Αν ο Σαίξπηρ ήταν γυναίκα…Οι εικασίες δεν σταματούν ούτε 400 χρόνια μετά το θάνατό του

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από την Ντέμη Αυλωνίτη//

«Η αγάπη ευφραίνει, όπως ο ήλιος μετά την καταιγίδα». Αυτό κρατώ. Μαζί με οποιαδήποτε άλλα λόγια αγάπης και ελπίδας έχουν γραφτεί. Διότι αυτά έχουμε ανάγκη μέσα στο σκοτεινό τοπίο των ημερών. Είτε προέρχονται από έναν από τους σημαντικότερους δραματουργούς παγκοσμίως, τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, που γεννήθηκε τον Απριλίο του 1564, είτε από κάποιον άλλο ποιητή και θεατρικό συγγραφέα. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν έχουν σωθεί παρά λίγες μόνο καταγραφές για την ιδιωτική ζωή του Σαίξπηρ, γεννά ανά διαστήματα σοβαρές εικασίες γύρω από τη σεξουαλικότητά του, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ακόμη και την αυθεντικότητα των έργων του.

Έτσι και τώρα, νέα δημοσιεύματα «ξεπηδούν» και πάλι με αφορμή τα 400χρόνια και βάλε από τον θάνατό του -23/4/1616 – για να ενισχύσουν εκ νέου το μυστήριο για την ταυτότητά του.

•Πίσω από τα έργα του Σαίξπηρ θέλουν να κρύβεται μια Εβραία γυναίκα από οικογένεια Βενετών μουσικών, οι οποίοι ζούσαν στο Λονδίνο. Αλήθεια, υπάρχει περίπτωση αυτός ο ρομαντισμός και ποιητικός λόγος να «γεννήθηκε» μέσα σε ένα αντρικό μυαλό; Ή αποτελεί δημιούργημα μιας γυναικείας ευαισθησίας;

Η συγκεκριμένη θεωρία που θέλει το προσωπείο του Σαίξπηρ να είναι γυναικείο, προέκυψε από τον ειδικό πάνω στα θέματα του Άγγλου συγγραφέα, Τζον Χάντσον, ο οποίος δημοσίευσε το βιβλίο “Shakespeare’s Black Lady”. Σε αυτό μιλά για την Αμέλια Μπασάνο Λάνιερ, η οποία ήταν γνωστή ως η πρώτη γυναίκα που δημοσίευσε ποιητική συλλογή το 1611. Ενώ λέγεται ότι ήταν και το πρόσωπο της «Σκοτεινής Κυρίας» (από την περίφημη σονέτα του Σαίξπηρ). Η μελαχρινή γυναίκα είχε πολλά κοινά γνωρίσματα με τη ζωή του Σαίξπηρ. Και η υποψία ότι εκείνη κρύβεται πίσω από το όνομά του έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι πολλά από τα έργα του βασίζονται στο εξωτερικό, ενώ ο Σαίξπηρ παρέμεινε στην Αγγλία καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μάλιστα, αρκετά απ’ αυτά εστιάζουν με λεπτομέρειες στην Ιταλία, περιοχή που η οικογένεια της Αμέλια βέβαια γνώριζε πολύ καλά. Είναι άραγε τυχαίο που υπάρχει μια Emilia στον «Οθέλλο» και μια Μπασάνο στον «Έμπορο της Βενετίας»;

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr