Πείραμα: Αν υπήρχε ακόμα ένας πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα θα εξαφανιζόταν η γη

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ένας πλανήτης ανάμεσα στον Άρη και τον Δία θα μπορούσε να ωθήσει τη Γη από το ηλιακό σύστημα και να εξαφανίσει όλη τη ζωή σε αυτό, σύμφωνα με τα ευρήματα ενός νέου πειράματος.

Το πείραμα διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Ρίβερσαϊντ και τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν σε μια επιστημονική μελέτη στο Planetary Science Journal.

Ένα από αυτά είναι το χάσμα μεγέθους μεταξύ των επίγειων πλανητών και των γιγάντιων πλανητών αερίων. Ο μικρότερος γίγαντας αερίου είναι ο Ποσειδώνας, ο οποίος είναι τέσσερις φορές ευρύτερος και 17 φορές μεγαλύτερος από τη Γη, ο μεγαλύτερος επίγειος πλανήτης του ηλιακού συστήματος, και δεν υπάρχει τίποτα στο ενδιάμεσο.

«Σε άλλα αστρικά συστήματα υπάρχουν πολλοί πλανήτες με μάζες σε αυτό το χάσμα. Τους ονομάζουμε υπερ-Γη», είπε ο Κέιν.

Το άλλο χάσμα είναι η θέση μεταξύ του Άρη και του Δία σε σχέση με τον ήλιο.

«Η αρχιτεκτονική των πλανητικών τροχιών του ηλιακού συστήματος παρουσιάζει ένα σημαντικό χάσμα μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία, που κατοικείται από μια τεράστια δεξαμενή αστεροειδών», σημείωσε η μελέτη.

«Οι πλανητολόγοι συχνά εύχονται να υπήρχε κάτι ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πλανήτες. Φαίνεται σαν σπατάλη ακίνητης περιουσίας», είπε ο Κέιν.

Τα κενά θα μπορούσαν να ρίξουν φως στην εξέλιξη της Γης και στην αρχιτεκτονική του ηλιακού συστήματος.

«Αυτός ο φανταστικός πλανήτης δίνει μια ώθηση στον Δία που είναι αρκετή για να αποσταθεροποιήσει οτιδήποτε άλλο», είπε ο Κέιν. «Παρά το γεγονός ότι πολλοί αστρονόμοι έχουν ευχηθεί για αυτόν τον επιπλέον πλανήτη, είναι καλό που δεν τον έχουμε».

Δεδομένου ότι ο Δίας είναι μεγαλύτερος από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος που συνδυάζονται και η μάζα του είναι 318 φορές μεγαλύτερη από τη Γη, η βαρυτική του έλξη είναι αρκετά ισχυρή ώστε εάν μια υπερ-Γη ή οποιοδήποτε άλλο ουράνιο αντικείμενο τον ενοχλούσε, θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στο όλους τους άλλους πλανήτες.

Επιπλέον, η υπερ-Γη θα άλλαζε το σχήμα της τροχιάς της Γης, καθιστώντας την πολύ λιγότερο κατοικήσιμη αν δεν εξαφάνιζε εντελώς τη ζωή.

Ωστόσο, ο Κέιν ανακάλυψε ότι εάν μείωνε τη μάζα της υπερ-Γης και την έβαζε απευθείας μεταξύ του Άρη και του Δία, θα ήταν δυνατό ο πλανήτης να παραμείνει σταθερός για παρατεταμένη χρονική περίοδο, εκτός αν μετακινηθεί ελαφρώς προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.

«Αυτό το έργο παρουσιάζει μια θετική πτυχή της έλλειψης μιας τοπικής υπερ-Γης, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα για τροχιακή αστάθεια που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια πρόσθετη πλανητική μάζα».

«Αυτή η εργασία παρουσιάζει μια θετική πτυχή της έλλειψης μιας τοπικής υπερ-Γης, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα τροχιακής αστάθειας που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια πρόσθετη πλανητική μάζα», αναφέρει η μελέτη.

«Το ηλιακό μας σύστημα είναι πιο καλά συντονισμένο από ό,τι εκτιμούσα πριν. Όλα λειτουργούν σαν περίπλοκα γρανάζια ρολογιού. Ρίξτε περισσότερες ταχύτητες στο μείγμα και όλα σπάνε», πρόσθεσε ο Κέιν.