Απολογισμός εκρηκτικής Συνέντευξης Τύπου για τη διάσωση των Σινεμά (Ιντεάλ, Άστορ, Ίριδα)

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από τον Eretiko κριτικό Γιάννη Κρουσίνσκυ

Σαφέστατα, αυτό που έχει σημασία από την εν λόγω Συνέντευξη Τύπου, δεν είναι ούτε η παρουσία πολιτικών προσώπων, ούτε οι δηλώσεις εφησυχασμού από οποιαδήποτε πολιτική παράταξη ή από το δημαρχιακό αξίωμα.

Σημασία έχει μονάχα να τονίσουμε την πεντακάθαρη φωνή της Κινηματογραφικής Κοινότητας, που μίλησε Ορθά και Άφοβα! Αυτήν ακριβώς τη φωνή σάς μεταφέρω στο παρακάτω κείμενο.

Είναι τουλάχιστον ασυνταίριαστη η παρουσία της πολιτικής σκηνής την τελευταία στιγμή, σε τόσο σημαντικά προβλήματα Πολιτισμού (τα οποία επισημάναμε πολλοί άνθρωποι εδώ και μήνες). Με υποσχέσεις, εν καιρώ προεκλογικής περιόδου…

Και μάλιστα, είδατε, ότι οι αβέβαιες αυτές υποσχέσεις ήταν ξεκάθαρα σε πλαίσιο συμβιβασμού “ανάπτυξης.” Όπως αποδείχτηκε άλλωστε, από την πιο πρόσφατη, απογοητευτική τοποθέτηση του Πρωθυπουργού για τα Σινεμά.

Συνέντευξη Τύπου

Βρεθήκαμε λοιπόν στις 4/4/2023 στο σινεμά Άστορ, σε μια εκρηκτική Συνέντευξη Τύπου για τη διάσωση των Άστορ, Ιντεάλ, Ίριδα. Εκρηκτική, επειδή η Κινηματογραφική Κοινότητα εξερράγη, χρησιμοποιώντας Ευγένεια και Πολιτισμό, αλλά έχοντας σταθερά, αληθινό πύρινο λόγο. Άλλωστε, δεν πήγαινε άλλο πια αυτή η κατάσταση. Δημιουργοί, τεχνικοί, κριτικοί, παραγωγοί, αιθουσάρχες, φοιτητές, μιλούσαν με πυγμή ο ένας μετά τον άλλο και έκαναν την προϋπάρχουσα παραφουσκωμένη αγανάκτηση του κοινού να μετατραπεί σε θερμό χειροκρότημα, από το οποίο μια γεμάτη, ολοζώντανη αίθουσα έπαιρνε διαρκώς κουράγιο, ελπίδα και δύναμη! Για ένα πιο προστατευμένο μέλλον στον Κινηματογράφο και το κέντρο της πόλης. Αυτές ήταν οι δίκαιες φωνές, που οφείλουν να καταγραφούν δημοσιογραφικά με αφοσίωση. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου, σε τι δυστοπικό περιβάλλον έχουμε όλοι ήδη βρεθεί. Τι αδιέξοδο έχει προηγηθεί στον κλάδο. Επομένως, τα συναρμόδια Υπουργεία και τα ανάλογα πολιτικά πρόσωπα μπορούν πλέον να μιλήσουν μόνο με ουσιαστικές πράξεις. Τέρμα πια τα λόγια. Ας χρησιμοποιήσουν επιτέλους την απαραίτητη νομοθεσία, χωρίς να χρονοτριβούν άλλο. Και όταν το κάνουν, ας μην πανηγυρίσουν, ούτε πάλι να θεωρήσουν, ότι πρέπει να ανταμειφθούν με πολιτική υποστήριξη στις κάλπες ή μετεκλογικά. Αντιθέτως, είναι ανεξάρτητη υποχρέωσή τους απέναντι στη διάσωση του Σύγχρονου Πολιτισμού να το πράξουν.

Μια απαραίτητη διάσωση, που τόσο καιρό δεν αναλαμβάνουν. Που είναι λοιπόν τα καθοριστικά γεγονότα της κρίσιμης, ασυμβίβαστης διάσωσης των Σινεμά; Λυπάμαι, μα ουσιαστικά λόγια είπαν μόνο οι άνθρωποι της Κινηματογραφικής Κοινότητας! Παρόλα αυτά, είναι τραγικό να απουσιάζει από μια τέτοια Συνέντευξη Τύπου η Υπουργός Πολιτισμού και ο Υφυπουργός Πολιτισμού…Από ό,τι φαίνεται, εξαρτάται η όλη υπόθεση από το Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο μπορεί, αν θέλει, να επηρεάσει το θέμα, επεμβαίνοντας και στο Υπουργείο Περιβάλλοντος/Ενέργειας. Και όχι να παρατηρούμε τελικά ένα μεθοδευμένο πινγκ πονγκ μεταξύ Υπουργείων…Εκ των πραγμάτων, είναι και πολιτική και κομματική, μια τέτοια απόφαση…Πάντως, για να βρούμε άκρη, δώστε σημασία στις λεπτομέρειες *στο άρθρο 6 όπου επισήμανε στη Συνέντευξη Τύπου ο Γιώργος Φουρτούνης, εκπροσωπώντας την ΕΣΠΕΚ. Επιπλέον, ίσως αποτελεί κλειδί η Επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού για τα νεότερα μουσεία Τέχνης (ώστε να κηρυχθεί ως χρήση αποκλειστικά για Κινηματογράφο), όπως επισήμανε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της New Star, Βελισσάριος Κοσσυβάκης (φέρνοντας ως παράδειγμα διάσωσης την “Αλκυονίδα”, ασχέτως περί τωρινής εξέλιξης θεάτρου).

Πρόσωπα

Η Συνέντευξη Τύπου ήταν ξεκάθαρα αντισυμβατική! Συντονιστής υπήρξε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Νυχτών Πρεμιέρας, Λουκάς Κατσίκας. Στο πάνελ εμφανίστηκαν οι: Αιθουσάρχες Μπάμπης & Αντρέας Κονταράκης (Άστορ), Γιώργος & Σπύρος Σπέντζος (Ιντεάλ). Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδος, Τεό Κουτσάφτης. Ο εκπρόσωπος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας. Από την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, ο Τώνης Λυκουρέσης. Από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος-Ακροάματος, ο Κώστας Κεχαγιόγλου. Ως Εκπρόσωπος Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ο Ζαχαρίας Μαυροειδής. Από την Ένωση Σκηνοθετών Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου, ο Γιώργος Φουρτούνης.

Από την Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, η Ίλια Παπασπύρου. Και από την Ένωση Σκηνοθετών-Δημιουργών, ο Κώστας Σταματόπουλος. Υπήρξαν ακόμη πολύτιμες συμμετοχές, που ανέβηκαν εν εξελίξει στο πάνελ, όπως μέλη του Π.Ο.Φ.Π.Α. (Ίριδα), ο κριτικός κινηματογράφου και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Ε.Κ.Κ., Χρήστος Σκυλλάκος, αλλά και ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος, Δημήτρης Καλαντίδης. Ουσιώδης ήταν ο κριτικός κινηματογράφου Ηλίας Φραγκούλης, ενώ με αναγκαίο, άφοβο Ρομαντισμό, μίλησε η συγγραφέας, Ζυράννα Ζατέλη. Για το διακύβευμα της ουσίας της Δημοκρατίας μίλησε ο σκηνοθέτης, Δήμος Αβδελιώδης. Δυναμική ήταν η παρουσία της Πρωτοβουλίας των Σπουδαστών της Σχολής Σταυράκου!

Παρεμβάσεις Σκηνοθετών με βίντεο

– Φατίχ Ακίν: “Άκουσα πολύ θλιβερά νέα για τα 2 Σινεμά, ότι θα κλείσουν. Έχω βρεθεί στο Ιντεάλ (με ιστορία 100 ετών) και το Άστορ (προβλήθηκε εκεί η ταινία μου “Το Χρυσό Γάντι”). Το Σινεμά είναι η κληρονομιά μας! Νομίζω, ότι είναι αμαρτία να μην σωθούν τα Σινεμά. Διότι αποτελούν και κληροδότημα κουλτούρας στην Ανθρωπότητα. Προσωπικό αίτημα: Σώστε τα Σινεμά Ιντεάλ και Άστορ.”

– Κώστας Γαβράς: “Είμαι μαζί σας στον αγώνα για τη διάσωση των δύο αυτών κινηματογραφικών αιθουσών. Νομίζω, ότι ο καλύτερος τρόπος, για να βλέπουμε τα φιλμ, είναι στις αίθουσες με τη Μεγάλη Οθόνη. Αποτελεί μια ιδιαίτερη σχέση, το να βλέπουμε τις ταινίες όλοι μαζί εκεί. Και όχι στην τηλεόραση ή στο κινητό τηλέφωνο, όπου κάτι τέτοιο είναι ένας βαρβαρισμός, κατά τη γνώμη μου. Ελπίζω η Υπουργός Πολιτισμού να έχει κινηματογραφικό Πολιτισμό. Ελπίζω, εσείς να πετύχετε τον αγώνα σας, γιατί μου φαίνεται, ότι είναι κάτι το απαραίτητο.”

Παρεμβάσεις σκηνοθετών με γραπτή αναφορά

Την ανάγνωση στα σημαντικά υποστηρικτικά, απεσταλμένα λεγόμενα των σκηνοθετών Κεν Λόουτς και Εμίρ Κουστουρίτσα, πραγματοποίησε ο κριτικός κινηματογράφου και επί 35 χρόνια Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, Νίνος Φένεκ Μικελίδης. Ο ίδιος επισήμανε, να διασωθούν οι αίθουσες, που προσφέρουν και τον Ευρωπαϊκό-Ελληνικό Κινηματογράφο. Συνέχισε λέγοντας: “Κάποτε τα ολοκληρωτικά καθεστώτα έκαιγαν βιβλία. Τώρα πλέον, τα φιλελεύθερα καθεστώτα κατεδαφίζουν Κινηματογράφο και Πολιτισμό!”

– Κεν Λόουτς: “Υποστηρίζουμε όλοι μας σθεναρά τον αγώνα σας, για τα ιστορικά Σινεμά της Αθήνας. Όσα περισσότερα επιτρέπουμε στους επιχειρηματίες να καταστρέφουν, τόσο λιγότεροι άνθρωποι θα επισκέπτονται τις πόλεις μας και θα βλέπουν τις ταινίες μας. Η καμπάνια σας είναι ζωτικής σημασίας, για τη διατήρηση του χαρακτήρα της θαυμάσιας πόλης σας!”

– Εμίρ Κουστουρίτσα: “Συμμερίζομαι την οργή σας. Σοκαρίστηκα, όταν πληροφορήθηκα, ότι αίθουσες όπως το Ιντεάλ, το Άστορ και η Ίριδα απειλούνται με κατεδάφιση, για να δώσουν τη θέση τους σε τουριστικά ξενοδοχεία. Σε μια περίοδο, όπου εμείς οι κινηματογραφιστές και οι πιστοί μας θεατές ενθαρρύνουμε το χτίσιμο περισσότερων αιθουσών…Διότι αυτοί είναι οι μόνοι χώροι, για τους οποίους γυρίζονται οι ταινίες. Οι κινηματογραφικές αίθουσες είναι οι χώροι, όπου οι άνθρωποι συναντιούνται, μοιράζονται τα συναισθήματά τους, έρχονται σε επαφή και κατανόηση…Κατ’ εμέ, η κατεδάφιση Κινηματογράφων είναι έγκλημα. Μια καταστροφική, απολίτιστη ενέργεια.”

Για το Άστορ

– Μπάμπης Κονταράκης: “Να σας εξηγήσουμε, γιατί ζητάμε κήρυξη διατηρητέας χρήσης. Καλούμε ΕΦΚΑ, Υπουργείο Ενέργειας/Περιβάλλοντος, Υπουργείο Πολιτισμού να πράξουν το καθήκον τους. Προάσπιση Δημόσιου Συμφέροντος, Πολιτισμού, Δημόσιας Περιουσίας, της πόλης και των κατοίκων της. Ο ΕΦΚΑ διαχειριστής-ιδιοκτήτης θέλει να εξαφανίσει τα Σινεμά Άστορ & Ιντεάλ. Παραχωρώντας τα κτίρια που στεγάζονται, χωρίς την πρόβλεψη της απρόσκοπτης λειτουργίας των Κινηματογράφων. Τώρα, εμποδίζει να κηρυχθούν διατηρητέοι οι χώροι ως προς τη χρήση τους (που είναι ο μόνος τρόπος εγγύησης για την απρόσκοπτη λειτουργία τους, ενώ αποτελεί και παράμετρο προστασίας, που δικαιούνται και οι 2 Κινηματογράφοι). Το δε Υπουργείο Ενέργειας/Περιβάλλοντος κωλυσιεργεί να κηρύξει διατηρητέα τη χρήση τους, παρόλο που πληρούν όλα τα κριτήρια και τα 2 Σινεμά. Μετά από μήνες εμπαιγμού από ΕΦΚΑ και ΥΠΟΑ, πριν από περίπου 2 μήνες το Υπ. Ενέργειας κίνησε τη διαδικασία κήρυξης διατηρητέας χρήσης των 2 Σινεμά.

Αλλά έπειτα από ένσταση του ΕΦΚΑ, το θέμα έχει αναβληθεί ήδη τρεις φορές. Δεν εξετάζεται η πρόταση, ώστε να μην εγκριθεί. Από το Υπ. Πολιτισμού ήρθε άλλη μία πρόταση προστασίας: η έκθεση τεκμηρίωσης του τμήματος ΔΑΟΚΑ του Υπ. Ενέργειας. Περιέχει όλους τους όρους προστασίας μέσω των 2 Υπουργείων. Απομένει μόνο η υπογραφή του Υπουργού. Κάτι τον εμποδίζει. Ζητάμε από τα 2 Υπουργεία να κηρύξουν άμεσα διατηρητέα τη χρήση των 2 Σινεμά. Θέλουμε να καταδείξουμε την αναξιοπιστία του δημόσιου φορέα ΕΦΚΑ για τη διαχείριση της Δημόσιας Περιουσίας. Δεν είναι συνομιλητές μας ο ΕΦΚΑ, ούτε και οι όποιοι επενδυτές. Υπάρχει πλαίσιο για την προστασία των χώρων Πολιτισμού. Ζητάμε η τεκμηριωμένη έκθεση για τη διατηρητέα χρήση των Κινηματογράφων να μπει στην ημερήσια διάταξη του επόμενου συμβουλίου, όπου αναμένεται να εγκριθεί.

Να κρατηθούν τα Σινεμά στη θέση τους, για να διατηρηθεί και η πόλη. Την Κυριακή 2/4 η στήριξη του κόσμου ήταν πρωτοφανής στην εκδήλωση “Τα Σινεμά Μας, Η Πόλη Μας.” Θα διευρύνουμε τις συμμαχίες πιο δυναμικά, με όσους διεκδικούν όχι απλώς τα Σινεμά και την πόλη, αλλά την ίδια τους τη ζωή. Οι Κινηματογράφοι έχουν αστείρευτη πολιτιστική επίδραση και εξακολουθούν να γράφουν ιστορία στην πόλη και τον Πολιτισμό. Το Άστορ από το 2015 στήριξε την περιοχή του κέντρου. Τα Σινεμά του κέντρου στηρίζουν το κινηματογραφικό οικοσύστημα της χώρας. Ο τριετής αποκλεισμός των Κινηματογράφων συμπίπτει με τη χρόνια ερημοποίηση του κέντρου της Αθήνας. Οι αίθουσες κράτησαν ζωντανό όμως το κέντρο. Τα Άστορ, Ιντεάλ, Ίριδα, Απόλλων-Αττικόν, Αβέρωφ, Έμπασσυ, Άστυ, Όπερα, Έλλη, Ααβόρα, ήταν, είναι και θα είναι τα οχυρά της πόλης μας.”

– Αντρέας Κονταράκης: “Του χρόνου κλείνω 40 χρόνια επαγγελματικής απασχόλησης με ταινίες. Εδώ και 14 χρόνια έχω μια εταιρεία κινηματογραφικής διανομής τη Weirdwave. Τα τελευταία 8 χρόνια άνοιξα και έδωσα ξανά στους Αθηναίους 5 Κινηματογράφους (2 χειμερινούς & 3 θερινούς), που είχαν εγκαταλειφθεί (π.χ. το 2015 βρήκα το Άστορ σε άθλια κατάσταση, κλειστό). Δεν υπήρχε βοήθεια από το κράτος. Μόνο κάποιες επιδοτήσεις. Το Άστορ όμως δεν πήρε ούτε ένα ευρώ. Η επιχείρησή μου είναι υγιέστατη, οικονομικά και εμπορικά. Το καλοκαίρι του 2022 διάβασα με έκπληξη, περί της αξιοποίησης του Άστορ από τον ΕΦΚΑ. Το υπουργείο Πολιτισμού και ο ΕΦΚΑ επέλεξαν για τόσο καιρό την τακτική της παραπληροφόρησης και της καθησύχασης. Δεν μας εξήγησαν…Μόλις σήμερα το πρωί (4/4/2023) ήρθε ένα e-mail από το Υπουργείο Πολιτισμού, που δήθεν ρωτά με άγνοια, τι συμβαίνει…

Στις 21 Μαΐου 2023 είναι παγκόσμια ημέρα Πολιτισμού και εμείς έχουμε εδώ εθνικές εκλογές. Θα μας κλείσουν τα Σινεμά, άραγε τότε; Θα το δούμε. Είμαι 70 ετών Αθηναίος. Μεγάλωσα τα παιδιά μου με κυριακάτικη διαδρομή Σταδίου-Σύνταγμα-Πανεπιστημίου. Τώρα αυτή τη διαδρομή φοβάμαι να την κάνω με τις εγγονές μου, λόγω της ερημοποίησης του κέντρου. Αυτή η ερημοποίηση αυξάνεται ρυθμικά με πολλούς τρόπους, όπως η ευθεία επίθεση σε κάθε μορφή Πολιτισμού. Όπως με το κλείσιμο των Κινηματογράφων. Φοβάμαι, ότι στο μέλλον μπορεί να καίνε και βιβλία στο κέντρο της πόλης. Καθώς ο μεθοδευμένος εκφασισμός της βίας ενδέχεται ολοένα και να αυξάνεται. Καλώ την Υπουργό Πολιτισμού να κηρύξει διατηρητέα τη χρήση των Κινηματογράφων του κέντρου της Αθήνας.”

Για το Ιντεάλ

– Γιώργος Σπέντζος: “Σας μιλώ συγκινημένος, καθώς δίνουμε μια πολλή μεγάλη μάχη τον τελευταίο καιρό. Στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση. Την Κυριακή 2/4 είχαμε μια μεγαλειώδη νύχτα, με ατέλειωτες ουρές, μα ούτε ένα συστημικό κανάλι δεν ήρθε να καλύψει αυτό το γεγονός! Οι φωτογραφίες ήρθαν από φίλους, θεατές και από περαστικούς. Ήταν μια πολλή συγκινητική βραδιά, διότι ερχόντουσαν και υπέγραφαν άνθρωποι με ευλάβεια! Μαζέψαμε 2.500 υπογραφές χειρόγραφες και 10.000 ιντερνετικές. Δεν είναι κάτι αστείο το Ιντεάλ. Έχει ιστορία 101 ετών! Μέσα σε 4 διατηρητέα κτίρια (Ρεξ, Ωδείο, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, Εστιατόριο), δεν αξίζει μια αίθουσα 101 ετών να είναι διατηρητέα; Δυστυχώς, το Υπουργείο Πολιτισμού δεν μας φέρθηκε καθόλου καλά. Μετά από ένα μήνα καθυστέρησης μάς ειδοποίησαν, ότι δεν ήταν τελικώς οι αρμόδιοι. Μας ενδιαφέρει να παραμείνει ζωντανό το Ιντεάλ, με οποιονδήποτε ιδιοκτήτη!”

– Σπύρος Σπέντζος: “Ένας ακόμη λόγος για να παραμείνουν οι Κινηματογράφοι, είναι το Ανεξάρτητο Σινεμά, οι Σινεφίλ ταινίες. Υπάρχει κόσμος, που έρχεται ειδικά στο κέντρο, από όλες τις γωνιές της Αθήνας, για να παρακολουθήσει τέτοιες ταινίες. Κάθε φορά ο Κινηματογράφος ανακάμπτει, αντιμετωπίζοντας διάφορα προβλήματα (τηλεόραση, ιδιωτική τηλεόραση, βίντεο, dvd, πειρατικό κατέβασμα, πλατφόρμες). Δεν έχουν νόημα τα λεγόμενα του ΕΦΚΑ, περί αβεβαιότητας για το μέλλον του Κινηματογράφου. Ούτε έχει νόημα και ο διαχωρισμός του ΕΦΚΑ μεταξύ ελληνικής παραγωγής και αιθουσών. Διότι που θα παιχτούν οι παραγωγές, αν όχι στις αίθουσες;! Επιπλέον, εάν κλείσουμε εμείς οι δύο Κινηματογράφοι, θα παραμείνουν μόνο τρεις συνολικά στο κέντρο. Αν είναι δυνατόν, σε μια πολιτισμική πρωτεύουσα σαν την Αθήνα, να συμβεί κάτι τέτοιο!”

Για την Ίριδα

– Μέλη Π.Ο.Φ.Π.Α.: “Ο Πολιτιστικός Όμιλος Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών αποτελείται από 4 τομείς. Κινηματογραφικό, Φωτογραφικό, Θεατρικό & Χορευτικό. Οι τομείς αποτελούνται από μέλη, φοιτητές και μη, πραγματοποιώντας σεμινάρια, παραστάσεις και πολιτιστικό έργο αφιλοκερδώς και με ελεύθερη συμμετοχή. Συντασσόμαστε μαζί με τις αίθουσες Ιντεάλ και Άστορ, προσθέτοντας στο κάδρο μια ακόμη ιστορική αίθουσα στο κέντρο της πόλης, που απειλείται με εξαφάνιση. Την Ίριδα! Η Ίριδα εγκαινίασε τη λειτουργία της ως Κινηματοθέατρο τη δεκαετία του 1930. Υπήρξε μια από τις πρώτες κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας. Από το 1998 έχει χαρακτηριστεί ως έργο Τέχνης (σύμφωνα με υπουργική απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού).

Ο Κινηματογραφικός Τομέας έχει ένα καθημερινό πρόγραμμα σεμιναρίων και προβολών εκπαιδευτικού χαρακτήρα, ενώ υποστηρίζει την παραγωγή ταινιών και τη συμμετοχή τους σε εγχώρια και διεθνή Φεστιβάλ. Η Ίριδα αποτελεί έναν χώρο Πολιτισμού και Δημιουργίας, με δράση που τιμά το Πανεπιστήμιο, ενισχύοντας το δημόσιο χαρακτήρα του και αποτελώντας σημείο αναφοράς στην πολιτιστική δραστηριότητα της Αθήνας. Η θέση μας είναι, ότι η ενασχόληση με τον Πολιτισμό ευεργετεί και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, καθιστώντας το Πανεπιστήμιο εξωστρεφή οργανισμό, σε ουσιαστική σύνδεση με τους πολίτες!

Ήδη πριν από την ψήφιση του νόμου/πλαισίου (άρθρο 296, με το οποίο η Ίριδα παύει να προστατεύεται) είχαμε επιδιώξει κρίσιμες συναντήσεις. Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα ο πρύτανης αρνείται να μας συναντήσει. Καλούμε το Ε.Κ.Π.Α. να αναλάβει με φροντίδα τη συντήρηση της Ίριδος και να δεσμευτεί γραπτώς για τη διατήρηση της αίθουσας ως χώρου Πολιτισμού, που διαχειρίζεται ο Π.Ο.Φ.Π.Α. Η Ίριδα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ωραία αίθουσα προς ενοικίαση για εκδηλώσεις. Είναι ένα μοναδικό στην Ελλάδα παράδειγμα χώρου συνύπαρξης φοιτητών και καλλιτεχνών! Εκεί δημιουργήθηκαν γενιές Σινεφίλ. Γενιές Σινεφίλ, που γεμίζουν τις προβολές των κινηματογράφων Άστορ και Ιντεάλ.”

Το υπόλοιπο πάνελ & προσκεκλημένοι

– Ίλια Παπασπύρου: “Είναι σχεδόν αστείο να συζητάμε το 2023, αυτό το τόσο αυτονόητο, τη διάσωση των Σινεμά. Είναι σαν να αρνούμαστε την ταυτότητα της πόλης. Δεν μπορώ να φανταστώ, ότι μπερδεύουμε τη χρήση των αιθουσών και το τι σημαίνει αίθουσα.”

– Κώστας Σταματόπουλος: “Στο ΦΚΘ, σε μια εκδήλωση του Κέντρου Κινηματογράφου ο Πρωθυπουργός έκανε την απίστευτη δήλωση, ότι “ουσιαστικά έχουν ξεπεραστεί τα στεγανά μεταξύ τηλεόρασης και Κινηματογράφου.” Πρώτον, πολλοί από τους συναδέλφους θα φιλοξενηθούν μόνο σε τέτοια Σινεμά. Δεύτερον, το καλλιτεχνικό προϊόν οφείλει να παιχτεί σε Μεγάλη Οθόνη. Δεν μπορούμε, από τεχνική άποψη, να θαυμάσουμε φερειπείν τη φωτογραφία του Αρβανίτη σε ταινίες του Αγγελόπουλου, αν δεν τη δούμε σε Μεγάλη Οθόνη. Πέρα από αυτό, υπάρχει κοινωνική λειτουργία, μυσταγωγία, που δεν μπορεί να πάψει. Τρίτον, δεν πάνε μαζί η τουριστικοποίηση του κέντρου (διώχνοντας όλο τον κόσμο που εργάζεται) και η κοινωνική λειτουργία της Τέχνης. Δεν είναι τα παιδικά μας χρόνια, όπως λανθασμένα γράφεται, σε άρθρα με νοσταλγία. Τα Σινεμά είναι ζωντανοί χώροι και τίποτα δεν τελείωσε! Αυτό είναι στο χέρι μας.”

– Τεό Κουτσάφτης: “Το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου δεν θα μπορούσε να υπάρχει στην Αθήνα, εάν από τη Γαλλία δεν υπήρχε ένα πολύ πλούσιο δίκτυο αιθουσών. Εκεί εκπαιδεύεται το αυριανό κοινό, για το τι σημαίνει “βλέπω ταινίες” στην αίθουσα.”

– Σπύρος Μπιμπίλας: “Ένα από τα πάρα πολλά πλήγματα που δέχεται το υπέρμαχο για τον Πολιτισμό Σωματείο μας, είναι δυστυχώς και το κλείσιμο των Κινηματογράφων. Δεν είναι μόνο οι δύο Κινηματογράφοι, αλλά και η Ίριδα, με την οποία πολλοί συνδέσαμε τα φοιτητικά μας χρόνια. Κανονικά, θα έπρεπε τα συναρμόδια Υπουργεία να αυξήσουν τα κονδύλια για τον Πολιτισμό, σώζοντας και τις αίθουσες που έχουν κλείσει ήδη. Και όχι να επιτρέπεται να κλείνουν τώρα και οι υπάρχουσες! Το Σωματείο θα συνεχίσει τους αγώνες, για να σώσουμε τους Κινηματογράφους. Ο συναισθηματικός κόσμος της Αθήνας έχει πληγωθεί. Πρέπει να κάνουμε αγώνες όλοι μαζί, για να σταματήσει αυτό το αίσχος! Δεν μπορούμε να διανοηθούμε, ότι θα ζήσουμε χωρίς τους Κινηματογράφους μας.”

– Τώνης Λυκουρέσης: “Με συγκινεί ιδιαίτερα, ότι εδώ βρίσκεται σχεδόν όλη η Κινηματογραφική Κοινότητα (δημιουργοί, ηθοποιοί, τεχνικοί, κριτικοί, αιθουσάρχες κ.α.). Όλος ο κόσμος που ενηλικιώθηκε και αγωνιά για την αίθουσα και την Κινηματογραφική Τέχνη. Από τους 20άρηδες σπουδαστές, μέχρι τους 80άρηδες δημιουργούς, όλοι ονειρευόμαστε, δουλεύουμε και σχεδιάζουμε μόνο για τη Μεγάλη Οθόνη. Άρα, περισσότερο παρά ποτέ, αυτές οι κοιτίδες, που δεν είναι χώροι οικονομικών απολαβών, αλλά κυριολεκτικά ψηφίδες Πολιτισμού, είναι αναγκαίες να υπάρχουν ανάμεσά μας και εμείς να τις στηρίζουμε.”

– Κώστας Κεχαγιόγλου: “Πρόκειται για ακόμη ένα χτύπημα στο Σύγχρονο Πολιτισμό. Εμείς στηρίζουμε το να διατηρηθεί η χρήση των Κινηματογράφων. Διότι οι αίθουσες υποστηρίζουν την Ανεξάρτητη, παγκόσμια και εγχώρια παραγωγή. Τα όνειρα γεννιούνται στην ώρα του γυρίσματος, αλλά όλοι ονειρεύονται τη στιγμή, που θα βρεθούν σε αυτή την αίθουσα. Ετοιμάσαμε μια επιστολή, η οποία θα απευθύνεται στα τρία συναρμόδια υπουργεία (Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, Εργασίας) και θα την ενισχύσουμε με μια κινητοποίηση, ώστε να παραμείνει ζωντανό το αίτημα διάσωσης. Νομοθεσία υπάρχει.”

– Ζαχαρίας Μαυροειδής: “Έχουμε στείλει ήδη 2 επιστολές (Νοέμβριο σε Πρωθυπουργό, Μάρτιο σε Υπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας). Γενικώς, στην Ελλάδα δίνουμε ως δημιουργοί μια μεγάλη μάχη, για να γίνουν ταινίες. Η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο από όλη την Ευρώπη, ως προς το ποσό που δίνει το κράτος για το Σινεμά. Μετά υπάρχει η διανομή. Το να υπάρχουν 5 αίθουσες προβολής στο κέντρο είναι μια ελάχιστη δικλείδα ασφαλείας για το αφήγημα των Ελλήνων δημιουργών και των συντελεστών, που παλεύουν για την ποιότητα του ελληνικού Σινεμά. Είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε πρόσβαση στη Μεγάλη Οθόνη ως κινηματογραφιστές. Η πραγματική μάχη γίνεται απέναντι στην τουριστική βιομηχανία, η οποία προσπαθεί να αναλώσει το κέντρο της πόλης. ”

– Γιώργος Φουρτούνης: “Αυτό το θέμα των Κινηματογράφων δεν είναι πρόσφατο. Τρέχει αρκετούς μήνες και μπορεί να συνεχιστεί και μετά τις εκλογές. Είναι στο χέρι μας να πιέσουμε τώρα, ώστε να λυθεί τώρα. Και να μην χαθεί μέσα σε έναν μετεκλογικό θόρυβο. Τα Ιντεάλ, Άστορ και Ίριδα έχουν εξέχουσα θέση απέναντι στο Σινεμά και στη ζωή της πόλης! Σε απόσπασμα του νόμου, που επικαλείται το Υπ. Πολιτισμού, *υπάρχει το Άρθρο 6: Παράγραφος 1: Διακρίσεις ακινήτων-μνημείων, χαρακτηρισμός: Στα ακίνητα μνημεία περιλαμβάνονται τα νεότερα πολιτιστικά αγαθά, που ανάγονται στην περίοδο των εκάστοτε τελευταίων 100 ετών.

Και χαρακτηρίζονται μνημεία, λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, πολεοδομικής, κοινωνικής, εθνολογικής, λαογραφικής, τεχνικής, βιομηχανικής ή εν γένει ιστορικής, καλλιτεχνικής ή επιστημονικής σημασίας τους. Παράγραφος 2: Ο χαρακτηρισμός του ακινήτου μνημείου είναι δυνατόν να αφορά και κινητά (οθόνη, προτζέκτορας, καθίσματα), που συνδέονται με ορισμένη χρήση του ακινήτου, τις χρήσεις που είναι σύμφωνες με το χαρακτήρα του ως μνημείου (δηλαδή ως Κινηματογράφος), καθώς και με τον περιβάλλοντα χώρο ή στοιχεία αυτού.”

– Χρήστος Σκυλλάκος: “Από την πρώτη στιγμή που ενημερωθήκαμε για το θέμα στην Π.Ε.Κ.Κ., βγάλαμε το Νοέμβριο αμέσως ανακοίνωση με απόφαση από τη Γενική μας Συνέλευση. Επίσης, συνυπογράφουμε με όλα τα υπόλοιπα Σωματεία το κείμενο στήριξης του Κινηματογράφου. Ωστόσο, θέλω να πω και ως κριτικός κάποια πράγματα. Διότι η κάθε αφήγηση τονίζει τα πράγματα, έστω με τη μικρή αλλαγή της. Πρώτον, ας λύσουμε, ότι όταν μιλάμε για θέαμα, μιλάμε για βιομηχανία του Σινεμά και όταν μιλάμε για Αληθινή Τέχνη, αυτή έχει το Χώρο της! Δηλαδή τους Κινηματογράφους μονής αίθουσας, που προσπαθούν να στηρίξουν το Ανεξάρτητο Σινεμά. Δεύτερον, υπάρχει ένας επιθετικός σχεδιασμός κινηματογραφικής πολιτικής, με το να αλλάξει αρνητικά μορφή ο ελληνικός Κινηματογράφος.

Με το να γυρίζονται φολκλόρ παραμυθάκια (π.χ. στην Ύδρα) και να μην μπορεί να εκφράσει κινηματογραφικά τους κοινωνικούς προβληματισμούς του ένας πραγματικός Έλληνας καλλιτέχνης. Τρίτον, σε ό,τι αφορά την ιστορία της Ίριδος, που απειλείται με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας (!) να θυμίσουμε κάτι. Στην Ίριδα, στις 18 Απριλίου του 1967 παίχτηκε η ιδιαίτερη ταινία “Πρόσωπο με Πρόσωπο” του Ροβήρου Μανθούλη. Αμέσως μετά ο ίδιος έφυγε, για να μην τον πιάσει η χούντα. Αυτή είναι η Ίριδα! Ο Βασίλης Ραφαηλίδης έλεγε, ότι “όποιος γνωρίζει μόνο από Σινεμά, δεν ξέρει τελικά τίποτα από Σινεμά.” Παραφράζοντάς το, εάν δεν υπερασπιστούμε ολοκληρωμένα τη Ζωή μας, τότε δεν θα υπερασπιστούμε ούτε το Σινεμά νικηφόρα.”

– Δημήτρης Καλαντίδης: “Φτάνει πια να κλείνουν, όσοι Κινηματογράφοι έχουν απομείνει. Πρέπει να πάρουμε επίσης μέτρα, ώστε να ανοίξουν και όσοι παραμένουν απλώς ως κτίρια! Δεν υπάρχουν περιθώρια σε μια πρωτεύουσα 5.000.000 κατοίκων. Φτάνει πια η επίθεση στον Πολιτισμό και την ίδια τη Ζωή μας! Η πολιτεία πρέπει να διασφαλίσει νομοθετικά τη συνέχιση της ύπαρξης και της λειτουργίας των Κινηματογράφων που απειλούνται. Να πάψει η χώρα μας, να είναι πρωταθλήτρια στα αρνητικά.”

– Πρωτοβουλία Σπουδαστών Σχολής Λυκούργου Σταυράκου: “Σε μια χώρα, που η εισαγωγή στα κρατικά τμήματα Κινηματογράφου γίνεται με πανελλήνιες και όχι με ειδικές εξετάσεις, όπως στο Εθνικό Θέατρο και τη σχολή Καλών Τεχνών, πώς αναγνωρίζεται ακριβώς η 7η Τέχνη; Πώς γίνεται εδώ και δεκαετίες (από την εποχή της Μελίνας Μερκούρη) η ίδρυση μιας σχολής “Παραστατικών και Οπτικοακουστικών Τεχνών” πάντα να “παγώνει;” Να έχουν γίνει πολυσέλιδες μελέτες, μα το ελληνικό κράτος να μην μπορεί να επωμιστεί το κόστος;

Υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια εξαφάνισης της Καλλιτεχνικής Παιδείας από την πρωτοβάθμια μέχρι την ανώτατη εκπαίδευση και της υποτίμησης τόσο της εργασίας μας στο χώρο, όσο και στη θέαση. Αιτούμαστε την Ίδρυση ενός Εθνικού Κινηματογράφου! Ζούμε σε μια χώρα, όπου ιδιαίτερα με αυτή την κυβέρνηση, οι Τέχνες υποβαθμίζονται ολοένα και πιο πολύ. Η κυβερνητική πολιτική μετατρέπει το κέντρο της Αθήνας σε τουριστικό αξιοθέατο, με απουσία Ανεξάρτητων Χώρων για την Τέχνη και τη Γνώση.”