~Η Κυρά του Κάστρου ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Μέρος Έκτο

Διέκοψε τη διήγησή της και με κοίταξε κατάματα.
«Είχα τιμωρηθεί για τα βότανα που έπινα και για τις κατάρες που έριχνα στο αγέννητο παιδί μου! Υπέφερε κι ο Φουάντ πολύ-το ένιωθα-κι ας μην το έδειχνε! Σιγά σιγά άρχισε να αποτραβιέται από κοντά μου και να κλείνεται στον εαυτό του!» είπε.
«Κι εσύ;» τη ρώτησα
«Εγώ; Αχ, εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ο Λέοντας!»
«Πες μου, τι έγινε στη συνέχεια, σε παρακαλώ!»

Μετά από λίγο καιρό ξέσπασε η μεγάλη ανταρσία του Μοχάμετ Άλι εναντίον του σουλτάνου.
Ο Φουάντ ακολούθησε τον Ιμπραήμ μαζί με το στρατό του στη Συρία, που ήταν το επίκεντρο του πολέμου.
Ο νους του όμως είχε μείνει πίσω στη Μόνα.
«Πονάει η δύστυχη! Της κόστισε πολύ που έχασε το μωρό που κουβαλούσε!» εκμυστηρεύτηκε στο φίλο του.
«Δεν ήταν θέλημα Θεού! Ο χρόνος θα τη γιατρέψει!» είπε ο Ιμπραήμ.
«Πριν φύγω ζήτησα από κάποιον έμπιστο μου να την προσέχει διακριτικά! Φοβάμαι μήπως ο πόνος της σαλέψει το μυαλό και κάνει καμιά τρέλα!» είπε ο Φουάντ.
Εν τω μεταξύ, η Μόνα ένιωθε ελεύθερη να βλέπει τον άντρα που αγαπούσε. Ζούσε και ανέπνεε για εκείνες τις λίγες ώρες που περνούσε με τον Λέοντα στο μικρό καμαράκι του κήπου. Εκεί γινόταν και πάλι η Ελπίδα, το κορίτσι που αγαπούσε βαθιά και μαζί με τα κορμιά ενώνονταν και οι ψυχές.
«Ελπίδα, ζωή μου!» της ψιθύριζε εκείνος την ώρα του πάθους που τους εκτόξευε και τους δυο στον ουρανό.
Κι εκείνη σκιρτούσε από πόθο κι έρωτα στην αγκαλιά του και ήθελε ν’ ακούει το όνομά της ξανά και ξανά.
«Σ’ αγαπώ πάνω από κάθε τι στον κόσμο!» της είπε ο Λέοντας ένα βράδυ που κάθονταν αγκαλιασμένοι. «Δεν μπορώ χωρίς εσένα, καρδιά μου!»
Η Μόνα κοκκίνισε κι έσκυψε το κεφάλι.
«Θέλω να είμαι συνέχεια μαζί σου, όχι μόνο αυτές τις λίγες ώρες κρυφά στο καμαράκι! Γίνε γυναίκα μου!»
«Μα…δεν ορίζω τον εαυτό μου, καλέ μου! Δεν είμαι παρά μία σκλάβα στην ιδιοκτησία του Φουάντ πασά που υπηρετεί τη γυναίκα του!»
«Θα στείλω τον πατέρα μου να μιλήσει στον Φουάντ πασά και να ζητήσει απ’ αυτόν το χέρι σου για μένα!»
«Ω όχι! Είναι αδύνατον!»
«Γιατί το λες αυτό;»
«Γιατί…γιατί ο αφέντης μου βρίσκεται στη Συρία με το στρατό του Ιμπραήμ πασά!»
Ο Λέοντας πήγε κάτι να πει, η Μόνα όμως σφράγισε μ’ ένα φιλί τα χείλη του.
«Είμαι γυναίκα σου! Είμαι δική σου! Κανενός ποτέ δεν ήμουν! Κανενός ποτέ δεν θα’μαι!» του είπε τρυφερά προτού χαθούν και πάλι στη δύνη του έρωτα.

Σμαραγδή Μητροπούλου
~Η συνέχεια αύριο~

Μέρος Πρώτο ~Η Κυρά του Κάστρου~

Μέρος Δεύτερο ~Η Κυρά του Κάστρου ~

Μέρος Τρίτο ~Η Κυρά του Κάστρου ~

Μέρος Τέταρτο ~Η Κυρά του Κάστρου ~

Μέρος Πέμπτο ~Η Κυρά του Κάστρου ~