Βιώσιμο το χρέος ως το 2035-Τα σενάρια που εξετάζονται

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Πολύ έντονες και εντατικές οι ζυμώσεις για το ελληνικό χρέος. Μέρκελ, Μακρόν και Γιούνκερ αναμένεται να βάλουν τις τελευταίες πινελιές, αφού αναμένεται να καταλήξουν στην οριστική συμβιβαστική πρόταση που θα τεθεί προς συζήτηση και επομένως για έγκριση στο Eurogoroup της Πέμπτης 21 Ιουνίου.

Το “κλειδί”  του συμβιβασμού φαίνεται να έχει βρεθεί, πράγμα που θα δώσει τη δυνατότητα στο ΔΝΤ να αποφανθεί ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο τουλάχιστον ως το 2035.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το γενικό περίγραμμα είναι σχεδόν συμφωνημένο: Το ΔΝΤ δεν θα μετάσχει χρηματοδοτικά στο τρίτο πρόγραμμα αλλά θα μείνει ως τεχνικός σύμβουλος, η ελάφρυνση του χρέους θα βασιστεί σε έναν συνδυασμό επιμηκύνσεων, εξαγοράς δανείων, χαμηλών επιτοκίων και επιστροφής των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα, και η έξοδος θα συνοδευθεί από ενισχυμένη εποπτεία που, όμως, δεν θα παραπέμπει σε επιτροπεία μνημονιακού προγράμματος.

Το μίγμα όμως, και οι συνδυασμοί αυτού του πακέτου είναι εκείνοι που θα κρίνουν τόσο την ομαλή επιστροφή στις αγορές όσο και τον βαθμό ελευθερίας για την Ελλάδα, κι εκεί πέφτει όλο το βάρος των διαπραγματεύσεων των τελευταίων ημερών. Ηδη, σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση των διαπραγματεύσεων, αποτελεί ειλημμένη απόφαση η εξαγορά από τον ESM μεγάλου μέρους του δανείου του ΔΝΤ, γεγονός το οποίο θα μειώσει συνολικά τα επιτόκια και το κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους μέχρι το 2022.

Το μεγάλο παζάρι όμως εξακολουθεί να εστιάζει στο πεδίο των επιμηκύνσεων, με την Κομισιόν, την Γαλλία και το ΔΝΤ να πιέζουν για παράταση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων του EFSF κατά 10 έως 15 χρόνια και την Γερμανία να επιμένει στην πενταετία. Οι θέσεις αυτές όμως αναμένεται να συγκλίνουν εν τέλει και είναι χαρακτηριστικό το ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung, σύμφωνα με το οποίο «οι διαπραγματευτές από το Βερολίνο έχουν δώσει στους συνομιλητές τους να καταλάβουν ότι είναι πρόθυμοι να προβούν σε παραχωρήσεις. Στις Βρυξέλλες υπάρχει η εκτίμηση ότι τελικά ενδέχεται οι διαπραγματεύσεις να καταλήξουν στη μέση, δηλαδή περί τα επτά ή οκτώ χρόνια».

Σε ό,τι αφορά την επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, το επικρατέστερο σενάριο είναι πως θα γίνει σταδιακά και θα συνδέεται με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων από την Ελλάδα.

Ως προς την μεταμνημονιακή εποπτεία το μοντέλο που κλειδώνει – κατόπιν επίσης γερμανικής απαίτησης – είναι εκείνο των τεσσάρων επιθεωρήσεων τον χρόνο, ενώ η περίφημη ρήτρα ανάπτυξης για το χρέος φαίνεται να αποδυναμώνεται σημαντικά. Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, το πιθανότερο είναι πως θα συμφωνηθεί να τεθεί σε ισχύ σε βάθος χρόνου –ενδεχομένως και μετά από μία δεκαετία – και δεν θα έχει πλήρη αυτοματισμό.

Καθοριστικό στοιχείο στο τελικό πακέτο των αποφάσεων θα είναι το εύρος του cash buffer, του λεγόμενου «μαξιλαριού ρευστότητας», για το οποίο οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα στηριχθεί με μια υπερενισχυμένη τελευταία δόση από τον ESM, της τάξης έως και των 18 δις ευρώ. Αυτή η κίνηση εκτιμάται ότι, πλην θεαματικού απροόπτου, θα επιτρέψει και στο ΔΝΤ να εκδώσει θετική έκθεση για το χρέος, κρίνοντάς το βιώσιμο τουλάχιστον έως το 2035, και θα δώσει ικανά χρονικά περιθώρια στην Αθήνα για ομαλή και σταδιακή επιστροφή στις αγορές