Ψυχολογία | Δεν υπάρχουν τοξικοί άνθρωποι – Υπάρχουν μόνο άνθρωποι

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

γράφει η ψυχολόγος Αναστασία Νικολάου // 

an_psychology@yahoo.com

Ανεπεξέργαστη πληροφορία. Το είδος εν αφθονία στη σύγχρονη εποχή. Αυτό σε καμία περίπτωση δε συνάδει με τη γνώση, την έρευνα, ούτε καν την εγκυρότητα. Απαντά περισσότερο στην ανθρώπινη περιέργεια και στην έντονη ανάγκη μας για ανακούφιση. Ας μην γελιόμαστε η ψυχική υγεία είναι ένα από τα πεδία κατάφωρης διαστρέβλωσης, κακοποίησης, εκμετάλλευσης της πληροφορίας. Άλλοθι για όλο αυτό είναι το πρόσχημα της ενημέρωσης και κυρίως της ευαισθητοποίησης του κοινού.

Παρατηρείται μια εισαγωγή νέων όρων και επικράτηση αυτών που σε καμία περίπτωση δεν θα αποκαλούνταν δόκιμοι, αντίθετα θα χαρακτηρίζονταν ως προβληματικοί και επικίνδυνοι. Ένας τέτοιος είναι ο όρος “τοξικός” που εισήχθη αρχικά για να περιγράψει ένα μη λειτουργικό περιβάλλον ανθρώπινων σχέσεων και εν συνεχεία κατέληξε να χαρακτηρίζει ανθρώπους.

Σε άπειρα και αμφιλεγόμενα άρθρα διαβάζουμε αναπόδεικτα “επιστημονικά” κείμενα για “τοξικούς” ανθρώπους. Δεν μένουμε όμως μόνο εκεί. Συχνά στα παραπάνω παρέχονται οδηγίες ζωής για τον τρόπο που μπορούμε να τους αναγνωρίζουμε και πώς να τους αποφεύγουμε.

Ο όρος “τοξικός άνθρωπος” σε καμία περίπτωση δεν προκρίνεται ως ψυχολογικός. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική βάση στη χρήση του. Θα λέγαμε ότι εξυπηρετεί περισσότερο ένα στοιχείο εντυπωσιασμού για να διεισδύσει σε ένα ευρύτερο κοινό που αναζητά στον εκλαϊκευμένο, καθημερινό λόγο να κατανοήσει πιο περίπλοκα θέματα.

Χαρακτηρίζοντας ανθρώπους ως τοξικούς ειδικά σε επιστημονικοφανή άρθρα ουσιαστικά τους στιγματίζουμε. Κάτω από την ομπρέλα αυτού του δημοφιλούς όρου συναντά κανείς πλήθος χαρακτηριστικών που μπορεί να ανιχνευτούν σε διαφορετικές κατηγοριοποιήσεις κυρίως των λεγόμενων “διαταραχών προσωπικότητας” και όλα αυτά ατάκτως ερριμμένα και καθόλου τεκμηριωμένα.

Για να ονομάσει κανείς έναν άνθρωπο τοξικό αφαιρώντας ουσιαστικά την ανθρώπινή του ιδιότητα, υιοθετεί τη θέση ότι ο ίδιος ανήκει στην κατηγορία του “μη τοξικού”. Μπαίνει στη λογική του δίπολου κακία – καλοσύνη και μάλιστα με όρους απολυτότητας. Επιπλέον τα άρθρα που δίνουν συμβουλές για τον εντοπισμό των τοξικών προσωπικοτήτων μολονότι δεν κάνουν άμεσα λόγο για ψυχοπαθολογία ωστόσο δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο αυτά τα άτομα να εμφανίζουν συγκεκριμένες ψυχικές διαταραχές και εισάγουν στη συζήτηση το δίπολο αρρώστια – υγεία. Από τη μια πλευρά είναι το τοξικό άτομο και από την άλλη το υγιές που φαίνεται να εξαιρείται φυσικά από την πιθανότητα να εμφανίζει την οποιαδήποτε παθολογία, για την οποία να μην είναι καθόλου ενήμερο.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr