Η τραγωδία της αναξιόπιστης κυβέρνησης και της αδύναμης αντιπολίτευσης

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάση Λυρτσογιάννη 

“Κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας” αν αναφέρουμε πως ζούμε σε μία κοινωνία
με ισχυρά δυστοπικά χαρακτηριστικά. Αρκεί να αναφέρουμε τις υποκλοπές
και την αντιμετώπισή τους από τη Δικαιοσύνη, το δυστύχημα στα Τέμπη
και κυρίως τη χυδαία προσέγγιση ότι το πολιτικό μέρος κρίθηκε στην
κάλπη, τη θέση 108 στην ελευθερία του Τύπου και την απάντηση των
πολιτών σε δημοσκόπηση για την ακρίβεια. Το 92% των ερωτηθέντων
απάντησαν ότι η ακρίβεια τους έχει υποχρεώσει να μειώσουν (από λίγο
έως πολύ) τις αγορές βασικών αγαθών, ένα εύρημα που θα έπρεπε να
συγκλονίσει, αλλά δυστυχώς πέρασε απαρατήρητο.

Δεν χρειαζόμαστε άλλα παραδείγματα, ούτε μαρτυρίες για να καταλήξουμε
ότι η κοινωνία μας είναι δυστοπική.

Το χειρότερο, όμως, είναι πως δεν υπάρχει ελπίδα.”Ζητείται ελπίς” θα
λέγαμε ενθυμούμενοι τον υπέροχο συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη. Μόνο που
ελπίς δεν μπορεί να βρεθεί στην κυβέρνηση, ούτε δυστυχώς στην
αντιπολίτευση.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να ελπίζει κανείς σε μία κυβέρνηση η οποία
παρά το υψηλό σχετικά ποσοστό στις εκλογές (λέμε σχετικά γιατί η
τεράστια αποχή περιορίζει το ποσοστό στο μισό) δεν έχει αποδοχή από
τους πολίτες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Το αντίθετο μάλιστα.

Δεν είναι δυνατόν να ελπίζεις σε μία κυβέρνηση της οποίας ο
πρωθυπουργός και οι υπουργοί του είναι αναξιόπιστοι όταν αναφέρονται
και προτείνουν πολιτικές για το μεγαλύτερο πρόβλημα, που ταλανίζει
τους πολίτες, την ακρίβεια. Στη δημοσκόπηση της Alco, που είδε το φως
της δημοσιότητας την εβδομάδα που πέρασε, στο ερώτημα πόσο πιστεύουν
οι πολίτες τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών για την
αποκλιμάκωση της ακρίβειας, το 52% απάντησε «καθόλου», το 22% «λίγο»,
το 17% «αρκετά», το 3% «πολύ» και το 6% ΔΞ/ΔΑ.

Συγκλονιστική απάντηση. Ωστόσο κανείς αρμόδιος δεν συγκλονίστηκε. Ούτε
τα ΜΜΕ. Είναι απόδειξη της μεγάλης αδυναμίας, μιας κυβέρνησης η οποία
ευαγγελίζεται μεταρρυθμίσεις (είναι μία άλλη κουβέντα αν πρόκειται για
μεταρρυθμίσεις ή στην ουσία για αντιμεταρρυθμίσεις), ωστόσο δεν έχει
την ισχύ στην κοινωνία, παρά την κυριαρχία της στο πολιτικό σκηνικό,
να τις υλοποιήσει.

Κυριαρχία η οποία γίνεται καταθλιπτική όταν εξετάζει κανείς την πλήρη
αδυναμία της αντιπολίτευσης. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 13,5% και το ΠΑΣΟΚ στο
12,7% (δημοσκόπηση της Alco) και προπαντός με τις αδυναμίες τους
(ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ) στη λειτουργία και την παρέμβαση στην κοινωνία,
κανείς δεν μπορεί να ελπίζει ότι είναι δυνατόν, τουλάχιστον στην
τωρινή συγκυρία, να ασκήσουν πίεση ούτε στην αδύναμη κυβέρνηση, όπως
προαναφέραμε.

Συνεπώς ούτε στην αντιπολίτευση μπορεί να ακουμπήσει κανείς και να
αναζητήσει ελπίδα. Ο ορίζοντας είναι εντελώς σκοτεινός…