Eretiki Κριτική για την ταινία The Hustle

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Σενάριο για την ταινία The Hustle. Η εκδικητική προσωπικότητα της συναισθηματικά πληγωμένης, Penny Rust, στρέφεται στην άριστη επίτευξη απόσπασης χρημάτων με τριψήφιους αριθμούς, ξεγελώντας με χαρακτηριστική άνεση διάφορους άντρες, οι οποίοι είναι οικονομικά άνετοι. Οι μέθοδοί της βασίζονται στην αναγνώριση της άθλιας προσωπικότητας των άλλων και στην αφέλειά τους. Βεβαίως η επαγγελματίας, απατεώνισσα Rust δεν διαθέτει υπομονετική φύση και επιχειρεί να τελειώνει γρήγορα τις “δουλειές” της. Ακόμη και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, η πανούργα Penny έχει προνοήσει των αδιέξοδων καταστάσεων, εφευρίσκοντας κατάλληλα καμουφλαρισμένους τρόπους διαφυγής!!

 

Η Janet/Josephine Chesterfield στον αντίποδα, είναι μια εκλεπτυσμένη “καλλιτέχνιδα” του οικονομικού εγκλήματος. Βρίσκεται στη γαλλική Ριβιέρα και εξαπατά υπομονετικά με διακριτικό επαγγελματισμό πλούσιους άντρες σε άλλη κατηγορία οικονομικής επιφάνειας. Ωστόσο, η ίδια έχει και συνεργάτες, οι οποίοι βοηθούν ακόμη και στις εικονικές “συλλήψεις” της. Η αστυνόμος Brigitte Desjardins και ο πάντα πιστός Albert είναι στο πλευρό της.

 

Σε ένα δρομολόγιο κάποιας αμαξοστοιχίας προς τη Γαλλία, Penny και Janet θα βρεθούν τυχαία στο ίδιο βαγόνι. Η “μαιτρέσα” της απάτης θα παρακολουθήσει την “ελπιδοφόρα” Penny να δρα κερδίζοντας πρώτα ένα πλούσιο δείπνο και έπειτα περισσότερα. Η Janet κάθεται μαζί της. Εύκολα επικοινωνούν. Μα η εμπιστοσύνη δεν είναι ακριβώς αμοιβαία.

 

Η Janet δεν νιώθει φυσικά κάποια επαγγελματική απειλή, μα αυτή η αρμονία επικρατεί μόνο μέχρι το χρονικό σημείο, όπου η Penny αποσπά πολλά χρήματα από κάποιο Ρώσο μεγιστάνα. Χαλώντας έτσι τον “επαγγελματικό στόχο” της πρώτης. Ξεκινά λοιπόν η προειδοποιητική πράξη με ένα απειλητικό μήνυμα, μέσω μιας τυπικής φυλάκισης της μικροαπατεώνισσας. Εκεί αναλαμβάνει ρόλο η Brigitte.

 

Όμως η Penny όχι μόνο δεν τρομοκρατείται, παραμένοντας στη χώρα, μα επιπλέον ανακαλύπτει και την πολυτελή, αριστοκρατική κατοικία της Janet Chesterfield και των συνεργατών της, Brigitte και Albert. H θαυμάστρια της Janet επιθυμεί μια ανάλογη εκπαίδευση, ώστε να αποκτήσει το ίδιο επαγγελματικό επίπεδο. Η έμπειρη, “businesswoman” θεωρεί χρήσιμη μια τέτοια πράξη, προκειμένου να γεννηθεί μια ωφέλιμη συνεργασία μεταξύ τους. Η συγκεκριμένη εκπαίδευση όμως δεν είναι δα και παιχνιδάκι. Η Penny περνά τις “εξετάσεις.”

 

Οι κομπίνες ξεκινούν! Το αντιφατικό, εγκληματικό δίδυμο με μια ακούραστη επιτυχία απομυζεί δαχτυλίδια, τα οποία χτίζουν σπίτια… Οι δύο γυναίκες παράλληλα το διασκεδάζουν.

 

Όμως ο ανταγωνισμός κυριαρχεί. Έτσι ξεκινούν κάποια στοιχήματα με κίνητρα ζωτικής, επαγγελματικής σημασίας. Καταρχάς τίθεται θέμα, για το ποια θα παραμείνει στην πόλη. Έπειτα διαλέγουν στόχο. Είναι ο νεαρός Thomas Westerberg. Ο οποίος ανακάλυψε μια πρακτική εφαρμογή στο app και πλούτισε. Φαίνεται, ότι εκείνος είναι καλός άνθρωπος και αρκετά αθώος, αγνοώντας τα ύπουλα σχέδια των δύο γυναικών.

 

Οι δύο απατεώνισσες χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα, προκειμένου να πετύχουν τον κερδοφόρο σκοπό τους. Παραδόξως η Penny προηγείται με “κλειστά” μάτια…   

 

Γενικά στο έργο:   

 

Θα παρακολουθήσουμε μια ταινία ενταγμένη σε πλαίσια κωμικής διάθεσης. Μετά την σαρκαστική παρουσία των αυθόρμητων, αλλά και μελετημένων, (φόρεμα σε όμοια απόχρωση με γυαλιστερές, μαύρες σακούλες σκουπιδιών) ακραίων μέσων οικονομικής κλοπής της απατεώνισσας Penny Rust, κλείνει ο πρόλογος. Ακολουθεί, για τους τίτλους εισαγωγής, μια ευχάριστη απεικόνιση animation με τις δύο κυρίες να βρίσκονται στον κόσμο της χλιδής, ενόσω παρελαύνουν τα ονόματα των συντελεστών.

 

Στη συνέχεια έρχεται στο φακό η εμφάνιση της εκλεπτυσμένης Janet/Josephine Chesterfield. Γίνεται ξεκάθαρα η παρουσίαση ενός διαφορετικού χαρακτήρα και μιας άλλου “βεληνεκούς” απατεώνισσας. Οι δύο ιστορίες των διαφορετικών μεθόδων οικονομικού εγκλήματος (Penny/Janet) θα ενωθούν γρήγορα με τη συγκυριακή συνάντησή τους. Η απρόβλεπτη, “εγκληματική επέκταση” της Penny στην κατηγορία της Janet κάνει τη δεύτερη να θυμώσει. Η αντιπαράθεσή τους είναι επίσης σύντομη και βοηθά παρομοίως στη βελτίωση της ευδιάθετης παρακολούθησης της ροής του έργου, η οποία έχει ως επίκεντρο τότε την ενδιαφέρουσα συμμαχία.

 

Πριν επέλθει όμως αυτή η συμμαχία, παρουσιάζεται με διασκεδαστικό τρόπο η εκπαίδευση της Penny Rust! Οι δύο κυρίες στέκονται πλάι-πλάι στο φακό και ξεχωρίζουν σαν περσόνες ακόμα και τότε.

 

Για αυτούς τους λόγους, ουσιαστικά η κινηματογραφική διάσπαση αφορά τη συνύπαρξη των δύο Κυριών (καθώς τα υπόλοιπα, μέρη εκλαμβάνονται σαν πρόλογος συστάσεων με το κοινό) και θα μπορούσε να γίνει ως εξής:

 

1) Janet και Penny συναντιούνται τυχαία στο τρένο. Η ντίβα της περιουσιακής αρπάγης αναγνωρίζει το ταλέντο της μικροαπατεώνισσας.

 

2) Η Janet επισκέπτεται στο κρατητήριο την αυθόρμητη Penny, δίνοντάς της ένα μάθημα.

 

3) Η αμείλικτη Penny Rust ανακαλύπτει την υπέροχη κατοικία της -υψηλού επιπέδου- “συναδέλφου” της. Ζητά αμέσως εκπαίδευση.

 

4) Οι “συνεργασίες” είναι απολαυστικές, αλλά οι εγωισμοί κυριαρχούν.

 

5) Το στοίχημα αλλάζει στην πορεία για τις δύο φιλόδοξες, ανταγωνίστριες.

 

6) Το στοιχείο του αιφνιδιασμού κερδίζει τελικώς την παρτίδα απατεωνίας. Όμως από που προέρχεται αυτό;;!

 

Η συνύπαρξη των δύο διαφορετικών χαρακτήρων αποδίδεται όμορφα στο έργο. Η άκομψη Penny συνεργάζεται με την εκλεπτυσμένη Janet και όταν ανταγωνίζονται η μία την άλλη, είναι αβέβαιο για τους θεατές, ποια θα είναι η  τελική νικήτρια.

 

Ο συνδυασμός των σκηνοθετικών σκηνών με τις ατάκες του σεναρίου είναι επιτυχής. Σαφώς δεν εμπεριέχεται χιούμορ υψηλού επιπέδου, όμως σε αυτή την κωμωδία υπάρχει το πολύ σημαντικό στοιχείο της διαδοχικά μεταδιδόμενης διασκέδασης. Η οποία προκύπτει από αυθόρμητη, κωμική διάθεση. Το γέλιο έρχεται αρκετές φορές και μάλιστα με καθόλου επιτηδευμένο τρόπο. Ίσως και σε απρόβλεπτα σημεία για κάποιους θεατές. Βεβαίως, μερικές ατάκες είναι πιο προσεγμένες χιουμοριστικά. Όπως και οι περσόνες κάποιων ηρώων.  

 

Αυτό που έχει σημασία είναι, ότι η κωμική διάσταση παραμένει πιστή στην πλοκή της ταινίας. Και αυτό συμβαίνει, χωρίς να “ταλαιπωρηθούν” οι θεατές με κάποιο πολύπλοκο, καταστρωμένο σχέδιο από τις πρωταγωνίστριες (όπως συμβαίνει σε άλλες εφιαλτικές, απόπειρες κωμωδιών). Αντιθέτως, εδώ η ταινία εστιάζει με αμεσότητα στην κύρια διάδοχη ιδέα μετά την προσωρινή συμμαχία. Εν προκειμένη περιπτώσει στην επερχόμενη κόντρα των δύο τελείως αντίθετων γυναικών. Καθοριστική παράμετρο της επιτυχημένης, κωμικής οντότητας της ταινίας αποτελεί η απουσία της άστοχης υπερβολής και της λεκτικής/οπτικής χυδαιότητας. Ακολουθεί μια έκπληξη, για την περιβόητη κακοποιό, με το προσωνύμιο “Μέδουσα.”

 

Θεμελιώδεις αρχές του έργου:

 

Το σενάριο γράφτηκε από τους Stanley Shapiro, Paul Henning, Dale Launer και Jac Schaeffer (screenplay). Η αρχική ιστορία δημιουργήθηκε από τη συνεργασία των Stanley Shapiro, Paul Henning και Dale Launer (story). Η κυρίαρχη γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε, ήταν τα αγγλικά. Παρατηρούνται όμως επίσης, δανέζικα (άντρας που εξαπάτησε η Janet στην αρχή), ολλανδικά (άντρας που παρεξήγησε τις προθέσεις του Thomas) και γερμανικά (ενδεχομένως σε κάποια λεγόμενα της Janet ως Federrica Saufhausen).

 

Έχει ενδιαφέρον το αντικρουόμενο δίδυμο Penny/Janet. Στην ουσία η δράση τους δεν αφορά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι κλέφτρες, αλλά οι απατεώνισσες. Διότι εκείνες, πείθουν τους άλλους να τους δώσουν τα χρήματά τους. Αποκαλύπτεται πάντως, ότι η Penny διαθέτει μερική ευαισθησία. Καθώς εάν κάποιος είναι καλός άνθρωπος, τότε η ίδια δεν επιθυμεί να του κλέψει τα χρήματα.

 

Οι δύο απατεώνισσες μπορούν εύκολα να υποδυθούν, άλλες προσωπικότητες προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Έχει πλάκα η επινόηση της ψυχασθενούς αδερφής, Ortenz, από την Penny και οι διαφορετικές “παραξενιές” εκείνης, όταν τις ανακαλύπτει με δυσαρέσκεια κάθε υποψήφιος γαμπρός της Janet. Λειτουργώντας τελικά ως αποφευχθέν αγκάθι ακατάλληλων συγγενών και συνεπώς αναιρώντας τον εκάστοτε -μέχρι πρότινος- βέβαιο γάμο. Μα παράλληλα, εξασφαλίζοντας το αντίστοιχο, εγκαταλελειμμένο δαχτυλίδι.

 

Αισθανόμαστε αρχικά, ότι η Janet φέρει άνετα μεγαλύτερη γκάμα περσόνων στο portfolio της, εφόσον η Penny υποδύεται κατά κύριο λόγο την ψυχασθενή αδερφή της, Ortenz. Όμως στη συνέχεια παρατηρούμε, ότι η ενσάρκωση της νεοτυφλωθείσας Penny αναγκάζει τη Janet να αγωνιστεί με όλο της το είναι, για το στοίχημα (Από ντροπαλή, αμίλητη γυναίκα στη ρουλέτα μετατρέπεται στην τολμηρή, λαλίστατη επιστήμονα, Federrica Saufhausen).  

 

Ορισμένες ατάκες στους διαλόγους είναι πιο έξυπνες. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως έχει δοθεί σημασία στον τρόπο σκέψης των προσωπικοτήτων. Ακόμη και για μερικούς χαρακτήρες, που εμφανίζονται στιγμιαία. Λόγου χάριν, ο γελοίος τύπος (σύμφωνα με το σενάριο) στην εισαγωγή στο μπαρ λέει στην Penny, ότι θα παντρευτεί την κοπέλα, που ήταν στη φωτογραφία, θα κάνει παιδιά μαζί της και θα της πληρώνει τη διατροφή (δηλαδή στην ουσία παραδέχεται, ότι αργότερα θα χωρίσει μαζί της). Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ίδια η Penny. Η οποία -ενώ ετοιμάζεται να της πει κάτι η Janet- ως ρηχή αδιαφορεί, παίζοντας ένα παιχνίδι στο κινητό της (νομίζοντας, πως κάνει κάτι σοβαρό τότε).

 

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Chris Addison. Ο πρόλογος της εισαγωγής έχει σημασία, διότι γρήγορα μας βγάζει από την καχύποπτη θέση μήπως παρακολουθούμε μια χαζο-κωμωδία. Πράγματι η βιασύνη της Penny και οι σκηνές, όπου εκείνη με διαδοχικές εικόνες: τρέχει – κλέβει ένα ποτό επειδή διψάει, ενώ την κυνηγά η αστυνομία – ρίχνει τα βαρέλια της μπύρας στους αστυνόμους – μα κυρίως, χρησιμοποιεί καμουφλάζ φορέματος με όμοιο χρώμα σκουπιδοσακούλων – μας προϊδεάζουν για κάτι αρκετά πιο ποιοτικό. Η σκηνή με το φόρεμα (με διαφορετικό στυλ αυτή τη φορά) θα επαναληφθεί κάπου αλλού!

 

Η εισαγωγή με το animation δίνει αξία στην ταινία. Η πρώτη απάτη της Janet, λόγω οργάνωσης, προσφέρει το στοιχείο της έκπληξης στους θεατές. Η εκπαίδευση της Penny δημιουργεί μια ευχάριστη διάθεση. Προς το τέλος της εκπαίδευσης η Penny ζαλίζεται από τον εκσφενδονισμένο φελλό στο μέτωπό της, πηγαίνοντας προς το βάθος. Ενώ ταυτόχρονα η Janet πανηγυρίζει διακριτικά πιο μπροστά στο πλάνο, έχοντας φινέτσα με σωστή, όρθια στάση σώματος και πίνοντας ποτό με χαμόγελο. Δείχνει εκείνη τη στιγμή σαν γοητευτική animation γυναίκα (προσωπικά μου θύμισε θηλυκό, ροζ πάνθηρα ακριβώς τότε). Αυτό είναι επίτευγμα σκηνοθέτη.

 

Στο ξεκίνημα της συνεργασίας των δύο ηρωίδων παρατηρούμε το σχέδιο εξαπάτησης με διαφορετικούς στόχους (Τεξανός, Γουατεμαλέζος και κάποιος άλλος), αλλά κοινό, χρηματικό έπαθλο σε μορφή κοσμήματος: πανάκριβα δαχτυλίδια! Εκεί λοιπόν παρακολουθούμε την Penny σαν Ortenz να αναπαριστά τη φαντασιόπληκτη πριγκίπισσα, την καταπιεσμένη κοπέλα με τη ζώνη αγνότητος και μια τρελή, που πυροβολεί πολύ! Η μόνη σκηνοθετική ανάλυση σε αυτό το χαρούμενα καυστικό, σύντομο τρίπτυχο είναι στην πρώτη ιστορία του Τεξανού (σημείωση: πριν αποκαλυφθεί στον Τεξανό, η “Ortenz” περνά γρήγορα από την οθόνη μας, όπως ακριβώς ένα πλάσμα των υπερφυσικών θρίλερ!)

 

Μετά υπάρχουν πινελιές. Όμως κάθε φορά το μέσο (κάμερα) μας δείχνει την κοσμηματοθήκη της Janet, όπου εκείνη τοποθετεί ένα ακόμη κερδισμένο δαχτυλίδι. Κάποια στιγμή η Penny, φορώντας ακόμα την περούκα της Ortenz, πανηγυρίζει στο βάθος. Στο μοντάζ και στη διεύθυνση φωτογραφίας είναι οι Anthony Boys και Michael Coulter αντίστοιχα.   

 

Η ταινία κάνει, μετά από αναπάντεχη τροπή, μία παύση. Και τότε περιγράφεται 6 μήνες μετά, ένα πιο ευχάριστο τέλος, σύμφωνα πάντα με την “εγκληματική φύση” της ταινίας.

 

Μετά τους τίτλους τέλους επιστρέφει η Ortenz με μια μικρή -όχι ακριβώς αναγεννησιακή (!) – γαμήλια αφιέρωση, “παιγμένη” με λαούτο!!!

 

Παράμετροι ανάδειξης κινηματογραφικής ατμόσφαιρας:

 

Τα κοστούμια σχεδίασε η Emma Fryer. Πέτυχε πραγματικά, αυτό που χρειαζόταν. Απόλυτα χιουμοριστική και άνετη αύρα με τις ενδυμασίες της Penny Rust και φινέτσα στη μοιραία, μα και ευφάνταστα κομψή Janet/Josephine Chesterfield. Γενικώς, υπήρξαν σε αρκετά κοστούμια πολλά χρώματα συνολικά στο έργο, προσδίδοντας την απαραίτητη κινηματογραφική ατμόσφαιρα.

 

Στο τμήμα casting υπεύθυνος υπήρξε ο Theo Park και οι βοηθοί του Andres Villasenor και Melissa Gethin Clarke. Εννοείται, πως το πρωταγωνιστικό δίδυμο απέδωσε τα μέγιστα στη συγκεκριμένη, κωμική διάσταση. Η Anne Hathaway (Janet/Josephine Chesterfield) είχε την καλύτερη, συνολική ερμηνεία. Η Rebel Wilson (Penny Rust) μας παρουσίασε μια πιο αναβαθμισμένη, κωμική περσόνα σε σχέση με άλλες συμμετοχές της. Ο Alex Sharp (Thomas Westerberg) ήταν ευχάριστος και ακολούθησε υποκριτικά με προοδευτική, ερμηνευτική βελτίωση τις δύο πρωταγωνίστριες. Πολύ πειστικός στο ρόλο του ρηχού, νεόπλουτου Τεξανού (Howard Bacon) υπήρξε ο Dean Norris. Ενώ αρκετά αστείος στο ρόλο του σιωπηλού -κατά κύριο λόγο- Albert, ο Nicholas Woodeson. Οι υπεύθυνοι του τμήματος έδρασαν επαγγελματικά.

 

Τη μουσική του έργου έγραψε η Anne Dudley. Η συγκεκριμένη μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ευχάριστη διάθεση, που δημιουργεί διαρκώς στους θεατές η ταινία! Από την εισαγωγή των ονομάτων των συντελεστών (με τις δύο πρωταγωνίστριες να απεικονίζονται σε ένα κόσμο animation), μέχρι την εξέλιξη και το τέλος του έργου, η μουσική εκλαμβάνεται ως ένα σύνολο. Καθώς στις σκηνές που ακούγεται, προσδίδει κάτι από τη μαγεία του σινεμά.

 

Ερμηνείες:

 

Anne Hathaway: Υποδυόμενη την εκλεκτική απατεώνισσα, Janet/Josephine Chesterfield.

 

Σε αυτό το έργο η ηθοποιός υιοθετεί μια προσωπικότητα, η οποία μπορεί να υποδύεται διάφορες περσόνες και συναισθήματα ανά πάσα στιγμή με χαρακτηριστική άνεση, προκειμένου να επιτύχει οικονομικές απάτες.

 

Πολλές φορές λοιπόν θα υποδυθεί ένα ρόλο μέσα στο ρόλο. Ξεκινώντας από το καζίνο (πριν γνωρίσει την Penny), όπου παριστάνει τη χαζή (απαντώντας χαρούμενα στην ερώτηση: “Τι σας έφερε εδώ;” “Ένα αεροπλάνο!”). Έπειτα την προσωρινά αθώα, στην Penny. Βεβαίως η σκηνή με τα ψεύτικα δάκρυα και την ελεγχόμενα τεθλιμμένη έκφραση μας δείχνει, ότι η ερμηνεύτρια -και η Janet- μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά της, όποτε και όπως θέλει! Η ηθοποιός δίνει διαφορετική αξία στις κωμικές στιγμές των υποψήφιων γαμπρών, με τις εκφράσεις της.

 

Διακρίνεται ως αμίλητη, ντροπαλή γυναίκα, προσπαθώντας να γνωρίσει τον Thomas στη ρουλέτα. Βεβαίως ως Δρ. Federrica Saufhausen εφιστά τη χιουμοριστική διάθεση των θεατών. Μα αποδίδει επιπροσθέτως γοητεία, μπρίο και ναι! Προκαλεί έλξη! Μετά εξοργίζεται ως Janet, επειδή πέρασε μια απατεωνιά κάτω από τη μύτη της. Πολύ καλή ερμηνεία συνολικά!

 

Rebel Wilson: Στο ρόλο της άκομψης (μέχρι την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης), μα παντοτινά απρόβλεπτης απατεώνισσας, Penny Rust!

 

Η σκηνή διαφυγής μετά την πρώτη, προσωπική απάτη (με κατάληξη στα σκουπίδια), ανεξάρτητα από τη σκηνοθεσία, έχει σαφέστατα και τη δική της κωμική συνεισφορά. Στο τρένο η δακρύβρεχτη ιστορία, με την ακόλουθη, ορεξάτη παραγγελία υποστηρίζεται σωστά. Η εκπαίδευση συνοδεύεται από χιούμορ στις τελικές εξετάσεις (θα δείτε γιατί! – σκηνή όπου εμφανίζεται με κομψό φόρεμα – ).

 

Η υποκριτική συνδρομή ως Ortenz ανεβάζει τον πήχη της κωμωδίας, μα και της δικής της απόδοσης. Ξεχωρίζει περισσότερο στην πρώτη εκδοχή. Η περσόνα της κοπέλας που έχασε την όρασή της, είναι καλά αναπαραστημένη. Μεταδίδει την κωμικότητα στους θεατές, μόλις ξεχνά στιγμιαία, ότι υποτίθεται, πως δεν βλέπει.

 

Συνεπώς:

 

Ο σκηνοθέτης Chris Addison μας παρουσιάζει μια ευχάριστη κωμωδία. Το σενάριο συμβαδίζει με τη σκηνοθεσία, ακολουθώντας μια απλή, αλλά λειτουργική φόρμουλα.

 

Έτσι χρησιμοποιώντας:

 

1) Την κεντρική ιδέα ενός αντιφατικού, γυναικείου διδύμου οικονομικών απατεώνων.

 

2) Την κατάλληλη υποστήριξη των δύο πρωταγωνιστικών ερμηνειών.

 

3) Μία ατμοσφαιρικής ανάσας, σωστά δομημένη σκηνοθεσία, η οποία αφήνει την κωμωδία τελικά να κυριαρχήσει.

 

Καθιστά ως ευχάριστη ταινία προς παρακολούθηση, την εν λόγω κωμωδία.

 

Μια διανομή από την Tulip Entertainment

 

O Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ