Eretiki κριτική για τη μεταγλωττισμένη ταινία animation ο Γκριντς

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Σενάριο για την ταινία ο Γκριντς: Στη χαρούμενη, πολύχρωμη και κυρίως καλοσυνάτη πόλη Whoville οι κάτοικοι προετοιμάζονται με οργανωτικό και ευδιάθετο πνεύμα, ώστε να γιορτάσουν τα επερχόμενα Χριστούγεννα. Όλοι διέπονται από ειλικρινή αλληλεγγύη και πρωτόγνωρη καλοσύνη! Όλοι;! Χμμμ… Όχι ακριβώς! Υπάρχει ένας κάτοικος του Whoville, όπου το σπίτι του βρίσκεται ψηλά στο βουνό σε μια ευκατάστατη σπηλιά, μακριά από την καρδιά της πόλης και η αλήθεια είναι πως δε μοιάζει ως φιλικά προσκείμενος προς την εν λόγω γιορτή. Όμως, μακριά είναι και η καρδιά του από το ρομαντικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Τουλάχιστον δύο νούμερα πιο κάτω! Φυσικά πρόκειται για τον Grinch (Γκριντς).

Κάθε φορά που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ο πράσινος, αντικοινωνικός, κύριος δυσανασχετεί. Του φέρνουν στο μυαλό κάποιες ανεξίτηλα δυσάρεστες, μοναχικές αναμνήσεις… Βεβαίως, ο κύριος Γκριντς πλέον δεν είναι ολομόναχος. Έχει για συντροφιά τον πιστό του χαρούμενο σκύλο, Max. Τον ενοχλεί όμως η γιορτινή ατμόσφαιρα της πόλης. Ωστόσο, γενικά η ζωή κάτω στο Whoville μπορεί να είναι ευχάριστη, αλλά σίγουρα όχι παραδεισένια.

Η Dona Who, ως χήρα αναγκάζεται να πραγματοποιεί δύο δουλειές, προκειμένου να μεγαλώσει τα δίδυμα μωρά, αλλά και τη μικρούλα Cindy Lou. Η τελευταία στενοχωριέται πολύ επειδή η μητέρα της κουράζεται τόσο και ζητά σε ένα διαφορετικό γράμμα, σε σχέση με τις επιθυμίες των υπόλοιπων παιδιών, από τον Άι Βασίλη να της δώσει περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Έτσι, τρέχει με το δικό της παιδικό, μεταφορικό μέσο ώστε να προλάβει τον ταχυδρόμο.

 

Ο Γκριντς θα συναντηθεί τυχαία με τη Cindy Lou, όταν αναγκαστεί να κατέβει στην πόλη για προμήθειες επιβίωσης. Μα αρχικά δεν θα επηρεαστούν οι δύο αντίθετοι χαρακτήρες, παρά την καλοσύνη της μικρής και στον αντίποδα τα απογοητευτικά σχόλια του δύστροπου, γκρινιάρη για τη φυσική παρουσία του γενειοφόρου, ανθρώπου με τα δώρα. Η Cindy Lou μάλιστα θα σκεφτεί να συναντήσει τον Άγιο των Χριστουγέννων. Για κακή τύχη του Γκριντς φέτος στο Whoville τα Χριστούγεννα, θα γιορταστούν τριπλά!!! Ιδιαίτερο στόλισμα για την αγαπημένη όλων των υπολοίπων γιορτή αποτελεί ένα επιβλητικό, πελώριο δέντρο, ως γιορτινό σύμβολο. Όπως θα τον πληροφορήσει, ο ευδιάθετος κύριος Bricklebaum.  

 

Πρασινίζοντας ακόμα πιο πολύ, ο μοναχικός τύπος ξεκινά να σαμποτάρει τη φωταγώγηση του δέντρου, μα τελικά κάνει αυτοσκοπό του την καταστροφή της ίδιας της γιορτής των Χριστουγέννων. Σχεδιάζοντας να τα κλέψει από τους πολίτες του Whoville. Εντάσσοντας στην ομάδα του και τον συμπαθή τάρανδο, λάτρη των milkshakes, Fred. Εν τω μεταξύ η Cindy Lou σχεδιάζει με τη δική της παρέα να κλέψει τον Άγιο Βασίλη, ώστε να του ζητήσει την τόσο αγνή επιθυμία της. Οι Γκριντς και Cindy Lou θα βρεθούν ξανά. Αυτή τη φορά η συνάντηση τους θα ελευθερώσει ένα ανέλπιστο, ανθρώπινο μήνυμα, που όλοι οφείλουμε να γιορτάζουμε κάθε μέρα…

 

Σκηνοθεσία:

Καταρχάς παρακολουθούμε εξ’ ολοκλήρου μια ταινία animation. Ακούμε ένα τραγούδι, βλέποντας μια πληθώρα από έλατα μέσα στο χιόνι. Ο τίτλος της ταινίας μας καλωσορίζει. Έπειτα ακολουθεί το πατινάζ αρκετών πτηνών. Η φωνή του αφηγητή ξεκινά να πλαισιώνει με ομοιοκαταληξία την ιστορία. Μέσα από έναν καταρράκτη οδηγούμαστε στην πόλη Whoville. Οι κάτοικοι είναι χαρούμενοι και κάνουν προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα στη γεμάτη από χρώματα, όμορφη ατμόσφαιρα. “Ανθίζει γιορτινό!” Σύμφωνα με την αφήγηση. Μετά ο δρόμος κατευθύνει τους θεατές προς το βουνό, σε μια κατοικία πριν από την οποία μεσολαβούν δεκάδες πινακίδες απομάκρυνσης.

Με την τελευταία να γράφει “Seriously. Go away!” Είναι το σπίτι του Γκριντς, ο οποίος κάθε φορά που πλησίαζαν οι γιορτές “ένιωθε οργή.” Μέσα στη σπηλιά παρατηρούμε να “χτυπά” ο ήχος από το ξυπνητήρι του μόνο με χριστουγεννιάτικα τραγούδια… Κάθε φορά που ο ίδιος κυριολεκτικά το χτυπά! Διακρίνεται η ημερομηνία της 20ης Δεκεμβρίου.

Το ξυπνητήρι πλέον ίπταται! Ο κακόκεφος οικοδεσπότης φωνάζει το σκύλο Max. Ο πιστός φίλος ετοιμάζει πρωινό στον γκρινιάρη ήρωα, ενώ ο τελευταίος ντύνεται φορώντας αποσμητικό Mold Spice παρακαλώ! Το πρωινό όμως αποκαλύπτει πιο πολύ ένα διακοσμητικό στοιχείο, παρά κάποια τροφή. Ο Grinch ρωτά το σκυλάκι πόσο φαγητό έφαγε ο ίδιος το τελευταίο διάστημα, για να πνίξει τη θλίψη του.

Ο Max θυμάται και πλέον βλέπουμε μέσα από τις αναμνήσεις του τον Grinch να τρώει τούρτες και γενικά τα πάντα. Αναγκαστικά κατεβαίνουν στο Whoville για να αγοράσουν προμήθειες. Ο αφηγητής μας ενημερώνει ότι κάτι έχει συμβεί στον πρωταγωνιστή και η καρδιά του έχει συναισθηματικά εξασθενήσει, όντας πλέον δύο νούμερα μικρή. Εκεί, ο αντικοινωνικός και αντιγιορτινός ήρωας κάνει τα πάντα, προκειμένου να μην “εκτεθεί” στη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα. Μια χορωδία τον βλέπει και τον κυνηγά με ένα χαρούμενο τραγούδι. Εκείνος κρύβεται, μα τα γιορτινά λαρύγγια είναι πάντα δίπλα του! Μπαίνει στο σούπερ μάρκετ κλείνοντας την πόρτα πανικόβλητος! “Γλίτωσα” λέει.  

 

Γενικά, στο έργο θα υπάρξει σκηνοθετικά ένας οργανωμένος σκελετός. Η ομοιοκατάληκτη αφήγηση θα δίνει τη σκυτάλη στην οπτική γωνία του Γκριντς και της Cindy Lou. Eνίοτε και της μητέρας της, Dona. Επίσης ελάχιστες φορές σε ένα ή μερικά σύνολα των κατοίκων. Το τελευταίο πραγματοποιείται είτε έξω στην πόλη (αρχικές προετοιμασίες ή φωταγώγηση του δέντρου) είτε σε κάποια σπίτια (στο σπίτι του Bricklebaum ή στην κατοικία της Dona στο τέλος). Μόλις ξεκινήσει το σχέδιό του ο Γκριντς και το διαφορετικό, δικό της η Cindy Lou, η ιστορία θα εξελιχθεί χωρίς αφήγηση μέχρι και το σημείο της “προαγωγής” του Max σε ρόλο ταράνδου. Έτσι, θα υπάρξει αρκετή ώρα δράσης των ηρώων.

Όμως η κατανομή είναι γενικά σωστή στο έργο. Η αφήγηση γίνεται, χωρίς να κουράσει, με ομοιοκατάληκτο και ουσιώδη τρόπο, στα κατάλληλα χρονικά διαστήματα. Το τραγούδι στολίζει πολύ όμορφα την ταινία σε διάφορες στιγμές, αλλά δεν αποκτά κυρίαρχο ρόλο (άλλωστε δεν είναι μιούζικαλ  το έργο). Υπάρχει και εκεί μια ωραία ισορροπία ψυχαγωγίας. Η γιορτή των Χριστουγέννων εστιάζει στο πνεύμα των ημερών και όχι σε κάποια χλιδή. Το δέντρο παρουσιάζεται μεγάλο, αλλά είναι για όλη την πόλη. Η ταινία προβάλει με όμορφο και αγνό τρόπο μια διδακτική ιστορία και όχι κάποιο κήρυγμα.

Η όψη του Γκριντς δεν είναι τρομακτική. Αλλά έχει ακριβώς την εμφάνιση κάποιου, που έχει πληγωθεί και δεν χαμογελά με αληθινή ευτυχία (αρχικά). Όμως στη διάρκεια και στο τέλος της ταινίας ενδέχεται να γίνει ο αγαπημένος όλων των θεατών. Δεν εμπεριέχεται καθόλου το στοιχείο της βίας. Κάποια πειράγματα του Grinch σε πολίτες δείχνουν, ότι τελικά εκείνος δεν έχει δίκιο και πως είναι λάθος να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο, γιατί θίγονται τα συναισθήματα των άλλων (καταστροφή χιονάνθρωπου, κονσέρβας από το ράφι του σουπερμάρκετ κ.τ.λ.). Είναι φυσικά κατάλληλο για τα παιδιά και σε μικρότερες ηλικίες. Το αφήνουμε όμως στην επίσης ενήλικη, κριτική ικανότητα κάθε γονέα. Για τους ενηλίκους που είναι λάτρεις των animation, αναφέρουμε πως ο συνδυασμός χιούμορ και σχεδίων σε κάποια σημεία είναι απολαυστικός!  Κάποια στοιχεία της τεχνικής animation που χρησιμοποιήθηκαν, θα αναφερθούν σε κάτωθι κατηγορία της στήλης.

 

Φωνητικές ερμηνείες:

 

Είναι μεγάλη πρόκληση πάντα για έναν ηθοποιό να συμμετάσχει σε φωνητική ερμηνεία animation. Ειδικά όταν πρόκειται για κάποιο, που θα  παρακολουθήσουν τα παιδιά μαζί με τους ενήλικες γονείς τους. Καθώς αντιλαμβάνονται μεν εκατέρωθεν το έργο διαφορετικά, αλλά ταυτόχρονα και με μια γέφυρα επικοινωνίας, επειδή μετά την προβολή υπάρχει πάντα η γονική επεξήγηση. Όπως και η παιδική διερώτηση! Οι ερμηνευτές έχουν ως αποστολή να γοητεύσουν όλους, με την υποκριτική τους. Υπό την προσεκτική οπτική γωνία της μεταγλώττισης.

 

Γιώργος Καπουτζίδης: Υποδυόμενος το μοναχικό, εχθρικά προσκείμενο προς  τη γιορτή των Χριστουγέννων, μα κατά βάθος καλόκαρδο, κύριο Grinch.

 

Σε όλο το έργο ο ηθοποιός έχει επιλέξει μια συγκεκριμένη φωνητική χροιά. Και πράγματι, είναι ορθά προσηλωμένος σε αυτή τη φωνητική ερμηνεία μέχρι το τέλος. Δηλαδή δεν ταυτίζεται η φωνή του με άλλους ρόλους, που έχει παίξει ως ηθοποιός. Διότι έχει οικειοποιηθεί πλήρως τον κόσμο του Grinch. Έτσι, μόλις αλλάζει λίγο η συμπεριφορά του λόγω απρόσμενης χαράς (στο κερδισμένο έλκηθρο με συμμάχους τους Fred και Max. Και σε άλλες στιγμές) ήπιου θυμού (“Ο ανυπόφορος Bricklebaum. Νομίζει ότι είμαστε φίλοι.” κ.σ.σ.) ή απογοήτευσης (αφήνοντας τον Fred να φύγει. κ.σ.σ.), οι μετατροπές της υποκριτικής είναι στα πλαίσια μιας σωστής αλλαγής συναισθημάτων αποκλειστικά του συγκεκριμένου χαρακτήρα, υπαγόμενες στις κατάλληλες στιγμές γεγονότων.

 

Το εκπληκτικό είναι πως υπάρχουν χρονικά κάποιες άλλες φορές, όπως λόγου χάριν στη σκηνή προετοιμασίας του καταπέλτη, όπου η φωνή είναι τελείως διαφορετική από την αληθινή χροιά του ηθοποιού. Ή  αμέσως μετά τη σύλληψη της ιδέας για την κλοπή των Χριστουγέννων λέγοντας “Ετοιμάσου πιστέ μου Max! Αύριο κιόλας ξεκινάμε”. Σε αυτές τις δύο φορές είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αναγνώριζαν ακόμη και κάποιοι που έχουν συνεργαστεί μαζί του, ότι ερμήνευσε ο εν λόγω ηθοποιός, εάν δεν τους πληροφορούσαν. Είναι σημαντική αυτή η στιγμιαία απομάκρυνση, γιατί εκφράζεται η σκοτεινή πλευρά του Grinch.

 

Ακόμα, η προσαρμογή στο animation της ταινίας Γκριντς είναι εμφανής. Προσπαθώντας να κλέψει τη σκάλα, αποδίδει μόνο με τη σιωπηλή χρήση κάποιων φωνηέντων μαζί με πνιχτά σύμφωνα την αγωνία του ήρωα, ώστε να κρατήσει σωστή ισορροπία μα και να σηκώσει το βάρος του αντικειμένου χωρίς να τον αντιληφθεί ο εχθρικός, θηλυκός, φύλακας σκύλος. Έχει μεταδώσει το χιούμορ σίγουρα. Μα και τη θλίψη μόλις αναφέρει, ότι δεν θέλει να ακούει το τραγούδι των κατοίκων. Η μετάβαση στην κάθαρση του ήρωα αφήνει ωραία εντύπωση.

 

Χρύσα Διαμαντοπούλου/Αναστασία Γουλιαμού: Υποδυόμενες τις Dona Who/ και την κόρη Cindy Lou αντίστοιχα.

 

Συμμετέχει πειστικά ως μια μητέρα στον κόσμο του Whoville, εκφράζοντας την Dona. Η οποία κάνει ό,τι μπορεί για να μην λείψει τίποτα από τα παιδιά της. Λέει “το ’χω” με αγωνία και ελπίδα, πατώντας το κουμπί της φρυγανιέρας. Προσπαθώντας να πείσει την κόρη πως η ίδια τα καταφέρνει με τρία παιδιά και δύο δουλειές. Μεταδίδει την αγάπη της μητέρας, αφήνοντας τη Cindy Lou να πιστεύει ότι μπορεί να βγει στο παγωμένο τοπίο, ψάχνοντας τον Άγιο των Χριστουγέννων. Εκφράζει το σημαντικότερο μήνυμα των γιορτινών ημερών κατά τη στιγμή, που η πόλη είναι άδεια από δώρα και στολίδια. Η καλοσύνη της είναι εμφανής στο τελευταίο, γιορτινό τραπέζι. Αποδίδει την περηφάνια της μητέρας για το παιδί της.

 

Βεβαίως, μας πείθει ότι ερμηνεύει ένα μικρό κορίτσι. Η καλοσύνη της πλημμυρίζει τις καρδιές των θεατών. Με κάποιο τρόπο, επεξηγεί υποκριτικά ότι είναι το πλάσμα, που γαλουχήθηκε από τις αξίες της Dona Who. Εκφράζει άψογα την ίδια την αγνότητα. Ειδικά στο τέλος. Μπράβο!

Έφη Παπαθεωδώρου: Υποδυόμενη τη Δήμαρχο του Whoville, Κυρία McGerkle.

Αναμφίβολα ακούσαμε μια ζεστή, γιορτινή φωνή μιας Δημάρχου απαλλαγμένης από τη διαφθορά της εξουσίας. Η ερμηνεία περιγράφει μια κυρία, η οποία αγαπά τους συμπολίτες της. Σαφώς υπάρχει ένας χαριτωμένος τόνος, ανήκοντας σε σύμπαν animation! Mεταφέροντάς μας την κύρια εκπρόσωπο του Whoville. Χωρίς πολλές ατάκες, αλλά με την ίδια ζέση και σωστή φωνητική ερμηνεία, είχε μια ευχάριστη παρουσία.

Νίκος Αξιώτης: Ενσαρκώνοντας τη φωνή του συνοδοιπόρου των θεατών. Του αφηγητή.

Αποτελεί τον αφανή ήρωα του έργου! Η αφήγησή του παρουσιάστηκε με εκφραστικότητα και ενδιαφέρον μύησης σε μια ιστορία. Βρήκε τον κατάλληλο τρόπο, ώστε να απευθυνθεί κερδίζοντας την προσοχή των πάντοτε απαιτητικών  ακροατών. Δηλαδή των παιδιών. Παρουσίασε έναν παραμυθένιο τόνο, έχοντας παράλληλα μια μελωδικότητα, ενόσω διηγούταν. Ο συγκεκριμένος ρόλος εμφάνιζε άλλου τύπου δυσκολίες.

Δηλαδή, ενώ όλοι καλούνταν ώστε να ταιριάξουν τις υπάρχουσες κινήσεις χαρακτήρων με τη φωνητική κάλυψη, ο ρόλος της αφήγησης οφείλει να πείσει το κοινό δίχως την ύπαρξη μιας “φυσικής” παρουσίας. Γενικά σε κάθε μεταγλώττιση εκτός από την ύπαρξη του εθνικού υπάρχει πάντοτε και η προσθήκη ενός πολύτιμου, προσωπικού στοιχείου. Φαίνεται ότι το βρήκε! Επίσης παρατηρείται εύστοχα και η διηγηματική ταύτιση με την προσωπικότητα του Grinch σε κάποια σημεία, ανεβάζοντας τον πήχη της υποκριτικής ψηλότερα.

Νίκος Νίκας: Ως πάντα ευδιάθετος πολίτης του Whoville, κύριος Bricklebaum.

Βεβαίως με τόση επαγγελματική εμπειρία γενικώς στο χώρο της υποκριτικής, αλλά και ειδικώς στη σκηνή του μεταγλωττισμένου animation (Ο Βασιλιάς των Λιονταριών, Ράνγκο, Μαδαγασκάρη 3 κ.α.) δεν μας κάνει να απορούμε, πως κατόρθωσε και βρήκε πάλι (!) μια ειδική φόρμα στη βάση της φωνής του! Και ναι! Η ατάκα με την τούρτα και το έλκηθρο ξεχωρίζει!

  

Επιτυχής ή ανεπιτυχής η απόδοση σεναρίου, σκηνοθεσίας, ερμηνειών και η διαδικασία μεταγλώττισης σε αυτά:

 

Το σενάριο της ταινίας Γκριντς είναι φυσικά βασισμένο στην ιστορία του Theodore Geisel ή αλλιώς “Dr. Seuss”. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ως βιβλίο το 1957. Η θεματική του κατακρίνει τον εμπορικό χαρακτήρα των Χριστουγέννων και προβληματίζει την κοινή γνώμη. Περιλαμβάνει το πλάσμα Grinch, το οποίο σχεδιάζει να κλέψει τη χριστουγεννιάτικη γιορτή των κατοίκων του Whoville. Η γραφή του έργου παρουσιάζεται ως ρυθμική έμμετρη. Την προσαρμογή στο συγκεκριμένο σενάριο ως κείμενο για προβολή animation, έκαναν οι Michael LeSieur και Tommy Swerdlow.

Οι ομοιότητες με το βιβλίο είναι πάρα πολλές. Διαφέρει η πορεία αρπαγής δώρων, δέντρων και αγαθών από τον Grinch σε ό,τι αφορά το καθοριστικό ξεκίνημα και το τέλος του δρομολογίου. Προφανώς στην ταινία του 2018 κάνουν την εμφάνισή τους κάποια στοιχεία που ανταποκρίνονται σε έναν τρόπο σκέψης, όντας πιο κοντά στη σημερινή εποχή.

Όπως τα συγκεκριμένα gadgets του Grinch. Είναι εύστοχο το σενάριο, γιατί μεταφέρεται ο προβληματισμός της μοναξιάς του ανθρώπου, μέσα από το πλάσμα Grinch. Το οποίο μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Παρέχονται εικόνες από το παρελθόν και συγκεκριμένα την τραυματική, παιδική ηλικία του πράσινου πρωταγωνιστή. Αμφισβητείται η πραγματική ανθρώπινη επαφή, μα τελικώς αποδεικνύεται ότι αυτή είναι που έχει σημασία και όχι τα περιτυλίγματα και οι γιρλάντες.

Ταυτόχρονα ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται ως εχθρική μορφή και ως ήρωας. Γιατί δίνει μάχη με τον εαυτό του. Διδάσκεται από τη Cindy Lou, την Dona, τον Bricklebaum τον Fred και τον Max χωρίς κανένας τους να παίζει κάποιο μουσικό όργανο (όπως ο ίδιος), ότι η καλοσύνη και η ηθική έχουν αμέτρητη σημασία! Η Cindy Lou του δείχνει πως η αγνότητα δεν γνωρίζει ηλικία και ότι η μοναξιά θεραπεύεται, αν δώσεις ευκαιρίες στους ανθρώπους.

 

Στη μεταγλώττιση του σεναρίου της ταινίας Γκριντς και την προσαρμογή των διαλόγων στα ελληνικά ήταν υπεύθυνη η Πάνυ Ναούμ. Η αλήθεια είναι πως έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά και αυτό φαίνεται, γιατί η ταινία εξελίσσεται ομοιόμορφα και εντάσσεται στα δεδομένα της δυτικής, ελληνικής κοινωνίας. Ακούγεται σαν να προσπαθούν να μας αφυπνίσουν οι διάλογοι (π.χ. όταν ακούμε στα ελληνικά τον Grinch να λέει κατά το ξεκίνημα χαιρέκακα στο Max, για τον Bricklebaum: “Ο ανυπόφορος ο Bricklebaum. Νομίζει, ότι είμαστε φίλοι!” λειτουργεί μια ειρηνική σύσταση μέσα μας, απευθυνόμενη στο κακότροπο άτομό του. Ή όταν οι φίλοι της Cindy Lou καταστρώνουν το δικό της σχέδιο, παριστάνοντας πως έχουν μια “αύρα αλητείας”, οι μητέρες τους τότε, λένε τη φράση “Έλα για φαγητό” στον καθένα.

Θυμίζοντας, ότι δεν είναι μειονέκτημα να σε περιμένει κάποιος στο σπίτι σου. Αυτές οι φράσεις, αλλιώς ακούγονται στα ελληνικά σε όλους μας.) Και το χιούμορ έχει μεταφερθεί όμορφα (ο Grinch έχει μετατρέψει τον Max σε ιπτάμενο κατάσκοπο οπτικής καταγραφής και μόλις επιστρέφει το σκυλάκι ανεξέλεγκτα σε εκείνον, η κάμερα δείχνει το πράσινο είδωλό του. Ο μοναχικός τύπος τα χάνει λέγοντας “Α! Ωραία εγώ είμαι!”.

Τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Scott Mosier (Free Birds. 2013) και Yarrow Cheney (Cats don’t dance. 1997). Χρησιμοποιήθηκε o σχεδιασμός animation εξ’ ολοκλήρου στη Γαλλία από την Illumination Mc Guff . Συγκεκριμένα η εφαρμοσμένη τεχνική Autodesk Maya (3D Computer Graphics) πλαισίωσε το έργο. Παρατηρούμε την κίνηση νιφάδων του χιονιού, θυμίζοντας αρκετά το αληθινό, φυσικό φαινόμενο. Τα μαλλιά και γένια του Bricklebaum έχουν μια μικρή κίνηση, ενώ τα δύο κοτσιδάκια της Cindy Lou μοιάζουν ακίνητα. Διακρίνουμε αργή κίνηση μόλις οι Fred, Max και Grinch έχουν μπλέξει. Επίσης υπάρχει αναπαράσταση της κάμερας.

Δηλαδή παρακολουθούμε την Dona Who, με μια λήψη μέσα από το νεροχύτη της. Ακόμη, καταγράφεται η απρόβλεπτη κίνηση. Μόλις πρωταγωνιστής αποφεύγει τον πίνακα, χαμηλώνοντας το κεφάλι του. Όταν ο Grinch κλέβει τα Χριστούγεννα με ποικίλους τρόπους, διακρίνουμε πολλές μορφές του να κινούνται ταυτόχρονα σε συγκεκριμένες θέσεις της οθόνης,  αντιπροσωπεύοντας διαφορετικές, χρονικές στιγμές των πράξεών του.

Για τις ερμηνείες, αναφέρουμε πως παρατηρούμε όμορφες και σταθερές αποδόσεις σε διαλόγους και συγκρούσεις ρόλων. Με επαγγελματικό συντονισμό στις κατάλληλες στιγμές. Το αποτέλεσμα οφείλεται στο ταλέντο των ηθοποιών και τη δουλειά του Πέτρου Δαμουλή. Υπεύθυνου στη σκηνοθεσία της αναπαράστασης.

Συνεπώς αποδεικνύονται ως επιτυχείς οι αποδόσεις σεναρίου, σκηνοθεσίας, ερμηνειών και συσχέτισης αυτών με τη μεταγλώττιση τους.

 

Επιλογή Casting:

 

Όπως προαναφέραμε, οι αποδόσεις των ερμηνειών στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δείχνουν, πως υπήρξαν πράγματι οι κατάλληλες επιλογές. Ήταν κρίσιμη βεβαίως η επιλογή του κυρίαρχου ρόλου, στο συγκεκριμένο animation. Ο Γιώργος Καπουτζίδης στην πρώτη του συμμετοχή σε αυτό το εγχείρημα ανταποκρίθηκε επάξια. Αναφέρουμε επιπροσθέτως τη χιουμοριστική αλλά και ουσιαστική αναπαράσταση, της παγωμένης ομιλίας του Grinch.  

Στους δεύτερους ρόλους οι φωνές των Μάρκου Σιώνη (Grooppert), Γιάννη Κιλάκου (Ozzy), Θοδωρή Αποστολίδη (Axel), Μυρτώς Θεοδοσίου (Izzy) συμπληρώνουν σωστά το casting.

Αλλά ειδικά η φωνητική ερμηνεία του κυρίου Bricklebaum από τον επίσης διακεκριμένο ηθοποιό Νίκο Νίκα, μεταλλάσσοντας τη χροιά της φωνής του,  μας αποδεικνύει ότι οι υπεύθυνοι Πάνος Ασημένιος, Έλσα Νουνού, Βίκυ Κάουλα και Πέτρος Δαμουλής, ανέβασαν τον πήχη ψηλά.

 

Μουσική/Ηχητική υπόκρουση:

 

Εδώ βρισκόταν μια ακόμη μεγάλη πρόκληση! Η οποία θα έπαιζε κομβικό ρόλο στην ταινία για πολλούς θεατές. Η μουσική γράφτηκε και παρέμεινε ως αυτούσια από τον Danny Elfman. Έχουμε δει κατά καιρούς πολύ καλές μεταγλωττίσεις τραγουδιών, μα όταν υπάρχει ο συγκεκριμένος συνθέτης είναι σοφή κίνηση να διατηρήσεις τη δουλειά του. Και οι υπεύθυνοι το ήξεραν πολύ καλά, πράττοντας με οξυδέρκεια. Μόλις ξυπνά ο πράσινος πρωταγωνιστής, ακούμε στο σπίτι του RnB με χορωδιακά φωνητικά. Κατόπιν κυριαρχεί το πρώτο τραγούδι της χαρούμενης χορωδίας, που καταδιώκει τον Grinch πριν μπει στο σουπερμάρκετ. Στη συνέχεια ο αντικοινωνικός ήρωας πλήττοντας, ρωτά το σκύλο του τι θα πρότεινε να κάνουν εντός της ημέρας.

Τότε ο Max φαντάζεται ότι ο ίδιος οδηγεί και πως το αφεντικό του κάνει σαν σκύλος, κοντά στο παράθυρο του cabrio αμαξιού. Ενώ παίζει το Mambo no 5. To οποίο για κάποιο λόγο, ταιριάζει! Το εκκλησιαστικό όργανο του κατά βάθος καλόκαρδου, γκρινιάρη παίζει κάποια ωραία, μικρά θέματα. Την ώρα που ο πράσινος κατεργάρης κάνει κοπτοραπτική και μεταμφιέζεται ως Άγιος Βασίλης, ακούμε τη διασκευή του “Is that you Santa Claus?” με μια πιο σκοτεινή φωνή… Είναι αυτή του David Roger Johansen  (New York Dolls) με το nickname Busterpoindexter and his Banshees of Blue. Τίτλος: “Zat you Santa Claus?” Ειλικρινά…Τι πιο κατάλληλο από αυτό;!

 

Στην απόδοση των στίχων με μουσική διδασκαλία υπεύθυνος ήταν ο Πέτρος Δαμουλίδης. “Μέσα στο χιονιά, Χριστούγεννα άντε γεια!” ψιθυρίζει λίγο τραγουδιστά ο Grinch. Και ο αφηγητής, μιλά πάντα με σωστή μελωδικότητα στην έμμετρη ομοιοκαταληξία.

 

Η ηχητική υπόκρουση είναι παρούσα. Το ξυπνητήρι που γρονθοκοπείται. Το καταδιωκτικό τραγούδι της χορωδίας στον ακατάδεκτο Grinch. Οι ιπτάμενες βάφλες στο σπίτι της Dona. Ένας καταπέλτης, ο οποίος δεν λειτούργησε σωστά. Ένας τάρανδος, νομίζοντας ότι έχει διαστάσεις κουταβιού. Ένα απροσδιόριστο, μα ηχητικά ελπιδοφόρο τραγούδι των κατοίκων του Whoville. Και πολλές άλλες στιγμές ξεχωρίζουν.

 

Στην ηχοληψία της μεταγλώττισης της ταινίας Γκριντς διακρίνουμε ξεκάθαρα επαγγελματισμό. Μιλώντας με τον Max στον ασύρματο παρατηρούμε τον Έλληνα πρωταγωνιστή ως Grinch να ακούγεται πράγματι σαν να μιλά μέσα από μια συσκευή ειδικής ενδοεπικοινωνίας. Υπεύθυνοι ηχοληψίας ήταν οι Βαγγέλης Αργυρός, Κωνσταντίνος Στελούδης, Νίκος Κουτσοθανάσης, Αγγελική Ζαμπούκου.

 

Μια διανομή της TULIP

 

“Η αντιεμπορική ουσία της ιστορίας των Χριστουγέννων σε ένα σπάνια διδακτικό animation, με ενδιαφέρουσα μεταγλώττιση σας περιμένει. Ο Danny Elfman ανυπομονεί να στολίσει το χιούμορ με νότες. Εσείς;”   

 

Ο Eretikos κριτικός  Γιάννης Κρουσίνσκυ