Γιατί κέρδισε ο Κασσελάκης και γιατί έχασαν Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος και λοιποί

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Ενα βιβλίο για το Στέφανο Κασσελάκη ή ακριβέστερα για το φαινόμενο
Στέφανος Κασσελάκης. Ασφαλώς κανείς δεν το περίμενε, με εξαίρεση ίσως
τον συγγραφέα του βιβλίου, ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να
αποτελέσει το θέμα βιβλίου.

Ο καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν
στη συγγραφή του βιβλίου ανέφερε ότι «έβλεπα μπροστά στα έκπληκτα
μάτια μας να συμβαίνουν αυτά που μελετούσαμε επί χρόνια στη θεωρία».

Εβλεπε ένα φαινόμενο, στο οποίο αναφερθήκαμε σε παλαιότερο άρθρο μας
και το οποίο είναι άξιο μελέτης. Το
επαναλαμβάνουμε, όχι ο Στέφανος Κασσελάκης ως πρόσωπο, ούτε ως
πολιτικός, αλλά το φαινόμενο Κασσελάκης, ο οποίος σε 20 μέρες
κατανίκησε προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και το μέχρι τότε ακλόνητο
φαβορί, την Εφη Αχτσιόγλου.

Το φαινόμενο συνθέτουν θετικά και αρνητικά στοιχεία. Στα θετικά
συγκαταλέγονται τα ατού που έχει το πρόσωπο και στα αρνητικά η φθορά
και η “τραυματισμένη” εικόνα των αντιπάλων του. Λέμε η εικόνα γιατί
αυτή είναι το κεντρικό, το καθοριστικό στοιχείο, αφού παρά τον
εξοστρακισμό της από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούσαν περιφρονητικά,
όταν έκαναν λόγο για μεταπολιτική ή για πρόταξη της εικόνας και του
προσώπου από το πρόγραμμα, καθόρισε τον νικητή. Αν ο Στέφανος
Κασσελάκης αγωνιζόταν με όρους προγραμματικούς αδιαφορώντας για την
εικόνα, το πιο πιθανό είναι να έχανε, παρότι ήταν ένα άφθαρτο πρόσωπο,
που δεν κουβαλούσε τα βαρίδια του παρελθόντος του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι μεν πάλαιψαν με όρους προγραμματικούς όπως λένε, αλλά στην
πραγματικότητα πάλαιψαν με όρους εικόνας που κάηκε κατά την εμφάνισή
της και συνεπώς δεν ήταν ούτε ακριβής, ούτε ελκυστική.

Ο Στέφανος Κασσελάκης από την πλευρά του οργανώθηκε και έκανε αγώνα
γύρω από την εικόνα ενός νέου, συμπαθητικού, χαμογελαστού, δυναμικού
και άφθαρτου, γιατί δεν είχε παρελθόν, και κέρδισε κατά κράτος.

Ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε περίτεχνα το πολιτικό
μάρκετινγκ και την επικοινωνία, ενώ οι αντίπαλοί του δεν είχαν
αντιληφθεί ότι με την εικόνα που εξέπεμπαν πάλευαν και αυτοί, καθώς
και με όρους ενός κακού πολιτικού μαρκετινγκ και όχι με το πρόγραμμα,
τις ιδέες και τις προτάσεις τους, όπως ήθελαν να πιστεύουν.

Για να αποδειχθεί άλλη μία φορά πως η άρνηση της πραγματικότητας
οδηγεί στην ήττα. Και η πραγματικότητα είναι η κυριαρχία της εικόνας
σε έναν κόσμο που επικοινωνεί με εικόνες και του πολιτικού μάρκετινγκ,
όπως φάνηκε και από τον προεκλογικό αγώνα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Εν κατακλείδι θα μπορούσαμε επιγραμματικά να πούμε πως ο Στέφανος
Κασσελάκης κέρδισε, γιατί ο ίδιος ήταν φωτεινός, ενώ οι αντίπαλοί του
ήταν οι σκιές των ειδώλων που δημιουργούσε το φως. Και ίσως αυτό να
εννοούσε όταν το βράδυ της Κυριακής μετά τη νίκη του είπε πως νίκησε
το φως.