Η επανάσταση της τρυφερότητας

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

επιμέλεια Ελένη Σωτάκη //

Το χιόνι πέφτει απαλά, ευγενικά, χωρίς καμία βία. Μονώνει. Ενυδατώνει. Μια μέρα σαν τη σημερινή, όπου η ησυχία του χιονιού καλύπτει την πόλη, ο λόγος δίνεται στην πιο φωτεινή μορφή αγάπης, την τρυφερότητα. Με την ελπίδα να μην ξεχνά κανένας από εμάς όσους είναι εκεί έξω, χωρίς στέγη, χωρίς προστασία.

Κάθε λέξη, κάθε χειρονομία και κάθε αγκαλιά που προσφέρεται με τρυφερότητα είναι έκφραση της αληθινής ουσίας του ατόμου και επιβεβαιώνει τον δεσμό με ένα αγαπημένο πρόσωπο. Δεν είναι το ίδιο εύκολο σε όλους να αφήνουν την τρυφερότητα να διαπερνά τις σχέσεις τους χαρίζοντας πραγματικό νόημα στην αγάπη. Χρειάζεται γαλήνη και εσωτερική ηρεμία για να απολαύσει κανείς τις λεπτές αποχρώσεις της τρυφερότητας που διαποτίζουν την ειλικρινή αγάπη. Την αγάπη που αγγίζει το δέρμα και κάνει την καρδιά να κτυπά.

Σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1999, ο Paul Ekman, ένας από τους πιο γνωστούς ψυχολόγους στη μελέτη των συναισθημάτων, υποστήριξε ότι η τρυφερότητα είναι από τα βασικότερα συναισθήματα. Μαζί με αυτό η φροντίδα, η στοργή, η ενσυναίσθηση και η οικειότητα συνεργάζονται αρμονικά για να προσφέρουν το αίσθημα της ασφάλειας και της αναγκαίας προσοχής που το άτομο αναζητά στις σχέσεις του.

Η τρυφερότητα είναι, πάνω απ’ όλα, μια πράξη της προσφοράς. Είναι η πιο αυθεντική έκφραση της αγάπης. Μας τιμά ως ανθρώπινα όντα. Μας διδάσκει ότι τα απλά πράγματα μπορούν να γίνουν αξιοπρεπή και σοφά. Μπορεί να σπάσει τα τείχη του εγωισμού και του υλισμού.

Η εκδήλωση της τρυφερότητας δεν έχει συνταγές. Προϋποθέτει εσωτερική γαλήνη, συναισθηματική ωριμότητα και αυτογνωσία.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr