Νίκος Ξυδάκης : Με την εκκλησία δεν είναι σύγκρουση, είναι διαχωρισμός

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

O κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης μιλά στην Κυριακάτικη Kontranews για τη συμφωνία των Πρεσπών, προβλέποντας πως τελικά θα υπάρξει η απαραίτητη πλειοψηφία για να ψηφιστεί από τη Βουλή, ενώ υπεραμύνεται της θέσης της κυβέρνησης για τη μη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Θεωρεί πως η κοινωνία είναι έτοιμη να δεχθεί τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους και χαρακτηρίζει “ρηχή και υστερική” τη ρητορική της αντιπολίτευσης. Πιο αναλυτικά:

Θεωρείτε πως η ηγεσία της ΠΓΔΜ ερμηνεύει τη Συμφωνία των Πρεσπών κατά το δοκούν και πως αυτή κινδυνεύει αν συνεχίσουν τις προκλήσεις οι γείτονες;

Να ξεκινήσω από το ουσιώδες της υπόθεσης: το σημαντικό για τη χώρα μας είναι να διευθετηθεί μια ιστορική εκκρεμότητα που δεν την έχει ωφελήσει στο παραμικρό. Και να μεταβούμε στην επόμενη μέρα, όπου μια σταθερή, δημοκρατική Βαλκανική ευημερεί, και η Ελλάδα διαδραματίζει δεσπόζοντα ρόλο, οικονομικό και πολιτικό. Ό,τι όφειλε να πράττει από το 1990.
Τούτων λεχθέντων, η εκτίμησή μου είναι ότι η συγκεκριμένη δήλωση Ζάεφ έγινε για να καθησυχάσει ένα ιδιαιτέρως τεταμένο κλίμα στο εσωτερικό της γείτονος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ζάεφ αντιμετωπίζει σφοδρές αντιδράσεις, ακόμα και σε ανώτατο θεσμικό επίπεδο. Ήταν άστοχη και επιβλαβής για την ομαλή πορεία της διμερούς διαπραγμάτευσης. Ότι ήταν άστοχη πάντως και προκάλεσε προβλήματα έδειξε να το καταλαβαίνει και ο ίδιος. Εκτιμώ ότι δεν θα επαναληφθεί. Ούτε θα ναυαγήσει μια σημαντικότατη διεθνής συμφωνία, με ρήτρες και ενδιαφερόμενους πέραν των δύο χωρών, από μία ή δύο άστοχες δηλώσεις. Το σημαντικό είναι τι ψηφίζεται και τι τηρείται και μέχρι στιγμής ό,τι έχει ψηφιστεί είναι σύμφωνο με το γράμμα και το πνεύμα της συμφωνίας. Αν δεν συμβεί αυτό, θυμίζω ότι υπάρχουν δυο συμβαλλόμενα μέρη, όπως σε κάθε συμφωνία. Έχει επισημανθεί στην γειτονική πρωτεύουσα αυτό στους κατάλληλους τόνους και από τους κατάλληλους ανθρώπους· το γνωρίζει και ο Ζάεφ.

Πώς σχολιάζετε τη στάση του Ποταμιού για το ονοματολογικό; Πιστεύετε πως τελικά θα στηρίξει τη Συμφωνία;

Υπάρχουν αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του κόμματος ότι στηρίζουν τη συμφωνία με τη FYROM. Υπήρξε ρητή υποστήριξη από τον Σταύρο Θεοδωράκη μέσα στη Βουλή. Έχουν πει ότι είναι θέμα αρχών για το Ποτάμι. Οι πρόσφατες επιφυλάξεις διατυπώθηκαν εξ αφορμής των δηλώσεων Ζάεφ. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει θέμα. Αλλά και πέρα από το Ποτάμι, θεωρώ ότι θα υπάρξει πλειοψηφία για να ψηφιστεί η Συμφωνία από τη Βουλή.

Θεωρείτε πως η κυβέρνηση θα μπορέσει να διορθώσει τις μνημονιακές αδικίες; Τι απαντάτε στην αντιπολίτευση που ισχυρίζεται πως μοιράζετε «ψίχουλα»;

Η αντιπολίτευση επιχειρεί να μηδενίσει και να απαξιώσει κάθε κίνηση της κυβέρνησης. Πριν λίγους μήνες η «κυβέρνηση έκοβε τις συντάξεις με αναλγησία»· σήμερα που πέτυχε με τρόπο συντεταγμένο και αξιόπιστο τη διατήρησή τους, λένε ότι «μοιράζει ψίχουλα». Δεν λένε όμως και τι περιλαμβάνει το δικό τους πρόγραμμα σχετικά, δεν λένε κάποιο αριθμό, ένα ποσόν. Είναι ρηχή, σχεδόν υστερική αντιπολίτευση, ο κόσμος καταλαβαίνει.
Από κει και πέρα, ας δούμε τη μεγάλη εικόνα. Δεν μοιράζει τίποτα η κυβέρνηση. Επιστρέφει ένα μικρό μέρος από αυτά που με βίαιο τρόπο αφαιρέθηκαν από την κοινωνία την περασμένη 8ετία – 10ετία. Έχουμε μια χώρα που έχασε το 25% του ΑΕΠ της, τώρα η κοινωνία παίρνει κάτι πίσω. Το παίρνει με τη μη μείωση των συντάξεων, με τα αναδρομικά, με το κοινωνικό μέρισμα, με βελτιώσεις στην έμμεση και άμεση φορολογία, στο ασφαλιστικό, με την επέκταση του μεταφορικού ισοδύναμου σε όλα τα νησιά. Αποτελούν όλα αυτά μία ανακούφιση. Δεν είπε κανείς ότι ανατρέπεται η οικονομική κατάσταση της χώρας, ότι μεταμορφώνεται αύριο το πρωί ο παραγωγικός ιστός. Βήματα είναι, μέχρι και ψυχολογικός μπορεί να πει κανείς ότι είναι ο ρόλος τους, για να επιστρέψει μια αισιοδοξία, να γίνουν επενδύσεις, ακόμα και μικρές, να ανοίξουν δουλειές. Κάθε κυβέρνηση που νοιάζεται, που θα ήθελε να προσφέρει ένα στήριγμα μετά από την δεκαετή κρίση, σε τέτοιες κινήσεις θα προχωρούσε, λίγο ή πολύ.

Η κυβέρνηση είναι κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, την ώρα που τα πτυχία ξένων πανεπιστημίων αναγνωρίζονται από το ελληνικό δημόσιο. Δεν είναι οξύμωρο;

Έτσι είναι πράγματι. Είμαστε μέλος της ΕΕ. Ωστόσο δεν είναι αυτό το διακύβευμα. Το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε ως κοινωνία είναι ένα: τι θα μας προσφέρει αν εγκαθιδρύσουμε και εμείς ένα εμπορικό καθεστώς Παιδείας; Είναι άραγε ζητούμενο να επιτρέψουμε με έναν νόμο στα ΙΕΚ της πλατείας Κάνιγγος να δίνουν πτυχίο Πανεπιστημίου; Και αν ναι σε ποιο επίπεδο; Στο να αποκτώνται πιο εύκολα και πιο πολλά πτυχία; Γιατί αυτό είναι το μοντέλο που απέτυχε στην Πορτογαλία, το μοντέλο που προκάλεσε τεράστια πολιτική ανατάραξη στη Χιλή, το μοντέλο των κολεγίων-μανιταριών της Κύπρου. Έχει περισσότερο νόημα, ουσία και αποτέλεσμα στην κοινωνία να σκεφτούμε πώς θα βελτιώσουμε τις συνθήκες και την ποιότητα των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων. Η Παιδεία είναι δημόσιο αγαθό και βρίσκεται στα θεμέλια του ευρωπαϊκού δημοκρατικού πολιτισμού. Ειδικά στην Ελλάδα έπαιξε πρωτεύοντα στην κοινωνική κινητικότητα του Μεταπολέμου. Ο κοινωνικός δυναμισμός που εκφράστηκε τότε από μια κοινωνία που έβγαινε βαριά τραυματισμένη, και πτωχευμένη από πολέμους και Κατοχή, στηρίχθηκε στο δημόσιο πανεπιστήμιο.

Είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να δεχθεί τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους; Η συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου αποτελεί επί της ουσίας διαχωρισμό;

Πολύ συχνά ακούμε ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί το διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους. Αν δει όμως κανείς διάφορες δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσει -στο μέτρο που αυτές δείχνουν μία τάση- ότι η ελληνική κοινωνία είναι μάλλον πολύ περισσότερο έτοιμη να δεχθεί τον διαχωρισμό απ’ όσο νομίζουμε. Οι καλοπροαίρετοι και ανοιχτόμυαλοι χριστιανοί επιθυμούν να σταματήσει αυτός ο σφιχτός εναγκαλισμός για τους δικούς τους λόγους, που έχουν να κάνουν με τον πνευματικό χαρακτήρα της Εκκλησίας. Η συμφωνία αποτελεί κατά τη γνώμη μου την ικανή υλική βάση για αρμονική συμβίωση, με πλήρη διαφάνεια και καθαρούς κανόνες, χωρίς γκρίζες περιοχές, υπόρρητες διεκδικήσεις και συναλλαγές. Η Πολιτεία γενναιόδωρα αναγνωρίζει ότι υπάρχουν υποχρεώσεις εκ μέρους της, και προσφέρει την τεχνογνωσία της και τους ελεγκτικούς της μηχανισμούς για αξιοποίηση και συνεκμετάλλευση. Και καλύπτει τη μισθοδοσία του κλήρου, όπως και σήμερα, για όσο χρειαστεί Αυτά σημαίνουν αυτονομία, αμοιβαίο σεβασμό και διακριτότητα ρόλων, συνεργασία, συνεννόηση. Ναι, δεν είναι σύγκρουση, είναι διαχωρισμός.

Συνέντευξη στον Κυριακάτικη Kontra News και στον Χρήστο Κυμπιζή