να ψάχνουν το σκοτάδι, με το μυαλό να στήνει παραμύθια για να αντέξει μια νυχτα ακόμα.
Πως είναι να κλαίει η ψυχή που της στέρησαν ένα σώμα να κατοικεί και περιπλανιέται φορτωμένη με την κατάρα της μοναξιάς.
Ψάχνοντας τις νύχτες σπίτι να κουρνιάσει και σάρκα να κοιμηθεί, στην ηδονή της λήθης να ξεχάσει την κόλαση του παραδείσου.

Όχι τίποτα από όλα αυτά δεν γνώριζα μέχρι τη μέρα που συνάντησα τα μάτια σου και χάθηκα μέσα τους…
Μέχρι την ημέρα που τα χέρια σου, μου δίδαξαν τον έρωτα και τα χείλη σου μου μίλησαν για έναν κόσμο μαγικό ενώ τα βράδια μου γέμιζαν με την εικόνα σου καθώς πόναγα από ηδονή και επιθυμία
Ως τη στιγμή που αιμορραγία έπνιξε την ανάσα μου για ένα σου φιλί και στην απόγνωση της επιθυμία μου για σένα
χάθηκε ο κοσμος σε μία κατάληψη του μυαλού μου, κι ένα πλιάτσικο της σάρκας οι νύχτες μου γέμισαν από σένα και τα ακροδάχτυλα μου σε έψαχναν στα σημεία που με άγγιξε το πάθος σου
Μέχρι την ημέρα που παρέλυσαν τα πόδια μου για να φιλήσω τα δικα σου και τα μάτια μου καθρέφτιζαν το είδωλο του πόθου μου χωρίς να υπάρχει καθρέφτης. Εμαθα ξανά να αναπνέω μέσα από την ανάσα σου σταματώντας τον χρόνο για να σε προσκυνήσει ως τον άρχοντά του, νικησες το παρελθόν και κέρδισες το μέλλον υπόσχοντας μόνο παρόν.

Ρωτάς εσύ αν εγώ ξέρω, εσύ που μου τα έμαθες όλα και τωρα ζω για να πονάω από έρωτα και επιθυμία για σενα. Τώρα που με έμαθες τι είναι να κλαις από ηδονή όταν συσπάται η ψυχή, με το σώμα να μαθαίνει τι σημαίνει, ώριμα αγαπω και έφηβα ερωτεύομαι, οδηγός μου στα σκοτάδια μου και συνοδοιπόρος στα δικά σου

Ναι τώρα ξέρω…

Ξερω και σε ευχαριστώ που μου έμαθες να ζω, που μου έμαθες τον πόνο του έρωτα και την ηδονή της σάρκας, τι θα πει να υπάρχω για να υπάρχεις και να αναπνέεις για να έχω πνοή κι εγώ.
Πέθανα και γεννήθηκα την ημέρα που έμαθα να ζω κοντά σου…

Φλώρα Τ Jose
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη