Σινεμά: Τρεις νέες ταινίες που αξίζει να δείτε

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Δρ. Ύπνος, η Οικογένεια Addams και το πολυσυζητημένο Donbass, είναι οι τρεις νέες ταινίες που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες και αξίζει να δείτε.

Doctor Sleep – Δόκτωρ Ύπνος

Υπόθεση: Μετά την επιτυχή διαφυγή του από το στοιχειωμένο, παντοδύναμο Overlook Hotel στο χιονισμένο Colorado, ο μικρός Danny Torrance ζει πλέον με τη μητέρα του, Wendy, μακριά στη Florida, κατά τη δεκαετία του 1980. Εκεί τα πανίσχυρα πνεύματα του ξενοδοχείου δεν σταματούν να τον επισκέπτονται. Όπως η γυναίκα υπό απόκοσμη σήψη του απαγορευμένου δωματίου 237. Όμως το ειρηνικό, ζωντανό, καλόκαρδο πνεύμα του Dick Halloran, καθοδηγεί σωστά τον Danny, ώστε να φτιάξει στο μυαλό του μεγάλα κουτιά εγκλεισμού των απειλητικών στοιχειών. Έτσι η σηπόμενη Κυρία αναμετράται με έναν πιο ισχυρό αντίπαλο, από ότι η ίδια νόμιζε, αν και ο δεύτερος βρίσκεται σε παιδική ηλικία.

Το έτος 2011 o Danny Torrance έχει μεγαλώσει, προσπαθώντας να ξεχάσει αυτά τα τρομακτικά βιώματα, κρύβοντας τη δική του, αγνή Λάμψη. Ο αλκοολισμός του νεκρού πατέρα του, Jack Torrance, τον ακολουθεί όμως πιστά σαν κακό κληροδότημα. Αλλάζοντας πόλη θα συναντήσει τον Billy Freeman, ο οποίος εργάζεται σαν οδηγός σε ένα τουριστικό τρενάκι της περιοχής. Ο εσωστρεφής, καχύποπτος, εξαρτημένος και φοβισμένος Dan τελικά θα τον εμπιστευτεί. Έτσι θα ενταχθεί στην ομάδα των Ανώνυμων Αλκοολικών, θα βρει σπίτι και θα γίνει νοσηλευτής σε μια κλινική. Εκεί ο Dan θα χρησιμοποιήσει και πάλι τη Λάμψη του, μιλώντας τηλεπαθητικά στους ηλικιωμένους ετοιμοθάνατους. Στο σπίτι του, επειδή ο προηγούμενος ενοικιαστής ήταν μαθηματικός, υπάρχει ένας τεράστιος πίνακας προς συμπλήρωση σημειώσεων στον τοίχο. Ο Dan θα δεχτεί κάποια απλά, γραπτά μηνύματα από μια άγνωστη, καλοπροαίρετη, ζωντανή ύπαρξη. 

Κάπου αλλού, τα αρχέγονα, σκοτεινά πνεύματα με ανθρώπινη σάρκα, της φατρίας “True Knot”, Rose η Καπελού και Πατέρας Κόρακας, τρέφονται με αθώες, μαγεμένες υπάρξεις όμοιας Λάμψης με του Dan και της καινούργιας του φίλης. Στρατολογούν στην φονική αρμάδα τους την άκρως επικίνδυνη Snakebite Andi, η οποία είναι ικανή να υποκινεί τους ανθρώπους σε άσχημες πράξεις. 

Το έτος 2019 ο Dan Torrance έχει πια απεξαρτηθεί από το αλκοόλ. Συνεχίζει τη δουλειά του, μα δέχεται και πάλι επίσκεψη από τον Dick Halloran. Εκείνος του μιλά για την Ambra Stone, το κορίτσι που του έστελνε τα γραπτά μηνύματα. Επισημαίνει στον Dan, ότι οφείλει να την προστατέψει. Οι True Knot αφαιρούν τότε την ψυχή ενός ταλαντούχου, μικρού αγοριού. H προβληματισμένη Ambra θα επισκεφτεί τον αρνητικό για συμμαχία Dan. Η αχόρταγη Rose θα εντοπίσει την ενδιαφέρουσα αύρα της Ambra, όμως η δεύτερη αποδεικνύεται πιο δυνατή από την έμπειρη, αρχέγονη μοχθηρία. 

Ο Dan θα συνεργαστεί με την Ambra. Μα για να θανατωθεί η πανίσχυρη Rose, θα χρειαστεί να την παγιδεύσουν στο ανατριχιαστικά αιμοδιψές, απέθαντο Overlook Hotel. Εκεί ο Dan Torrance θα αντιμετωπίσει όλο του το υπαρκτό και μη, βαλτώδες, ψυχικό παρελθόν…

Κινηματογραφικός Χάρτης: Καταρχάς επισημαίνουμε, ότι η συγκεκριμένη ταινία αντλεί την έμπνευσή της από την νουβέλα συνέχισης της Λάμψης {“The Shinning” (1977)} του Stephen King, με τίτλο “Doctor Sleep” (2013). Αποτελεί φυσικά και τη συνέχεια της ταινίας “The Shinning” του Stanley Kubrick (1980), σύμφωνα με την ανάπτυξη του τότε μικρού, αλλά ξεχωριστού Danny Torrance, αρκετές δεκαετίες μετά. Το έργο κατόρθωσε να επιτύχει δύο σημαντικές παραμέτρους! Πρώτον, ανεξαρτητοποιήθηκε, δίνοντας στα 3/4 της ταινίας βάση στη ζωή του ενήλικου Dan Torrance, της ελπιδοφόρας Ambra Stone και της απειλητικής Rose της Καπελού. Δεύτερον, στο τελευταίο 1/4 του φιλμ αποδόθηκε ένας φόρος τιμής στο ανείπωτα τρομακτικό ξενοδοχείο Overlook Hotel και στα στοιχειά, που αποτελούν τους μονίμους, ορκισμένους κατοίκους του. Συν τοις άλλοις, η ένωση αυτών των δύο μερών έγινε με ενδιαφέροντα τρόπο, δίνοντας περαιτέρω απαντήσεις, σχετικά με το πως μεγάλωσε ο Danny Torrance όλα αυτά τα χρόνια…Εξηγώντας δια στόματος Dan στην Ambra -μεταξύ άλλων- για τη Λάμψη, το φιλμ μας ενημερώνει, ότι εκείνος αποκαλούσε αυτό το φαινόμενο ως “Tony” στην παιδική του ηλικία.

Οι λεπτομέρειες της σύνδεσης των δύο ταινιών θα ικανοποιήσουν τους απαιτητικούς σινεφίλ, λάτρεις του έργου του Stanley Kubrick. Λόγου χάριν, μαθαίνουμε, πως ο Danny με τη μητέρα του, Wendy, εγκαταστάθηκαν στην ηλιόλουστη Florida, μετά το χιονισμένο τοπίο του εφιαλτικού, απομονωμένου ξενοδοχείου στο Colorado. Στην πρώτη ταινία, o Dick Halloran, δηλαδή ο μέντορας του Danny, είχε επίσης φύγει προσωρινά για την Florida. Έπειτα η παρουσία του Dick Halloran στο “Dr. Sleep,” ως διασωθέν, αγνό πνεύμα (είχε φονευθεί από τον Jack Torrance=πατέρα του Danny), που επισκέπτεται ειρηνικά τον Dan, προσφέρει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα (θα καταλάβετε, μόλις τελειώσει η ταινία γιατί…). “RedruM” θα γραφεί αντίστροφα στον ραγισμένο πίνακα του Dan Torrance από την διαμαρτυρόμενη Ambra Stone (και όλες/όλοι αντιλαμβάνεστε τη συσχέτιση). Η δεύτερη αναμέτρηση καλού και κακού, ως επίσκεψη στο φρικτό, εγκαταλελειμμένο, ξενοδοχείο δρομολογεί με σωστή ροή τις διαδικασίες σκηνοθεσίας και σεναρίου μεταξύ και των δύο έργων! Ετοιμαστείτε να δείτε τον γνωστό, ακροατή παραπόνων bartender Lloyd ή μήπως είναι μια πιο γνώριμη, επικίνδυνη μορφή;…Jack…Επιπλέον, ο σκηνοθέτης δεν θα φοβηθεί να αγγίξει καλλιτεχνικά τα ίδια μέρη της πρώτης ταινίας. Χώροι και μορφές του ξενοδοχείου ξυπνούν, παρά την παλαιότητα της αιμοδιψούς μαγείας. Το τσεκούρι ωστόσο, είναι πιο γυαλιστερό από ποτέ!   

Η ανεξάρτητη ατμόσφαιρα αυτής της συμπληρωματικής -επί της ουσίας- ταινίας έχει τη δυναμική της! Ο ενήλικος Dan, πέρα από τα προσωπικά, παιδικά τραύματα, εξαιτίας του κράματος της παράνοιας και σκοτεινής μαγείας, που κυρίευσαν τότε τον πατέρα του, έχει να αντιμετωπίσει επιπροσθέτως την κληροδοτημένη, αυτοκαταστροφική συνήθεια του αλκοολισμού του. Ο ίδιος έκρυψε τη Λάμψη του και έμαθε να φυλακίζει σε μεγάλα κουτιά, όλα εκείνα τα μοχθηρά, διψασμένα πνεύματα. Οι αναμετρήσεις των Rose και Ambra είναι εύστοχα δομημένες! Η καταβρόχθιση της αγνότητας από τους True Knot με την απεικόνιση λαίμαργης πρόσληψης ατμού δείχνει τη φαντασία του δημιουργού, ενώ ταυτόχρονα τα ανθρώπινα βασανιστήρια στα θύματα (προκειμένου εκείνα να βγάλουν περισσότερο ατμό της ψυχής), δίνουν μια ενδιαφέρουσα, προστιθέμενη ιδέα σε σενάριο (βιβλίο+ταινία) και άμεση μετάδοση αυτής σε μια horror σκηνοθεσία. Η αισθητική έχει προσωπικότητα, που θα σας κάνει να σκέφτεστε την ταινία ως σύνολο και όχι σαν ενότητες μοντάζ και φωτογραφίας. Η μουσική και ο ήχος είναι σε σωστά, ατμοσφαιρικά πλαίσια. 

Το μόνο μειονέκτημα είναι, πως οφείλετε να έχετε δει τη Λάμψη του Stanley Kubrick, προτού παρακολουθήσετε την ταινία “Dr. Sleep” (αλλιώς χάνετε όχι τα πάντα, αλλά ξεκάθαρα κάποια, κρίσιμα-χρήσιμα σημεία συσχέτισης).

Για ακόμη μια φορά ο Ewan McGregor έφερε εις πέρας μια δύσκολη, υποκριτική αποστολή. Μετέδωσε με συναισθηματικό τρόπο και εσωστρέφεια την προσωπικότητα του ενήλικου Danny Torrance. H Rebecca Ferguson (Rose the Hat) υπήρξε ακαταμάχητα ερωτική, με σκοτεινή γοητεία, μεταδίδοντας μια υπό χαλιναγώγηση, πανίσχυρη, μαγική, κατεχόμενη δύναμη. Σημαντική ήταν και η χρησιμοποίηση της αίσθησης κυριαρχίας στη φωνή της. Είχε ζωντάνια η Kyliegh Curran (Ambra Stone). O Carl Lumbly (Dick Halloran) στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, για αυτόν τον σημαντικό χαρακτήρα που συνδέει τις δύο ιστορίες. Πάρα πολύ καλός ήταν ο Henry Thomas (Lloyd ή φάντασμα του Jack Torrance)! Έπαιξε, αποδίδοντας εύστοχα τον τρόμο μιας πατρικής μορφής, που κρύβει στο μυαλό του ο Dan, σε ανθρώπινα (παλιότερος αλκοολισμός) και απάνθρωπα (δολοφονίες) πλαίσια.

Μια διανομή της Tanweer

Συντελεστές:

Σενάριο: (Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του) Stephen King. Mike Flanagan (screenplay). Σκηνοθεσία: Mike Flanagan. Πρωταγωνιστούν: Ewan McGregor,  Rebecca Ferguson, Kyliegh Curran. Zahn McLarnon, Emily Alyn Lind, Carl Lumbly, Henry Thomas. 

 

Οικογένεια Addams – The Addams Family

 

Υπόθεση: H Morticia και ο Gomez Αddams επιχειρούν να ανακαλύψουν, ως νιόπαντρο, υπερ-ερωτευμένο ζεύγος έναν ξεχωριστό τόπο, στον οποίο θα στεγαστεί με ελευθερία η σκοτεινή, διαφορετική γοητεία τους, μακριά από όλους και όλα. Μαζί τους έχουν το “Thing,” δηλαδή το ζωντανό, ανθρώπινο χέρι {μέχρι τον καρπό} άνευ υπολοίπου…Ανθρώπου. Φτάνοντας στο New Jersey θα χτυπήσουν με το αμάξι “κάτι…” Και για αυτό το λόγο θα σταματήσουν ψηλά στο λόφο μιας απομονωμένης τοποθεσίας. Εκεί παρατηρούν ένα εγκαταλελειμμένο Άσυλο και τον Lurch, έναν πανύψηλο, παράξενο τύπο, που είναι “λιγομίλητος.” Η περσόνα του Lurch δεν τρομάζει τους Addams, ούτε και οι κραυγές προειδοποιητικής απομάκρυνσης από την ίδια την μαγεμένη έπαυλη. Αντιθέτως, ο χώρος αποτελεί για το ευτυχές ζεύγος ένα όμορφο σπίτι. O Lurch ορίζεται ως butler,  ενώ το “Thing,” δίνοντάς του “ένα χεράκι,” τον βοηθά να φτιάξει τον ύμνο των Addams, παραβλέποντας ακόμη και το “Toccata and Fugue in D minor” του J.S. Bach. H οικογενειακή ευτυχία βρήκε τη βάση της και το σπίτι “ζωντάνεψε” με την πελιδνή αισθητική του παθιασμένου ζεύγους…

 

Μετά από 13 χρόνια οι Addams έχουν κάνει δύο παιδιά. Την Wednesday και τον μικρότερο Pugsley. Φυσικά ζουν πάντοτε απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Gomez ως εκπρόσωπος της οικογένειας, αφιερώνει χρόνο στην αναμενόμενη, παραδοσιακή δοκιμασία “Μαζούρκας με σπαθί” του γιου του. Όμως ο Pugsley, ανήκοντας στη νέα γενιά διαθέτει το δικό του “ταλέντο” σε εκρηκτικούς μηχανισμούς. Η θανατηφόρα γοητευτική Morticia προσέχει την Wednesday, διότι η μικρή, άριστη “καταιγιδούλα” της σκέπτεται να γνωρίσει και άλλους ανθρώπους. Εν τω μεταξύ, έρχεται στο σπίτι ο πληθωρικός θείος Fester, καθώς και η γενναιόδωρη γιαγιά του Pugsley.

 

Κάτω από το λόφο, η τελειομανής designer σπιτιών, Margaux Needler, σκοπεύει να επεκτείνει τα επαγγελματικά της σχέδια, φτιάχνοντας όχι μόνο το εσωτερικό κάθε οίκου, αλλά κατασκευάζοντας και μια ολόκληρη, “καλογυαλισμένη” πόλη. Το μόνο εμπόδιο αισθητικής για εκείνη είναι το τρομακτικό σπίτι των Addams επάνω στο λόφο…Η κόρη της Margaux, η Parker, θα γνωριστεί με την μοναχική Wednesday. Η τελευταία επιθυμεί να πάει στο ίδιο σχολείο. Τα δύο κορίτσια θα γίνουν φίλες και θα επηρεαστούν η μία από το image και την προσωπικότητα της άλλης. Επίσης θα ανακαλύψουν, πως η Margaux έχει ήδη βάλει σε εφαρμογή ένα σχέδιο, που απέχει από το σεβασμό της προσωπικής ζωής των κατοίκων της “τέλειας” πόλης της.

 

O Gomez προετοιμάζει τον αδιάφορο Pugsley για την Μαζούρκα, διότι θα έρθουν όλοι οι συγγενείς των Addams, ώστε να την παρακολουθήσουν. Η αποτυχία περιλαμβάνει σοβαρές κυρώσεις…  

 

Κινηματογραφικός Χάρτης: Στο έργο χρησιμοποιήθηκε CGI (Computer- Generated Imagery). To συγκεκριμένο animation έχει προσεγγίσει μέχρι ένα σημείο την γνώριμη αισθητική της οικογένειας Addams. Οι ηρωίδες και οι ήρωες έχουν σχεδιαστεί με σεβασμό προς την ιστορία της θελκτικά “απαράμιλλης καταχνιάς” της γνωστής οικογένειας. Ειδικά, οι Morticia και Wednesday είναι λεπτεπίλεπτες και χλωμές. Έχουν προσεχτεί επίσης ευχάριστες λεπτομέρειες στο ντύσιμο κάποιων χαρακτήρων. Φερειπείν, το πιαστράκι στη γραβάτα του Gomez έχει σχήμα σπαθιού. Γενικώς, κυριαρχεί η προβολή της ζωής στο σπίτι των Addams. Ακόμη και στην αυλή, όπου εξασκούνται τα παιδιά σε εκρηκτικούς μηχανισμούς (Pugsley) ή απλά ρεμβάζουν, έχοντας θλιμμένο στοχασμό  (Wednesday) επάνω στο οικογενειακό φυτό, Ichabod.

 

Το σενάριο φέρνει σε επαφή τους Addams με τον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, η παρουσία της Margaux Needler δεν ξαφνιάζει σαν ιδέα έμπνευσης. Όμως έχει ενδιαφέρον η αντίφαση εκείνης με τους Addams στην αισθητική και κυρίως στην εσωτερική ουσία της εκατέρωθεν ηθικής. Η αποκάλυψη των πραγματικών, σατανικών της σχεδίων με τα social media, περνά ένα σωστό μήνυμα στο κοινό, περί πιθανής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Όμως το σενάριο κερδίζει τον θεατή σε σύντομες, αστείες πράξεις, οι οποίες ανταποκρίνονται κατάλληλα σε αντιδράσεις εφάμιλλες της ψυχοσύνθεσης των Addams. Λόγου χάριν, η Wednesday επηρεασμένη από την καινούργια φιλία με την Parker, φέρει στο κεφάλι μία διακοσμητική ροζ καρφίτσα. Η Morticia μπροστά στο αποκρουστικό αυτό φαινόμενο φρίττει, αλλά όχι χάνοντας, μα κερδίζοντας αίμα! Το οποίο της το ρουφούν επειγόντως οι αραχνούλες του σπιτιού!

 

Οι φωνητικές ερμηνείες διακρίνονται με ωραίο χρωματισμό φωνής. Ο Oscar Isaac (Gomez Addams) διαθέτει το κωμικό, ερμηνευτικό στοιχείο. Η αγνώριστη Charlize Theron (Morticia Addams) εκφράζει μοιραία, επικίνδυνη γοητεία. Και η Chloe Grace Moretz (Wednesday Addams) εξέφρασε και τα δύο στοιχεία στο κοινό, παρουσιάζοντας την “εσκεμμένα ατονική δυναμικότητα” της Wednesday. Όπως έχουμε ξαναπεί, είναι υπέροχη ηθοποιός και εξαιρετικά ταλαντούχα είτε σε πρωταγωνιστικούς (“Miseducation of Cameron Post,” “Greta”) είτε σε δεύτερης, σεναριακής ταχύτητας, μα αξιοσημείωτους, απαιτητικούς ρόλους γοητευτικά τολμηρών ταινιών (“Suspiria”). Πλέον ανταποκρίνεται και σε περιβάλλον animation. Αν αναρωτηθείτε, γιατί σας άρεσε αρκετά η φωνητική ερμηνεία της γιαγιάς Addams, τότε το όνομα Bette Midler επεξηγεί τα πάντα! 

 

Η σκηνοθεσία θα παίξει συχνά με τις λήψεις, ενώνοντας animation και προσομοίωση κινηματογραφικής περιήγησης, όπως με εικόνα πίσω από την βαλλίστρα του Pagsley. Η μουσική αύρα εναποτίθεται στο εκκλησιαστικό, πληκτροφόρο, μουσικό όργανο της έπαυλης, με σολίστ τον Lurch. Μόλις εκείνος ξερόβηξε και “τραγούδησε” επιτυχώς με διαφορετική, ψιλή φωνή το “Everybody Hurts” (original from R.E.M.) προσωπικά γέλασα αρκετά!

 

– H επίδειξη του Pagsley -προ Μαζούρκας- ενώπιον όλων των συγγενών, με την “Kραυγή,” τη “Στριγγλιά” και το “Μούσι” θα σας προσφέρει την απρόβλεπτη μεταφορά στον αλλόκοτο, μα πάντοτε γοητευτικό κόσμο, ενός animation.

 

Μια διανομή της Tulip Entertainment

Συντελεστές:

 

Σενάριο: (Βασισμένο στην πρωτότυπη ιστορία του) Charles Addams. Mat Lieberman, Conrad Vernon, Pamela Pettler, Erica Rivinoja. Σκηνοθεσία: Greg Tiernan, Conrad Vernon. Lead Designer: Maisha Moore. Πρωταγωνιστούν: Oscar Isaac, Charlize Theron, Chloe Grace Moretz, Bette Midler.

 

Η δύναμη της αλήθειας – Donbass

 

*Σημείωση: Η στήλη θα ενημερώσει μόνο κινηματογραφικά για το συγκεκριμένο έργο, δίχως να εξετάσει, εάν ανταποκρίνονται ή όχι σε σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα, τα όσα δείχνει η ταινία για τις πολεμικές εξάρσεις από το 2014 στα εδάφη της Ουκρανίας.

 

Υπόθεση: Σε 13 έντονες στιγμές καταγράφονται τα αποτελέσματα της πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ Ουκρανών και των -Ρωσικής υποστήριξης- ανθρώπων της Δημοκρατίας του Donetsk (μεταξύ των οποίων είναι και οι υποστηρικτές της ομοσπονδίας της Νοβοροσίγια = Νέα Ρωσία). 

 

Μία υπεύθυνη για την οργάνωση σε καμαρίνι-τροχόσπιτο άσημων ηθοποιών φαίνεται να τους φυγαδεύει, μέσα από εμπόλεμη ζώνη…Είναι αληθινές όμως οι μετέπειτα δηλώσεις μπροστά στην κάμερα; Μέσα στο Δημαρχείο της Ουκρανίας, μία γυναίκα/μέλος του συμβουλίου πετά ακαθαρσίες στο πρόσωπο κάποιου δυσφημιστή της. Ένας διεφθαρμένος βουλευτής εξαπατά το προσωπικό και τους ασθενείς μεγάλου νοσοκομείου. Κάποιοι στρατιώτες αργότερα ελέγχουν με δυσπιστία εκείνον και το όχημά του. Σε φυλάκιο των αποσχιστών οι στρατιώτες ελέγχουν πιο αυστηρά ένα λεωφορείο και η υπεύθυνη στην ιεραρχία ταπεινώνει τους επιβάτες, επειδή δεν κατετάγησαν στον πόλεμο.

 

Παράλληλα οι ίδιοι στρατιώτες, που δεν γνωρίζουν άλλη γλώσσα, θεωρούν ένα Γερμανό δημοσιογράφο σαν φασίστα, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Εκείνος θα πάρει συνέντευξη σε άλλη ζώνη από έναν οργισμένο διοικητή μονάδας. Η πλούσια 35χρονη κόρη, ανησυχώντας για τυχόν βομβαρδισμούς στην περιοχή, θα χωθεί μέσα σε καταφύγιο, αναζητώντας την ηλικιωμένη, αμετανόητη μητέρα της. Η τελευταία έχει ταυτιστεί απόλυτα με τον λαό. Η οργισμένη κοπέλα φεύγει. Δουλεύει σε Υπουργείο. Άλλοι στρατιώτες τιμωρούν παραδειγματικά το πλιάτσικο στις τάξεις τους. Ο επιχειρηματίας Semyon είναι άλλο ένα θύμα των στρατιωτών της φιλορωσικής πλευράς…Οι ιστορίες συνεχίζονται σε μια εμπόλεμη δίνη, όπου κυριαρχεί το μένος και ο φόβος.      

 

Κινηματογραφικός Χάρτης: Πρόκειται για μια ταινία, στην οποία το μοντάζ μαζί με το σενάριο θα ανταλλάξουν αριστοτεχνικά τη σκυτάλη πολλές φορές, καθότι οι ηρωίδες/ήρωες θα παρεισφρέουν από την μία απομονωμένη ιστορία στην διαδεχόμενη άλλη, συμπληρώνοντας παράλληλα άλλο ένα κομμάτι του παζλ του ενιαίου, μαινόμενου πολέμου στα εδάφη της Ανατολικής Ουκρανίας. Η φωτογραφία είναι άψογη σε όλο το έργο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα παραπάνω αποτελεί, η εναλλαγή της ιστορίας, κατά την μετακίνηση του απατεώνα βουλευτή Mikhalych από το νοσοκομείο σε εξωτερικό χώρο (σενάριο+μοντάζ), κατά την μετέπειτα στιγμή της διάρκειας του στρατιωτικού ελέγχου σε εκείνον και το όχημά του. Ο στρατιώτης τότε κρατά το διαβατήριο του Mikhalych και ο δεύτερος προσπαθεί να το πάρει από το ακίνητο χέρι. Στρατιωτικός ελεγκτής και ύποπτος κοιτάζονται συνεχώς, κάνοντας διάλογο μόνο με τα βλέμματα. Για να γίνει αυτό, πρέπει το πλάνο να διαθέτει απόλυτη σταθερότητα και ευκρίνεια (διεύθυνση φωτογραφίας). Η φωτογραφία διακρίνεται επίσης -μα για άλλους λόγους- στην παραστατική καταγραφή της σκηνής στο σκοτεινό καταφύγιο, όπου αναζήτησε η όμορφη κοπέλα την ηλικιωμένη μητέρα της.

 

Οι πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών ανταποκρίνονται σωστά σε αυτό το σύνθετο παζλ της δυστοπικής καθημερινότητας. Σκηνοθετικά υπάρχει ευρυγώνιο πλάνο στη σκηνή του ληξιαρχείου, σε κατεχόμενο έδαφος της Ανατολικής Ουκρανίας. Οι καταστάσεις της υπόθεσης του έργου δείχνουν, από άποψη σεναρίου, μια ευφάνταστη σύνθεση προσωποποίησης του πολέμου, διαμέσου των συγκεκριμένων, αλλιώτικων χαρακτήρων. Στην τιμωρία του στρατιώτη που έκανε πλιάτσικο, παρατηρούμε από τη μονάδα του, την τρομακτική διαταγή μιας επιβεβλημένης περιήγησης του τιμωρηθέντος, περνώντας δια της εχθρικής, “ανθρώπινης σήραγγας,” η οποία τον χτυπά, για παραδειγματισμό, με διαδεχόμενους ραβδισμούς. Ο επιχειρηματίας Symeon οδηγείται σε μια στρατιωτική, οργανωμένη πλεκτάνη, η οποία υπηρετεί το χάος! Με τρόμο θα παρατηρήσει, πως δεν είναι το μόνο της θύμα…  

 

Μια διανομή της AMA films

 

Συντελεστές:

 

Σενάριο: Sergey Loznitsa. Σκηνοθεσία: Sergey Loznitsa. Πρωταγωνιστούν: Boris Kamorzin, Irina Plesnyayeva, Alexander Zamuraev.

 

Καλή, ουσιώδη θέαση σε όλες και όλους!

 

Ο Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ