Eretiki τηλεοπτική πρόταση με την ταινία “Δωμάτιο 1408”

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από τον Eretiko κριτικό Γιάννη Κρουσίνσκυ

Η ταινία “Δωμάτιο 1408” (εν έτει 2007) του σκηνοθέτη Μίκαελ Χάφστρομ προσφέρει στους θεατές την αναζήτηση κινηματογραφικής ταυτότητας μέχρι και το τέλος! Η έννοια του Τρόμου, είτε από ψυχολογικά είτε από μεταφυσικά μονοπάτια, είναι πάντως μόνιμη.

Ο τότε καλός ακόμη ηθοποιός Τζον Κιούζακ στον πρωταγωνιστικό ρόλο έδωσε θετικά στοιχεία μέσα από την περσόνα, βοηθώντας και το όλο εγχείρημα. Ουσιώδης υπήρξε η συμμετοχή του πάντοτε ταλαντούχου Σάμιουελ Τζάκσον.

Η ταινία προβάλλεται από την Cosmote Tv και συγκεκριμένα μέσω του καναλιού Cosmote Cinema 1 HD απόψε, μισή ώρα μετά τα μεσάνυκτα (ή αν προτιμάτε να το λέμε πιο τυπικά, την Κυριακή 30/7/2023 στις 00:30).

Υπόθεση

Ο Μάϊκ Ένσλιν έχει αναλάβει ένα ασυνήθιστο επάγγελμα. Ως συγγραφέας βιβλίων τρόμου, τα οποία έχουν την καινοτομία να επαναξιολογούν και τελικά να καταρρίπτουν τις μεταφυσικές ιστορίες, ο ίδιος επισκέπτεται διάφορες απόκοσμες τοποθεσίες με τη φήμη στοιχειωμένων οντοτήτων. Η λογική που πάντοτε πρυτανεύει, μα και η επιθυμία να ξεσκεπάσει την κουτοπόνηρη απατεωνιά άλλων ανθρώπων, είναι τα πιο ισχυρά κίνητρά του. Απλώς, τα υλοποιεί έπειτα μέσα από γκροτεσκικά γραπτά…

Ο κυνικός Μάϊκ δεν κάνει ποτέ πίσω στο πεδίο μελέτης. Όποια και αν είναι η πρόκληση. Όποιο και αν είναι το μακάβριο μέρος. Αυτή τη φορά, μέσω αινιγματικού καλέσματος, εμφανίστηκε στο ταξίδι του το μυστηριώδες ξενοδοχείο “Dolphin” της Νέας Υόρκης. Με το περιβόητο, πολυτελές αλλά απευκταίο, τρομακτικό δωμάτιο “1408.” Ο Τζέραλντ Όλιν, διευθυντής του ξενοδοχείου, προειδοποίησε με κάθε τρόπο τον Μάϊκ να μην εισέλθει ποτέ σε τούτο το δωμάτιο με το εφιαλτικό ιστορικό των 56 νεκρών. Όμως ο απτόητος εξερευνητής-συγγραφέας το έκανε…

Κινηματογραφικός Χάρτης για το έργο

Περί μεταφοράς του Σ. Κινγκ

Πολλές φορές γίνεται λόγος, για το αν μία ταινία βασισμένη σε βιβλίο του ευφάνταστου συγγραφέα Στίβεν Κινγκ αφορά τελικά και επιτυχημένη μεταφορά στον Κινηματογράφο. Εδώ δεν θα μας απασχολήσει καθόλου κάτι αντίστοιχο, διότι ενδέχεται να είναι παραπλανητικό ένα τέτοιο σκεπτικό, εξαρχής.

Επιπλέον μου φαίνεται, ότι στην προκειμένη περίπτωση μάλλον αυτή καθεαυτή η γοητευτική γραφή του ταλαντούχου King, μέσα στις συνδέσεις της δικής του διαφορετικής δημιουργικής δομής, κερδίζει τελικά περισσότερο τον αναγνώστη. Διότι, εάν διαβάσετε απλώς την εξελιγμένη υπόθεση του ομώνυμου βιβλίου του King σε σχέση με το σενάριο της ταινίας “Δωμάτιο 1408”, τότε θα διαπιστώσετε, ότι το δεύτερο είναι καλύτερο ή μάλλον πιο σωστά, καταλληλότερο για σενάριο ταινίας.

Περί ταινίας “Δωμάτιο 1408”

Δεν επιζητούμε κάτι ιδιαίτερο από θεματική και νοηματικό άξονα (κοινωνικό μήνυμα) στην εν λόγω ταινία, αλλά κάτι από αυτά έρχεται παραδόξως εκ βαθέων στην πορεία…Πράγματι, εδώ όλα ξεκινούν από το σενάριο και βελτιώνονται από τη σωστή ακολουθία των υπολοίπων κινηματογραφικών παραμέτρων (σκηνοθεσία, μοντάζ, διεύθυνση φωτογραφίας, ερμηνείες κ.τ.λ.). Ουσιαστικά, το έργο εν συνόλω είναι ένα ψυχολογικό θέαμα, που ακροβατεί με τον ίδιο πιστευτό τρόμο ανάμεσα σε πραγματικότητα, ανθρώπινη φαντασία και απρόσμενη μεταφυσική διάσταση. Φέρει ωστόσο κάποια ψήγματα μέσα στην ενήλικη συνείδηση, γεφυρώνοντας διαχρονικούς ανθρώπινους προβληματισμούς.

Συνεπώς, η μεταφορά από το βιβλίο είναι προσαρμοσμένη σε κινηματογραφική φόρμα. Αρχικώς, έτσι οφείλουμε να εξετάσουμε το κινηματογραφικό διασκευασμένο έργο. Ως ένα ανεξαρτητοποιημένο σενάριο, το οποίο σεβάστηκε με ωριμότητα την αύρα του βιβλίου, μα κυρίως το προσαρμοστικό μοτίβο των ιδιαίτερων απαιτήσεων του Κινηματογράφου (ώστε να μπορεί να ενδυναμωθεί αισθαντικά από σκηνοθεσία κ.τ.λ.). Η κύρια σεναριακή ευστοχία της ταινίας οφείλεται στο γεγονός, ότι παρεισφρέει το γοητευτικό στοιχείο της αμφισβητούμενης πραγματικότητας σε όλη τη διάρκεια της πλοκής. Και μάλιστα, αυτό το στοιχείο πραγματοποιείται μέσα από μια έντονη διαμάχη σκεπτικού ψυχολογικής αποκρυπτογράφησης του ίδιου του κεντρικού ήρωα Μάϊκ, αλλά και της όποιας πιθανότητας το δωμάτιο να αποτελεί όντως ένα μεταφυσικό κλουβί ζωντανού εφιάλτη, χωρίς απόδραση και έλεος. Αυτό ακριβώς είναι το ιδανικό σημείο δημιουργικής καλλιτεχνικής διαμάχης!

Ψυχολογικός και μεταφυσικός τρόμος φλερτάρουν, δίχως συμβιβασμούς. Τότε αγγίζεται διακριτικά ένας υποσυνείδητος Ρεαλισμός. Όταν δηλαδή αποδεικνύεται στιγμιαία, πως τα ψυχολογικά τραύματα του ήρωα Μάϊκ, είναι οι ίδιοι οι ανελέητοι δαίμονές του! Δύο ταυτόσημες έννοιες, διαμέσου μίας επίπονης εικόνας. Η βαρυσήμαντη απώλεια της Κέϊτι, της μικρής αδικοχαμένης κόρης του…Μια ακόμη ιδιαίτερη πινελιά, για όποιον θέλει να εξετάσει εξονυχιστικά τις δημιουργικές αντιστροφές μεθοδολογίας σε ταινίες τρόμου, αποτελεί το απαράβατο στοιχείο της ελεύθερης βούλησης, αλλά αυτή τη φορά από την “απέναντι” πλευρά…

Να σημειώσουμε ακόμη, πως εμφανίζονται σε αλλιώτικες εκδόσεις της ταινίας τέσσερα εναλλακτικά τέλη! Η γνώμη μου εδώ είναι, ότι οι ταινίες οφείλουν να έχουν πάντοτε σταθερή άποψη. Δεν μπορούν να οδηγηθούν σε μετεφηβικά αναποφάσιστα στάδια πολλαπλών επιλογών, τύπου videogames. Προσωπικά, ένα τέλος αυτού του έργου έχω μόνο δει και εν συγκρίσει με τα τα άλλα που αναζήτησα, ήταν και το καλύτερο (όταν ο Μάϊκ εξετάζει προσεκτικά με την εν διαστάσει σύζυγο Λίλυ, τι κατέγραψε το κασετοφωνάκι). Διότι επιλέγεται μεν η πλευρά, που αναιρεί την όποια ωριμότητα διέθετε σεναριακά το έργο, αλλά ισχυροποιείται τότε παράλληλα η ενσυναίσθηση και κατά συνέπεια ο ζωντανεμένος δεσμός του ζεύγους, ακόμη και μέσα από το ατελείωτο πένθος.

Η σκηνοθεσία του Μίκαελ Χάφστρομ εκμεταλλεύεται ωραία την ιδέα της απομόνωσης, χωρίς μάλιστα να εκβιάσει την ίδια την κυριολεξία της κλειστοφοβίας. Μα πιο πολύ αξιοποιεί ψυχολογικά τις οπτικοποιημένες στενές φοβίες του ίδιου του ήρωα Μάϊκ, ακόμη και αν εκείνος προσπαθεί να αποδράσει ψυχοσωματικά από αυτές. Το ατμοσφαιρικό παιχνίδι της αμφισβητούμενης πραγματικότητας εν εξελίξει της ταινίας χτίζεται με ενδιαφέροντα τρόπο από το καλοδουλεμένο κινηματογραφικό τρίπτυχο σκηνοθεσίας/μοντάζ/διεύθυνσης φωτογραφίας. Με αποτέλεσμα η αίσθηση της αμφισβήτησης ως προς την ερμηνεία των γεγονότων να εκπέμπει γοητεία στην ενδυναμωμένη πια σχέση θεατή/σκηνοθέτη/ήρωα. Καθώς ό,τι και να συμβαίνει στην εξελικτική πλοκή του σεναρίου, η σκηνοθεσία, το μοντάζ και η διεύθυνση φωτογραφίας θα το ζωντανέψουν και θα το βελτιώσουν!

Θα μας κάνουν να πιστέψουμε με οργανωμένη εικονοποιημένη αφήγηση, πως το δωμάτιο 1408 (είτε υπάρχει στα αλήθεια είτε όχι) είναι σίγουρα σαδιστικό απέναντι στον ήρωα Μάϊκ. Σκηνοθεσία, μοντάζ και διεύθυνση φωτογραφίας θα περιγράψουν τα θύματα του δωματίου ανά δεκαετίες υπό μορφή φαντασμάτων, αλλά και υπό μία ξεχωριστή, πιο ισχυροποιημένη οντότητα, η οποία συνιστά την ίδια την αύρα της αιματοβαμμένης σουίτας. Οι ερμηνείες έχουν σημασία. Διακρίνεται ερμηνευτικά ένας τότε πολύ καλός Τζον Κιούζακ, καταλαβαίνοντας τι ακριβώς ήθελε από αυτόν ο πρωταγωνιστικός, απομονωμένος ρόλος του Μάϊκ Ένσλιν. Και ένας Σάμιουελ Τζάκσον (ρόλος Τζέραλντ Όλιν, διευθυντής ξενοδοχείου) με πολύτιμη συνεισφορά, αν και είχε συγκριτικά μικρότερη συμμετοχή, από άποψη χρονικής διάρκειας.

Συμπερασματικά

Η ταινία αυτή λοιπόν, για να το πούμε και πολύ πιο απλά, έχει συνολικά περισσότερα πλεονεκτήματα από μειονεκτήματα. Δεν εμφανίζει τις γνώριμες υπερβολικές σαχλαμάρες τρόμου άλλων έργων, που απομακρύνουν δικαιολογημένα τους απαιτητικούς-επιλεκτικούς θεατές. Απεναντίας, έχει ποιοτική ταυτότητα κατηγορίας Τρόμου. Η καλλιτεχνική παράμετρος ελευθερωμένου υποσυνείδητου Ρεαλισμού της νοσταλγικής Μνήμης απέναντι στην ανίκητη ανθρώπινη απώλεια θα αγγίξει όχι μόνο τον ήρωα Μάϊκ αλλά και το θεατή, κάνοντας παράλληλα το έργο να ακτινοβολήσει προς ενδιαφέροντες ορίζοντες πιο ενήλικων συλλογισμών.

Ωστόσο, η ταινία από εκεί και πέρα δεν διαθέτει το κάτι παραπάνω. Το πρόβλημα βρίσκεται εν μέρει στην επιλογή του τέλους. Ενώ στα ενδιάμεσα την πληρώνει δυστυχώς το έργο, διότι ο θεατής έχει ξαναδεί από άλλες ταινίες το εγκεφαλικό παιχνίδι της αμφισβήτησης/επανεκτίμησης αντικειμενικής πραγματικότητας. Και έτσι λειτουργεί με μερική δυσπιστία απέναντι στην παρακολούθηση, χωρίς να μπορεί να την απολαύσει πλήρως.

Συνολικά όμως αξίζει την παρακολούθησή σας, για τα αξιοσημείωτα θετικά της σημεία! Σαφέστατα, είναι κάτι πολύ περισσότερο από την προληπτική αντίληψη, κατά το άθροισμα των απομονωμένων αριθμών του δωματίου “1408” (=13).

Καλή Προβολή!