Βιβλίο – «Μια Μέρα με τον Μπετόβεν» – Ο Μηνάς Βιντιάδης μας ξεναγεί στη ζωή του μεγάλου μουσουργού

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο //

Ο Μηνάς Βιντιάδης θα είναι πάντα, πρώτα, δημοσιογράφος, τουλάχιστον για μένα. Μια καθόλου βιαστική περιγραφή. Η δημοσιογραφική ματιά τον κρατά συντονισμένο με τη ζωή και του δίνει την ευκαιρία να βουτά σ’ ένα κόσμο λέξεων, να αλιεύει εκείνες που δίνουν μορφή στα κείμενά του, να βιογραφούν τους ήρωες των βιβλίων του με αλώβητη σαφήνεια. Ο Μηνάς Βιντιάδης είναι και ένας πολύ γόνιμος συγγραφέας, έργα του έχουν ανέβει στο θέατρο, λέξεις τους έγιναν μότο της καθομιλουμένης. Όταν άκουσα για το τελευταίο του βιβλίο «Μια Μέρα με τον Μπετόβεν» (Ελληνοεκδοτική) της σειράς «Γνωρίζω τους Μεγάλους Μουσουργούς», η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν: ρεπορτάζ. Αυτός ο άνθρωπος με την ψηλόλιγνη σιλουέτα δεν θα μπορούσε να παρουσιάσει “ήρωά” του χωρίς πρώτα να έχει ερευνήσει τη ζωή του, να έχει δεθεί με το έργο του ξανά και ξανά. Μια φιλόδοξη απόπειρα. Το βιβλίο μάς ξεναγεί στον κόσμο ενός από τους μεγαλύτερους μουσουργούς. Ο Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, μέσα από τα κείμενα και τις εικονογραφήσεις της Ράνιας Ηλιάδου, παρουσιάζεται με έναν τρόπο που αφορά αναγνώστες ανεξαρτήτως ηλικίας. Παιδιά και μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στη ζωή ενός χαρισματικού ανθρώπου της μουσικής που στο τέλος της τρίτης δεκαετίας της ζωής του άρχισε να χάνει την ακοή του μέχρι του σημείου να μείνει ολοκληρωτικά κωφός. Η συνέντευξη με τον Μηνά, ως συγγραφέα, πάει κάπως έτσι:

-Ποια από τις περιόδους του Μπετόβεν θεωρείς ως περισσότερο ενδιαφέρουσα;

-Σίγουρα εκείνη που ο κορυφαίος συνθέτης συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί πια να ακούσει. Δίνει μάχη με τη σιωπή και γράφει κορυφαία έργα: «Πρέπει, πρέπει να συνεχίσω, η ζωή είναι ωραία, θα το παλέψω, θα νικήσω! Δεν ακούω, αλλά βλέπω, αναπνέω, ονειρεύομαι, φαντάζομαι, έχω τη δύναμη να γράψω μουσική, εξαίσια μουσική, έστω για να την ακούνε οι άλλοι», λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο του βιβλίου μου.

-Και ποιο ήταν, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, το μυστικό σου γράφοντας ένα βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά;

-Απλά ξανάγινα εγώ παιδί. Έγραφα και με φανταζόμουν αναγνώστη αλλά, επειδή ήθελα το βιβλίο να διαβαστεί και από τους γονείς, άλλαζα…πολλές από τις ηλικίες μου.

– Ένας συνθέτης μουσικής που τον ταλαιπωρεί η κώφωση, αυτό στην περίπτωση του Μπετόβεν μπορεί να θεωρηθεί κατάρα;

-Νομίζω ότι η λέξη «κατάρα» είναι μικρή. Ένας κωφός συνθέτης, ένας τυφλός ζωγράφος, ένας ανάπηρος χορευτής, ένας συγγραφέας χωρίς φαντασία; Καταστροφή. Αλλά, την ίδια στιγμή, μια απίστευτη πρόκληση το τέλειο να γίνει θαύμα, το αδύνατο να γίνει όχι μόνο δυνατό, αλλά εκκωφαντική δημιουργία, όπως αυτές του Μπετόβεν.

-Ερευνώντας τη ζωή και το έργο του Μπετόβεν, ποιο συστατικό της ζωής του σε εντυπωσίασε περισσότερο;

-Το γεγονός ότι δεν δημιούργησε οικογένεια, η μουσική ήταν πάνω απ’ όλα, ακόμα κι από τον έρωτα ή την πατρότητα…

διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης στο: fragilemag.gr