Eretiki κριτική της ταινίας “Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση-Μέρος Πρώτο” (2023)

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από τον Eretiko κριτικό Γιάννη Κρουσίνσκυ

Μολονότι πρωτοστατούν η παραστατική και διαδραστική απόδοση, το κινηματογραφικό σύνολο λειτουργεί απόλυτα για την Ψυχαγωγία των θεατών! Με διαμοιρασμένη πειστικότητα και εντυπωσιακή τόλμη αληθινών γυρισμάτων δράσης από τον αναντικατάστατο ποιοτικό πρωταγωνιστή, Τομ Κρουζ.

Το ισχυρό κινηματογραφικό τρίπτυχο σκηνοθεσίας-μοντάζ-διεύθυνσης φωτογραφίας έχει πετύχει διάνα στην εκπλήρωση της δικής του επικίνδυνης αποστολής. Αφοσίωση αποδιδόμενης αιφνιδιαστικής δράσης, μαζί με μια ήρεμη, μα προειδοποιητικά θανάσιμη αίσθηση στην κινηματογραφική του ατμόσφαιρα!

Ο δημιουργός Κρίστοφερ ΜακΚουάρι σε σημεία έχει αποδώσει μαζί συναισθήματα ηρώων και παρατηρητή σκηνοθέτη! Έτσι ανακαλύπτονται παράλληλα στο σκεπτικό του οι επικοινωνιακοί στόχοι και ενσυναισθητικοί δεσμοί προς το βλέμμα και το μυαλό του θεατή.

Υπόθεση

Ακολουθώντας πάντα τις οδηγίες της IMF (Impossible Missions Force) αυτή τη φορά ο άριστα εκπαιδευμένος πράκτορας Ίθαν Χαντ θα βρεθεί αρχικώς στην έρημο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Εκεί βεβαίως, ο ίδιος θα πάρει κάποιες πρωτοβουλίες, διασώζοντας την Ίλσα Φάουστ από τους μισθοφόρους…Το θέμα ήταν η κρίσιμη επανάκτηση κάποιου μυστηριώδους μισού κλειδιού…

Σε συνάντηση της Κοινότητας (ένωση Μυστικών Υπηρεσιών) στο αρχηγείο των Η.Π.Α., θα γίνει σε ειδική αίθουσα μια προγραμματισμένη συνδιάσκεψη. Το φλέγον θέμα αφορά μια επικίνδυνη μορφή ανώτατης Τεχνητής Νοημοσύνης. Αυτή καλείται ως “Οντότητα.” Ενόσω, μεταξύ άλλων αρμοδίων, ο Γιουτζίν Κίτριντζ (διευθυντής CIA και πρώην IMF) συζητά με τον Ντένλιγκερ (DΝI) για τα δύο μέρη ένωσης του κρίσιμου ειδικού κλειδιού, αναλαμβάνει τότε δράση ο Ίθαν. Καθώς αναισθητοποιούνται σχεδόν όλοι όσοι ήταν παρόντες στην αίθουσα, o πράκτορας Ίθαν παίρνει τις απαραίτητες πληροφορίες από τον Κίτριντζ.

Έπειτα αποχαιρετά ειρωνικά εκείνον, φορώντας μια ειδική μάσκα μίμησής του και φεύγει για την επερχόμενη αποστολή. Ο Ίθαν, μαθαίνοντας πόσο απειλητική μπορεί να γίνει για την Ανθρωπότητα η “Οντότητα”, επιθυμεί να την καταστρέψει. Με συμμάχους του τους ιδιοφυείς σε θέματα Τεχνολογίας, Μπέντζι Νταν και Λούθερ Στίκγουελ (ή αλλιώς “Phinneas freak”) ξεκινά από την Ασία. Ο πράκτορας Ίθαν Χαντ προσπαθεί στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι να βρει, που οδηγεί η ένωση του μυστηριώδους κλειδιού και τι ακριβώς αυτό ξεκλειδώνει.

Εκεί ο Γκάμπριελ, ένας τρομακτικά επικίνδυνος εχθρός από το μακρινό παρελθόν του Ίθαν, η Γκρέϊς, μια απρόσμενη κλέφτρα και οι πράκτορες της Κοινότητας, Μπριγκς και Ντεγκάς, αναμένεται να συγκρουστούν. Η κοντραρισμένη ευφυΐα του Ίθαν και της ομάδας του με τους αποφασισμένους αντιπάλους τους θα συνεχιστεί με μανία σε διάφορα σημεία του πλανήτη…Θα γεννηθεί μια συμμαχία της IMF με την Γκρέϊς. Αλλά και ο Γκάμπριελ θα εξαπολύσει τη λιγομίλητη, εκπαιδευμένη Γαλλίδα δολοφόνο, Paris…

Ανάλυση

Γενικώς…

Ουσιαστικά, το έργο “Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση- Μέρος Πρώτο” (2023) διαθέτει αυτονομία σε σχέση με τις παρελθοντικές ιστορίες της ομώνυμης γνωστής κινηματογραφικής σειράς ταινιών. Η δική του δράση και ιστορία χωρίζονται σε δύο κεφάλαια άμεσα συνδεδεμένων ταινιών, με αντιστοίχως πρώτο και δεύτερο μέρος. Αποτελεί το προτελευταίο μέρος του πασίγνωστου, στιλάτου και περιπετειώδους franchise (το δεύτερο και τελευταίο μέρος της ιστορίας και όλου του franchise θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες το καλοκαίρι του 2024).

Επιπλέον, αυτή είναι η πρώτη φορά, που οι συντελεστές μοιράζουν την περιπετειώδη ιστορία σε δύο ταινίες! Επομένως, μπορείτε άνετα να παρακολουθήσετε αυτό το πρώτο μέρος, είτε υπήρξατε ανέκαθεν φανατικοί λάτρεις όλων των έργων του franchise, είτε έχετε δει ορισμένες ταινίες κατά καιρούς, είτε ακόμη και καμία μέχρι σήμερα. Πάμε τώρα να εστιάσουμε στο προκείμενο. Στην κριτική του νέου έργου.

Και όμως, η ταινία “Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση-Μέρος Πρώτο”, είναι ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη! Μολονότι σε αυτό το αποτέλεσμα πρωτοστατούν η παραστατική και διαδραστική απόδοση, παρόλα αυτά το κινηματογραφικό σύνολο λειτουργεί απόλυτα για την Ψυχαγωγία των θεατών! Μιλώ φυσικά για τα πλαίσια μιας συγκεκριμένης Ψυχαγωγίας, με απενοχοποιημένη έμφαση στο γοητευτικό, περιπετειώδες στοιχείο. Με διαμοιρασμένη πειστικότητα και εντυπωσιακή τόλμη αληθινών γυρισμάτων δράσης (!) από τον αναντικατάστατο ποιοτικό πρωταγωνιστή, Τομ Κρουζ!

Συνολικά το έργο του Κρίστοφερ ΜακΚουάρι (σκηνοθεσία, μέρη σεναρίου) διαθέτει αρκετά σημαντικά πλεονεκτήματα και μόλις ελάχιστα μειονεκτήματα (ανάλυση σε σχετικές κατηγορίες του κειμένου). Τα μειονεκτήματα δεν απειλούν τελικά τίποτα από το σύνολο. Απλώς, δυστυχώς εμφανίζονται μαζεμένα πολύ κοντά στην αρχή της ταινίας, μέσα στο αμερικάνικο αρχηγείο των συγκεντρωμένων Μυστικών Υπηρεσιών. Και σε κάνουν τότε να σκεφτείς, εάν τυχόν θα κυλίσει έτσι όλη η ταινία. Αλλά όχι, μη φοβάστε, ευτυχώς δεν θα συμβεί καθόλου κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, από εκεί και έπειτα ο πήχης των προσδοκιών με βελτιωμένα στοιχεία αυτής της συγκεκριμένης περιπετειώδους Ψυχαγωγίας, που σας προανέφερα, όλο και θα ανεβαίνει. Η δράση, με την έγκυρη εικονοποιημένη απόδοσή της, εν καιρώ καταπίνει την όποια υπόθεση του σεναρίου.

Όλη η καλή χημεία και προετοιμασία των συντελεστών, που έγινε οργανωμένα στα απαιτητικότατα και ριψοκίνδυνα γυρίσματα, βγαίνει τελικά μέσα στο ίδιο το έργο! Απλώς κάπως διαφορετικά. Δηλαδή, η άκρως εντυπωσιακή προεργασία του Τομ Κρουζ για το περιβόητο άλμα με τη μηχανή ή αργότερα για το “Speedflying” εντάσσεται μεν στην ταινία με έναν ωφέλιμο τρόπο, αλλά εκ των πραγμάτων πιο συντομευμένο. Όμως ο κύριος λόγος, που αυτά τα αληθινά ριψοκίνδυνα σημεία έχουν λειτουργήσει τόσο σωστά-μεθοδικά μέσα στα ολοκληρωμένα πλάνα της ταινίας, είναι ακριβώς επειδή ο ηθοποιός έμαθε να βελτιώνει κάθε φορά στα γυρίσματα τη στάση του σώματός του, ώστε ο ίδιος να καταγραφεί εν τέλει σχεδόν ιδανικά. Οπότε όλη η προετοιμασία είχε το νόημά της. Η αφοσίωση του ηθοποιού υπήρξε παραπάνω από υποδειγματική! Στο έργο κάποιες ακόμη ερμηνείες αποτελούν ένα από τα πολύ θετικά στοιχεία του κινηματογραφικού συνόλου (για όλες τις πιο ουσιώδεις *ερμηνείες θα τα πούμε σε σχετική κάτωθι ενότητα).

Οι επιλογές της κάθε αληθινής τοποθεσίας-χώρας (έρημος και αεροδρόμιο Άμπου Ντάμπι/ δρόμοι Ρώμης-παλάτι Δόγη, λαβυρινθώδεις δρόμοι & κανάλια Βενετίας/ βουνοπλαγιά Helsetkopen στη Νορβηγία) διαμορφώνουν παρομοίως θετικά την πορεία της δράσης. Καθώς θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αυτές οι τοποθεσίες “δαμάστηκαν” κινηματογραφικά με αξιοποίηση στο έπακρον. Όλες οι τοποθεσίες-χώρες ταυτίζονται μεταξύ πραγματικότητας και γυρισμάτων, εκτός από τη Νορβηγία, που προσομοιάζει στην πλοκή του έργου την Αυστρία. Πάντως στην ταινία ακόμη και το σενάριο των Κρίστοφερ ΜακΚουάρι και Έρικ Τζέντρεσεν έχει πετύχει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα. Λόγου χάριν την επιτυχημένη παρουσία ορισμένων νέων προσώπων (Γκρέϊς, Γκάμπριελ, Paris) στην ιστορία.

Επιπλέον, η γνώριμη συμμαχική ομάδα του Ίθαν κάνει ωραία αντίθεση με την αλλιώτικη ψυχοσύνθεση των έμπειρων-παλιών (Μπέντζι Νταν) και των ακόμα πιο έμπειρων-παλιών (Λούθερ Στίκγουελ ή “Phinneas Freak”) συνεργατών του. Ο πρώτος μεταδίδει μια ενιαία διάσταση πανικού και χιούμορ, ελευθερώνοντας αντιστοίχως τα δύο στοιχεία περιπέτειας και κωμικότητας στο έργο (καλά, έγραψε κωμικά η ατάκα του Μπέντζι: “Δέχομαι πίεση αυτή τη στιγμή” ενόσω την πραγματικά αδιανόητη πίεση αντιμετώπιζε τότε ο Ίθαν, σκεπτόμενος αν θα κάνει πράγματι το ακατόρθωτο άλμα). Ενώ ο δεύτερος συμβουλεύει ιδανικά τον Ίθαν για την πιο προσεκτική αντιμετώπιση της “Οντότητας”, μεταφέροντας μια ανεξαρτητοποιημένη σοβαρότητα, ικανή να επιστήσει και την προσοχή του θεατή.

Η επίσης γνώριμη παρουσία της ιδιαίτερης περσόνας Ίλσα Φάουστ προσέδωσε ωραίες συναισθηματικές πινελιές στο έργο. Στον αντίποδα, σεναριακά το νέο δίδυμο των πρακτόρων Μπριγκς και Ντεγκάς δεν είναι και ακριβώς “ιδανικό.” Λείπουν στοιχεία στον ήδη ελαχιστοποιημένο διάλογό τους. Από εκεί και πέρα στο σενάριο τα ιδιαίτερα διλήμματα των Γκρέϊς και Paris θα δώσουν ενδιαφέρουσα τροπή (και γοητευτικές υποσχέσεις για το δεύτερο μέρος της ιστορίας). Το μυστήριο ενός βυθισμένου υποβρυχίου στη Σεβαστούπολη θα μας προσφέρει την κεντρική σκανδαλιστική επιθυμία για τη σύνδεση με την επερχόμενη δεύτερη ταινία. Να σημειώσουμε ακόμη την ωραία ισορροπία χρωμάτων, υφασμάτων και αισθητικής, ανάμεσα σε πραγματικό και κινηματογραφικό στοιχείο, στα κοστούμια της ταινίας από την σχεδιάστρια Τζιλ Τέϊλορ.

Το ισχυρό κινηματογραφικό τρίπτυχο σκηνοθεσίας-μοντάζ-διεύθυνσης φωτογραφίας έχει πετύχει διάνα στην εκπλήρωση της δικής του επικίνδυνης αποστολής, ακολουθώντας έναν ιδιαίτερο συνδυασμό για τη γοητευτική θέαση. Αφοσίωση αποδιδόμενης αιφνιδιαστικής δράσης, μαζί με μια ήρεμη, μα προειδοποιητικά θανάσιμη αίσθηση στην κινηματογραφική του ατμόσφαιρα. Συνεπώς, το έργο αξίζει ανεπιφύλακτα την παρακολούθηση στη Μεγάλη Οθόνη!

Σκεπτικό…

Πλεονεκτήματα της Ταινίας

Ας συγκεντρώσουμε εδώ το βλέμμα μας, σε κάποιες πιο ειδικές παραμέτρους.

1) Συνήθως, όταν βλέπουμε μια ταινία με σκηνές καταδίωξης σε αυτοκινητόδρομο, είμαι από τους ανένδοτους κριτικούς που “πρασινίζουν” και εξοργίζονται, με τη δαπάνη σε χρήμα και άσκοπες ιδέες του αχρείαστου μοντάζ αλλά και των σκηνοθετικών πλάνων για κάτι εντελώς ανούσιο, σε τέτοιες ενότητες κινηματογραφικής αφήγησης. Διότι, συνήθως, χάνεται έτσι η πραγματική ουσία της ανθρώπινης σύγκρουσης συναισθημάτων, με την απουσία Δραματικής Τάσης. Όχι όμως εδώ, αγαπητές/αγαπητοί Σινεφίλ! Σε τούτη την ταινία οι σκηνές καταδίωξης με οχήματα στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στους δρόμους της Ρώμης είναι εμφανώς αλλιώτικες.

Είναι ουσιώδεις, γοητευτικές, περιλαμβάνουν τη σύνδεση συναισθημάτων των πρωταγωνιστών Ίθαν και Γκρέϊς, μαζί με το χιούμορ του παρατηρητή-σκηνοθέτη ΜακΚουάρι και τέλος από άποψη μοντάζ παρουσιάζονται ως απόλυτα έγκυρες! Α, προσθέστε ακόμη και την αδιάκοπη μοχθηρία της λιγομίλητης Γαλλίδας δολοφόνου Paris! Έχω να πω ειλικρινά, Μπράβο! Δεν περίμενα, ότι θα το γράψω ποτέ αυτό, αλλά η εν λόγω καταδίωξη υποστήριξε το κινηματογραφικό νόημά της! Επιτέλους! Δεν το βλέπουμε συχνά στο Σινεμά κάτι τέτοιο. Ο μοντέρ Έντι Χάμιλτον έκανε εδώ πάρα πολύ καλή δουλειά, ανατρέποντας τα κλισέ άλλων ταινιών με ομοιάζουσες σκηνές, βάζοντάς τους τα γυαλιά!

2) Ο ΜακΚουάρι κατανοεί και μας μεταδίδει κινηματογραφικά (υπό το πρίσμα σκηνοθεσίας & σεναρίου), ότι υπάρχει διαφορετική ψυχολογία του Ίθαν Χαντ στο κάθε τρέξιμό του. Αλλιώς τρέχει λυτρωτικά ο Ίθαν, διαφεύγοντας από τους εχθρούς του στην οροφή του αεροδρομίου του Άμπου Ντάμπι. Και αλλιώς, γεμάτος από απερίγραπτο τρόμο, τρέχει και δεν φτάνει, μέσα από τα στενά και τους ατέλειωτους δρόμους, με καταληκτική πορεία μία γέφυρα των καναλιών της Βενετίας, πλησιάζοντας τις σοβαρά απειλούμενες Ίλσα και Γκρέϊς.

Επιπροσθέτως, ο ΜακΚουάρι περιεργάζεται το σταθερό στοιχείο της τρομακτικής εισβολής μιας ασφυκτικής κλειστοφοβίας, κατά αλλιώτικα σημεία της ταινίας (π.χ. στιγμιαία στον υπόγειο σιδηρόδρομο της Ρώμης, στο στενό της Βενετίας όπου μάχεται ο Ίθαν με την Paris και άλλον ένα δολοφόνο, στην οροφή του τρένου της Αυστρίας με τα τούνελ, αλλά και μέσα στο τρένο μόλις αυτό καταρρεύσει και τα αντικείμενά του έρχονται επάνω στον Ίθαν και τη Γκρέϊς).

Συνολικά λοιπόν, εξετάζοντας τις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις ψυχολογίας και αισθητικής, παρατηρούμε, ότι σε σημεία ο δημιουργός ΜακΚουάρι έχει αποδώσει μαζί συναισθήματα ηρώων και παρατηρητή σκηνοθέτη! Έτσι ανακαλύπτουμε παράλληλα, ότι το σκεπτικό του φέρει επικοινωνιακούς στόχους και απευθυνόμενους ενσυναισθητικούς δεσμούς προς το βλέμμα και το μυαλό του θεατή.

3) Η διεύθυνση φωτογραφίας του Φρέιζερ Τάγκαρτ, αξίζει να σημειωθεί. Η ατμοσφαιρική απόδοση της “Οντότητας” από διεύθυνση φωτογραφίας και οπτικά εφέ στο πάρτι της Λευκής Χήρας=Alana Mitsopolis (το γράφω στα αγγλικά, διότι στα ελληνικά θα γελούσε κάθε πικραμένος αγκαλιά με το παρδαλό κατσίκι) γίνεται με απλό, αλλά κατανοητό τρόπο, σχεδόν για κάθε θεατή. Στην αποτύπωση της βραδινής Βενετίας και της τρομακτικής ατμόσφαιρας, ως προέκταση των συναισθημάτων του Ίθαν Χαντ, η θέαση τραβά την προσοχή.

4) Κάποιες *ερμηνείες, αποτελούν αλληλένδετα στοιχεία στην υποστήριξη του σεναρίου.

Ο Τομ Κρουζ (Ίθαν Χαντ) υποστήριξε ψυχή τε και σώματι το ρόλο του! Σε συναισθήματα, φυσική κατάσταση, εκφράσεις…Και λίγο χιουμοράκι μέσα. Ενδιαφέρουσα η συνδρομή του Σάϊμον Πεγκ (Μπέντζι) με συνδυασμό προσαρμοσμένης κωμικότητας σε διαφορετικό επίπεδο από άλλες ταινίες του. Απαραίτητη η παρουσία του Βινγκ Ρέϊμς (Λούθερ), ο οποίος μαζί με τον Τομ Κρουζ έχει παίξει σε όλες τις ταινίες του franchise! Ήταν μια πολύ ωραία στιγμή για τον ηθοποιό, αυτό το φρεσκάρισμα του ρόλου με το συναίσθημα του μελετημένου συμβούλου, όταν τον χρειάζεσαι.

Ο Εσάϊ Μοράλες (Γκάμπριελ) ενσαρκώνει μια ζοφερή ηρεμία στην περσόνα του, προκαλώντας μικρό μυστήριο για το παρελθόν της. Αλλά και στο παρόν προβληματίζει τους θεατές, σε σχέση με το αδυσώπητο ψυχολογικό μότο εκδικητικότητάς του.

Προσωπικά, με εξέπληξε πολύ θετικά η Πομ Κλεμεντιέφ (Paris), η οποία αν και στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας δεν μιλά, ελευθερώνει πολλά συναισθήματα και κάνει τον θεατή να τη μελετήσει! Η Ρεμπέκα Φέργκιουσον (Ίλσα Φάουστ) αναδεικνύει κάποια σημάδια τρυφερότητας και σεβασμού προς τον Ίθαν, έχοντας παράλληλα μια αυστηρότητα στο ύφος της. Η Χέϊλι Άτγουελ (Γκρέϊς) αποκτά όλο και περισσότερο ενδιαφέρον στην ερμηνεία της. Ιδίως από τότε που διεκδικεί μια σχέση εμπιστοσύνης με τον Ίθαν και την ομάδα του.

Πιο Αναλυτικά…

Μειονεκτήματα της Ταινίας

Όλα τα μειονεκτήματα βρίσκονται μόνο στην αρχή του έργου. Στην αίθουσα του αρχηγείου της Κοινότητας, κατά τη συνάντηση όλων των Μυστικών Υπηρεσιών.

1) Σε καμία ταινία δεν ωφελεί το να επεξηγούν αναλυτικότατα όλοι οι χαρακτήρες στο θεατή τα κομμάτια σύνδεσης του σεναρίου. Διότι φαίνεται τότε σαν χαζός τόσο ο θεατής, όσο και το ίδιο το σενάριο. Το ότι μάλιστα αυτό συνέβη από στόμα σε στόμα αρμοδίων των Μυστικών Υπηρεσιών, σαν καλό συμπληρωμένο-ενιαίο ποιηματάκι διαλόγων παρουσίασης φοιτητικού σκετς, δυστυχώς το κάνει ακόμα χειρότερο! Με την επιλογή αυτής της αναλυτικής απόδοσης των ρόλων μοιάζει τότε (ενώ δεν είναι) ταυτόχρονα παράξενη και πολύπλοκη η υπόθεση του έργου. Μάλιστα, υπάρχει ένας σχετικός κανόνας στα σενάρια των ταινιών, που συνιστά να αποφεύγεται αυτό το μεγάλο λάθος της υπερ-επεξήγησης. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω, πως δεν το πρόσεξαν οι σεναριογράφοι!

2) Μια απορία…Εφόσον λίγο μετά στο αρχηγείο, αναισθητοποιήθηκαν όλοι, πλην των Κίτριντζ και Χαντ, γιατί ρε διάολε ψιθυρίζει τότε ο Κίτριντζ; Τι νόημα έχει όλο αυτό (εκτός εάν υπήρχαν κάποια ανοικτά μικρόφωνα ή ήθελε να τονιστεί η δραματικότητα) ;!

3) Εκεί απομονωμένα η δε ερμηνεία του ηθοποιού Χένρι Τσέρνι (Κίτριντζ), δυστυχώς, έχει κάποια μη επιτυχημένα δραματικά φωνητικά σημεία. Αυτά αναπόφευκτα, εξαιτίας της άστοχης και υπερβολικής χροιάς τους, καταλήγουν να γίνονται κωμικά.

4) Έχω την εντύπωση, ότι κάπου μέσα στο διάλογο συνδεδεμένων πλάνων των Κίτριντζ και Χαντ υπάρχει ένα επικοινωνιακό λαθάκι στο μοντάζ…

Μια διανομή της Feelgood Entertainment

Συντελεστές

Σενάριο: Christopher McQuarrie, Erik Jendresen, με θεμελιώδεις βάσεις του franchise από τη γνωστή τηλεοπτική σειρά επεισοδίων (1966-1973) του Bruce Geller. Σκηνοθεσία: Christopher McQuarrie. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Fraser Taggart. Μοντάζ: Eddie Hamilton. Πρωταγωνιστούν/Συμμετέχουν: Tom Cruise, Hayley Atwell, Ving Rhames, Simon Pegg, Rebecca Ferguson, Vanessa Kirby, Esai Morales, Pom Klementieff. Henry Czerny, Shea Whigham, Greg Tarzan Davis, Frederick Schmidt, Cary Elwes κ.α. Διανομή Ρόλων: Mindy Marin. Κοστούμια: Jill Taylor. Σκηνογραφία: Gary Freeman. Εσωτερική Διακόσμηση: Raffaella Giovannetti. Μουσική: Lorne Balfe. Οπτικά Εφέ: Tom Kemplen μαζί με ένα υπεράριθμο επιτελείο. Ειδικά Εφέ: Neil Corbould κ.α. Ήχος: James Mather, Simon Chase κ.α.