~Το Φως των θαυμάτων,του Μιχάλη Ευαγγελινού~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Άνοιξαν τα σπλάχνα τ’ ουρανού
βροντές, κραυγές γέμισαν το νου.
Θάμπωσαν τα σύνορα της ψυχής
από τις πνοές των λουλουδιών
στο ανθοδοχείο των συναισθημάτων.
Αστράφτει η νύχτα με αλλόκοτο φως
σαν εκείνο των θαυμάτων.
Ουρανός και θάλασσα αγκαλιά.
Ριπές σκιών από τα σημεία των οριζόντων
κι εκείνα τα κύματα καλπάζουν στη στεριά
με βήματα μεγάλα και γοργά
σαν εκείνα των αλόγων.
Κρυμμένα τα πλάσματα της γης.
Τ’ αστέρια χάθηκαν κι αυτά
κατόπιν προσταγής μιας ιαχής.
Μόνο των αγαλμάτων ακούγονται οι φωνές
κάποτε είχαν δική τους πορεία.
Καρφωμένα μέσα στην αντάρα
ασήμαντα, καταδικασμένα,
συζητούν για τα όνειρα που έγιναν ιστορίες τώρα πια,
τα περασμένα.
Ακούστε κι εμένα…

Μιχάλης Ευαγγελινός
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη