Συνέντευξη | Στέφανος Κορκολής: Βλέπω το “ραντεβού” στο Παλλάς σαν γιορτή

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο

Πες το tip ή πες το κάτι σαν προσωπικό έθιμο. Κάθε φορά που συναντιόμαστε σπίτι του, νομίζω πως διαβάζω τη διάθεσή του από τον τρόπο που στέκεται στην πόρτα του διαμερίσματός του. Ο Στέφανος Κορκολής έχει νέα που θέλει ν’ ακουστούν. Η στιγμή που θα συναντηθεί ξανά με τους “δικούς” του ανθρώπους για να τραγουδήσουν δική του μουσική μαζί πλησιάζει. Τα δύο χρόνια εγκλεισμού πια είναι παρελθόν και εκείνος, τώρα, έχει “μάτια” μόνο για τα κομμάτια που θ’ ακουστούν από σκηνής στις δύο συναυλίες που θα δώσει τη Δευτέρα 9 και τη Δευτέρα 16 Μαΐου στο Παλλάς. Ειδική καλεσμένη στην πρώτη βραδιά θα είναι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, στη δεύτερη ο Πάνος Μουζουράκης. Και στις δύο θα συμμετέχει η μόνιμη, τα τελευταία χρόνια συνεργάτης του, Σοφία Μανουσάκη.

-Συναυλίες στο Παλλάς λοιπόν;
Ναι, στο Παλλάς. Ο χώρος είναι μεγάλος και εμβληματικός. Αν έπρεπε να βρω τίτλο της βραδιάς που ετοιμάζουμε, η λέξη που θα ερχόταν πρώτη στο μυαλό μου θα ήταν “Γιορτή”. Και αν δεν είναι η πρώτη, σίγουρα είναι από τις πρώτες συναυλίες που οι θεατές δεν θα χρειαστούν πιστοποιητικά για να την παρακολουθήσουν. Η μουσική πρέπει να ξαναπάρει τη θέση της και ο λόγος να ξαναπάρει τη θέση του.

-Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου στο άκουσμα των ζωντανών εμφανίσεών σου;
Συγκινητική, εντυπωσιακή. Αρχικά η ιδέα ήταν να κάνουμε μόνο μία εμφάνιση. Το ενδιαφέρον του κόσμου έφερε τη δεύτερη. Είμαστε sold out για την πρώτη και για αυτό θα επαναλάβουμε τη συναυλία την επόμενη Δευτέρα στις 16 του Μαΐου στον ίδιο χώρο με φιλική συμμετοχή, αυτή τη φορά, του αγαπημένου μου Πάνου Μουζουράκη.

-Βγαίνεις με το κοινωνικό σου κομμάτι ξανά στον κόσμο. Είναι σαν να ξανασυστηνόμαστε;
Ξαναχαιρετιόμαστε. Είμαι γεμάτος ενέργεια για το παρόν και αυτά που ετοιμάζουμε για το μέλλον. Δεν έχω βάλει χρονοδιάγραμμα στο τι και πώς θα συμβεί. Θα πάρω μέρος σε μια άκρως φορτισμένη συναισθηματικά συναυλία που θα γίνει στο Καυτανζόγλειο όπου θα συμμετέχω, μαζί με εκλεκτούς συναδέλφους, σε μια βραδιά για τον Δημήτρη Μητροπάνο. Έχουμε να παρουσιάσουμε την Αυλή των Θαυμάτων στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης αρχής γενομένης της 29ης Μαΐου, έχω στα σκαριά ένα νέο μιούζικαλ. Και δεν τελειώνουμε εδώ, εκκρεμεί η πρόταση που κάναμε για μια βραδιά τον Σεπτέμβρη στο Ηρώδειο. Θέλουμε να παρουσιάσουμε το συμφωνικό μου κομμάτι. Θέλω να γιορτάσω τα τριαντάχρονά μου στη μουσική σ’ αυτόν τον χώρο. Αν δεν τα καταφέρουμε φέτος, θα τα καταφέρουμε του χρόνου. Αν δεν γιορτάσω τα τριάντα χρόνια παρουσίας μου στη μουσική σκηνή, δεν τρέχει τίποτα. Μπορώ να γιορτάσω τα τριάντα ένα μου εκεί.

-Είπες νέο μιούζικαλ;
Ναι, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, μουσική δική μου και κείμενα του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, όπως ακριβώς συνέβη στην Αυλή των Θαυμάτων.

•Βλέπω το “ραντεβού” στο Παλλάς σαν γιορτή. Δεν δεν θα υπάρχει τίποτα βαρύ, τίποτα δήθεν αλλά μόνο χαρά τώρα που αχνοφαίνεται πως τελειώνουμε με το μαρτύριο του κορονοϊού. Φαντάζομαι σε όλους μας υπάρχει η ανάγκη της γιορτής

-Έχεις πει ξανά πως στις συναυλίες σου θα υπάρχει πάντα ένα μέρος που θα συναντιέσαι με τα κομμάτια της δεκαετίας του 1990.
Αυτό θα το έχω πάντα. Έχω έντονη την ανάγκη να συναντηθώ με την πιο ψυχαγωγική μεριά μου. Θέλω να δω ξανά τον κόσμο που στο άκουσμα της μουσικής θα τραγουδά μαζί μου. Στο Παλλάς θα πω για πρώτη φορά τραγούδια που έχω δώσει στον Γιώργο Νταλάρα, στον Μάριο Φραγκούλη και στη Μαρινέλα – τα κομμάτια της Μαρινέλας θα τα ερμηνεύσει η Σοφία Μανουσάκη. Θα κάνουμε μια επιστροφή σε άλμπουμ μου όπως “Παλίρροια” και “Λες κι είσαι νύχτα”. Και βέβαια θα έχω και τη φιλική συμμετοχή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη. Συνεργαστήκαμε στον “Άγγελό μου” σε στίχους Νίκου Μοραΐτη, ίσως το πιο γρήγορο κομμάτι που γράφτηκε ποτέ όπως λέει η Άλκηστη. Συνεργαστήκαμε στο “Κάθε φορά που με κοιτάζεις” σε στίχους Ρεβέκκας Ρούση. Μοιραζόμαστε το άλμπουμ “Με Τα Φτερά της Ποίησης” που περιέχει μελοποιημένα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη από διάφορους σπουδαίους συνθέτες, δύο σε μουσική δική μου, για πιάνο και φωνή από τη συναυλία που έγινε στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου πριν από δέκα χρόνια περίπου. Γι’ αυτό βλέπω το “ραντεβού” στο Παλλάς σαν γιορτή. Δεν δεν θα υπάρχει τίποτα βαρύ, τίποτα δήθεν αλλά μόνο χαρά τώρα που αχνοφαίνεται πως τελειώνουμε με το μαρτύριο του κορονοϊού. Φαντάζομαι σε όλους μας υπάρχει η ανάγκη της γιορτής.

διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης με τον Στέφανο Κορκολή στο: fragilemag.gr