~ Ελένη Αποστόλου: Κρυφές Επιθυμίες ~
Γράφει η Ελένη Αποστόλου
Σάββατο
04
Μαϊου
2024
Γράφει η Ελένη Αποστόλου
Γράφει η Ελένη Αποστόλου
«Εκεί στην θάλασσα μπροστά παλέψατε ο αγώνας ήταν σκληρός, εσένα σε πήρε το κύμα»...
Γράφει η Ελένη Αποστόλου
Γράφει η Ελένη Αποστόλου
~Οι eretikoi_poiites τιμούν την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας ~
...όταν κατοίκησε μέσα μου, με κομμάτιασε...
μπροστά σ' ένα αστέρι φωτίζεται όλος ο κόσμος σου
Αν έχω μάθει κάτι για την αγάπη είναι ότι μερικές φορές σιωπά, μα μέσα στην σιωπή της η ψυχή σου πλημμυρίζει… Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανταποδώσεις χωρίς ανταλλάγματα… Μόνο έτσι έχει αξία και πιο πολύ σ’ εσένα… “Ελένη Αποστόλου” Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη
Ερωτευμένη είμαι με τις λέξεις που αφήνεις πάνω στο κορμί μου με το στόμα σου… Κυρίαρχος είσαι, σ’ ένα τόσο καυτό πάθος… Τα μάτια μας βγάζουν φλόγες! Η δύναμή του σε κάθε σμίξιμο μας, κατακαίει τα σώματά μας… Κυρίαρχη είμαι, σε κάθε τι δικό σου που αγγίζει την ψυχή μου… “Ελένη Αποστόλου”
Σε μια καλύβα άφησα τ’ όνειρο μου, απέναντι μου η θάλασσα… Πάντα με πρόσμενε. Πάντα μου έδινε ελπίδα. Ποτέ δεν την απογοήτευσα, μιλούσαμε και σε κάθε λέξη μου τα κύματα της άλλαζαν, σ’ εκείνη την καλύβα πάνω σ’ ένα τραπέζι αφημένο ένα τετράδιο και μια πένα έγραψα για εσένα… Πάλευες με τ’ όνειρο μου άλλα […]
Μόνο εσύ μπορείς να κάνεις το σε θέλω μου να κραυγάζει σαν τον λύκο την νύχτα και η απουσία, να φωνάζει τ΄ όνομα σου… “Ελένη Αποστόλου” Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη
Ένας παλιάτσος καθόταν μονάχος στον δρόμο, κοιτούσε τα βλέμματα των περαστικών, κανένας δεν του έδωσε σημασία… Άλλοι γελούσαν, άλλοι με σκυφτό κεφάλι μόνο τους κοιτούσε… δεν ζητιάνευε υλικά αγαθά, μόνο αυτά που οι άνθρωποι, φοβούνται να δώσουν…. Άλλες φορές ήθελε να κλάψει και άλλες να γελάσει… Τόσος κόσμος, τόσα βλέμματα, τόση αγάπη και ο παλιάτσος […]
Ένα βράδυ σου ζήτησα να είσαι εδώ… Ένα και εσύ, με ρώτησες ποια μέρα; Είχε σημασία; αφού δεν ήρθες ποτέ… “Ελένη Αποστόλου” Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη
Μην ξεχνάτε ο Ιούδας ήταν ένας και ο Χριστός ήξερε ότι θα τον πρόδιδε. Η διαφορά με εμάς τους ανθρώπους είναι ότι κι ακόμα και δίπλα μας να είναι ποτέ δεν θα τον δούμε. Άλλωστε πολλές φορές η προδοσία έχει πολλά πρόσωπα… Να έχετε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής και να σκορπίσετε την αγάπη σας […]
Η απουσία αφήνει ίχνη για ένα παρελθόν που δεν επιστρέφει και εσύ όλο προχωράς ανάμεσα δρόμους με αγκάθια… Σε ματώνουν τα πόδια σου αλλά δεν σε νοιάζει γιατί ο έρωτας σου είναι αυτό που αναζητάς… Σε βρήκα ματωμένο, γονατισμένο, έσκυψα, σε άγγιξα και είδα το αίμα σου σε μια γωνιά, το πήρα και έγραψα στον […]
Μια τέτοια ήμερα θέλω να περπατήσω μαζί σου… Δεν θα κρυώνω γιατί θα έχω εσένα να με ζεστάνεις με την ανάσα σου, με την αγκαλιά σου, με τα μάτια σου… όπως θα σε ζεστάνω κι εγώ με το φιλί μου… Μαζί σου όλες οι ημέρες είναι άσπρες γιατί μπήκες στην ζωή μου εσύ… “Ελένη Αποστόλου” […]
Άσε με να φωνάξω. Άσε με να σου πω τι νιώθω, μην μου βάζεις όρια, μην μου λες να μην σου λέω πως νιώθω, δεν εγκατέλειψα ποτέ τα θέλω μου, αλλά βλέπω τα έντυσες μέσα στην μοναξιά. Φυλακίστηκαν, προσπάθησα να σπάσω τα όρια και μόλις κοίταξα το βλέμμα σου τα δάκρυα ήταν ανεξέλεγκτα… Τα πότισες […]
Δεν με νοιάζει για ποια γράφεις. Δεν με νοιάζει που ακούμπησες την ψυχή σου. Δεν με νοιάζει που ήμουν πάντα εκεί και δεν μ έβλεπες. Το μόνο που με νοιάζει είναι εκείνη την νύχτα που ήθελες να χαθείς μέσα στο κορμί μου… Να γευτείς τα χείλη μου, να ξεχάσεις ότι λάβωσε την καρδιά σου… Ήθελες […]
Ο χρόνος κυλάει… Και στο πέρασμά του αφήνει στιγμές γεμάτες αναμνήσεις… Κι όμως ήταν σαν εχθές που σε κοίταξα στα μάτια που σε αγκάλιασα, που ένωσα το κορμί μου με το δικό σου… Τίποτα δεν άλλαξε, μόνο ο χρόνος που πάντα σε παίρνει μακριά μου.. Κι όμως ζω, για αυτό το δευτερόλεπτο που σε κοιτάζω […]
Σ’ έντυσα αγάπη… για να παίρνω την δύναμη σου… Σ’ έντυσα έρωτα… για να υπάρχω μέσα σου… Σ’ έντυσα πάθος… για να ενώσω το κορμί σου με το δικό μου… Σ’ έντυσα όνειρο… για να υπάρχεις στην ζωή μου… Σ’ έντυσα πραγματικότητα… η αγάπη, δάκρυσε… ο έρωτας,έφυγε… το πάθος έσβησε… το όνειρο, χάθηκε…” Ελένη Αποστόλου […]
Σε θέλω με όσο πάθος βγάζουν τα μάτια σου, όταν με κοιτάς, με όση απουσία μας χωρίζει, όσο ο δρόμος ρουφήξει και τις τελευταίες σταγόνες τις βροχής… σε θέλω με κάθε λέξη που ακουμπάς στο κορμί μου… Σε θέλω ακόμα και όταν η σιωπή σου αγγίζει την ψυχή μου… “Ελένη Αποστόλου” Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη
Μας εξουσιάζουν τα θέλω μας. Ανυπότακτα μένουν στην νύχτα και οι μέρες μετρούν αντίστροφα καθώς θα πλησιάζεις τα χείλη σου στο στόμα μου, ξεδιψώντας για λίγη ζωή ακόμη… Τρέμω κάθε φορά που με αγγίζεις, είναι σαν την πρώτη φορά, κλείνω τα μάτια και είσαι εκεί αληθινός. “Σε θέλω” διαβάζεις στα μάτια μου και ανατριχιάζεις πριν […]
Ε και ; Έγραψα το πρώτο ποίημα και το δεύτερο και το τρίτο και συνέχιζα να γράφω για εσένα. Έγραψα και ένα τελευταίο πέρσι αν δεν κάνω λάθος, κάπου το καταχώνιασα ξεχάστηκε και αυτό, όπως ξεχνιούνται χιλιάδες λέξεις μέσα στο μυαλό μας και το μόνο που μένει είναι το πρώτο βλέμμα, το πρώτο άγγιγμα, η […]
Θέλω να κάνω έρωτα με την ψυχή σου, με μια μουσική που να με κάνει να μεθώ απ΄ το βλέμμα σου, να αφήνω σημάδια αόρατα, ν΄αφήνεις φιλιά διψασμένα από πόθο. Κάθε μέρα να γίνεται νύχτα και τα βλέμματα να τα σκεπάζει το σκοτάδι και μέσα από εκεί οι φλόγες που θα βγαίνουν να είναι η […]
Όλα τα ανέτρεψες… Τόσο καιρό μιλούσα για έναν έρωτα που δεν άγγιζε τίποτα… Ήρθες εσύ κι ο έρωτας πήρε την μορφή σου…. Την γεύση σου… Το άρωμά σου… Το άγγιγμά σου… Αχ αγάπη μου ότι κι αν σου πω είναι λίγο, για όσα με κάνεις να νιώθω… Ναι όλα τα ανέτρεψες… Σε όλα κυριάρχησες.. Έκανες.. […]
Φεύγει η νύχτα, ξημερώνει, άργησες πάλι σε λίγο θα κλείσω τα μάτια μου… Μην με ξεχάσεις… “Ελένη Αποστόλου” Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη
Θέλω να καίω όλες τις ανάσες σου, φωτιές να φλέγονται από κάθε σημείο του κορμιού σου. Να σπέρνω κάθε πάθος μ’ ένα κοίταγμα μου απάνω σου και να νιώθω τα σκέλια σου καυτά από την ηδονή να παρακαλάνε για λύτρωση… Να τυλίγονται τα πόδια μου στο κορμί σου και εκεί να νιώθω την δίκη σου […]
Λέξεις μαχαίρια. Λέξεις που κόβουν την ανάσα. Λέξεις ντυμένες μες στην σιωπή. Λέξεις απλωμένες στην νύχτα. Λέξεις χωρίς αντίκρισμα. Λέξεις γεμάτες πληγές. Ναι ξέρω ότι έσταζαν αίμα. Άλλα σε πια ψυχή γράφτηκαν; Σε ποιον άνεμο σκορπίστηκαν; Ποιο χέρι τις άγγιξε; Ίσως, η πένα που σε αγάπησε… “Ελένη Αποστόλου” Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη
Αχνοφέγγει η ψυχή μου στα βήματα σου σ έναν δρόμο γεμάτο ροδοπέταλα… Δυο χέρια πιασμένα… δυο βλέμματα αντικριστά κι ένα φιλί που σφραγίζει τα ενδόμυχα θέλω μας… “Ελένη Αποστόλου” Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη
