Ο απόλυτος εφιάλτης με τον κορονοϊό

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Για αναλογιστείτε λίγο. Να μην παρενέβαινε το κράτος για να αντιμετωπίσουμε τον κορονοϊό. Να τα αφήναμε όλα στην αγορά. Στη ρυθμιστική δύναμη της αγοράς στην οποία θύει ο νεοφιλελευθερισμός. Στις ιδιωτικές κλινικές και νοσοκομεία η νοσηλεία, στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα τα τεστ. Ο απόλυτος εφιάλτης.

Ο ίδιος εφιάλτης τον οποίο αποδεχόμαστε σε άλλες λειτουργίες της κοινωνίας. Ο εφιάλτης του νεοφιλελευθερισμού. Γιατί τί είναι ο νεοφιλελευθερισμός με απλά λόγια; Ο νεοφιλελευθερισμός αντιλαμβάνεται το ρόλο του κράτους περιορισμένο στη νομοθετική λειτουργία, στην περιφρούρηση της εφαρμογής των νόμων (σώματα ασφαλείας) και στην απόδοση δικαίου (δικαστήρια). Όλα τα υπόλοιπα, θεωρεί πως λειτουργούν καλύτερα σε ιδιωτικό πλαίσιο. Ιδιωτικά σχολεία, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτική ασφάλιση λειτουργούν πιο αποδοτικά από τις δημόσιες εκδοχές τους.

Ο νεοφιλελευθερισμός αποστρέφεται το κοινωνικό κράτος, δηλαδή την πρόσβαση κάποιου που δεν διαθέτει τους αντίστοιχους πόρους, στην Παιδεία, την Υγεία και τις λοιπές βασικές αξίες της ζωής.

Δεν τον αποστρέφεται, όμως, ο κορονοϊός. Το αντίθετο. Θα επέλαυνε ακράτητος και ασυγκράτητος. Θα είχαμε εκατόμβες νεκρών αν εφαρμόζαμε πιστά το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Αν δηλαδή αφήναμε την αγορά να ρυθμίσει αν και ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα αποδημήσουν εις Κύριον. Αμφιβάλετε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο προτεραιότητα στην επιβίωση θα είχαν οι έχοντες το χρήμα; Αμφιβάλετε ότι εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας δεν θα μπορούσαν να κάνουν ούτε τεστ, γιατί θα έπρεπε να πληρώσουν τα 300 ή τα 400 ευρώ;

Ακραίο θα μου πείτε το παράδειγμα. Ναι. Ομως, σε ακραίες καταστάσεις δοκιμάζεται η αξία και η αλήθεια των διαφόρων θεωριών. Γιατί και ο νεοφιλελευθερισμός μία θεωρία είναι, της οποία την αξία κουρέλιασε κυριολεκτικά ο κορονοϊός. Την απογύμνωσε εντελώς και απομένει σε εμάς να αντιληφθούμε την αλήθεια και να την πετάξουμε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, όταν μετά το πέρας της δοκιμασίας και της επιδημίας θα ανοίξει η συζήτηση για το τι είδους κοινωνία θέλουμε, για το τι είδους κράτος (υπέρ των πολλών ή υπέρ των λίγων) επιθυμούμε να έχουμε.

Δυστυχώς έπρεπε να ζήσουμε αυτή τη συγκλονιστική δοκιμασία για να αντιληφθούμε πόσο άδικος, επικίνδυνος, πόσο απάνθρωπος είναι ο νεοφιλελευθερισμός για τον αδύναμο πολίτη, για την μεσαία τάξη, για όλους όσους δεν ανήκουν στην κορυφή του χρήματος. Αυτό που είχε πει μετά το 2008 και ένα από τους προκαθήμενους του νεοφιλελευθερισμού, ο Αλαν Γκρίνσπαν, όταν είπε το περίφημο mea culpa, γιατί πίστευε ότι η αγορά ήταν ικανή να τα ρυθμίσει όλα, αλλά διαψεύστικε.