Παναγιώτης Καλυβίτης: Η σιωπή πια είναι δείγμα αδυναμίας

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Γιάννης Παναγόπουλος

Εδώ, στο σώμα είναι ο λόγος. Στο έργο «Α(ν)ΤΙ» που σκηνοθετεί ο Παναγιώτης Καλυβίτης έχουμε μια παράσταση χορού βασισμένη στην Αντιγόνη. Πρόκειται για  ένα εγχείρημα να αποδοθεί κάτι από το έργο του Σοφοκλή, χωρίς όμως το κείμενό του. Ο δημιουργός της παράστασης μας μίλησε. Οι λέξεις του ενώνουν φαινομενικά ασύνδετες χρονικότητες. Καθόλου τυχαία τα «υπό βελτίωση» Εξάρχεια, η αγαπημένη γειτονιά του καλλιτέχνη, συναντιούνται στη συνέντευξή μας για να συνδεθούν με το χτες και το παρόν.

Η Αντιγόνη σιωπηλή. Γιατί;

Η Αντιγόνη δεν είναι σιωπηλή. Είναι ηχηρή. Είναι εκκωφαντική. Εγγενώς. Με την παρουσία της. Διαμέσου της πράξης. Η Αντιγόνη είναι η πεμπτουσία της αυτοπραγμάτωσης, μέσα στην πράξη Ίμερος εναργής. Πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε ότι στην παράσταση μας, δεν αναπαριστούμε την πλοκή του έργου, αλλά χρησιμοποιώντας ως δραματουργικό μοχλό την ταφή του νεκρού, εστιάζουμε στους ψυχικούς τόπους της Αντιγόνης, εντοπισμένους στις ασυνείδητες αναπαραστάσεις του ονείρου, της φαντασίωσης, του εφιάλτη, όπως αυτά απηχούν στις υποκειμενικότητες της Αντιγόνης.

Στη σιωπή τα μάτια είναι η φωνή, το σώμα η γλώσσα;

Η βασική δραματουργική μας συνθήκη ήτανε να βουτήξουμε μέσα στην ψυχική πανίδα της λαμπερής ηρωίδας και να μορφοποιήσουμε κάτι από τον εσωτερικό της κόσμο. Αποσιωπούμε λοιπόν τις εξωτερικότητες του έργου, όχι τη φωνή της. Ο ήχος διατρανώνεται, οι φωνές είναι υπαρκτές, συνθέτοντας μια διαφορετική ηχητική και κινητική απεικόνιση των ψυχικών διαθλάσεων της Αντιγόνης. Ένα ηχητικό και κινητικό λεξιλόγιο, μια άλλη γλώσσα, εξωγλωσσική…

Πότε συναντήθηκες με την ιδέα της παράστασης που θ’ ανεβάσετε στις Ροές;

Ήτανε κάτι που προέκυψε από κοινού σε εμένα και στην συνεργάτιδα μου Τζένη Βαγκοπούλου. Η συνάντηση με την ιδέα της Αντιγόνης προέκυψε λίγο πριν από την πανδημία, βλάστησε και καρποφόρησε μέσα σε αυτή την χρονικότητα, μέσα στο άβατο των συνευρέσεων. Μέσα στο άβατο της δυνατότητας. Το παράδοξο αυτό πυράκτωνε την επιθυμία πραγμάτωσης. Ήμασταν ήδη μέσα στην Αντιγόνη, με τον πιο πιο οργανικό τρόπο.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr