Βυτίνα. Όταν η φύση σκηνοθετεί στο πράσινο. Ένας ορεινός παράδεισος μόλις δυο ώρες μακριά από την Αθήνα

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

του Γιάννη Παναγόπουλου

Θυμάμαι τη διαδρομή Αθήνα – Βυτίνα σε δύο εκδοχές. Η πρώτη, η αξέχαστη, εκείνη που όσες φορές και αν δοκίμασα να τη σβήσω από την μνήμη μου δεν τα κατάφερα, ήταν άσκηση υπομονής. Είχε πολλές στροφές. Ήταν μάθημα αναγκαστικής πελοποννησιακής γεωγραφίας. Και αν μπροστά σου λάχαινε λεωφορείο, φορτηγό, νέος οδηγός η διαδρομή των 200 χιλιομέτρων μπορεί να γινόταν σε τρεις ή τέσσερις ώρες. Μιλώ για την εποχή που για να φτάσεις στα ορεινά χωριά της Αρκαδίας έπρεπε να περάσεις τις περίφημες, ατελείωτες στροφές του Αχλαδόκαμπου. Μιλώ για τα χρόνια πριν την παράδοση σε κυκλοφορία της σήραγγας του Αρτεμισίου το 1989. Χρονιά ορόσημο για την εμπορική, τουριστική άνοιξη χωριών όπως η Βυτίνα. Η δεύτερη εκδοχή, η πιο – οδηγικά – ξέγνοιαστη, είναι η διαδρομή που ακολουθούμε σήμερα.

Η Βυτίνα είναι ένας κοντινός, για τους Αθηναίους, ορεινός προορισμός. Τους φέρνει σε πρώτο πρόσωπο με την ομορφιά ενός από τα λίγα εναπομείναντα ελατοδάση της χώρας, εκείνο που φιλοξενεί το βουνό το Μαίναλο. Η ομορφιά του είναι επιβλητική.

Τα πράσινα παιχνίδια που στήνει πάνω του η πυκνή βλάστηση είναι θεαματικά. Η Βυτίνα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών για πολλούς λόγους. Μπορεί να γίνει η βάση ενός ταξιδιώτη που έχει χρόνο και αφού την απολαύσει θέλει να ταξιδέψει στα γύρω ορεινά χωριά. Η απλότητα της διαδρομής και το σχετικά “λίγο” του χρόνου που χρειάζεται για να φτάσεις ως εκεί (από την Αθήνα μόλις 200 χλμ) την κάνει και ιδανικό προορισμό για Σαββατοκύριακα. Εννοείται, όπως και στους περισσότερους προορισμούς που βρίσκονται κοντά στην πόλη, ο ιδανικός χρόνος να την επισκεφτείς δεν είναι τα Χριστούγεννα, είναι το Πάσχα και η μέση του Αυγούστου. Μιλάμε για περιόδους που τα περισσότερα καταλύματα είναι γεμάτα. Που στα εστιατόρια μπορεί ν’ ακούσεις και το “δεν έχουμε τραπέζι” ή και το “είμαστε ρεζερβέ”.

•Στη Βυτίνα δεν θα πας για ξεσάλωμα. Θα πας γιατί θέλεις ν’ ακούσεις τον ήχο των δέντρων. Θα πας γιατί πιστεύεις στην παρέα σου και δεν χρειάζεσαι την εξτραδούρα της δυνατής μουσικής για να διασκεδάσετε

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο fragilemag.gr