Οταν ο Αντώνης Σαμαράς έκλαιγε αντί να διαπραγματεύεται για τη Μακεδονία

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Το λιοντάρι που βρυχάται δεν είναι παρά μία φοβισμένη γατούλα του σαλονιού. Ο χαρακτηρισμός θα ταίριαζε γάντι στη διαχρονική στάση και στη συμπεριφορά του Αντώνη Σαμαρά στο Μακεδονικό.

Ο Μεσσήνιος πολιτικός που με ιταμό τρόπο επιτέθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας παριστάνοντας το λιοντάρι, όταν σε κρίσιμες συναντήσεις με Ευρωπαίους αξιωματούχους έπρεπε να δείξει πυγμή και αποφασιστικότητα, αυτός κλαψούριζε.

Αποκαλυπτική για την τραγική στάση τον τρόπο που χειρίστηκε το ζήτημα του Μακεδονικού ο Αντώνης Σαμαράς, ως υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ήταν η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελερ, σε συνέντευξη που έδωσε πριν από περίπου ένα μήνα, στο BHMAgazino και παραθέτει το TVXS.gr.

«Ακούστε με. Θα σας μιλήσω με γεγονότα. Έτυχε, όταν ήταν εξόριστος ο Μάριο Σοάρες στη Γαλλία, δεν είχε δουλειά να ζήσει και με δική μου παρέμβαση τον βάλαμε στη Σορβόννη να κάνει κάτι. Δεν έκανε τίποτε, αλλά έπαιρνε έναν μισθό. Αυτός ο άνθρωπος δεν το ξέχασε ποτέ αυτό που κάναμε για αυτόν. Γίνεται Πρόεδρος της Πορτογαλίας και όταν η Λισαβόνα ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Ευρώπης το ’91, μου στέλνει ένα μήνυμα που μου έλεγε: “Σας περιμένω στη Λισαβόνα, να μιλήσουμε για την Ευρώπη”. Μας στέλνει το προεδρικό αεροσκάφος, μπαίνουμε μέσα η Σιμόν Βέιλ, ο Ρομπέρ Μπαντεντέρ, ο άνδρας μου κι εγώ και φτάνουμε στη Λισαβόνα», ανέφερε στην συνέντευξη της η Αρβελερ και συνέχισε:

Το βράδυ όταν φτάσαμε μας έκανε το τραπέζι ο Ζοζέ Πινέιρο, ως υπουργός των Εξωτερικών. Λοιπόν, καθόμαστε στο τραπέζι. Την επόμενη ημέρα ετοιμαζόταν να γίνει η μεγάλη διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη για το Μακεδονικό. Αρχίζουμε την κουβέντα για το Μακεδονικό, εξηγώ λίγο στον Πινέιρο τι γίνεται, αν η Μακεδονία είναι ελληνική, και όλα αυτά. Γυρίζει μετά από λίγο ο Πινέιρο και μου λέει: “Μα πώς τα ξέρετε τόσο καλά, κυρία Αρβελέρ, αυτά τα πράγματα;”. Του δίνει μια σκουντιά η Σιμόν Βέιλ που καθόταν δίπλα του και του απαντά: “Η κυρία Αρβελέρ είναι βυζαντινολόγος” κι απέφυγε να του πει ότι είμαι και Ελληνίδα. “Μα καλά”, λέει ο Πινέιρο, “γιατί δεν μας τα λέει αυτά και ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος;”. “Τι σας λέει δηλαδή;” τον ρωτώ. “Τίποτα… Μόλις πούμε το όνομα Μακεδονία κλαίει και ο Γκένσερ την προηγούμενη βδομάδα χτύπησε και τα δυο του χέρια πάνω στο τραπέζι και του είπε: Οχι κλάματα, επιχειρήματα. Τα περιμένουμε ακόμη».