23 Απριλίου 2010: Η αποφράδα μέρα που ήρθαν τα μνημόνια – Κατέστρεψαν την Ελλάδα και τους Ελληνες

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι σήμερα είναι μία «μαύρη» επέτειος για τους Έλληνες, γιατί πρόκειται για μία επέτειο που τις επιπτώσεις της τις βιώνουμε ακόμη και δεν αποτελεί την καλύτερη ανάμνηση για τους Νεοέλληνες που είδαν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται.

Το βίντεο από το Καστελόριζο με «πρωταγωνιστή» τον Γιώργο Παπανδρέου προμήνυε ότι η Ελλάδα θα έβγαινε εκτός χαρτογραφημένων νερών, έπλεε πλέον στο κενό και την ανασφάλεια.

Ο τότε πρωθυπουργός ανήγγειλε ότι προ του κινδύνου άμεσης χρεοκοπίας της χώρας προσφεύγει στον μηχανισμό στήριξης που είχε συγκροτηθεί από την Ε.Ε. για να αντιμετωπίσει προβλήματα, όπως την ελληνική χρεοκοπία ουσιαστικά, την στιγμή μάλιστα που είχαμε πιστέψει ότι «λεφτά υπάρχουν». Η αναγγελία αυτή σηματοδοτούσε την πρώτη συμμετοχή του ΔΝΤ σε πρόγραμμα χρηματοδότησης χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα σημάδια φαίνονταν από καιρό, όσο και αν δεν θέλαμε να το πιστέψουμε, η χώρα βρισκόταν σε οικονομικό αδιέξοδο. Και τα γεγονότα προδιέγραφαν την πορεία της και οι απώλειες στη διαδρομή αυτή θα ήταν πολλές. Οι κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή και ιδιαίτερα εκείνες μετά τις εκλογές του 2007 δεν πήραν τα αναγκαία μέτρα για να φρενάρουν την πορεία προς το γκρεμό. Το αντίθετο. Το 2099 ξεχείλωσαν κυριολεκτικά τον προϋπολογισμό, ενώ και ο Γιώργος Παπανδρέου με τα λεφτά υπάρχουν έστειλε λάθος μηνύματα στις αγορές και άργησε πολύ να πάρει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Και όταν πήρε μέτρα δεν ήταν στο ύψος των περιστάσεων με αποτέλεσμα να μην βάζουν φρένο στον κατήφορο. Και έτσι φτάσαμε στην αποφράδα ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο ανακοίνωσε  την προσφυγή στα μνημόνια.

Όσα ακολούθησαν έδειχναν ότι απλώς είχαμε μπει σε ένα λαβύρινθο χωρίς τέλος, χωρίς διέξοδο διαφυγής. Ολόκληροι οικονομικοί κλάδοι κατέρρευσαν, εταιρείες με ιστορία χρόνων χρεοκόπησαν, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 27,8%, ένα μεγάλο κύμα αυτοκτονιών ανθρώπων που βίωναν την απόγνωση ξέσπασε και οι νεότερες γενιές Ελλήνων ακόμη αναζητούν ελπίδα, καθώς καταστράφηκαν τα καλύτερα και πιο παραγωγικά τους χρόνια στον κυκεώνα της χρεοκοπίας.

Μπορεί να θεωρείται ότι το μεγάλο τσουνάμι έχει περάσει, ωστόσο τα απόνερα τα βιώνουμε ως σήμερα.

Τα λάθη και οι παραλείψεις

Δεκατέσσερα χρόνια αφού πήρε μία «καυτή πατάτα» στα χέρια του ο Γιώργος Παπανδρέου, μία χώρα σε πορεία χρεοκοπίας που η προσφυγή της στα μνημόνια ήταν μονόδρομος, όπως ακόμη και σήμερα δηλώνει ο ίδιος. Μάλιστα ο ίδιος λέει ότι ευθύνη για το δυσμενές αποτέλεσμα είχε τόσο η κυβέρνηση Καραμανλή όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα πόσο σοβαρό οικονομικό πρόβλημα αντιμετώπιζε η χώρα μας. και τα μη έγκαιρα αντανακλαστικά των Ευρωπαίων.

Ισχυρίζεται ο Γ. Παπανδρέου πως όταν πήγε στο Βερολίνο ζήτησε ισχυρή δήλωση από τη Μέρκελ, αλλά δεν την έλαβε, ενώ την ίδια στιγμή ο Σόιμπλε με αμφίσημες δηλώσεις πυροδοτούσε την ανησυχία των αγορών για χρεοκοπία της χώρας και Grexit.

Στη συνέχεια αναζήτησε κεφάλαια, αγοραστές των ελληνικών ομολόγων παντού, μήπως μπορέσει να διασώσει τη χώρα έστω και στο παρά πέντε, αλλά δεν συνάντησε κανέναν πρόθυμο.

Έτσι φτάσαμε στο Καστελόριζο και στον επόμενο σταθμό, στις Κάννες όπου επιρρίπτει όλη την ευθύνη στον Σόιμπλε, ο οποίος συντηρούσε τη συζήτηση περί Grexit, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του ότι το δημοψήφισμα θα ήταν η απάντηση. Ουσιαστικά στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου έσκασε μία βραδυφλεγής επί πολλά χρόνια «βόμβα».

Κάπως έτσι ο Γιώργος Παπανδρέου έφυγε από την πρωθυπουργία, ενώ ο ελληνικός λαός καλούταν να διαχειριστεί την φτώχεια που εξαπλωνόταν ραγδαία.

Οι «πρωταγωνιστές» των μνημονίων

Τα πρόσωπα που βρέθηκαν στο προσκήνιο παρεμβαίνοντας ή συμβάλλοντας στη διαμόρφωση και εγκαθίδρυση των μνημονίων στην Ελλάδα είναι πολλά…

Η Άνγκελα Μέρκελ θα λέγαμε ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Η σιδηρά κυρία της Γερμανίας ετοιμάζει αυτό το διάστημα τη βιογραφία της και σίγουρα θα αναφερθεί και στην Ελλάδα, κανείς ωστόσο δεν γνωρίζει με ποιο τρόπο θα αναφερθεί στη χώρα μας και πού θα τοποθετήσει τον εαυτό της στο ελληνικό πρόβλημα.

 

Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα δημοσιεύματα των γερμανικών ΜΜΕ για «τους Έλληνες που κάθονται και καλοπερνούν, εξαπατούν τις Βρυξέλλες και τα χρέη τους θα τα πληρώσουν οι Γερμανοί».

Η ίδια προσπαθούσε να συγκρατήσει ένα είδος ισορροπίας ανάμεσα στα ΜΜΕ που ήταν έτοιμα να κατασπαράξουν την Ελλάδα, στον Σόιμπλε που που επέμενε στο Grexit (άλλωστε είχαν ήδη διασωθεί οι ευρωπαϊκές τράπεζες και δεν υπήρχε πλέον κίνδυνος η ελληνική χρεοκοπία να τις επηρεάσει ως ντόμινο) και την ελληνική πλευρά.

Η ίδια παραδέχτηκε, αργότερα, ότι πήρε αρκετές λανθασμένες αποφάσεις. Άργησε να ασχοληθεί με την ελληνική διάσωση, να εγκρίνει το τελικό σχέδιο για το πρώτο μνημόνιο και το διακρατικό δάνειο, παρότι της έλεγαν πως η καθυστέρηση σημαίνει μεγαλύτερο πακέτο στήριξης.

Σήμερα η Μέρκελ έχει αποσυρθεί από την πολιτική και έχει αποστασιοποιηθεί από το κόμμα της, ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων της που θα κυκλοφορήσουν στη Γερμανία το φθινόπωρο.

Πρόσφατα βλέποντας το φως η βιογραφία του Σόιμπλε η περιγραφή της συνάντησης με τον Ευάγγελο Βενιζέλο ήρθε ξανά στο προσκήνιο και ήταν μάλλον ανατριχιαστική. Οι δύο πολιτικοί διαπραγματεύτηκαν το Grexit σε ένα υπόγειο ξενοδοχείου στην Πολωνία.

Όπως διηγείται ο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Αρχές Ιουλίου του ’11. Την πρώτη εβδομάδα γίνεται η πρώτη μου ανεπίσημη επίσκεψη στο Βερολίνο, με τον Γιώργο Ζανιά και τον Πέτρο Χριστοδούλου. (…) Κάνουμε τη συνάντηση με τους Γερμανούς βιομηχάνους και στη συνέχεια τη στρατηγική συνάντηση, την καταλυτική, με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε ένα γεύμα εργασίας ανεπίσημο, σε ένα μεταμοντέρνο γιαπωνέζικο εστιατόριο. (…) Εκεί στην πραγματικότητα συμφωνούμε με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την πορεία προς το δεύτερο πρόγραμμα και την έννοια του χρέους, την έννοια του κουρέματος του χρέους», ανέφερε ο κ. Βενιζέλος και συνέχισε:

«Τότε για πρώτη φορά διαπιστώνω πόσο μεγάλη σημασία δίνει ο κ. Σόιμπλε στην ανάγκη να εισαχθούν νομοθετικά οι λεγόμενες ρήτρες συλλογικής δράσης, που σημαίνει ότι, όταν εκδίδεται ένα ομόλογο, οι ομολογιούχοι συγκροτούν μια κοινότητα, μια ένωση προσώπων που αποφασίζει κατά πλειοψηφία για την τύχη του ομολόγου και για τη σχέση με τον εκδότη. (…)

Παραδόξως εμείς στην ελληνική νομοθεσία δεν είχαμε ποτέ αυτή τη ρήτρα συλλογικής δράσης. Αλλά και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είχαν τη ρήτρα αυτή έως ότου την εφαρμόσαμε εμείς για πρώτη φορά για να πάμε στο κούρεμα του χρέους. Την εφαρμόσαμε αναδρομικά. Αυτό ήταν η μεγάλη νομική απόφαση και αυτό τώρα πια έχει καταστεί κανόνας υποχρεωτικός για όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης».

Ο Όλι Ρεν θα λέγαμε ότι λειτούργησε ως προπομπός της ελληνικής κρίσης όταν την 1η Μαρτίου του 2010 ευχήθηκε «καλό κουράγιο». Ο τότε Επίτροπος για την οικονομία είχε έρθει στη χώρα ως επικεφαλής πολυμελούς άτυπου κλιμακίου της μετέπειτα «θεσμικής τρόικας» (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ).

Η απάντηση ήταν άστοχη μάλλον, με το σλόγκαν: «Δεν θα μας τα πάρεις τα Καγιέν, Όλι Ρεν, Όλι Ρεν» και τελικά τα Καγιέν λίγο αργότερα βγήκαν στο σφυρί μιας και οι μισθοί ήταν στα τάρταρα, η ανεργία κάλπαζε και οι πτωχεύσεις εταιρειών έσκαγαν η μία μετά την άλλη.

Το 2019 επέστρεψε ωστόσο ποιο αισιόδοξος λέγοντας: «Το μέλλον για την Ελλάδα είναι τώρα λαμπρό». Πλέον ως κεντρικός τραπεζίτης της Φινλανδίας από το 2017, δεν φημίζεται για ευστοχία προβλέψεων, ούτε για σταθερότητα απόψεων.

Ο Ντομινίκ Στρος Καν ήταν ο άνθρωπος-κλειδί που εξέθεσε τον Γ. Παπανδρέου για τον κρυφό σχεδιασμό που υπήρχε από τον Δεκέμβριο του 2009 για εμπλοκή του ΔΝΤ στη «σωτηρία» της χώρας.

Δέχτηκε το αίτημα τηλεφωνικά, του απάντησε πως απαιτείται συμφωνία των Ευρωπαίων. Η επόμενη συνάντησή τους, στην… κουζίνα ενός ξενοδοχείου στο Νταβός, απλώς επιτάχυνε τις εξελίξεις. Τα αποκάλυψε αυτά στη γαλλική τηλεόραση τον Φεβρουάριο του 2011, λίγους μήνες πριν από την αποκαθήλωσή του από το ΔΝΤ λόγω του σκανδάλου της «Σουίτας 2806».

Το δικαστήριο τον απάλλαξε, λόγω αμφιβολιών, για το σκάνδαλο της σουίτας (βιασμός μετά μαστροπείας).  Στα 75 του ζει στο Μαρόκο, και ως φορολογικός του κάτοικος, έχοντας εταιρεία επενδύσεων και συμβουλών, την Parnasse Ιnternational, εγκατεστημένη στην ελεύθερη ζώνη Casablanca Finance City, με πλήρη φοροαπαλλαγή.

Το 2018 δημιούργησε νέα υπεράκτια εταιρεία συμβουλών, την Parnasse Global Limited, καταχωρημένη στο μικρότερο των επτά Εμιράτων, το Ρας Αλ-Κάιμα, γνωστό φορολογικό παράδεισο.

Μέσω των δύο εταιρειών εισπράττει αμοιβές για ομιλίες σε συνέδρια και συμβουλές σε εταιρείες. Κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις για αυτά σε ανακριτές του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών, το όνομά του αναφερόταν και στα έγγραφα των Panama Papers, ωστόσο δεν υπήρχαν τελικά επιπτώσεις εις βάρος του.

 

Τον γνωρίσαμε ως επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ. Ο λόγος για τον Πολ Τόμσεν, ο οποίος ταυτίστηκε με τις πιο ανάλγητες κοινωνικές πτυχές των μνημονίων.

Συνταξιούχος ο Δανός, υπερασπίζεται αμετανόητα ακόμη και σήμερα τα δόγματά του για τη χώρα μας και μάλιστα το 2021 επανήλθε διατεινόμενος ότι το ελληνικό χρέος θα συνεχίσει να διογκώνεται λόγω «παθογενειών που γεννά το πελατειακό σύστημα της χώρας».

 

Ο Νικολά Σαρκοζί, αφού ηττήθηκε εκλογικά, ασχολείται περισσότερο με τις σοβαρές δικαστικές υποθέσεις του και με την Κάρλα Μπρούνι, ενώ επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα.

Ο 82χρονος σήμερα Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τότε επικεφαλής της ΕΚΤ, εκτιμά πλέον πως η Ελλάδα έχει επιστρέψει στον «ενάρετο δρόμο» και η οικονομία της δεν κινδυνεύει. Υπεραμύνεται των επιλογών του για την αποφυγή του Grexit το 2010, αποδίδοντας εύσημα στις προσπάθειες του τότε αντιπροέδρου της ΕΚΤ Λουκά Παπαδήμου.

Ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο τότε πρόεδρος της Κομισιόν και μετέπειτα μη εκτελεστικός πρόεδρος της Goldman Sachs International, δεν αποκάλυψε ποτέ ποιος ήταν ο δικός του ρόλος στο ελληνικό θέμα.

Ο τότε πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είχε μία θετική ματιά προς την Ελλάδα, ακόμη και όταν έγινε πρόεδρος της Κομισιόν μετά το 2014. Υπήρξε αντίθετος στο Grexit, αλλά και στην εμπλοκή του ΔΝΤ, ωστόσο τα συμφέροντα του γαλλογερμανικού άξονα λειτουργούσαν πιεστικά και στις αποφάσεις του.

Πηγή: newpost.gr