Είδηση | To Θέατρο Πρόβα γιορτάζει το Έτος Καμπανέλλη με «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού»

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Κώστας Β. Ζήσης

Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη (1921-2011) το 2022 και το Θέατρο Πρόβα της Μαίρης Ραζή ετοιμάζεται εντατικά για να ανεβάσει το έργο του «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» σε σκηνοθεσία Παντελή Παπαδόπουλου, μια παράσταση -αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα συγγραφέα, που η δραματουργία του και τα σενάρια του αποτελούν σημεία αναφοράς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Γιατί ποιος δεν αναπολεί την εμβληματική Στέλλα του, ποιος δεν έχει δει τον καινοτόμο και κλασικό Δράκο του ή ποιος δεν έχει ερωτευτεί Τα Κορίτσια στον Ήλιο του; Και στο θέατρο, τι να πρωτομνημονεύσει κανείς: Το παραμύθι χωρίς όνομα, Η γειτονιά των Αγγέλων, το Βίβα Ασπασία, το πάντα κλασικό Η αυλή των θαυμάτων αλλά και τα ιστορικά Το μεγάλο μας τσίρκο και Ο εχθρός λαός είναι μόνο λίγα έργα από την τεράστια παρακαταθήκη που μας άφησε και που τον ανήγαγαν στον Πατριάρχη του Ελληνικού Θεάτρου

Σπουδαίος αγωνιστής ο ίδιος, εκτός από μεγάλος συγγραφέας, συνελήφθη για την αντιστασιακή του δράση από τη ναζί το 1942 και παρέμεινε μέχρι το 1945 στο στρατόπεδο-κολαστήριο Μαουτχάουζεν. Αμέσως μετά την απελευθέρωση του, προσπάθησε να γίνει ηθοποιός γοητευμένος από τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, δεν γίνεται αποδεκτός από το Εθνικό Θέατρο λόγω έλλειψης απολυτηρίου γυμνασίου, και έτσι αφιερώνεται στο γράψιμο.

«Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» γράφτηκαν το 1978 και παρουσιάστηκαν την ίδια χρονιά στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν ενώ στη διανομή συναντάμε τους Αλέκα Παΐζη, Βάσο Ανδρονίδη, Γιάννη Μόρτζο, Ηρώ Κυριακάκη, Σάσα Κρίτση, Γιάννη Δεγαΐτη, Στέφανος Κυριακίδη, Όλγα Δαμάνη. Από το ίδιο το σημείωμα του συγγραφέα για το έργο του εκείνη τη χρονιά διαβάζουμε: «…Τα εφτά αδέρφια, γυναίκες κι άντρες, κληρονόμοι μιας μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης, ζουν κάτω από την τυραννική αθανασία ενός εφτάψυχου πατέρα, που μολονότι είναι σε μόνιμη αφασία, διατηρεί το 51% των μετοχών, κρατώντας έτσι τους διαδόχους του σε άγνοια για τη μελλοντική υπόσταση του καθενός μέσα στην εταιρεία. Ανελέητες ραδιουργίες και λυσσαλέοι καβγάδες γίνονται συνέχεια ανάμεσά τους, με στόχο την εξασφάλιση του πόστου ηγεσίας. Στην πιο άγρια απ’ τις μεταξύ τους διαμάχες και ενώ έχουν φτάσει στη με όλα τα μέσα αλληλοεξουθένωση, διαπιστώνουν, σε απόγνωση, ότι κυνηγούν μια “τελειωμένη” υπόθεση, επενδύουν σε ένα μέλλον που δεν το ορίζουν…».

Το έργο κατατάσσεται στα πλέον σημαντικότερα της μεταπολεμικής δραματουργίας ενώ ο ίδιος ο Ιάκωβος Καμπανέλλης το είχε συνδέσει αντιθετικά με την περίφημη Αυλή των Θαυμάτων του μιας και εκεί καταπιανόταν με θέματα του φτωχόκοσμου, ενώ εδώ παρουσιάζει με καυστικό τρόπο τη ζωή και τον ηθικό ξεπεσμό της άρχουσας τάξης μέσα από τις ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις συμφερόντων τους. Μια οικογένεια-μικρογραφία του καπιταλισμού.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr