Eretiki Ανάλυση της ταινίας “Το Χρυσό Γάντι”  (Der Goldene Handschuh)

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Υπόθεση: Κατά τη δεκαετία του 1970 στο Αμβούργο ο fritz honka, ένας ταλαιπωρημένος άνθρωπος, με παραμορφωμένο πρόσωπο, ασθενές βάδισμα και συνεχή κατανάλωση αλκοόλ, ξεκινά να κακοποιεί και να σκοτώνει στο σπίτι του στη σοφίτα ταλαιπωρημένες, απελπισμένες γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτός ο παραπλανητικά κατά το φαίνεσθαι, φιλήσυχος χαρακτήρας με την υπέρμετρα άσχημη ψυχή, αποφάσισε να τεμαχίσει το πρώτο του θύμα και να πετάξει τα περισσότερα μέλη της σε μια γειτονική αυλή. Μέσα στη μεθοδική παράνοιά του άφησε τα εναπομείναντα κομμάτια (πλέον) σε κάτι σαν “κελάρι” του σπιτιού. Υπεράνω πάσης υποψίας, αν και έγραψαν τη σοκαριστική ανακάλυψη των ανθρώπινων μελών οι εφημερίδες, εκείνος δεν εντοπίστηκε από τις αστυνομικές αρχές. Το θύμα ήταν πολύ μεγαλύτερης ηλικίας και πρώην πόρνη. 

 

Στον αντίποδα, η Petra Schultz, μια σωματικά αναπτυγμένη έφηβη, προς το τέλος της ηλικιακής ήβης, ελκυστική δεσποινίδα, η οποία μοιάζει με τον ανθό της ζωής σε αυτή την γειτονιά του φονικού, προσπαθεί να σκεφτεί το ξεκίνημά της. Ο συμμαθητής της, Willi, επιχειρεί πολύ διστακτικά να την προσεγγίσει, κερνώντας την αναψυκτικό. O fritz honka βρίσκεται εκεί και της ανάβει το τσιγάρο, μα ονειρεύεται περισσότερα. Στο παρηκμασμένο μπαρ της γειτονιάς του, με τίτλο “Το Χρυσό Γάντι,” ο εν κρυπτώ δολοφόνος “fiete,” όπως τον φωνάζουν οι αλκοολικοί, ύποπτου παρελθόντος, ταλαιπωρημένοι θαμώνες, γνωρίζει την Gerda Voss. Μια δυστυχισμένη, ηλικιωμένη, φτωχή, άστεγη γυναίκα με εθισμό στο αλκοόλ. Θα οδηγηθούν στο σπίτι του. Η μυρωδιά της σήψης θα απασχολήσει εκείνη, μα ο honka επικαλείται ως αιτία, κάνοντας ρατσιστικά, αντι-μεταναστευτικά σχόλια, πως αυτή οφείλεται στην παρουσία μιας ελληνικής οικογένειας, που μαγειρεύει “αλλιώτικα” από κάτω του. 

 

Η Gerda Voss θα σταθεί τυχερή, σε σχέση με την ψυχοσύνθεση του honka. Ωστόσο, εκείνος θα επιχειρήσει να την κάνει σε απροσμέτρητη διάσταση σκλάβα του και μάλιστα με ιδιωτικό, παρανοϊκό συμβόλαιο. Ακόμη και όταν έρθει για επίσκεψη ο αδερφός του, Siggi Honka, εκείνη δεν θα βρει το κουράγιο να εκφράσει, πως απέχουν παρασάγγας από μια φυσιολογική, υγιή σχέση. Μάλιστα ο fritz κάνει όνειρα για την κόρη της, την 30χρονη Rosie. Όμως στο μυαλό του έχει χαραχθεί με ωμή λαγνεία η μορφή της νεαρής Petra. Μία καλόγρια θα εισέλθει στο απομακρυσμένο από την ευτυχία μπαρ των παρακμιακών πελατών. Θα αποτελέσει τη μοναδική ελπίδα κοινωνικής σωτηρίας της φτωχής Gerda. Αντιθέτως, ο honka χωρίς φρένα στοιχειώδους κοινωνικής ευγένειας ή ακόμη και κάλυψης της προσωπικής, επιθετικής του φύσης, εκμεταλλευόμενος την καθολική απόγνωση τριών γυναικών, ετοιμάζεται να ελευθερώσει και πάλι, αυτό που το μυαλό του δεν του λέει, ότι είναι άρρωστο.

 

Κανείς δεν θα αναρωτηθεί. Ουδείς θα τον σταματήσει. Μόνο οι συγκυρίες θα μειώσουν τον αριθμό των θυμάτων. Το “κελάρι” εκείνο δυστυχώς θα αποκτήσει…Περισσότερη νοσηρότητα…Ένα βανάκι θα χτυπήσει τυχαία μια ημέρα τον ασταμάτητο δολοφόνο. Αναβάλλοντας τις “συνήθειές” του. Στο μεταξύ, ο συμμαθητής της Petra πηγαίνει μόνος, μα με τόλμη μέσα σε αυτό το καταγώγιο των εθισμένων, απειλητικών, ηλικιωμένων φυσιογνωμιών, για να δει, εάν μπορεί μια μελλοντική είσοδος εκεί να εντυπωσιάσει την ξανθιά δεσποινίδα, που τόσο του αρέσει. 

 

Ο honka, απέχοντας από το αλκοόλ, αναζητά πια δουλειά ως νυχτοφύλακας. Όλα για εκείνον κυλούν ήρεμα. Μέχρι τη στιγμή, όπου γνωρίζει στη βάρδιά του την καθαρίστρια, Helga Denigssen. Μέσα σε ένα αυστηρά επαγγελματικό περιβάλλον, χωρίς προσωπική κατανάλωση αλκοόλ, αλλά και στον αντίποδα μακριά από τα παρατηρητικά βλέμματα μιας διαφορετικής, ημερήσιας εργασίας, ο honka συγκρατείται και της φέρεται σχεδόν ευγενικά. 

 

Εκείνη τον εμπιστεύεται και τον συμπαθεί…Λανθασμένα! 

 

Ανάλυση: 

 

Σενάριο:

 

Ως screenplay γράφτηκε από τον Fatih Akin. Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε, ήταν τα γερμανικά. Πρόκειται για μία υπόθεση εμπνευσμένη από την ιστορική νουβέλα (factual novel) {δηλαδή βιβλίο βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα} του Heinz Strunk με τίτλο “Der Goldene Handschuh” (“Tο Χρυσό Γάντι”). Η νουβέλα λοιπόν, μιλά για τον πραγματικό δολοφόνο fritz honka (με κάποια δόση μυθοπλασίας!). O Heinz Strunk έπαιξε στην ταινία. Το ακριβές όνομα του αληθινού μπαρ είναι “Zum Goldenen Mitten.” Πήρε την ονομασία του το 1953 από τον ιδιοκτήτη, Herbert Nuremberg, πρώην Ευρωπαϊκό πρωταθλητή μποξ, που κέρδισε “τα χρυσά γάντια.”  

 

Η ταινία κινείται σε μεγάλο βαθμό ακολουθίας σε σχέση με το βιβλίο, αλλά διαθέτει υποδόρια και κάποιες επεξηγημένες, σημαντικές πράξεις σεναρίου σε σχέση με την πραγματική ζωή του δολοφόνου fritz honka. Όμως, για να αντιληφθεί κάποια/κάποιος αυτή την ενδιαφέρουσα ισορροπία του σεναριακού κράματος (νουβέλας και πραγματικότητας), οφείλει να έχει πληροφορηθεί, προτού παρακολουθήσει την ταινία, για το παζλ της πηγαίας άντλησης και καλλιτεχνικής αξιοποίησης αυτών των ιδεών. 

 

Α) Το βιβλίο αποκαλύπτει (όπως προείπαμε, με κάποιες δόσεις μυθοπλασίας), ανεξάρτητα από την ταινία, ότι ο honka έζησε κάποια τραυματικά βιώματα, που στιγμάτισαν τη ζωή του: 

 

–Το πρώτο, είναι το σκόπιμο χτύπημά του με τρακτέρ από έναν αγρότη, ενόσω ο fritz προσπαθούσε να διαφύγει από αυτόν με ποδήλατο. Έτσι ο fritz honka παραμορφώθηκε. Τώρα πλέον με αυτή την πληροφόρηση, σενάριο και σκηνοθεσία αποκτούν χαρακτήρα αισθαντικής αύρας σε επαφή με τους θεατές, μόλις ο fritz στην ταινία υπόκειται σε τροχαίο ατύχημα από το βανάκι και κρατά με διαπεραστικό, σωματικό και νοητικό πόνο τα τραυματισμένα μέλη του στο κρεβάτι, υποφέροντας. Διότι ανατρέχει σε φρικτές αναμνήσεις…Έχει ξαναβιώσει παρόμοιο χτύπημα. 

 

-Το δεύτερο είναι, ότι υπήρξε δούλος του αλκοόλ και κάποτε, ως άστεγος, υπέστη βιασμό. Αυτή η στιγμή δεν επεξηγείται στην ταινία, όμως η συμπεριφορά του χαρακτήρα την επιβεβαιώνει! Δηλαδή, η λεηλασία του σώματος των γυναικών με χτυπήματα και σε πολλές περιπτώσεις με βιασμό, χρησιμοποιώντας αντικείμενα. Η κατανάλωση του αλκοόλ είναι εμφανής (απλά στο έργο μπορεί ο ίδιος να το κόψει, έστω και για λίγο καιρό).

 

Β) Σε σχέση με την πραγματικότητα…

 

-Βλέποντας την ταινία, αναρωτιόμαστε, γιατί ο δολοφόνος είδε την αγάπη (εννοείται στον υποτυπώδη, βαθμό ελαχιστοποιημένης αρετής, που την αντιλαμβανόταν το φάσμα του δικού του, συγχυσμένου μυαλού) στο πρόσωπο της Helga Denigssen; Επειδή εκείνη του μίλησε ειλικρινά για τα προσωπικά της προβλήματα; Γιατί τον πλησίασε ακόμη και νηφάλια, χωρίς να σιχαίνεται την αποκρουστική όψη του; Σίγουρα και για τους δύο λόγους. Όμως η αλήθεια βρίσκεται κυρίως σε συσχέτιση πληροφόρησης με τη ζωή του πραγματικού fritz honka: *Η μητέρα του, Else Honka, υπήρξε επίσης καθαρίστρια, όπως η Helga Denigssen.

 

-Παρακολουθούμε στο έργο, ότι ο ηλικιακά ώριμος fritz honka προσέγγιζε ερωτικά συνήθως γυναίκες πολύ μεγαλύτερης ηλικίας. Η αλήθεια είναι, ότι το πραγματικό πρόσωπο, μεταξύ των ετών 1951-1960 από μία ερωτική σχέση και έναν γάμο με άλλη γυναίκα, απέκτησε δύο παιδιά. Για το πρώτο, άνευ γάμου, πλήρωνε διατροφή στη μητέρα του παιδιού του. Παρομοίως, με τη σύζυγο χώρισε απότομα (οι γείτονες είχαν αναφέρει βίαιες σκηνές στο διαμέρισμά τους). Φαίνεται λοιπόν, βάσει αυτών των στοιχείων, ότι στον honka μάλλον δεν άρεσε η έγγαμη ή συντροφική δέσμευση, ούτε και να υπάρχουν πιθανότητες εγκυμοσύνης. 

 

{…Τώρα, στην ταινία η παρουσία της νεότατης, όμορφης, ελπιδοφόρας, νηφάλιας, Petra Shultz, ίσως να επιβεβαιώνει απλά την κατάκτηση του άλλου άκρου από την ταλαίπωρη, εξαθλιωμένη από εξαρτήσεις αλκοόλ, ηλικιωμένη γυναίκα…}  

 

Επομένως: 

 

Για αυτούς τους λόγους της πολυεπίπεδης, προσεκτικής ένωσης στιγμών 1) βιβλίου, 2) πραγματικών γεγονότων και 3) κινηματογραφικής αφήγησης, διαπιστώνουμε, ότι ο Fatih Akin είναι καλλιτεχνικά οξυδερκής! Δημιουργεί το ψιθύρισμα της ένωσης των πληροφοριών μέσα από τις κινηματογραφικές του στιγμές, ακόμη και σε ανθρώπους που αγνοούν αυτές τις ενωθείσες πληροφορίες…Αλλά κατασκευάζει και την λακωνική μυσταγωγία σε όσους ήδη τις γνώριζαν και απόλαυσαν τον έξυπνο τρόπο σύνδεσης στη μεγάλη οθόνη.  

 

Εντυπωσιακή, γεμάτη καυτηριασμό από άποψη σεναρίου είναι και η χαμογελαστή παραδοχή της καλόγριας, για κακοποιήσεις γυναικών από άλλες γυναίκες μέσα σε μοναστήρια. Καθώς και η παρομοίωση κάθε ταλαιπωρημένου ανθρώπου με σκουλήκι, που έχει “ανάγκη βοηθείας” οπωσδήποτε μόνο από την “λυτρωτική” θρησκεία.

 

Σκηνοθεσία:

 

Την υπογράφει ο Fatih Akin. Σε ό,τι αφορά τη σκηνοθεσία, οφείλουμε να επισημάνουμε, ότι λόγω της θεματικής του, δεν θα είναι ένα εύκολο έργο προς παρακολούθηση για το κοινό. Η ιστορία άλλωστε αφηγείται κάτι αρρωστημένο. Σαφώς όμως δεν υπεραναλύεται οπτικά η αιματοχυσία. Παραμένει βεβαίως ανατριχιαστική η αποθήκευση κομματιών σε αυτό το “κελάρι,” καθώς και φρικώδεις, οι διαδικασίες ανθρώπινης εξολόθρευσης. Πρωτίστως, ακόμη και οι σκηνές της χειροδικίας και σεξουαλικής βίας στα θύματα του honka θα ανατριχιάσουν, εξαιτίας της πειστικότατης αναπαράστασης, γυναίκες και άντρες θεατές (είναι αδύνατον να είσαι πνευματικά υγιής και να μην φρίττεις με αυτή τη συμπεριφορά ανθρώπων, που φέρονται απάνθρωπα στις γυναίκες). 

 

Ο σκηνοθέτης γνωρίζει να στήσει ένα κάδρο τεχνικά και σχετικά με τη θεματική του έργου. Στο ξεκίνημα της ταινίας παρατηρείται πλάνο βάθους πεδίου με νεταρισμένους το δολοφόνο (πίνοντας αλκοόλ καθισμένος πίσω στο σκηνοθετικό κάδρο) και επιπροσθέτως το πρώτο, νεκρό θύμα (ξαπλωμένο πιο μπροστά).

 

Ο κινηματογραφικός κόσμος είναι κυρίως του honka και των αλκοολικών θαμώνων. Ενώ πιο στιγμιαία της καλόγριας Gisela, της καθαρίστριας Helga Denigssen, των θυμάτων, της ελληνικής οικογένειας στο από κάτω διαμέρισμα και των δύο συμμαθητών Petra και Willi. Ξεκάθαρα ο πρωταγωνιστής είναι ο δολοφόνος. Το έργο αυτούσιο δημιουργεί εσκεμμένα πολλά ερωτηματικά για το βεβαρυμμένο παρελθόν του honka. Ο μονόφθαλμος θαμώνας θα αποκαλυφθεί, ότι υπήρξε στρατιωτικό στέλεχος των ναζί. Όλες/Όλοι έχουν εθιστεί στο αλκοόλ, μα όχι ο μπάρμαν/ιδιοκτήτης. Το Αμβούργο μπαίνοντας προς την τρίτη του μεταπολεμική δεκαετία, παρουσιάζεται στο έργο με εξαθλιωμένους πολίτες αυτών των παλιότερων γενεών. Ο ρεαλισμός της ταινίας δείχνει, πώς είναι οι χρόνιοι, βαριά εξαρτημένοι άνθρωποι από το αλκοόλ. Αλλά και ότι η αγνή ομορφιά σπανίζει (Petra). Χωρίς όμως αυτό να πτοεί ανθρώπους, που οι κοινωνίες καταδικαστικά θα τους αποκαλούσαν άσχημους (γενικώς, οι θαμώνες του μπαρ), να ερωτοτροπούν, ξεκινώντας το φλερτάρισμα στα μπαρ. Τα θύματα του δολοφόνου δείχνουν, πριν ή αφού απειληθούν, κάποια έντονα συναισθηματικά στοιχεία ανθρώπινης ειλικρίνειας σε βαθμό, που συγκινεί το κοινό (φτώχεια, παρελθοντική κακοποίηση, αναγκαστική εκπόρνευση, καρκίνος).

 

Σημασία έχει, ότι η δολοφονική αυτή μορφή, δεν προβάλλεται με γοητεία ή μυστήριο στην ταινία. Είχε τραυματικό, τραγικό παρελθόν και μετατράπηκε σε κτήνος. Στο έργο φαίνεται αδύναμος, αλλά επιβλητικός σε ταλαιπωρημένες γυναίκες. Χαζός και μεθοδικά τυχερός. Γενικώς, με νόηση εντελώς εκτός πραγματικότητας. Δεν έχει αντιληφθεί τίποτα για τον κόσμο, πέρα από τη συμπεριφορά της γειτονιάς του. Όπου και εκεί συναναστρέφεται αποκλειστικά με μοχθηρούς θαμώνες του μπαρ. Δεν έχει συνειδητοποιήσει τίποτα για το σεξ, ούτε για το τι είναι πραγματικά η οποιαδήποτε γυναίκα, ως ολοκληρωμένο ταίρι ή εν πάση περιπτώσει σεβάσμια, εκάστοτε ερωμένη ενός εργένη. Ο ίδιος μοιάζει να θέλει να διώξει το σεξουαλικό ένστικτο γρήγορα, διαδικαστικά. Για την αγάπη, επίσης πλάθει μια άλλη ιστορία μέσα στο μυαλό του. Η οποία κινείται μεν σε πρωτόγονες βαθμίδες ανάπτυξης προς τα αληθινά συναισθήματα, αλλά στην όποια διάστασή της, με γρήγορη ταχύτητα. Δηλαδή, ουσιαστικά χαρακτηρίζεται από αντίληψη παιδικής υπερβολής. Οφειλομένης σε ένα ανεξίτηλο, *ψυχολογικό σημάδι (Helga Denigssen=καθαρίστρια, όπως η Else Honka, μητέρα του). 

 

– Η σκηνή στο τραπέζι του φαγητού (Gerda, Siggi, fritz) με τα “γνωμικά” του Siggi Honka (αδερφός του fritz) και την χλεύη για τους αλκοολικούς, είναι από τις πιο σαρκαστικές στην ιστορία του σινεμά. Διότι μόλις απαριθμεί και αναφέρει ο Siggi τους γενικούς λόγους κατανάλωσης αλκοόλ από τους ανθρώπους, γελούν και οι τρεις, αν και είναι όλοι εθισμένοι σε αυτό. Και επίσης, επειδή αυτοί οι λόγοι είναι και στην πραγματικότητα αληθινοί…  

 

Μοντάζ και Φωτογραφία:

 

Μοντάζ:

 

Τα πιο σημαντικά cuts έχουν γίνει στις εξής στιγμές: 

 

1) Μόλις ο δολοφόνος φαντασιώνεται την μαθήτρια Petra αντί για τη σκέψη της Rosie και αντί για την φυσική παρουσία της Gerda, με την οποία ακριβώς τότε ερωτοτροπεί. Σε αυτό το σημείο, επειδή η Gerda είχε πει πρωτύτερα, πως η κόρη της είναι χασάπισσα, ο honka φτιάχνει στο μυαλό του συγκεχυμένες εικόνες με σεξ, δολοφονία και ωμότητα ενστίκτου.

 

2) Σε καινούργιους πελάτες του μπαρ γίνεται από τον ιδιοκτήτη “ξενάγηση των θαμώνων,” με την προσφώνηση των αντίστοιχων, “κερδισμένων” προσωνυμίων τους. Οι σκηνές εναλλάσσονται ομοιόμορφα με κάθε χαρακτήρα, προσθέτοντας χιούμορ στην ταινία (είναι μία από τις λίγες φορές, που θα αποφορτιστούν οι θεατές).

 

3) Ο δολοφόνος στην καινούργια του δουλειά απέχει τακτικά από την κατανάλωση αλκοόλ. H Helga Denigssen εμπιστεύεται όλο και περισσότερο τον honka. Του μιλά για τα προσωπικά της προβλήματα. Εκείνος νιώθει, ότι δεν αντέχει άλλο την μεταξύ τους απόσταση. Στην επόμενη σκηνή, ο fritz honka μετά από πολυήμερη, δύσκολη αποχή του από το αλκοόλ, αγοράζει ξανά την ουσία, η οποία απλώς του δίνει το πρόσχημα του δολοφονικού ενστίκτου. Πολλά μπουκάλια αλκοολούχων ποτών τοποθετούνται ένα ένα από τη σακούλα, επάνω στο τραπέζι, με αίσθηση προετοιμασμένης μοχθηρίας.

 

4) Το κτίριο της εκκλησίας, σε ένα “οπτικό λογοπαίγνιο” ετεροχρονισμένων, κοινωνικών συγκυριών “χαμογελά” πονηρά στο φακό.

 

Μοντάζ: Andrew Bird, Franziska Schmidt-Kärner.

 

Φωτογραφία:

 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πως η συγκεκριμένη θέαση μας μεταφέρει στη δεκαετία του 1970. Μα μέσα από μια ματιά ανάκλησης στη μνήμη. Και όχι με οπτική, παροντικής αίσθησης.

 

1) Το διαμέρισμα του honka καταγράφεται σκοτεινά μοναχικό, ταπεινό και  βρώμικο. 

 

2) Το μπαρ “Το Χρυσό Γάντι” αποτελεί ένα μικρό, αλλά αυτόνομο σύμπαν παρακμής. Εκεί μέσα όλα αλλάζουν δραματικά σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμη και όταν τα γεγονότα εξελίσσονται, υπό το φως της ημέρας. Όταν η καλόγρια Gisela εισέλθει, φαίνεται εσκεμμένα και οπτικά, πως η ίδια δεν ανήκει εκεί.

 

Διεύθυνση φωτογραφίας: Rainer Klausmann.

 

Σκηνογραφία:

 

Υπεύθυνοι ήταν οι Tamon Kunz και Seth Turner. Συνεργάστηκαν με την Αστυνομία του Αμβούργου, η οποία τους παρέδωσε αρχειακό, φωτογραφικό υλικό από το αληθινό διαμέρισμα του fritz honka.

 

“In several hours of meticulous detail work, our police museum supported the prop master of the film and provided extensive photo material and exhibited exhibits.”(πηγή:https://www.abendblatt.de/hamburg/article216433367/Goldener-Handschuh-Fritz-Honka-Fatih-Akin-Heinz-Strunk.html ) 

 

Μακιγιάζ: 

 

Υπεύθυνοι ήταν οι Tanja Adams, Tamar Aviv, Britta Balcke, Lisa Edelmann, Andrea Eusebi, Maike Heinlein, Lisa Pfau, Daniel Schroder. Χωρίς τη συνδρομή τους δεν θα βλέπαμε ποτέ αυτή τη μορφή του πρωταγωνιστή. Η ιστορία της τροποποιημένης εμφάνισης, διαμέσου της συγκεκριμένης παραμόρφωσης του fritz honka, από άποψη ρεαλισμού είναι αυστηρά κινηματογραφική (με εξαίρεση την πιο πειστική οδοντοστοιχία). Όμως, δεν αναιρεί την ποιοτική βελτίωση του έργου. Ίσα ίσα λειτουργεί πειστικά στη χώρα του τρόμου.

 

Μουσική:

 

Δίνει το καλλιτεχνικό στίγμα της στην ταινία. Στις δολοφονίες στο σπίτι του honka ακούγεται από το πικάπ το τραγούδι του Salvadore Adamo “Es geht eine träne auf reisen” (“A tear is travelling”). Ενώ μέσα στο μπαρ όλες/όλοι κλαίνε για τα χαμένα τους νιάτα, ακούγοντας με νοσταλγία από το jukebox το τραγούδι του Rocco Granata “Buona Notte Bambino.”

 

Eρμηνείες:

 

Jonas Dassler: Υποδυόμενος, το ον με την απροσμέτρητα άσχημη ψυχή και την ατυχή, παραμορφωμένη όψη.

 

Όπως είχαμε πει και πέρυσι στην eretiki κριτική της ταινίας “The Silent Revolution” o Jonas Dassler είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο ίδιος από όλους τους υπόλοιπους ερμηνευτές είχε ξεχωρίσει περισσότερο τότε, χωρίς να είναι κάποιος πρωταγωνιστής. Εδώ λοιπόν μακιγιάρεται, χάνοντας εξ’ ολοκλήρου την πραγματική του εμφάνιση. Όμως, η δημιουργηθείσα περσόνα με την παράξενη φωνή, το ασθενές βάδισμα και την αέναη μοχθηρία του ρόλου fritz honka, αποδεικνύει την ικανότητα της απομονωμένης δράσης της εγκεφαλικής διάστασης του ηθοποιού. O οποίος πέρασε και αυτή τη φορά την καλλιτεχνική δοκιμασία, μιας μεγάλης, υποκριτικής πρόκλησης, με εμφανή επιτυχία! 

 

– Παρομοίως έπαιξαν  με ισχυρές ερμηνείες οι Μargarette Tiesel (Gerda Voss), Barbara Krabbe (Anna), Martina Eitner-Acheampong (Frida), Jessica Kosmalta (Ruth), ως κακοποιημένα ή δολοφονημένα θύματά του. 

 

Επέδειξαν ερμηνευτικά αντιστοίχως: 

 

– Ως Gerda Voss, φόβο, πόνο, θλίψη. Χαιρετώντας τον Siggi (αδερφό του honka), μέσα από την υποκριτική προέκταση του ρόλου, προσπαθεί να συγκρατήσει τον εαυτό της να μην ξεσπάσει συναισθηματικά! Ώστε να πραγματοποιήσει μια φυσιολογική συναναστροφή, διεκδικώντας λίγη αξιοπρέπεια. 

 

– Ως Anna, με πειστικότατο, κυριολεκτικά αποτυπωμένο από την πραγματική ζωή, έντονο θυμό και πικρία, απέναντι στην καλόγρια Gisele. Και διαδεχόμενη, αυτοκαταστροφική αδιαφορία, όταν βρίσκεται στο έλεος του fritz honka.

 

– Ως Frida, εκδίκηση, αλλά και έναν μοναχικό, δίχως λόγια αποκαλυπτικό θρήνο. Ο οποίος μαρτυρά συναισθηματικά, πόσο η ίδια στενοχωριέται, που αν και μεγάλωσε ηλικιακά, το φέρσιμο των αντρών προς εκείνη παραμένει αισχρό (όταν κλαίει ημίγυμνη στο τραπέζι του honka).

 

– Ως Ruth, απομακρύνει τη γενική δυστυχία και τον εθισμό της στο αλκοόλ, μιλώντας ξαφνικά με απομονωμένη ανησυχία ώριμου, ανθρώπινου τόνου, πλέον για την αργοπορημένη φροντίδα του εαυτού της. Γιατί η ίδια πάσχει από καρκίνο. Τότε απελευθερώνει ένα συναίσθημα διεκδίκησης ανθρώπινης, άμεσης επικοινωνίας, παρότι ο χαρακτήρας της έμοιαζε απόλυτα εσωστρεφής (η εκμυστήρευση ωστόσο, γίνεται στο λάθος άνθρωπο). 

 

Συντελεστές:

 

Σενάριο: Fatih Akin (screenplay), Heinz Strunk (novel). Σκηνοθεσία: Fatih Akin. Μακιγιάζ: Tanja Adams, Tamar Aviv, Britta Balcke, Lisa Edelmann, Andrea Eusebi, Maike Heinlein, Lisa Pfau, Daniel Schroder. Πρωταγωνιστούν: Jonas Dassler, Μargarette Tiesel, Barbara Krabbe, Martina Eitner-Acheampong, Jessica Kosmalta.   

Μια διανομή της Rosebud.21

Ο Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ