Χωρίς Facebook – Το συλλογικό τραύμα

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Χωρίς Facebook – Το συλλογικό τραύμα.

Σε καφέ χτες -Τρίτη 5 Μαρτίου- νωρίς το απόγευμα στο Χαλάνδρι. Μπήκα, κάθισα, έβγαλα το κινητό. Οι πελάτισσες στη βεράντα έδειχναν αναστατωμένες. Ο μπάρμαν το ίδιο. Εγώ; Εγώ θα ήμουν σαν και εκείνους σε λίγο. Δίνοντας παραγγελία στη γκαρσόνα μπορούσα να διαβάσω την αγωνία στο πρόσωπό της.

Κανένα χαμόγελο. Άφησε ένα ποτήρι νερό, είπα τι ήθελα, έφυγε. Δεν κοίταξε δεξιά, δεν κοίταξε αριστερά, έχω την αίσθηση πως δεν κοίταγε πουθενά. Το πρόσωπο της είχε πάρει μορφή ερωτηματικού. Μια αύρα απόγνωσης παντού.

Πήρα το κινητό στα χέρια. Μια κίνηση μηχανική που κάνω χρόνια τώρα. Όλοι την κάνουμε. Πήγα να μπω στο Facebook. Το μη αναμενόμενο μου τέντωσε τη διάθεσή μου. Δεν είχα social media.

Η Μeta και τα προϊόντα της είχαν “πέσει”. Κοίταξα τις κοπέλες απέναντι. “Έχετε Facebook;” ρώτησα. “Όχι” απάντησαν. Ο καφές ήρθε. Δεν είχε σημασία. Τον άφησαν στο τραπέζι δύο χέρια βιαστικά και απρόθυμα. Η μέρα ξαφνικά έγινε άνοστη. Σαν να μην υπήρχε κανείς εκεί έξω. Σαν ο κόσμος να έκανε παύση. Ήταν λες και τα avatar μας λιποθύμησαν.

Τα πρώτα βλέμματα αμηχανίας, με το πέρασμα του χρόνου, έγιναν συμπεράσματα. Ένα θέμα που όλους μας ενώνει. Έπρεπε να διαχειριστούμε τα μικρά μας τίποτα χωρίς την παρηγοριά των κατασκευασμένων ψηφιακών μας εαυτών.

Από τα social media επιβεβαιωνόμαστε, θυμώνουμε, μισούμε, κατακεραυνώνουμε, ενημερωνόμαστε, ερωτευόμαστε, παρακολουθούμε, ανακοινώνουμε. Η συναισθηματικά αλλοιωμένη πληροφορία είναι ο μάταιος ενεστώτας μας και ο αριθμός των ψηφιακών μας ακολούθων η δύναμή μας…

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr