Αποκλειστική συνέντευξη με τους δημιουργούς της ταινίας “Aga”

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Tο Studio Art Cinema (Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, Πλατεία Αμερικής) και η Νew Star μας φιλοξένησαν για τη συνέντευξη με τους συντελεστές της ατμοσφαιρικής/ευαισθητοποιημένης ταινίας “Aga”. Οι δημιουργοί Milko Lazarov (σκηνοθεσία) και Veselka Kiryakova (παραγωγή και μοντάζ) απάντησαν με μεγάλη διάθεση και εμπεριστατωμένα στον Eretiko κριτικό και στο eretikos.gr.

 

Με ευγένεια, ενσυναίσθηση, καλοπροαίρετη ειλικρίνεια, σεμνότητα και αιφνιδιαστικό χιούμορ οι δύο δημιουργοί παραχώρησαν μία περιεκτικότατη συνέντευξη. Γνωρίζουν πολλά για τη χώρα μας, το Δράμα (έχουν μελετήσει σοβαρά την έννοια “Από Μηχανής Θεός”=Deus ex Machina), τους ηθοποιούς της Ελλάδας και διακατέχονται από ένα δημιουργικά ευαίσθητο πνεύμα. Τονίζουμε, ότι στην ταινία δεν θανατώθηκαν ζωάκια. Αντιθέτως, με την παρέμβαση των δύο καλλιτεχνών, ορισμένα σώθηκαν κιόλας. Πάμε λοιπόν να τους γνωρίσουμε καλλιτεχνικά, μέσα από το έργο “Aga!” 

 

Ερώτηση 1η. Γ.Κ.: Είχατε φανταστεί ποτέ, ότι η ταινία “Aga” που φέρει ως κινηματογραφική έδρα γυρισμάτων τη βορειοανατολική Σιβηρία (Γιακούτσκ=Yakutia)  του πολικού ψύχους, θα κατορθώσει με την ανθρώπινη ζεστασιά της να συγκινήσει τους σινεφίλ της Ελλάδας;

 

Veselka Kiryakova: “Ναι. Νομίζω, ότι παρά το γεγονός πως η ταινία βρίσκει ως έδρα την Σιβηρία και μάλιστα τόσο Βόρεια, αν σκεφτούμε, ότι τη γυρίσαμε σε υπό τη μηδέν θερμοκρασίες, περιλαμβάνει πολλά συναισθήματα. Για την ακρίβεια, αυτό είναι κάτι το οποίο λένε όλες/όλοι (που την παρακολούθησαν). Ότι δηλαδή, δεν τους απομακρύνει συναισθηματικά το παγωμένο τοπίο, μα αντιθέτως το φιλμ τους εκπέμπει θαλπωρή και ζεστασιά. Και πως το βρίσκουν ιδιαιτέρως συγκινητικό στο τέλος. Οπότε νομίζω, ότι το ελληνικό κοινό θα το εκτιμήσει και θα το αγκαλιάσει.” 

 

Milko Lazarov: “Είναι ίδιες οι σκέψεις μου, όμως θα ήθελα να επισημάνω ένα  σημείο. Θεωρώ, ότι το έργο θα αγγίξει ένα συγκεκριμένο κοινό. Δεν αφορά  το ενδιαφέρον των κυρίαρχων, κοινωνικών τάσεων (mainstream). Είναι πολύ ανθρώπινο και πολύ ζεστό. Ίσως ακούγεται παράξενο να το λέμε (σε σχέση με το ψύχος της τοποθεσίας), αλλά είναι ένα ζεστό φιλμ.”

 

Veselka Kiryakova: “Όμως, αυτό γίνεται αντιληπτό, μόνο εάν κάποιος θεατής διαθέτει υπομονή μέχρι το τέλος του φιλμ. Τότε είμαι σίγουρη, ότι θα το εκτιμήσει.”

 

Γ.Κ.: Κάθε σωστός θεατής οφείλει να διαθέτει υπομονή μέχρι το τέλος των έργων.  

 

Milko Lazarov: “Επίσης υπάρχουν πολλά στοιχεία, σχετικά με τη *μυθολογία. Επομένως, είναι κοντά στον ελληνικό λαό.” 

 

Ερώτηση 2η Γ.Κ.: (Προς σχολιασμό των συντελεστών) Θα πρέπει να είστε πραγματικά υπερήφανοι για το αποτέλεσμα των καλλιτεχνικών παραμέτρων σε μοντάζ (Veselka Kiryakova), φωτογραφία και ηχητική υποστήριξη. Εικόνα και ήχος είναι δυνατοί σύμμαχοι στο έργο…

 

Milko Lazarov: {Μιλώντας μας αρχικά για τον ήχο} “Θυμάμαι, ότι σε αυτή την περίπτωση, κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας της παραγωγής στη Γερμανία, επειδή δεν υπήρχε τίποτα ηχητικό εκεί, ο δικός μας μηχανικός ήχου (Johannes Doberenz) ήρθε πραγματικά μπερδεμένος, έχοντας δύο απορίες και μου είπε: “Miko πρώτον, ασχολούμαστε 25 ημέρες και δεν υπάρχουν ήχοι εδώ πέρα (διότι το πολικό ψύχος είχε καλύψει τα πάντα). Kαι δεύτερον, δεν έχουμε ομιλίες-διαλόγους. Άρα τι ακριβώς κάνω εγώ εδώ;” Για αυτό το λόγο, ήταν σημαντικό για εμάς να δημιουργήσουμε τα πάντα! Στη Γερμανία είχαμε πολύ καλή ομάδα και χρειαζόταν όντως πολύ καλή, ομαδική δουλειά. Χρειαζόταν να είμαστε συνεχώς μαζί. Και η Veselka είναι γενικώς “control freak.” Η ομάδα μας είπε την 1η ημέρα: “Παιδιά, θα είστε συνεχώς μαζί μας;” Και η Veselka ως υπεύθυνη παραγωγός τόνισε: “Ποια άλλη επιλογή υπάρχει;” 

 

{Συνεχίζοντας για το μοντάζ} Επίσης είναι υπεύθυνη για το μοντάζ, το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά, καλλιτεχνικά επιτεύγματα του έργου! 

 

Veselka Kiryakova: “Ήμασταν πολύ κοντινοί συνεργάτες και κατά τη διάρκεια του μοντάζ με τον Milko. Δουλεύαμε κάθε μέρα μαζί. Και ήταν μια μεγάλη πρόκληση να ανακατασκευάσουμε την ιστορία του σεναρίου, μέσω της κατάλληλα τοποθετημένης σειράς των σκηνών. Να βρούμε τη σωστή θέση για κάθε σκηνή. Αλλάξαμε αρκετά από το σενάριο. Το ενδιαφέρον είναι, ότι χρησιμοποιήσαμε στην ταινία σχεδόν το 98% της δουλειάς μας! Μόνο μία σκηνή δεν μπήκε στο φιλμ.”  

 

Milko Lazarov: {Αναφερόμενος στη φωτογραφία} “Είναι μεγάλη πρόκληση σε έναν τόπο, που δεν υπάρχουν πολλά σημεία, όπως στην ερημική, παγωμένη Σιβηρία, σε έναν καλλιτεχνικό στόχο όπου κυριαρχεί η καταγραφή δύο ανθρώπων, δύο καλυβών (yurts) και ενός σκύλου να δημιουργηθούν δυνατές εικόνες. Χρειάστηκαν πολλές εμπνεύσεις της στιγμής. Είμαστε τυχεροί πάντως, γιατί υπήρχαν πολύ ισχυρά στοιχεία της φύσης εκεί και αυτά αξιοποιήθηκαν. Τελικά, η δουλειά/εικόνα στο έργο είναι τόσο καλή, που μοιάζει σαν CGI. ” 

 

Ερώτηση 3η Γ.Κ.: Στο έργο κάποιες φορές βλέπουμε μέσα από τα μάτια των ηρώων, αλλά και υπό το βλέμμα του σκηνοθέτη (π.χ. Nanook, κοιτάζοντας αεροπλάνο ξαπλωμένος ή Sedna και Nanook, κοιτάζοντας την οροφή της καλύβας/σκηνής=yurt το βράδυ). Είναι αυτός ένας τρόπος στο σινεμά, ώστε να υπάρξει μια φαινομενικά απλή, αλλά ουσιαστικά πιο εμβριθής επικοινωνία διαλόγου μεταξύ του σκηνοθέτη με τον θεατή; 

 

Milko Lazarov: “Βασικά, αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος δημιουργίας μας για ταινίες! Και σε προηγούμενη δουλειά μας το έχουμε κάνει. Παρατηρούμε τις/τους ηρωίδες/ήρωές μας, πολύ προσεκτικά από απόσταση. Μόλις εκείνες/εκείνοι σκεφτούν, αισθανθούν ή εντυπωσιαστούν από κάτι, τότε τις/τους παρατηρούμε, για να αποτυπωθεί ακριβώς αυτό το συναίσθημα στη σκηνή. Αυτές οι στιγμές λειτουργούν ως κλειδί στο έργο! Το στυλ μας είναι να παρατηρούμε ανθρώπους. Φερειπείν, σχεδόν όλο το έργο έχει γυριστεί με ένα “take” κάθε φορά. Σπανίως υπήρξαν δύο “takes,” για τεχνικούς λόγους ανακατασκευής.

 

Veselka Kiryakova: “Γενικώς, η διαδικασία ήταν τέτοια, που δεν μπορούσαμε να κάνουμε re-shooting, εάν κάτι πήγαινε λάθος.”    

 

Ερώτηση 4η Γ.Κ.: Πώς κατορθώσατε να απομακρύνετε σκόπιμα τους πρωταγωνιστές Sedna και Nanook από το πλάνο μέσα στην καλύβα/yurt και παρόλα αυτά να μην χαθεί η οικογενειακή θαλπωρή της συγκεκριμένης σκηνής/scene (καθώς εξακολουθούν να μιλούν ήρεμα και γλυκά μεταξύ τους);

 

Milko Lazarov: “Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή. Θυμάμαι, όταν πρωτοστείλαμε το φιλμ στους συμπαραγωγούς μας σε Γερμανία και Γαλλία… Τους άρεσε, απλά ήθελαν σε αυτό το 1,5 λεπτό της εν λόγω σκηνής να ασχοληθεί για μία στιγμή ο φακός μαζί με τους πρωταγωνιστές. Τους εξήγησα, ότι δεν υπάρχει τέτοια στιγμή. Κάναμε την ηχογράφηση αυτού του διαλόγου έναν μήνα μετά από την καταγραφή εκείνης της σκηνής. Δεν υπήρχε κάποιο άλλο σχέδιο, πλην του αποκλειστικά ηχητικού διαλόγου, για αυτή τη σκηνή. “Σοκαρίστηκαν” φυσικά. Ήταν όμως μια πολύ σημαντική στιγμή για εμένα από άποψη σκηνοθεσίας και για τη Veselka από άποψη μοντάζ! Διότι αυτή η στιγμή προσδίδει ταυτότητα εξ’ αρχής στο έργο! Έτσι, ο θεατής θα καταλάβει αμέσως, ότι το έργο έχει γενικά πλάνα (longshots) και αυτόν το ρυθμό…Εάν αρέσουν τέτοιες παράμετροι, τότε αυτό είναι το φιλμ του. Πάντως, η σκηνή αυτή υποστηρίζει την πρόοδο του φιλμ. Το έργο έχει αρκετή, χρονική διάρκεια. Για αυτό και χρειάζεται να κρατηθεί η δυναμική του από τις πρώτες στιγμές. Είναι σαν να βαδίζεις σε τεντωμένο σχοινί. Κάθε βήμα μας όφειλε σε σκηνοθεσία και μοντάζ να είναι προσεκτικό από την αρχή έως το τέλος. Είναι πολύ δύσκολο.”

 

Veselka Kiryakova: “…Mάλιστα, οι συμπαραγωγοί ανησυχούσαν ιδιαιτέρως, πιθανολογώντας, ότι με αυτή την κινηματογραφική στιγμή θα χάσουμε την προσοχή του κοινού. Μα τελικά δεν έγινε έτσι!”

 

Γ.Κ.: Λογικά βοήθησε και η φωνητική ερμηνεία των ηθοποιών, μιλώντας σαν πραγματική οικογένεια… 

 

Milko Lazarov/Veselka Kiryakova {αφού κοιτάχτηκαν γρήγορα με αλληλοκατανόηση}: “Ας πούμε απλά, ότι εκτός γυρισμάτων δεν είχαν καθόλου καλή σχέση μεταξύ τους…Όμως μέσα στο φιλμ αυτό δεν φαίνεται με τίποτα. Διότι εκεί εμφάνιζαν ιδιαίτερη χημεία!”

 

Ερώτηση 5η Γ.Κ.: Οι δύο διαφορετικές σκηνές όπου η Sedna προσομοιάζει  με τα χέρια της τη συσκευή των κιαλιών συμβολίζουν, πως η ίδια έχει αποδεχτεί την ερημική ζωή δίχως πρόοδο, την οποία θέλει ο Nanook;

 

Milko Lazarov: “Θα σας πω την αλήθεια {χαμογελώντας}. Συνεργάτης μου μού έδειξε (επειδή, αν δεν φορώ τα γυαλιά μου, δυσκολεύομαι να διαβάσω), ότι με αυτήν την κίνηση, σχηματίζοντας ένα κυκλάκι, μπορεί να βοηθηθεί κάποιος, προκειμένου να δει κάπως καλύτερα. Ο ήλιος είναι πολύ δυνατός στο Γιακούτσκ, έχοντας μια πολύ ισχυρή αντανάκλαση…{Συνεχίζοντας χιουμοριστικά}…Σκέφτομαι, ότι σε τούτο το φιλμ θα μπορούσε άνετα κάποιος σε συνεντεύξεις να παίξει έναν ιδανικό ρόλο σκηνοθέτη με “δραστήρια, καλλιτεχνική συμπεριφορά,” εκμεταλλευόμενος ακριβώς αυτή τη σκηνή. Μιλώντας περί χιλιάδων, υποτιθέμενων συμβολισμών…Αλλά δεν είμαι αυτός ο τύπος…

 

Γ.Κ.: Είναι πολύ ειλικρινές από μέρους σας! 

 

Ερώτηση 6η Γ.Κ.: Μία από τις καλύτερες συνδέσεις σεναρίου και σκηνοθεσίας στο έργο είναι η είσοδος του Chena στην ταινία. Έπειτα σύντομα, μέσα στην καλύβα/σκηνή(=yurt), ενώ ετοιμάζονται όλοι για ύπνο {όπως κοιτάζουμε την οθόνη}, στο πλάνο αριστερά βρίσκεται ο Chena, στο κέντρο το ραδιόφωνο και δεξιά οι Sedna και Nanook. Είναι πράγματι ο Chena το τελευταίο, ανθρώπινο πλάσμα, το οποίο συνδέει με εμπιστοσύνη την οικογένεια και την εξέλιξη του πολιτισμού;

 

Milko Lazarov/Veselka Kiryakova: “Πολύ σωστά! Απλώς, μόλις δώσατε την απάντηση.” 

 

Milko Lazarov: “Και στην αρχή της ερώτησης, αναφέρατε την πρώτη εμφάνιση του Chena. Εκείνος τότε λειτουργεί σαν *“Από Μηχανής Θεός” (Deus ex Machina). Χρειαζόταν, ώστε να δημιουργήσουμε την αλλαγή,  αποκαλύπτοντας κάποιες πληροφορίες σε σενάριο/σκηνοθεσία για αυτόν τον τρόπο ζωής. Πραγματικά είναι “Από Μηχανής Θεός,” διότι έρχεται με το snowmobile {φέρνοντας ξύλα, κηροζίνη κ.α.=την επιβίωση και πρόοδο στο οικογενειακό, ηλικιωμένο ζευγάρι}. Ο Chena επίσης, ξετυλίγει το μυστήριο της ιστορίας. Καθώς γνώριζε από μικρός και την Aga.

 

Veselka Kiryakova: “Επιπροσθέτως, ο ίδιος αντιπροσωπεύει την ύπαρξη του σύγχρονου κόσμου στο έργο.”

 

Ερώτηση 7η Γ.Κ.: Ο τίτλος του έργου δίνει τη σκυτάλη του μυστηρίου στις ονομαστικές αναφορές της Aga, στην φωτογραφία που εκείνη ήταν παιδί και τελικά στον οπτικό θρήνο εκείνης. Σε αυτό το αινιγματικό σύνολο ο θεατής εν τέλει αισθάνεται, πως η Aga ήταν παρούσα στο έργο. Αν και το πετύχατε, υπήρχε ρίσκο σε αυτή την επιλογή σεναρίου;

 

Milko Lazarov: “Καθετί περιελάμβανε ρίσκο στο έργο. Όπως σας είπα, είναι σαν να βαδίζεις σε τεντωμένο σχοινί. Μια λάθος κίνηση χιλιοστών και θα πέσεις κάτω. “Κρύψαμε” την Aga εσκεμμένα. Επειδή αυτή είναι η κινητήριος δύναμη του έργου! Έφυγε παλιότερα από εκεί. Κάτι έκανε στο παρελθόν. Δεν ξέρουμε τι (μπορεί εκείνη να το έσκασε με κάποιον Ρώσο ή να έμεινε έγκυος), αλλά αυτό είχε σαφέστατα μεγάλη επίπτωση στη συμπεριφορά του πατέρα της. Βλέπουμε γενικώς την οικογένειά της, σαν να πρόκειται για την τελευταία οικογένεια στη γη. Υπάρχει λοιπόν, χωρίς στιχομυθίες, μια αίσθηση συγχώρησης μεταξύ πατέρα και κόρης στο τέλος. Περνάμε χρόνια, γυρίζοντας τέτοιες ταινίες, διότι μολονότι μοιάζει απλή αυτή η ιστορία, αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά, διαπιστώνουμε, πως όλα είναι σημαντικά σε εκείνη. Υφίσταται ένας σημαντικός, καλλιτεχνικός στόχος αφήγησης προς το κοινό. Πίσω από την φαινομενικά απλή ιστορία υπάρχει πολύ μεγάλη προετοιμασία ετών, όμως. Όπως είπατε, η Aga είναι ο τίτλος, οι ονομαστικές αναφορές, η φωτογραφία….Και αθροισμένα δευτερόλεπτα στο τέλος.” {στις σκηνές της /σε πολύ μακρινό/ γενικό (longshot)/ και 2 μεσαία πλάνα/ είναι 91 sec} 

 

Γ.Κ: Εξαιρετικά πολύτιμα/κρίσιμα δευτερόλεπτα όμως!

 

Ερώτηση 8η Γ.Κ.: Ο επίλογος ορίζει στο Nanook να αφήσει τον εγωισμό του και να ταξιδέψει προς την Aga. Στη συνάντησή των, πώς σκεφτήκατε αυτή την οξυδερκή σκηνή της αφαίρεσης της δερμάτινης κουκούλας του βουκόλου (Nanook) και του κράνους της μηχανικού (Aga), αντιπροσωπεύοντας παράδοση και πρόοδο αντίστοιχα;

 

Milko Lazarov: “Θυμάμαι, ότι είχαμε 4 ώρες στη διάθεσή μας, ώστε να γυρίσουμε τη σκηνή…”

 

Veselka Kiryakova: “Ήταν πολύ μακριά από την πόλη! Και διαθέταμε μόνο μία ημέρα, ώστε μετά να ταξιδέψουμε.”

 

Milko Lazarov: “…Οφείλαμε λοιπόν, εκεί να είμαστε πολύ ακριβείς. Εξηγώντας μεν τα πάντα, αλλά παράλληλα “μιλώντας” συνοπτικά… Για τον σύγχρονο κόσμο και για την παράδοση, διαμέσου της εικόνας. Κατά αυτόν τον τρόπο, επειδή η Aga και o Nanook είναι συγγενείς-οικογένεια, φέρουν αμφότεροι ακριβώς τα ίδια ένστικτα (κοινή κίνηση αφαίρεσης κράνους/καπέλου) και συνεννοούνται άριστα, δίχως να μιλήσουν. Δεν είναι θυμωμένος ο Nanook, μα αντιθέτως σχεδόν ακτινοβολεί. Γιατί ήθελε, τελικά να δει το παιδί του. Δυσκολεύομαι να μιλήσω για αυτή τη σκηνή, διότι η ηθοποιός Galina Tikhonova (Aga) απεβίωσε πέρυσι στον ύπνο της, εξαιτίας αλλεργικού άσθματος…

 

Γ.Κ.: Δεν το γνώριζα. Έχετε τα συλλυπητήριά μου… 

 

Milko Lazarov: “Ήμασταν στενά δεμένοι φίλοι, εγώ η Galina και η Veselka. Έγινε εντελώς ξαφνικά. Καταλάβαμε μετά από αυτό, ότι η ίδια ήταν έγκυος, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ένιωσα λοιπόν από τότε για πρώτη φορά, ότι κάνω κάτι σημαντικό σε αυτή τη δουλειά. Και πως οφείλω να είμαι πολύ υπεύθυνος απέναντι σε αυτό. Ήταν δυνατό συναίσθημα! Δεν περιγράφεται εύκολα σε άλλον άνθρωπο…”

 

Ερώτηση 9η Γ.Κ.: Τελικά, γενικώς αποδεικνύεται, πως σε μία ταινία δεν επαρκεί απλώς η ένταξη κάποιας ευφυέστατης, μουσικής σύνθεσης, αλλά αντιθέτως χρειάζεται ο σωστός τρόπος της ένωσης εκείνης, μέσα στο κατάλληλο, κινηματογραφικό περιβάλλον…Ακριβώς την κατάλληλη, χρονική στιγμή του φιλμ. Λόγου χάριν, στη δική σας ταινία προκαλούνται τελείως διαφορετικά συναισθήματα, από ότι στο “Θάνατος στη Βενετία” του Luchino Visconti, μολονότι ακούμε και στα δύο έργα την 5η Συμφωνία του Gustav Mahler…

 

Milko Lazarov: “Και όμως τα συναισθήματα είναι σχεδόν ίδια, κατά τη γνώμη μου. Είμαι μεγάλος λάτρης της ταινίας “Θάνατος στη Βενετία.” Για αυτό το λόγο και χρησιμοποιήσαμε το Adagio της 5ης Συμφωνίας του Gustav Mahler. Συνήθως, δεν μου αρέσει η μουσική στις ταινίες. Αυτή η ορχηστρική απόδοση είναι σε πιο αργό tempo, από όσες έχω ακούσει. Και ταιριάζει πραγματικά στα συναισθήματα του έργου “Aga”. Επεξηγώντας στον επίλογο τα πάντα. Επίσης στη μέση της ταινίας, ο Nanook ακούει τη μουσική και νιώθουμε, ότι εκείνος συναισθάνεται, πως ο συνθέτης είχε μια δύσκολη ζωή. Αυτή η μουσική σύνθεση είναι η πιο όμορφη από όλες κατ’ εμέ.

 

Veselka Kiryakova: “Ίσως αυτή ήταν η στιγμή, η οποία μας έκανε να προβληματιστούμε ακόμα περισσότερο, αφότου φτιάξαμε την ταινία. Δηλαδή, υπήρχε το δίλημμα: Να χρησιμοποιήσουμε μουσική τελικά ή όχι;”

 

Milko Lazarov: “Σκεφτήκαμε πολύ, ότι η μουσική θα επηρεάσει το φιλμ…Την ταυτότητά του. Αναρωτηθήκαμε σοβαρά τότε για την φύση του φιλμ. Θέλαμε η επιλεγμένη μουσική να ανταποκρίνεται στην αισθητική της ταινίας, που φτιάξαμε. Επιλέξαμε λοιπόν την αναλογική, μουσική οδό σαν έκφραση μέσα στο έργο! Διότι εκφράζει Ρομαντισμό! Θέλαμε αυτή η σύνδεση να ταυτίζεται με την οικογένεια, την παραδοσιακή κουλτούρα η οποία εξαφανίζεται και την έλευση του σύγχρονου κόσμου. Είναι πολύ ρομαντική σκηνή η τελευταία! Ίσως δίνει μία πιο γλυκιά γεύση.” [είπε συγκεκριμένα τη λέξη sugar]. 

 

Γ.Κ.: Νομίζω, πως έχει μία πολύ καλή, συναισθηματική ισορροπία γλυκόπικρης γεύσης.

 

Ερώτηση 10η Γ.Κ.: Ο ήχος των κοράκων, τα οράματα του Nanook με ελάφια (=ρεννούς=reindeers), οι βραχώδεις περιοχές που μοιάζουν με τριμελή οικογένεια (σύμφωνα με τη Sedna), θυμίζοντας τον τρόπο σκέψης του παλιού κόσμου, αντικρούονται όλα με την σύγχρονη οπτική της φτιαγμένης οδοντοστοιχίας του Chena. Την οποία περιγελά ο πρωταγωνιστής. Αλήθεια, ο Nanook περιφρονεί τόσο πολύ την οποιαδήποτε, ανθρώπινη πρόοδο; Ποιος είναι πραγματικά σαν χαρακτήρας;

 

Milko Lazarov: “Πιθανότατα…Δεν συγχωρεί τον κόσμο, διότι κατά κάποιον τρόπο εκείνος του έκλεψε την κόρη! Για αυτό το λόγο μάχεται, αντιστέκεται, εναντιώνεται στον κόσμο. Ο κόσμος σαγήνεψε το μοναδικό πλάσμα, που ο Νanook έφτιαξε. Είναι ένας πιστός μαχητής μέχρι το τέλος, ενάντια στον σύγχρονο κόσμο. Μοιάζει σαν ο τελευταίος οικογενειάρχης των παλιών ανθρώπων στη γη. Ήξερε, πως η γυναίκα του θα αποβιώσει. Παρατήρησε, ότι τα ζωάκια πέθαιναν στην περιοχή. Άκουγε τα κοράκια. Για αυτό η αφίσα του έργου δείχνει επάνω στο λευκό φόντο, ένα μαύρο, στρογγυλό σχήμα. Ο Nanook δεν έχει κάτι εναντίον της μηχανικής ή γενικώς κατά της επιστήμης. Απλώς, αυτός ο κόσμος έκλεψε την θυγατέρα του.  

 

Veselka Kiryakova: “Θυμάμαι, όταν το συζητούσαμε αυτό, κατά τη διάρκεια της γραφής του σεναρίου. Ο Μilko πάντοτε έλεγε, ότι ο Nanook δεν είναι τόσο εναντίον του σύγχρονου κόσμου. Απλώς, δεν θέλει ο ίδιος να ζήσει, κατά αυτόν τον τρόπο. 

 

Milko Lazarov: “Όσο για την κοροϊδία του Nanook στην οδοντοστοιχία του Chena…Τονίζω και πάλι, ότι βαδίζοντας ως καλλιτέχνες σε τεντωμένο σχοινί, χρειαζόμαστε τέτοιες, δημιουργικές στιγμές στο tempo αυτού του φιλμ.”

 

Ερώτηση 11η Γ.Κ.: Μαζί με το στήσιμο των δύο καλυβών/σκηνών (yurts) και γενικώς του οικογενειακού καταυλισμού, έχει ξεχωρίσει η ταυτόχρονη, εκάστοτε διάταξη των ηθοποιών μέσα σε αυτά τα σκηνικά, στο σύνολο του γενικού πλάνου. Δηλαδή, όταν ο Nanook επιστρέφει με τον σκύλο στο yurt {καθώς κοιτάζουμε ως θεατές την οθόνη} παρατηρούμε ότι: Δεξιά είναι το έλκηθρο/πιο αριστερά στο βάθος η 1η καλύβα/πιο αριστερά και μπροστά οι Nanook και Sedna/πιο αριστερά και πιο μπροστά το Husky/ακόμα πιο αριστερά στο βάθος η 2η καλύβα (δηλαδή του Husky). Είναι πολύ οργανωμένη διάταξη. Πόσες ώρες παίρνει στο δημιουργό μια τέτοια τελική απόφαση σωστού σχηματισμού;

 

Milko Lazarov: “Πόσα λεπτά μάλλον…”

 

Veselka Kiryakova: “Ο Milko μπορεί να το κάνει αυτό. Δίνει σωστές οδηγίες αμέσως.”

 

Γ.Κ.: Είναι εντυπωσιακό!

 

Milko Lazarov: “Αν έχω κάποιο ταλέντο, είναι ακριβώς αυτό. Μπορώ αμέσως να οργανώσω τα πάντα μέσα στο πλάνο. Είναι σαν να βλέπω μπροστά μου έναν πίνακα ζωγραφικής. Έχω τη δυνατότητα να τον οραματιστώ πολύ γρήγορα, σαν σύνθεση ανθρώπων και πραγμάτων. Δεν ξέρω πως, αλλά μπορώ και το κάνω. Έχω αυτή τη ματιά.”

 

Veselka Kiryakova: “Μας βοήθησε πολύ και ο σκύλος Hector. Ο οποίος είναι πραγματικά πολύ καλός ηθοποιός! Hector the actor!”

 

Η ατμοσφαιρική, συναισθηματική ταινία “Aga” προβάλλεται στο Studio Art Cinema από τις 16/01/2020 και αποτελεί μία διανομή της New Star

 

O Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ