~Δώδεκα, του Σταύρου Σταύρου~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Απόψε κοιμάμαι κάτω απ’ το φεγγάρι.
Αν ερχόσουν για λίγο θα κρατούσα ένα αστέρι στο στόμα μου,
ακούω το φεγγάρι να γαβγίζει στα σκυλιά
και τα ξερά χόρτα να χλευάζουν τα λουλούδια,
απόψε δεν ξέρω να πω για κρυμμένες ομορφιές, αναμετρούμαι με το μινώταυρο,
γίνεται ο λαβύρινθος σπίτι μου,
απόψε δεν ξέρω να πω τίποτε
πέρα από το πρόσωπό σου που γελά,
έχω δει στόματα να γελούν μα πρόσωπο να γελά μόνο το δικό σου,
δεν έχω να πω για τα απόκρυφα των τραγουδιών,
μόνο τα μάτια σου ξέρω,
εκεί που γεννιούνται όλα,
εκεί υπάρχουν όλα, μυστικά και φανερά,
το θρόισμα των φοινικιών,
των άστρων οι πορείες που έμαθα
μικρός στην ταράτσα του σπιτιού μου,
παίρνω τις λέξεις και τις κάνω παλμούς από το χαρτί ως τη φλέβα,
από τη φλέβα ως το σύμπαν,
τους στέλνω να σε βρουν,
ν’ ανταμώσουν με τους δικούς σου,

άραγε μ’ ακούς;

Σταύρος Σταύρου
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη