Eretiki Ανάλυση της μαγευτικής ταινίας “Ο Μυστικός Κήπος”

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Η μαγευτική ταινία του Marc Munden “Ο Μυστικός Κήπος” (The Secret Garden, 2020) ήρθε, για να χτίσει σχέσεις σινεφίλ διαφόρων ηλικιών!

Υπόθεση: Το έτος 1947 η 11χρονη Αγγλίδα Mary Lennox βρίσκεται στην Ινδία, κατά το τέλος της αποικιοκρατικής περιόδου και των αναταραχών της τότε διάσπασης με το Πακιστάν. Οι γονείς της απεβίωσαν λόγω χολέρας. Το κοριτσάκι μένει μόνο του στο τεράστιο, άδειο από ζωές, οίκημα και τρέφεται με ό,τι απέμεινε. Η ίδια αισθάνεται, πως έξω δεν είναι ασφαλής. Παραμένει μέσα, στους δαιδαλώδεις χώρους, δημιουργώντας ωστόσο μια μικρή, παιδική αυτοσχέδια κρυψώνα, λέγοντας τα βράδια παραμυθένιες ιστορίες με τραγική εξέλιξη στην αγαπημένη της κούκλα. Ένας στρατιώτης θα ανακαλύψει το απομονωμένο κορίτσι και θα ειδοποιήσει να γίνει σύντομα η μεταφορά της στην Αγγλία, όπου εκεί υπάρχει ένας οικονομικά ισχυρός συγγενής της. Ο προορισμός είναι το Yorkshire. Στο αρχοντικό του λόρδου Archibald Craven, θείου της Mary.

Επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη, σε άλλη ήπειρο και τελείως διαφορετικό κλίμα, το κοριτσάκι ξεκινά με έκπληξη να γνωρίζει την αληθινή οπτική του κόσμου. Η Mary πρωτίστως σε ίδρυμα σίτισης θα αντιληφθεί, πως δεν είναι το μοναδικό παιδί, που έχασε τους γονείς του. Μια ψυχρή συναναστροφή εκεί θα την κάνει να μισήσει την παιδικότητά της και να πετάξει την αγαπημένη κούκλα της στο ποτάμι. Η οικονόμος του οικήματος, Κυρία Medlock, θα παραλάβει τη Mary. Έπειτα ταξιδεύοντας μαζί της με το τρένο και εν συνεχεία με αμάξι περνώντας τους βαλτότοπους, θα την ξεναγήσει τελικά στο αρχοντικό, εξηγώντας της όμως κάποιους αυστηρούς κανόνες…Ο μυστηριώδης λόρδος Craven δεν έχει μιλήσει από κοντά με την καινούργια κάτοικο.

Κάποιοι διάδρομοι είναι στενοί και ανήλιαγοι. Δεν επιτρέπεται η εξερεύνηση στα υπόλοιπα δωμάτια. Η Mary ονειρεύεται αντίθετες εικόνες με φωτεινούς κήπους και ζωηρά χρώματα, θυμίζοντας το περιβάλλον, όπου μεγάλωσε. Μέσα στο κτίριο, σε ρόλο υπηρετικού προσωπικού υπάρχει η συμπαθητική Martha. Η κακομαθημένη Mary θεωρεί, πως εκείνη οφείλει να την υπηρετεί. Η Martha με σωστό τρόπο της εξηγεί, ότι υπάρχει μια αξιοπρέπεια και ένα όριο σε όλα αυτά. Η Mary βλέπει στα κρυφά το δυστυχή λόρδο Craven να αναφέρει στην οικονόμο Medlock, ότι θέλει να πεταχτούν τα αντικείμενα, τα οποία του θυμίζουν τη θανούσα γυναίκα του. Στο μεταξύ η μικρούλα ξεκινά κάποιες βόλτες στην ελεύθερη, βλαστώδη, απέραντη έκταση μέσα στην εμβέλεια του αρχοντικού. Πρωτίστως στην ευθυγραμμισμένη, μα και φυλλοβόλα περιοχή, υπό τη συνοδεία της πρωινής, τοπικής ομίχλης. Εκεί θα συναντήσει έναν καφέ σκύλο. Θα τον ονομάσει Jemima.

Το πρόγραμμα στο σπίτι είναι συγκεκριμένο. Η Mary αναζητά πληροφορίες για το παρελθόν των γονιών της, ρωτώντας την παλιά τους οικιακή βοηθό, Martha. Παράλληλα ζητά την άδεια από την οικονόμο Medlock, ώστε να κάνει τακτικά τα πρωινά βόλτες έξω από το αρχοντικό. Ακολουθώντας σε μια βόλτα το σκύλο Jemima, η δραστήρια Mary θα καταλήξει σε ένα τείχος παράξενων διακλαδώσεων. Δεν θα τολμήσει να πάει παραπέρα.

Όμως το ίδιο βράδυ η Mary θα έρθει κοντά στον εσώκλειστο γιο του οικοδεσπότη. Δηλαδή τον συνομήλικο ξάδερφό της, Colin. Ο ίδιος δεν έχει περπατήσει ποτέ και είναι μονίμως καθηλωμένος στο κρεβάτι μιας κάμαρας με τεθλιμμένη ατμόσφαιρα. Πιστεύει, πως έχει καμπούρα η πλάτη του. Και τα δύο παιδιά συμπεριφέρονται με συνομιλίες αμυντικής αναγνώρισης.

Ο Archibald Craven θα παρατηρήσει στην εμφάνιση της Mary το πρόσωπο της χαμένης συζύγου του, Grace. Το δραστήριο κοριτσάκι θα ανακαλύψει, περνώντας τελικά το διακλαδισμένο τείχος, έναν μαγικό κήπο! Μολονότι ο Colin φοβάται να βγει έξω από το σπίτι, η Mary έρχεται σε επαφή με το παρελθόν και όλη την αύρα του οικήματος, μα και του κήπου, φέρνοντας λάμψη και άγνωστες πληροφορίες για τις αγαπημένες μητέρες τους, Grace και Alice.

Με σύμμαχο το μικρό φυσιολάτρη, αδερφό της Martha, Deacon και ευγενή οδηγό έναν κοκκινολαίμη, η Mary, εκμεταλλευόμενη τη μαγεία του κήπου και τα όνειρα της παιδικής θέλησης, θέλει να αλλάξει τη δυστυχή ιστορία των τεθλιμμένων Cravens…

Ανάλυση:

Γενικώς στο έργο:

Καταρχάς, έχει σημασία να αναφέρουμε, ότι αυτή είναι μια ταινία, η οποία “φρόντισε” να δημιουργηθεί, χωρίς να χρειάζεται κάποιος να διαβάσει την πρωταρχική, ιστορία του βιβλίου ή να έχει δει κάποια, παλιότερη κινηματογραφική μεταφορά αυτής. Το έργο του 2020 αποτελεί μια ολοκληρωμένη, όμορφη ιστορία με μαγνητικές, κινηματογραφικές παραμέτρους έλξης προς το απαιτητικό κοινό!

Πράγματι, είναι αδύνατον σε έναν σινεφίλ ή απαιτητικό θεατή, οι οποίοι κατανοούν την επικοινωνία της Τέχνης του Κινηματογράφου να μην αρέσει αυτή η ταινία. Το καθετί έχει το νόημά του. Δεν υπάρχουν περιττολογίες εντυπωσιασμού.

Τώρα, εάν κάποια/κάποιος ενοχλείται γενικώς στο σινεμά από τη χρήση της εικονικής πραγματικότητας (VFX+CGI) θα της/του πρότεινα σαν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση, χωρίς να προοικονομεί αδίκως τη δαιμονοποίηση αυτής της εκφρασιακής παραμέτρου, να δει ειδικά αυτή την ταινία στη μεγάλη οθόνη, προκειμένου να παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη ουσιώδη αξιοποίηση. Και επίσης, βρισκόμαστε πλέον στον 21ο αιώνα…Εάν γινόταν κάτι άλλο, θα ήταν απλώς σαν μια κακή αντιγραφή του γνωστού ομότιτλου φιλμ του 1993.

Όπως και να έχει όμως, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την υπέροχη και άκρως συναισθηματική χρήση των χρωμάτων στην ταινία. Ξεχωρίζουν: Το απαλό κυπαρισσί τζάκι στο δωμάτιο της Mary, στη μικρή μπανιέρα εκείνης, αλλά και στην κεντρική πρόσοψη της σκάλας του οικήματος, κάθε φορά που έρχονται σε επικοινωνία οι χαρακτήρες (Mary/Martha, Mary/Mrs Medlock). Η παγωμένη μπλε κάμαρα του Colin και οι ενοχικές φωταψίες των διαδρόμων του αρχοντικού. Οι πολύχρωμες, θετικές αναμνήσεις της μικρής Mary. Οι κίτρινες, πράσινες, κόκκινες και άλλες αποχρώσεις στη μαγεμένη βλάστηση του κήπου. Και φυσικά το ιδιαίτερο, απαγορευμένο δωμάτιο, με τα φορέματα και κοσμήματα, ντυμένο στα χρώματα μιας φιλόξενης νύχτας.

Επιπροσθέτως, αποτελεί αξιέπαινη δουλειά η ωφέλιμη διαμοίραση στο καθοριστικό κινηματογραφικό τρίπτυχο σκηνοθεσία/μοντάζ/διεύθυνση φωτογραφίας. Ειδικά το μοντάζ λειτουργεί ως κομβικός καλλιτεχνικός τελικά παράγων, με την αμεσότητα της συνεργασίας των επικοινωνιακών πλάνων της σκηνοθεσίας και την εγκεφαλική διάσταση της υπόδειξης των παραμέτρων του σεναρίου, σύμφωνα με την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων. Το μοντάζ και η ενίσχυση στη διεύθυνση φωτογραφίας θα μπορούσαμε να πούμε, ότι χορεύουν περίτεχνα, δίνοντας αβαντάζ στις πτυχές του σεναρίου και την αισθητική της σκηνοθεσίας! Αυτή είναι η γλώσσα του κινηματογράφου: Να γνωρίζεις, γιατί ακριβώς πραγματοποιείς το κάθε καλλιτεχνικό βήμα και να το επικοινωνείς!

Στα αληθινά σημεία αναπαράστασης του έργου η σκηνογραφία είναι εκπληκτική στους (εσωτερικούς) χώρους, που αναπαριστούν το σπίτι. Στο δωμάτιο με το παιχνίδι του μεγάλου αλόγου, έχουν ζωγραφιστεί στον τοίχο ωραία οι πορτοκαλιές και τα περιστέρια, αναδεικνύοντας το χρώμα και τη διάσταση της παιδικότητας.

Έχει μεγάλη σημασία για τη συνολική, σκηνοθετική αφήγηση η επίδραση των ρόλων σε συγκεκριμένους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους. Καθώς και η μεθοδική επανάληψη αυτών των χώρων, ως μέσο επικοινωνίας προς το κοινό.

Η μουσική έχει έναν πολύ σοβαρό ρόλο στο έργο. Έρχεται σε στιγμές, τις οποίες δεν περιμένει το κοινό και μας μεταδίδει με γλυκύτητα την αίσθηση των κρυμμένων συναισθημάτων.

Στις ερμηνείες υπάρχει μια ουσιώδης απόδοση όλων των χαρακτήρων, ως ακολουθία της δυναμικής του έργου.

Συνεπώς, είναι μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς!!!

Πιο Αναλυτικά…

Σενάριο:

Πρόκειται για μια ταινία βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του 1911 από τη συγγραφέα Frances Hodgson Burnett. Είναι η τέταρτη κινηματογραφική μεταφορά. Πιο γνωστή πρωτίστως υπήρξε εκείνη η δημιουργία της Agnieszka Holland, κατά το έτος 1993 με ίδιο τίτλο.

Στο “Ο Μυστικός Κήπος” του 2020 διακρίνεται η αίσθηση της μαγείας του κήπου, αλλά και η φανέρωση της κρυμμένης αγάπης των ανθρώπων του αρχοντικού. Για την ανάπτυξη και των δύο παραγόντων “ευθύνεται” η ολοζώντανη ανάμνηση της Grace Craven, δηλαδή της νεκρής γυναίκας του καταθλιπτικού από τότε λόρδου του αρχοντικού. Όμως εκείνη η οποία ζωντανεύει τη μνήμη της Grace, δεν είναι άλλη από την πρωταγωνίστρια Mary. Βεβαίως η ίδια κρατά στην καρδιά και την παρουσία των γονιών της. Τα γράμματα, τα οποία ανακαλύπτει η Mary στην πορεία του έργου, περιγράφουν την καλή σχέση, που είχε η Grace με την αδερφή της, Alice (=η μητέρα της Mary). Καθώς επίσης και τη μεγάλη αγάπη για τα παιδιά τους. Δηλαδή τα ξαδέρφια Colin και Mary.

Ενθαρρυντικό μήνυμα:

Το γεγονός ότι τα δύο ξαδέρφια Mary, Colin, μεγάλωσαν σε περιβάλλον υψηλής, οικονομικής επιφάνειας, μα γίνονται εύκολα καλοί φίλοι με τον Deacon, ο οποίος προέρχεται όχι από εύπορη οικογένεια, έχοντας παράλληλα και διαφορετική κοινωνική θέση για την εποχή, είναι ένα άκρως ενθαρρυντικό μήνυμα. Κυρίως για τους μικρούς θεατές.

Οι στιχομυθίες:

Διαθέτουν ευαισθησία, φαντασία και αποκαλύπτουν ηθικά κοινωνικά μηνύματα…

-Η Martha δίνει ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα στη μικρή Mary, προς αποφυγή παρεξηγήσεων υπηρεσίας ανθρώπων: “Και εγώ που νόμιζα, ότι θα είχα μια Δεσποινίδα στο σπίτι…”

-Τα δύσπιστα ξαδέρφια Mary και Colin γνωρίζονται μέσα από συναισθηματικούς, αμυντικούς μηχανισμούς: Colin: “Χαμογελάς, χωρίς (να χρησιμοποιείς) δόντια!” Mary: “Εσύ δεν χαμογελάς καθόλου.”

Ένα ρεαλιστικό μήνυμα με όμοια διάσταση προβλημάτων και επιλύσεων:

Ο θάνατος της Grace Craven έχει προκαλέσει κατάθλιψη στο σύζυγό της, αλλά και καθήλωση στο γιο τους. Το έργο μάς παρουσιάζει λοιπόν τη σκιά του θανάτου, μέσα από τον αληθινά επικίνδυνο αρνητισμό της κατάθλιψης, δια της επερχόμενης, ακραίας ψυχοσωματικής επιρροής σε αγαπημένα συγγενικά πρόσωπα. Αντιθέτως, η μαγεία του κήπου σε συνδυασμό με την ευχάριστη αύρα της Grace (=Χάρις) δείχνει την όχι θαυματουργή, αλλά σαφέστατα σημαντική, θετική επιρροή της αθάνατης αγάπης και ανθρώπινης υποστήριξης. Επηρεάζοντας θετικά τους απογόνους, ακόμη και όταν οι πρόγονοι φύγουν από τη ζωή.

Η σκληρότητα της παιδικής καρδιάς:

Είναι από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του έργου. Αυτή προκύπτει κυρίως από πράξεις και λεγόμενα της Mary. Μα μόνο εξαιτίας μιας πανίσχυρης άμυνας, η οποία προκύπτει από την αμέτρητη αγάπη και “αδυναμία” προς το πρόσωπο της μητέρα της, Alice.

Σκηνοθεσία:

Εδώ ακριβώς έχουν χρησιμοποιηθεί καταλλήλως απλές μεν τεχνικές, μα εναρμονισμένες στη δυναμική των δράσεων και περσόνων του σεναρίου:

1) Αρχικώς, στην Ινδία ο φακός από κάτω προς τα πάνω περιγράφει σε εμάς την εξαθλίωση της μορφής της μικρής Mary. Την οποία εντόπισε τότε μοναχή στο μεγάλο οίκημα ένας στρατιώτης.

2) Η κούκλα εκείνης θα πεταχτεί στο βρώμικο ποτάμι από την ίδια, αποχαιρετώντας την σταδιακά, μαζί με την παιδική της απόλυτη αθωότητα.

3) Οι αναμνήσεις με τα ετεροχρονισμένα, αλλά έγκυρα σημεία ανάδειξης των παρελθοντικών παιδικών χρόνων της Mary (Flashbacks). Κάποια flashbacks επεξηγούν τις ανασφάλειες ή την ανάπτυξη αμυντικής συναισθηματικής συμπεριφοράς της Mary.

4) Παρατηρείται εστίαση και ζουμάρισμα του φακού στα δύο αντίστροφα υποκειμενικά πλάνα, κατά την ιδιωτική συνομιλία των λόρδου Archibald Craven και της μικρής ανιψιάς του, Mary Lennox. Αυτό συμβαίνει, αφότου η Mary είπε στον λόρδο Craven, πως καταλαβαίνει, ότι το πρόσωπό της του θυμίζει τη γυναίκα του, την Grace. Η εκ περιτροπής προσέγγιση του φακού τότε, εκφράζει την έντονη, αποκτηθείσα επικοινωνία, μεταξύ των δύο (μέχρι πρότινος απόμακρων) συγγενών, έπειτα από αυτή την κουβέντα.

Ο κήπος:

Γενικώς, η διατήρηση της μαγείας του κήπου, εκτός από την παρελθοντική δράση των Grace και Alice, στην πραγματικότητα οφείλεται στην ελευθερία και υπερνίκηση των φόβων από τα τρία μικρά παιδιά Mary, Deacon, Colin. Αλλά οπωσδήποτε υπάρχουν ενδιαφέρουσες στιγμές εικόνων και σκηνοθετικών επιλογών:

Α) Κατά την πρώτη είσοδο μέσα στο μαγικό κήπο η θέαση ακολουθίας της ηρωίδας Mary, από το χαμηλό ύψος των χορταριών ή μέσα από το νερό του ρυακιού, δεν αφορά το βλέμμα του σκύλου Jemima. Διότι εκείνος βρίσκεται απέναντι από την ηρωίδα. Αυτή η θέαση αφορά μια υποκειμενική παρακολούθηση της Mary από τη μαγική αύρα του κήπου και φυσικά από εμάς τους θεατές. Είναι δηλαδή μια σχέση σκηνοθέτη/θεατή.

Β) Το βάδισμα της πρωταγωνίστριας μέσα από “γιγάντια λουλουδάκια” επαναλαμβάνεται αρκετές φορές στο έργο.

Γ) Η είσοδος του Colin τη στιγμή του ανοίγματος της πύλης του κήπου, εμφανίζοντας την υποδοχή της κίτρινης, λουλουδιασμένης οροφής, έχει ελπιδοφόρα αίσθηση.

Δ) Η θεραπεία του σκύλου Jemima/Hector με τα τριαντάφυλλα είναι μια όμορφη στιγμή.

Ε) Η τοποθέτηση του Colin μέσα στα υδάτινα συστήματα του κήπου σωματοποιείται με τα γύρω τρεμάμενα, συμπάσχοντα φυτά, ενόσω ο μικρός κρυώνει.

Η σωματοποιημένη θλίψη έξω από το αρχοντικό:

–Διάφορα προσωπικά αντικείμενα ή έπιπλα που θυμίζουν την Grace Craven απορρίπτονται ακριβώς έξω από το επιβλητικό αρχοντικό.

Η ζήση ηρώων/ηρωίδων και θεατών μέσα από τις οικογενειακές φωτογραφίες:

-Η Mary δείχνει στον Colin τη φωτογραφία των μητέρων τους Grace-Alice. Ξαφνικά τότε ζούμε έντονα τη στιγμή, μαζί με την αποκάλυψη ενός πολύτιμου μυστικού…

Μοντάζ:

Γενικώς, υπάρχει όμορφη απόδοση της οπτικής επικοινωνιακής ακολουθίας σε πλάνα κοντινών θεματικών-σκηνών με ενδιαφέρουσα άποψη ή σε σκηνές ανάδειξης της δυναμικής του σεναρίου.

-Η πιο ιδιαίτερη στιγμή στο μοντάζ είναι η σύνδεση της πρώτης εισόδου της Mary στην κάμαρα του Colin. Μοιάζει παράξενο, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση λάθος. Έχει πραγματοποιηθεί αυτή η εντεταγμένη ανάστροφη οπτική, ώστε να αντιληφθούμε ως θεατές τη μεγάλη εντύπωση του Colin, ο οποίος βλέπει για πρώτη φορά να μπαίνει στο δωμάτιο η γλυκιά, μα και δυναμική ξαδέρφη του.

–Τα Flashbacks της Mary σχετίζονται με συγκεκριμένες στιγμές των γονιών της. Το παιχνίδι του κρυφτού με τον πατέρα και η φυγή της μητέρας της λόγω χολέρας, ξεχωρίζουν.

-{επεξήγηση: Με την κάθετο = / ορίζω γραπτώς τα εκάστοτε cuts του μοντάζ}: Μετά την αναρρίχηση της εξόδου από τον κήπο / βλέπουμε τη Mary στην κεντρική σκάλα του αρχοντικού, όμως όχι με το γνώριμο κυπαρισσί χρώμα του χώρου. Αλλά με σκοτεινό φωτισμό πλέον / Έπειτα η οικονόμος Mrs Medlock την κοιτάζει από κοντά με απορία, επειδή η μικρή λερώθηκε στον κήπο και είναι ευτυχισμένη / Ύστερα παρατηρούμε τη Mary μέσα σε κυπαρισσί, μικρή μπανιέρα. Το χρώμα αυτό σχετίζεται πιθανότατα με την ελπίδα, την οποία η ζωηρή παιδούλα έφερε με τον ερχομό της στο σπίτι (θυμίζοντας ίσως κάτι από την αίσθηση της κρυμμένης μαγείας του κήπου).

Διεύθυνση Φωτογραφίας:

Οι αντιθέσεις στις ενισχυτικές αποχρώσεις της διεύθυνσης φωτογραφίας ενυπάρχουν καταλλήλως ακόμη και σε σύντομες εναλλαγές πλάνων, λόγω του σκιερού ψυχογραφήματος των ανθρώπων του αρχοντικού και της αντίφασης των διαφορετικών, δοξαστικά φωτεινών-αισιόδοξων αναμνήσεων της μικρής Mary.

Άλλες εντυπωσιακές στιγμές:

-Η θέαση διπλού, ενωμένου σχήματος μεταξύ ηλίου και φεγγαριού, μέσα από τα μάτια της ηρωίδας, κοιτάζοντας από το παράθυρο του τρένου.

-Η αποτύπωση ελάχιστων, φτασμένων ηλιαχτίδων στο σκοτεινό, μπλε στενό διάδρομο του αρχοντικού.

-Η εμφάνιση της ημερήσιας, λευκής, οριακής ομίχλης, μόλις η Mary περπατά στην ευθυγραμμισμένη χλόη.

-Η περιθάλπουσα ενοποίηση του καφέ παλτού του Deacon με το όμοιου χρώματος τρίχωμα του σκύλου Jemima/Hector, όταν ο πρώτος τον κρατά αγκαλιά.

-Το καφέ, μαλλιαρό τρίχωμα του οριζοντιωμένου σκύλου Jemima/Hector τυλίγεται με μορφή προστασίας από το καταπράσινο χορτάρι του κήπου.

Kοστούμια:

Σε γενικές γραμμές, ο συντηρητικός ρουχισμός των ενηλίκων Mrs Medlock και Archibald Craven εκφράζει σωστά το ανυπολόγιστο πένθος μέσα στο δαιδαλώδες οίκημα. Αντιθέτως, οι ενδυμασίες των γονιών της Mary ή της μητέρας του Colin φέρουν αισιόδοξη αύρα. Οι ενδυμασίες της Mary έχουν παραμυθένιο και κινηματογραφικό χαρακτήρα. Μωβ παλτό με μεγάλα κουμπιά και γαλάζιο φόρεμα με κίτρινα σχέδια, τα οποία μετετράπησαν αργότερα σε πεταλούδες, είναι τα πιο εντυπωσιακά! Ενδιαφέρουσα η στολή της Martha. Μοντέρνα άποψη παρατηρείται στο ρουχισμό του Deacon. Αρχοντική μοιάζει η ρόμπα του Colin, μόλις τον βγάζουν με το καρότσι μυστικά έξω από το σπίτι οι Deacon και Mary.

Ερμηνείες:

Dixie Egerickx: Υποδυόμενη τη μικρούλα Mary.

Είναι όχι μόνο μια θετικότατη, πρωταγωνιστική ερμηνεία, αλλά και η καλύτερη συμμετοχή στο έργο! Ξεκινά να εκφράζει την αναγκαστική, έντονη δημιουργική απόδραση της παιδικής φαντασίας, όταν ένα παιδί δεν θέλει να αποδεχτεί, πως έχασε τους γονείς του και έτσι φτιάχνει ιστορίες. Αποδίδει το φόβο, μόλις έρχεται ο στρατιώτης στο έρημο σπίτι των γονιών της στην Ινδία. Απορεί με την αλλαγή κοινωνικού περιβάλλοντος και αλλιώτικου κλίματος στην Αγγλία. Στο χώρο σίτισης προσπαθεί, αν και αρχικώς αμύνεται συναισθηματικά, να επικοινωνήσει τελικά με κάποιο συνομήλικό της.

Παρουσιάζεται στα πρώτα στάδια ως κακομαθημένη απέναντι στη Martha, απαιτώντας εκείνη να την ντύσει. Αποδίδει τότε την έκφραση του ακατάπαυστου θυμού και τη μεγαλύτερη έκρηξη του συναισθήματος, χτυπώντας στο πάτωμα το πόδι της. Φέρει ενθουσιασμό στις βόλτες με το σκύλο, πηγαίνοντας προς το τείχος του κήπου. Συμπεριφέρεται αμυντικά στις πρώτες συνομιλίες με τον Colin. Είναι χαρούμενη, αν και λερώθηκε παίζοντας, μετά την είσοδο και έξοδο από τον κήπο.

Μαγεύεται στο κρυμμένο δωμάτιο με τα φορέματα των Alice και Grace. Υπήρξε αγενής και εχθρικά άδικη απέναντι στη μητέρα της, μολονότι η Alice έπασχε από χολέρα. Αλλά αργότερα μετανιώνει για αυτό το φέρσιμο η μικρή. Μεταδίδει ερμηνευτικά τη γενναιότητα και την καθαρότητα της ψυχής της Mary, προσπαθώντας να σώσει το λόρδο Craven από το φλεγόμενο κτίριο.

Julie Walters: Στο ρόλο της οικονόμου Κυρίας Medlock.

Αξιοπρόσεκτα μεταμορφωμένη υποκριτικά, όπως πάντα (δείτε τη συμμετοχή της στο έργο “Wild Rose”, καθώς και λίγα λόγια για γνωστούς ρόλους, που έχει υποδυθεί η ηθοποιός: https://eretikos.gr/eretiki-paroysiasi-tis-tainias-wild-rose/330571) καί στη μύηση του συγκεκριμένου ρόλου.

Παρουσιάζει ένα αυστηρό προφίλ. Σημαντική είναι η στιγμή, που επιλέγει να εμπιστευτεί την παραχώρηση καθημερινής βόλτας στη Mary. Ύστερα, όταν βλέπει λερωμένη και χαρούμενη τη μικρή, εκφράζει την απορία μιας τεράστιας συναισθηματικής απόστασης από το κοριτσάκι, το οποίο χαίρεται το παιχνίδι της ζωής. Η αυστηρότητά της, μόλις κατηγορεί τη μικρούλα για κλοπή, ελευθερώνει μια δόση κακίας.

Isis Davis: Ως Martha.

Με πολύ γλυκιά, καλοσυνάτη παρουσία στο ρόλο της ταπεινής, αλλά αξιοπρεπούς Martha, λειτουργεί θετικά η ερμηνεία της ηθοποιού, όχι μόνο ως έγκυρη υπεράσπιση ενός σημαντικού χαρακτήρα του έργου, αλλά ταυτοχρόνως και ως ηθικής φιγούρας, απευθυνόμενης με ψυχραιμία διδακτικά τόσο στη Mary όσο και “σιωπηλά” στους θεατές. Υποστήριξε με επιτυχία αυτό το δύσκολο καθήκον μιας ερμηνεύτριας.

Colin Firth: Στο ρόλο του τεθλιμμένου οικοδεσπότη, Α. Craven.

Είχε ενσαρκώσει το έτος 1987 σε τηλεταινία για τον “Μυστικό Κήπο” το ρόλο του νεαρού ενηλίκου, Colin Craven…

Εδώ υποδύεται τον πατέρα. Η εμπειρία του ηθοποιού επιτρέπει σε εκείνον μέσα σε λίγες σκηνές να μας μεταδώσει την επικίνδυνη, αναπτυσσόμενη μελαγχολία του λόρδου Craven. Προσπαθεί να εμπιστευτεί τη μικρή Mary. Καταρρέει μέσα στο φλεγόμενο οίκημα, εγκαταλείποντας προσωρινώς τη συνέχιση της ζωής…Ανακαλύπτει ξανά την αγάπη για το γιο του και την ίδια τη ζωή. Η ποιότητα του ηθοποιού είναι και πάλι ορατή!

Μουσική:

Όταν η Mary πηγαίνει προς το τείχος των διακλαδώσεων για πρώτη φορά, ακούμε βιολιά. Μέσα στον κήπο τη βόλτα της Mary συνοδεύει ο ήχος της άρπας. Ομοίως και κατά το ταξίδι του κοκκινολαίμη. Μόλις η ηρωίδα απειλείται με αναγκαστική αποστολή σε αυστηρό σχολείο, τολμά να πει τη γνώμη της στον λόρδο Craven, για την κατάσταση του Colin. Την προσωρινή ηρεμία της ψυχής εκείνου τότε εκφράζει το κλαρινέτο μαζί με φλάουτο. Τα ίδια πνευστά, μουσικά όργανα επανέρχονται, μόλις η Mary σώζει τη ζωή του λόρδου Craven μέσα από μυστικό πέρασμα, καταλήγοντας στην κεντρική σκάλα. Το όμορφο τραγούδι του επιλόγου με τίτλο “The Secret Garden” γραμμένο και αποδιδόμενο με γαλήνια, γυναικεία φωνητικά από την Aurora Aksnes και “χαλί” ηλεκτρονικής μουσικής, πραγματοποιεί το ιδανικό κλείσιμο!

Μια διανομή της Spentzos Film

Συντελεστές:

Σενάριο: Frances Hodgson Burnett (νουβέλα), Jack Thorne (σενάριο ταινίας). Σκηνοθεσία: Marc Munden. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Lol Crawley. Μοντάζ: Luke Dunkley. Πρωταγωνιστούν/συμμετέχουν: Dixie Egerickx, Julie Walters, Isis Davis, Amir Wilson, Edan Hayhurst, Colin Firth. Σχεδιασμός Κοστουμιών: Michele Clapton. Μουσική: Dario Marianelli. Τμήμα Οπτικών Εφέ (VFX): 59 (!) καλοί επαγγελματίες. Καλλιτεχνικό Τμήμα Ενίσχυσης (φωτογραφίας κ.α.): Joanna Pratt και το επιτελείο της με 29 συνεργάτες/συνεργάτριες. Τμήμα Animation: Laura Marion James, Ollie Thomas, Adam Ward, Cynthia Crimmins. Σκηνογραφία: Pilar Foy, Elaine Kusmishko, Ashley Winter.

“Αυτή η ταινία φτιάχτηκε για την απεικόνιση της ρεαλιστικής αντιμετώπισης σοβαρών προβλημάτων, με τη συμμαχική ενίσχυση μιας διατηρητέας, απενοχοποιημένης παιδικότητας!”

O Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ