Εργατική Πρωτομαγιά: Ποια μεγάλα γεγονότα έχουν σημαδέψει τη σημερινή μέρα

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Εργατική Πρωτομαγιά: Η γενική απεργία που κήρυξαν την 1η Μαΐου του 1886 οι εργάτες στο Σικάγο, καρδιά τότε της βιομηχανικής Αμερικής, στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 16 διαδηλωτές και 7 αστυνομικούς

Η πρώτη μέρα του Μαΐου έχει ταυτιστεί με τους αγώνες για τα εργασιακά δικαιώματα. Η ταύτιση δεν είναι άδικη αλλά ούτε και αναίμακτη: η γενική απεργία που κήρυξαν την 1η Μαΐου του 1886 οι εργάτες στο Σικάγο, καρδιά τότε της βιομηχανικής Αμερικής, στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 16 διαδηλωτές και 7 αστυνομικούς. Στις συλλήψεις και τις δίκες που ακολούθησαν, τέσσερις εργάτες καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ένας αφαίρεσε τη ζωή του στη φυλακή.

Η εργατική Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως ημέρα γενικής απεργίας τρία χρόνια αργότερα – το 1889. Η «γιορτή» επικαιροποιείται με νέα αιτήματα και νέες διεκδικήσεις, χωρίς να λείπουν εκείνες οι φορές που ο κύκλος του αίματος ανοίγει ξανά.

Με αίμα βάφτηκε η ελληνική Πρωτομαγιά το 1924 όταν από τις συγκρούσεις στη συγκέντρωση που διοργάνωσε μεσούντος του στρατιωτικού νόμου το Εργατικό Κέντρο Αθήνας στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου (σημερινή πλατεία Κοτζιά) έχασε τη ζωή του ο εργάτης Σωκράτης Παρασκευαΐδης και τραυματίστηκαν 17 άτομα. Εξίσου αιματηρή ήταν η Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη όπου στη μεγάλη διαδήλωση των καπνεργατών έχασαν τη ζωή τους 12 άτομα.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν ο Τάσος Τούσης. Ο θρήνος της μητέρας του πάνω από τη σορό του ενέπνευσε τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος, αξίζει να σημειωθεί είχε γεννηθεί την Πρωτομαγιά του 1909.

Ο πολιτικός χαρακτήρας της 1ης Μαΐου ωστόσο δεν συνδέεται μόνο με τις εργατικές διεκδικήσεις. Όπως δεν συνδέεται ο αγωνιστικός που επίσης, βάφεται πολλές φορές με αίμα.

Η μαζική εκτέλεση στην Καισαριανή

Ήταν Πρωτομαγιά του 1944 όταν οι ναζί κατακτητές εκτέλεσαν 200 Έλληνες, πολιτικούς κρατούμενους, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής σε αντίποινα για τον φόνο ενός Γερμανού υποστράτηγου από άνδρες της ΕΛΑΣ στους Μολάους της Λακωνίας.

Η διαταγή της εκτέλεσης δημοσιεύθηκε στον Τύπο στις 30 Απριλίου του 1944. «Την 27ην Απριλίου του 1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους Λακωνίας, κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγό και τρεις συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίστησαν.

Ως αντίποινα διατάχθηκε: 1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944» ανέφερε η διαταγή μεταξύ άλλων.

Ξημέρωσε η Δευτέρα της Πρωτομαγιάς του 1944. Δέκα φορτηγά ξεκίνησαν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου κουβαλώντας μελλοθάνατους στην Καισαριανή. Οι δυνάμεις της γερμανικής-φασιστικής κατοχής, σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του στους Μολάους, αποφάσισαν την εκτέλεση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστών. Απ’ αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην κρατούμενοι στην Ακροναυπλία και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη,που η μεταξική δικτατορία τους είχε παραδώσει στους χιτλερικούς.

Η διαταγή εκτέλεσης όπως δημοσιεύτηκε στον Τύπο
H διαταγή για τις εκτελέσεις δημοσιεύτηκε στον κατοχικό Τύπο στις 30 Απριλίου του 1944 και προέβλεπε και τυχαίες εκτελέσεις περαστικών στους Μολάους. «Την 27ην Απριλίου 1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους, κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν Στρατηγόν και τρεις συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίστησαν.

Ως αντίποινα διατάχτηκε:

1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944.

2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάοι προς Σπάρτην έξωθεν των χωρίων. Υπό την εντύπωσιν κακουργήματος τούτου Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς. Ο Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος»….

Ο δρόμος προς το Σκοπευτήριο γέμισε ρούχα και σημειώματα των μελλοθάνατων, γέμισε λεβεντιά, περηφάνια, κάλεσμα για αγώνα και εκδίκηση: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να ‘σαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου. Ν’ αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδερφούλα μου, κι οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη». Αυτά έγραφε ο θρυλικός Ναπολέων Σουκατζίδης, στέλεχος του ΚΚΕ, Ακροναυπλιώτης, πρώην πρόεδρος του εργατικουπαλληλικού κέντρου Ηρακλείου. Ο Ναπολέων Σουκατζίδης ήταν Ακροναυπλιώτης, φυλακισμένος στην Ακροναυπλια από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά και παραδόθηκε, όπως όλοι οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές κρατούμενοι, στους Γερμανούς κατακτητές. Ετσι βρέθηκε στο Χαϊδάρι. Στην τελευταία πράξη της ζωής του επαναλαμβάνει ό,τι έκανε καθημερινά ως κρατούμενος. Φτάνει στην υπέρβαση. Του χαρίζεται η ζωή και εκείνος βάζει όρο: «Δέχομαι τη ζωή μόνο αν δεν μπει άλλος στη θέση μου», απαντά. Δεν το δέχτηκαν και κείνος επιλέγει ελεύθερα και συνειδητά το θάνατο. Στους Γερμανούς, εκεί στο Σκοπευτήριο, βροντοφωνάζει πως η Ελλάδα θα νικήσει και εκείνοι θα συντριβούν.

«Δε σας ξέχασα ποτές. Για σας και για τον ελληνικό λαό έδωσα τη ζωή μου. Σήμερα, 1η Μάη 1944, σας φιλώ για τελευταία φορά», γράφει ένας απ’ τους εκτελεσθέντες που δεν αφήνει καν το όνομά του, μόνο το αρχίγραμμα «Α».

Ο εργάτης μεταλλουργός Σάββας Σαββόπουλος: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, δε χάσαμε την πίστη μας στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης… Καμία δύναμη δε θα τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου με σκληρή δουλειά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ».

Αδέλφια, γεια σας!
Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής οι 200 κομμουνιστές χωρίστηκαν ανά 20άδες για να στηθούν στον τοίχο. Ακούστηκαν δέκα φορές η ομοβροντία του εκτελεστικού αποσπάσματος και δέκα φορές οι χαριστικές βολές. Τα πτώματα μετέφεραν στα φορτηγά οι επόμενοι 20 που ήταν για εκτέλεση. Οι φωνές τους πάσχιζαν να καλύψουν τους ήχους των όπλων: «Αδέλφια, γεια σας!», «Ζήτω το ΚΚΕ! Ζήτω το ΕΑΜ! Ζήτω η Ελλάδα», «Εκδίκηση! Λευτεριά!», ενώ οι υπόλοιποι τραγουδούσαν μέχρι να έρθει η σειρά τους. Οι χοροί και τα τραγούδια είχαν ξεκινήσει από το Χαϊδάρι, την ώρα που φώναζαν τα ονόματα των μελλοθάνατων.

Στο πέρασμα των νεκρών κομμουνιστών, λένε οι μαρτυρίες, οι άντρες έβγαζαν τα καπέλα τους και οι γυναίκες έραναν με λουλούδια. Ολοι υποκλίνονταν στο μεγαλείο τους. Την επόμενη μέρα, ο λαός της Καισαριανής, αψηφά την τρομοκρατία και μετονομάζει το δρόμο που κύλησε το αίμα, την οδό Σκοπευτηρίου, σε «ΟΔΟ ΗΡΩΩΝ». Στους τοίχους του γράφεται το σύνθημα: «Αυτός ο δρόμος είναι ΔΡΟΜΟΣ ΗΡΩΩΝ. Τον διαβαίνουν οι λεβέντες του έθνους. Χτες 1 του Μάη τον διάβηκαν 200 παλικάρια».

Λίγες μέρες μετά το ΕΑΜ αναφέρει σε κάλεσμά του προς το λαό: «(…) Η φρικώδης και πρωτάκουστη τρομοκρατία που εξασκεί στην Ελλάδα ο καταχτητής με τη βοήθεια γερμανοράλληδων δεν είναι στην ουσία αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ εδώ και στην ύπαιθρο. Αυτό είναι απλή δικαιολογία. Γίνεται για να τρομοκρατηθεί ο λαός, να σταματήσει την αντίστασή του και να πραγματοποιήσουν ανενόχλητοι οι κατακτητές την επιστράτευση και τη ληστεία του τόπου μας.

ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ,

Η στιγμή είναι κρίσιμη. Αν σκύψουμε το κεφάλι είμαστε χαμένοι. Τα θύματα του αγώνα είναι πολύ λιγότερα από τα θύματα της επιστράτευσης, από τα θύματα της πείνας. Οι κρεμασμένοι και τουφεκισμένοι ήρωες, τα καμένα μας χωριά φωνάζουν. Μην αφήστε τη θυσία μας να πάει χαμένη! Μην υποταχθείτε! Αγωνιστείτε για να μη γίνει η επιστράτευση. Αγωνιστείτε για τη ζωή σας. Εκδικηθείτε. Αγωνιστείτε για να σταματήσουν οι σφαγές».

Ο θάνατος του Αλέκου Παναγούλη

Είναι ξημερώματα της 1ης Μαΐου του 1976 όταν το αυτοκίνητο που οδηγεί ο Αλέκος Παναγούλης, κορυφαία φυσιογνωμία της αντίστασης κατά της Χούντας, ξεφεύγει από την πορεία του και καταλήγει σε κατάστημα. Βαριά τραυματισμένος, ο Αλέκος Παναγούλης θα αφήσει την τελευταία του πνοή λίγες ώρες αργότερα, δυο μήνες πριν συμπληρώσει τα 37 του χρόνια.

Ο θάνατός του συγκλονίζει το πανελλήνιο, ενώ αφήνει χώρο στην υπόθεση πως δεν επρόκειτο για δυστύχημα αλλά για δολοφονία, πίσω από την οποία βρίσκονταν νοσταλγοί της δικτατορίας ή πρόσωπα που σχετίζονταν ποικιλοτρόπως με το καθεστώς. Ο θάνατός του εξάλλου σημειώθηκε λίγες ημέρες αφότου ο Παναγούλης, ως βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, είχε δηλώσει πως είχε στην κατοχή του στοιχεία από τα αρχεία της ΕΣΑ που αποκάλυπταν την ταυτότητα συνεργατών της Χούντας.

Το μανιφέστο κατά του φασισμού

Την 1η Μαΐου του 1925 δημοσιεύεται στις εφημερίδες Il Mondo και Il Popolo το «Μανιφέστο των Αντιφασιστών Διανοούμενων» στην Ιταλία. Συντάκτης του ήταν ο σημαντικός φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας και πολιτικός Μπενεντέτο Κρότσε.

Η εργατική Πρωτομαγιά δεν είχε επιλεγεί τυχαία. Το λεγόμενο και «αντιμανιφέστο» ήταν η απάντηση στο «Μανιφέστο των Φασιστών Διανοούμενων», που είχε δημοσιευθεί την ημέρα των Χριστουγέννων το 1924.

Η ανακήρυξη της Κούβας ως «σοσιαλιστικού κράτους»

Την 1η Μαΐου του 1961 και με μια ομιλία περίπου 10.000 λέξεων, ο Φιντέλ Κάστρο ανακηρύσσει την Κούβα «σοσιαλιστικό κράτος» και μαζί την αναστολή των εκλογών. «Έχει ο λαός χρόνο για εκλογές τώρα; Όχι! Τι ήταν τα πολιτικά κόμματα; Μόνο έκφραση της σύγκρουσης των τάξεων. Εδώ όμως υπάρχει μόνο μία τάξη (…) Η επανάσταση δεν έχει χρόνο να χάσει σε τέτοιες τρέλες» θα διακηρύξει μεταξύ άλλων.

Ο μακροβιότερος ηγέτης της Κούβας είχε αναλάβει την εξουσία δυο χρόνια νωρίτερα, ενώ θα την παρέδιδε στον αδελφό του προσωρινά το 2006 και οριστικά το 2008.

«Αποστολή εξετελέσθη» στο Ιράκ

1η Μαΐου του 2003 ο Αμερικανός τότε πρόεδρος Τζορτζ Μπους εμφανίζεται στο αεροπλανοφόρο «Αβραάμ Λίνκολν» για να διακηρύξει πως «οι μείζονες επιχειρήσεις μάχης στο Ιράκ ολοκληρώθηκαν».

Η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ είχε ξεκινήσει έξι εβδομάδες νωρίτερα. Στην ίδια ομιλία, που έμεινε γνωστή ως «Αποστολή εξετελέσθη», ο Μπους δήλωσε πάντως πως «έχουν να γίνουν ακόμη πολλά στο Ιράκ».

Από την αραβική χώρα, η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων δεν διατάχθηκε παρά τον Αύγουστο του 2021 από τον αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τον Ιρακινό πρωθυπουργό Καντίμι.

Η διεύρυνση της ΕΕ

Εννέα χώρες γίνονται μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης την 1η Μαΐου του 2004, μεταξύ των οποίων η Κύπρος. Οι υπόλοιπες είναι η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Σλοβενία και η Ουγγαρία.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ