Κορονοϊός, νεοφιλελευθερισμός και υπαρκτός σοσιαλισμός

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Θα αναρωτιέστε τι σχέση μπορούν να έχουν ο κορονοϊός,  ο νεοφιλελευθερισμός και ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Με την πρώτη ματιά καμία. Με μία βαθύτερη προσέγγιση θα δούμε πως ο νεοφιλελευθερισμός ως ιδεολογία με το χτύπημα που δέχεται από τον κορονοϊό θα έχει την τύχη των κομμουνιστικών ιδεών και κομμάτων μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Το χτύπημα που δέχεται είναι κολοσσιαίων διαστάσεων και πρωτοφανούς ορμής. Οταν όλοι οι αναλυτές και οι ειδικοί επιστήμονες συμφωνούν πως θα χρειαστούμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ότι ιδέες, αρχές και αξίες θα υποστούν αλλαγές, σημαίνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός υφίσταται ήδη συντριπτική ήττα. Το βλέπουμε όλοι όταν στρεφόμαστε στο δημόσιο σύστημα υγείας για να αντιμετωπίσουμε τον κορονοϊό (υπαρξιακό πρόβλημα θα έχει τώρα η Μιράντα Ξαφά που ήθελε όλα τα νοσοκομεία ιδιωτικά). Το βλέπουμε όταν επικαλούμαστε κεϊνσιανές ιδέες για να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση, το βλέπουμε όταν το κοινωνικό κράτος αναλαμβάνει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ανάλογα με τη χώρα, να στηρίξει πολίτες που χάνουν εισοδήματα, επιχειρήσεις που καταστρέφονται. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Θα άφηνε την αγορά να οργιάσει πάνω στα ερείπια με την τυφλή προσδοκία ότι θα ξανακτίσει τις επιχειρήσεις.

Τι χρεία άλλων αποδείξεων έχουμε για να δούμε πως ο νεοφιλελευθερισμός οδεύει προς τον κάλαθο της ιστορίας. Καμία. Και εκείνοι οι φανατικοί οπαδοί, οι δογματικοί νεοφιλελεύθεροι, που επιμένουν σε συνταγές εμπνευσμένες από αυτόν σύντομα θα διαπιστώσουν πόσο οι πολίτες στρέφουν το βλέμμα του (ασυνείδητα ασφαλώς) προς τον Κέινς και το αποστρέφουν από τον Φρίντμαν.

Ας το καταλάβουν και οι εγχώριοι σκληροί νεοφιλελεύθεροι, πως τα όποια οφέλη καρπώνονται από τη διαχείριση της αντιμετώπισης της επιδημίας, θα τα χάσουν πολύ σύντομα αν επιχειρήσουν την σωτηρία και την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας  στηριζόμενοι στο νεοφιλελεύθερο δόγμα. Ο ιδιωτικός τομέας αυτή τη στιγμή είναι ανήμπορος και ανίκανος να ανορθώσει τη χώρα από τα ερείπια. Εξάλλου, δεν έχει και καμία διάθεση να κινητοποιήσει κεφάλαια, αν αυτά δεν του αποφέρουν το μέγιστο δυνατό κέρδος. Ας μην ξεγελιόμαστε από τις δωρεές. Αυτές είναι καλοδεχούμενες πράξεις καλής θέλησης. Δεν είναι επενδύσεις, ούτε είναι τόσο μεγάλες σε σύγκριση με το υπόλοιπο οικονομικό μέγεθος των δωρητών. Και το λέμε γιατί κάποιοι τις προβάλουν ως ενέργειες συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας. Και όσοι τις επικαλούνται δεν ψάχνουν παρά το “φύλο συκής”  ή  αν προτιμάτε το φερετζέ για να κρύψουν την αγριότητα του νεοφιλελευθερισμού.