~Δώδεκα, του Σταύρου Σταύρου~
Απόψε κοιμάμαι κάτω απ’ το φεγγάρι. Αν ερχόσουν για λίγο θα κρατούσα ένα αστέρι στο στόμα μου, ακούω το φεγγάρι να γαβγίζει στα σκυλιά και τα ξερά χόρτα να χλευάζουν τα λουλούδια, απόψε δεν ξέρω να πω για κρυμμένες ομορφιές, αναμετρούμαι με το μινώταυρο, γίνεται ο λαβύρινθος σπίτι μου, απόψε δεν ξέρω να πω τίποτε […]
