Άποψη | Με τους Ανθρώπους ή με τα Ποντίκια; για μια παράσταση από την Σοφία χωρίς πλέον την Σοφία

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Κώστας Β. Ζήσης

Μεγάλη απορία και έκπληξη μας προκάλεσε η ξαφνική απουσία οποιασδήποτε αναφοράς του ονόματος της Σοφίας Αδαμίδου, στη λίστα συντελεστών της παράστασης «Άνθρωποι και ποντίκια» που επί τρία χρόνια παίζεται με απανωτά soldout τόσο στο παλαιό Cartel στον Βοτανικό, όσο και στις νέες εγκαταστάσεις του θεάτρου στον χώρο που παραχωρήθηκε στον σκηνοθέτη της, κ. Βασίλη Μπισμπίκη από την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στον Ρέντη.

Στις 13 Ιουνίου έφυγε πρόωρα από τη ζωή η Σοφία Αδαμίδου σε ηλικία 58 χρονών. Μαχόμενη δημοσιογράφος και συγγραφέας με σημαντική παρουσία στα θεατρικά δρώμενα, είχε στο ενεργητικό της ανάμεσα στα άλλα δύο ποιητικές συλλογές («Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη»), τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, την οποία είχε διασκευάσει και για το θέατρο με τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, αλλά και σημαντικές διασκευές για το θέατρο έργων όπως «Οδός Αβύσσου Αριθμός Ο» του Μενέλαου Λουντέμη, «Η Μυρτιά του Βουνού» της αντάρτισσας του ΔΣΕ, Ελένης Τραγγανίδα – Μακρυνιώτη κα. Η ίδια έγραψε το θεατρικό έργο «Άρης» που με τεράστια επιτυχία παίζεται για τέταρτη χρονιά στο Cartel.

Το μεγάλο της έργο, ωστόσο είναι η μετάφραση και η ελεύθερη απόδοση του αριστουργήματος του Τζον Στάινμπεκ «Άνθρωποι και Ποντίκια», η μεγαλύτερη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία του κ.Βασίλη Μπισμπίκη και της ομάδας του Τεχνοχώρου Cartel. Και είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς, γιατί δεν αναφέρεται πουθενά πλέον το όνομα της Σοφίας Αδαμίδου, και αντίθετα αναγράφεται στους συντελεστές, ξερά το όνομα του κ.Βασίλη Μπισμπίκη στη δραματουργική επεξεργασία εκτός από τη σκηνοθεσία (και η απορία που γεννάται είναι εύλογη, ποιό κείμενο, και ποιά μετάφραση επεξεργάστηκε δραματουργικά;)

Το χρονικό μιας σιωπηλής εξαφάνισης…

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr