Κλαρίνα, μυστρί και ανοιχτά παράθυρα

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Γράφει ο Νικηφόρος Γκολέμης //

Η επέτειος της 21ης Απρίλη παρουσιάζει διαχρονικά ένα ενδιαφέρον που δύσκολα σε αφήνει ασυγκίνητο. Ιδιαίτερα στον καιρό του αναθεωρητισμού που βιώνουμε, όπου με αξιοθαύμαστη συνέπεια ξεπετάγεται κάθε χρόνο τέτοια ημέρα κι από ένας νέος, «περισπούδαστος» αναλυτής, για να ψελλίσει τις «μεγάλες αλήθειες που κανείς δεν τολμάει να πει» και τα «εγώ δεν είμαι χουντικός, αλλά». Από τα δήθεν οικονομικά θαύματα και τα ανοιχτά παράθυρα μέχρι τους δρόμους και την ύδρευση· κάθε απόπειρα καθαγίασης κρύβει πέραν της δεδομένης γραφικότητας και μια ξεκάθαρη συστημική στόχευση.

Ας δούμε όμως ποια τα οφέλη για το αστικό κράτος από τη συντήρηση μιας προσπάθειας αναθεωρητισμού της Επταετίας, στη βάση της οποίας η χούντα απολαμβάνει ενίοτε και αναλαμπές «δικαίωσης».

Σε πρώτη φάση, το συστημικό κατεστημένο «βολεύεται» από μια γύρα αναθεωρητισμού και καθαγίασης της Επταετίας, αφού γνωρίζει ότι ο χουντολάγνος αποτελεί σε γενικές γραμμές ένα μέγεθος διαχειρίσιμο και εύκολο προς ικανοποίηση. Ο χουντολάγνος δεν έχει ιδιαίτερες μακρόπνοες απαιτήσεις από την κρατική δομή που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι του και, το κυριότερο, δεν ζητάει πράγματα που το αστικό κράτος αδυνατεί να του προσφέρει. Οποιαδήποτε στιγμή κριθεί απαραίτητο, το σύστημα δύναται να παράσχει στον πρωτοχορευτή του «Ωρέ Γιώργο Παπαδόπουλε» ένα ελκυστικότατο «πακέτο» προσφοράς με ολίγον τι από έθνος, ορθοδοξία, καταστολή, ησυχία, τάξη και ασφάλεια, κρατώντας τον με χαρακτηριστική ευκολία στη σφαίρα επιρροής του.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr