~Φλώρα Τ. Jose: Γιορτάζοντας μια άλλη 17 Νοεμβρίου ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

17 Νοεμβρίου, όταν η ζωή παλεύει με τον θάνατο, κάποιοι θα βγούνε νικητές και κάποιοι νικημένοι. Η μάχη άνιση γι αυτό και οι μικροί ήρωες, γίνονται μεγάλοι, τεράστιοι στα μάτια κάθε μικρού ενήλικα.

17 Νοεμβρίου, η μέρα που κάθε γυναίκα εύχεται, να μη χρειαστεί ποτέ να την τιμήσει και όσες χρειάστηκε, θυμούνται πως καποια στιγμή, η καρδιά τους έζησε για λίγο έξω από το σώμα τους. Μέσα σε ένα μικρό κουτί από plexiglass, με δεκάδες καλώδια να της παρέχουν αυτά που το σώμα τους αρνήθηκε.

Με ένα ενοχλητικό μπιπ – μπιπ, να δείχνει ότι είναι ακόμα ζωντανή. Τόσο ενοχλητικό για να τους θυμίζει την ενοχή που παλεύουν να κρύψουν, μα πάντα θα τις ακολουθεί για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ένα ΑΝ και ένα ΓΙΑΤΙ;

17 Νοεμβρίου η μέρα που θα θυμίζει σε κάποιους γονείς ότι το όνειρο έγινε εφιάλτης και ο Γολγοθάς τους μόλις ξεκίνησε, οπου ο καθένας τον ανεβαίνει μοναχός του και την ίδια στιγμή μαζί σαν μια γροθιά ενάντια στον χρόνο και τα ορόσημα.

Για πάντα θα θυμούνται την κλειστή πόρτα που πίσω της ζει η καρδιά τους, ότι πολυτιμότερο έχουν ο μικρός και ταυτόχρονα τεράστιος ήρωας τους. Η ελπίδα και το μέλλον τους. Το μωρό τους.

Με αγωνία δύο φορές την ημέρα, να περιμένουν στωικά τη στιγμή που θα τους επιτρέψουν να τη διαβούν. Ελπίζοντας ότι σήμερα θα είναι η μέρα που θα ξαναβρεθεί έστω και για λίγο το σώμα με τη καρδιά. Πως να ζήσεις όταν η καρδιά σου κατοικεί κάπου αλλού…

Μαθαίνοντας κάθε φορά καινούργιες δύσκολες λέξεις, που σαν μία αόρατη κλωστή τους δένει με τους άλλους γονείς, περνώντας μέσα από τα κορμάκια μικρών ηρώων, που μάχονται για μία ανάσα. Ολοκληρώνοντας μόνα τους το έργο που τους αρνήθηκε η φύση αλλά όχι τα ίδια.

Ένας αγώνας δρόμου με τον χρόνο για κατακτήσεις που όλοι θεωρούν δεδομένες, αλλά, όχι τα ίδια. Σήμερα φάγαμε 5 γραμμάρια μόνα μας, και αναπνέυσαμε για λίγο χωρίς βοήθεια.
Αύριο θα χρειαστεί να μας βάλουν λίγο ξένο αίμα δεν μπορεί ακόμα να το δημιουργήσει το σώμα μας. Όλα σε πρώτο πληθυντικό.

Κάθε φορά που περνάνε την πόρτα της ΜΕΝΝ η ίδια αγωνία, να είναι όλα τα μωρά εκεί, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα τα καταφέρει και το δικό τους. Και κάθε φορά που ένας μικρός ήρωας φεύγει για το σπίτι του μια μικρή γιορτή στήνεται με την κρυφή ελπίδα ότι αύριο μπορεί να είναι η σειρά μας.

17 Νοεμβρίου παγκόσμια ημέρα προωρότητας, παγκόσμια ημέρα για πρόωρους γονείς, με μικρούς ήρωες και ηρωίδες, επαναστάτες που κοροϊδεύουν τον θάνατο παίζοντας κρυφτό μαζί του. Ελπίδα όλων όσων πέρασαν αυτή τη πόρτα να είναι πάντα νικητές.

Ο αγώνας για επιβίωση μόλις ξεκίνησε έχουν πολλά ορόσημα να κατακτήσουν και πολλές καμπύλες να φτάσουν. Πρόωροι ήρωες γεννημένοι μαχητές. Γεννημένοι νικητές.

Φλώρα Τ. Jose
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη