Ουμπέρτο Έκο – Ο Ιταλός διανοούμενος

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από την Αγγελική Κώττη

«Η ζωή είναι σύντομη, η τέχνη απέραντη, η ευκαιρία στιγμιαία και το πείραμα αβέβαιο.» Ο Ουμπέρτο Έκο που γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1932,  έζησε μια μεγάλη ζωή, την κόσμησε με την απέραντη τέχνη του και άρπαξε τη στιγμιαία ευκαιρία όταν έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο, «Το όνομα του Ρόδου» με το οποίο έγινε γνωστός ανά την υφήλιο.

Ήταν «σοβαρός καθηγητής» κατά τον δικό του ορισμό, που τα σαββατοκύριακα έγραφε μυθιστορήματα. Μέχρι να γράψει το πρώτο του, πίστευε ότι αυτά ήταν για παιδιά. Μετά, ενέδωσε στον πειρασμό και ήταν τέτοια η εμπειρία, ώστε ξαναέγραψε πολλά. Ανάμεσά τους, Το εκκρεμές του Φουκώ, το Κοιμητήριο της Πράγας και άλλα πολλά. Παρόλα ταύτα, δεν του έδωσαν ποτέ το Νόμπελ, όπως και σε έναν άλλο σπουδαίο ιταλό συγγραφέα, τον Ιταλο Καλβίνο.

Ο Ουμπέρτο Εκο, διανοητής, φιλόσοφος καθηγητής και συγγραφέας, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο στις 19 Φεβρουαρίου 2016. Ήταν 84 ετών. Είχε γεννηθεί στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε στις 5 Ιανουαρίου του 1932. Φημολογείται ότι το επώνυμο “Έκο” είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων “Ex Caelis Oblatus”, που σημαίνει “θεϊκό δώρο”. Ακολούθησε σπουδές μεσαιωνικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας και έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον Θωμά Ακινάτη.

Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 καθηγητής της Σημειολογίας στο Μιλάνο. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Μελετών. Επίσης, ήταν διευθυντής του περιοδικού “VS”.

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 70, άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα του, κάνοντας την αρχή με “Το όνομα του Ρόδου”, που τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Medicis Etranger το 1982, ενώ πούλησε 10 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και μεταφράστηκε σε 30 γλώσσες. Ζούσε με τη γυναίκα του και δύο παιδιά τους στο σπίτι τους στο Μιλάνο (ένα διαμέρισμα-λαβύρινθο με μια βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων) και στο εξοχικό του στο Ρίμινι. Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, που χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Είχε κερδίσει πολλές τιμητικές διακρίσεις και είχε κάνει δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Από το 1988 είναι πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Από μικρός ανέπτυξε τεράστιο ενδιαφέρον για τη μεσαιωνική φιλοσοφία και λογοτεχνία τις οποίες και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Τότε ακριβώς διέρρηξε τις σχέσεις του με την Καθολική Εκκλησία…

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr