Eretiki κριτική της ταινίας “Η Μικρή Πυροσβέστης”

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από τον Eretiko κριτικό Γιάννη Κρουσίνσκυ

Εντυπωσιακός σχεδιασμός, ρυθμική & περιπετειώδης μουσική, δυνατά κοινωνικά μηνύματα, χιουμοριστικές πινελιές & πολλά ακόμη, από τους σκηνοθέτες Τέοντορ Τάι & Λοράν Ζεϊτούν.

Γνήσιο μήνυμα Ισότητας των 2 φύλων & πολύ πιο αληθινού Φεμινισμού από άλλες ταινίες, εστιάζοντας στον πυρήνα της κοινωνίας: επαγγελματική, ισότιμη ένταξη πολιτών!

Σεβασμός στη δράση Πυρόσβεσης! Υπάρχει αφοσιωμένη ελληνική μεταγλώττιση στην ταινία, με το σωστό τρόπο απόδοσης μέσα στις περσόνες.

Υπόθεση

Αρχικώς, βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη του 1920. Η Τζόρτζια Νόλαν ονειρευόταν από μικρό κοριτσάκι να γίνει πυροσβέστρια. Έκανε πάντοτε στη φαντασία της ασκήσεις πυρόσβεσης/διάσωσης με βοηθό της την Έμπερ, το αγαπημένο σκυλάκι της. Η έμπνευση της Τζόρτζια για το επάγγελμα του πυροσβέστη προήλθε από τον πατέρα της, τον Σον Νόλαν.

Εκείνος έδωσε για πολλά χρόνια το “παρών” με επιτυχία στο Πυροσβεστικό Σώμα, αλλά σταμάτησε, όταν σε μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά κατόρθωσε να σώσει αναγκαστικά από μία οικογένεια μόνο το μωρό…Αυτό κόστισε πολύ ψυχολογικά στον Σον, ο οποίος και εγκατέλειψε τότε το Σώμα. Επέλεξε το επάγγελμα του ράφτη.

Φρόντισε να μυήσει και την κόρη του Τζόρτζια σε αυτό το επαγγελματικό μονοπάτι. Μάλιστα της είπε για δικαιολογία, ότι τα κορίτσια έτσι και αλλιώς δεν επιτρέπεται να γίνονται πυροσβέστες…Βρισκόμαστε πια στη Νέα Υόρκη του 1930. Η Τζόρτζια έγινε μια ενθουσιώδης έφηβη, η Έμπερ ένα ωραίο σκυλί και ο Σον ένας καλός πατέρας. Σον και Τζόρτζια έγιναν άσοι στη ραπτική. Η οικογένεια ήταν ευτυχισμένη.

Ξαφνικά στην πόλη έκανε την απειλητική εμφάνισή του ένας κατά συρροήν εμπρηστής. Αυτός ο εγκληματίας έκαιγε το ένα Θέατρο της Νέας Υόρκης πίσω από το άλλο…Μα εξαφάνισε μυστηριωδώς και 800 πυροσβέστες! Ο Τζίμι, δήμαρχος της πόλης, πρότεινε στον Σον να αναλάβει εκτάκτως ως Πυραγός, συγκεντρώνοντας μια μικρή ομάδα πυροσβεστών, για να σταματήσουν τον εμπρηστή.

Η πονηρή Τζόρτζια τα άκουσε όλα…Με αρκετή φαντασία, λίγα μάνγκο, ένα πρωτότυπο μουστάκι, επιβλητικά φρύδια και πολλή προσοχή, έγινε ο “Τζο.” Ένας ιδανικός εθελοντής, άντρας πυροσβέστης!

Ανάλυση

Γενικώς…

Πρόκειται για ένα πραγματικά ευχάριστο animation! Αποτελεί ωραίο Σινεμά όχι μόνο για οικογένειες, αλλά για όλες/όλους τους θεατές. Αλλά για να το πω πιο απλά σε πρώτη φάση, είναι από εκείνα τα animations, όπου θα περάσουν ευχάριστα και οι γονείς, οι οποίοι επέλεξαν να πάνε τα παιδιά τους στο Σινεμά. Αρκεί φυσικά να είσαι γονέας θεατής, που εκτιμά τα animations.

Όμως, όπως σας προανέφερα, το έργο αυτό είναι φτιαγμένο με πιο σφαιρικό σκεπτικό, για κάθε θεατή που αγαπά μια απολαυστικά δουλεμένη ατμόσφαιρα. Και αυτό ακριβώς θα παρακολουθήσει μέσα στην ταινία “Η Μικρή Πυροσβέστης” (Fireheart, 2022). Δηλαδή, εντυπωσιακό σχεδιασμό, ρυθμική και περιπετειώδη μουσική, δυνατά κοινωνικά μηνύματα, χιουμοριστικές πινελιές, χαρακτήρες με τρυφερότητα και ενδιαφέρον. Συνεπώς, το έργο αποτελεί ένα πολύ καλό animation κυκλοφορίας στις αίθουσες για το 2023. Και όχι μόνο.

Διαθέτει τις περγαμηνές, ώστε να παραμείνει και αρκετά χρόνια μετά με σεβασμό στη μνήμη των θεατών, ως μία επιτυχημένη δημιουργία. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο σε σχέση με τα γενικότερα animations των αρχών του 21ου αιώνα. Μόνο ένα μειονέκτημα υπάρχει, σε σχέση με την “αποτυχημένη καλλιτεχνική καριέρα” του ανθρώπου, που έγινε εμπρηστής από αντίδραση. Ποιος ακριβώς προσυπογράφει, ότι προτού γίνει εμπρηστής, ήταν όντως “αποτυχημένος καλλιτέχνης” αυτή η περσόνα;!

Σκεπτικό…

Μεθοδολογία

Σκηνοθεσία, μοντάζ θα καταφέρουν να δώσουν ζωντάνια συν ταχύτητα με προοπτική, στο ριζοσπαστικό ύφος του σεναρίου. Η ταινία αρχικώς ακολουθεί τη ζωηρή φαντασία της μικρούλας Τζόρτζια, προ εφηβείας. Εκείνη παριστάνει, ότι κάνει αποστολές πυρόσβεσης στην πόλη, ενώ βρίσκεται στα αλήθεια μέσα στο δωμάτιό της, πέφτοντας τελικά κάτω. Ωραία η επιλογή παιδικής ζωγραφικής σε περιβάλλον animation για την παρελθοντική εικόνα του πατέρα της.

Μια άλλη τακτική σε κάποια σημεία, είναι η οπτική ακολουθία φιγούρων σαν σε αληθινούς ηθοποιούς ή στο πως θα σκέφτονταν οι ρόλοι τους. Λόγου χάριν, όταν η Τζόρτζια πρωτομπαίνει μέσα στο αρχηγείο της Πυροσβεστικής, κοιτάζοντας δεξιά-αριστερά το χώρο με θαυμασμό. Ακόμη, η ζαλισμένη, υποκειμενική θέαση στην ημιλιπόθυμη Τζόρτζια, μόλις η ίδια συνέρχεται και κινδυνεύει άμεσα ο πατέρας της. Επιπλέον, υπάρχει απόλυτη συνοχή σε σενάριο, σκηνοθεσία και μοντάζ μέσα σε ωραίες λεπτομέρειες.

Η Τζόρτζια κατεβαίνει τη σκάλα στο σπίτι με δικό της τρόπο. Αυτό θα το χρησιμοποιήσει ενστικτωδώς και ως πυροσβέστρια. Για να ανακαλύψει, ότι δεν επαρκεί. Ωραία επίσης η συγκυριακή, αναπόφευκτη σύγκρουση ανάμεσα σε Σον και κυρία Ντιβάϊν, μαζί με τις εκρηκτικές αντιδράσεις αποτροπής από τα υπόλοιπα πρόσωπα σε αργή κίνηση! Υπάρχει και μεθοδική συνοχή μεταξύ σεναρίου-σκηνοθεσίας-μοντάζ, με ετεροχρονισμένη υπομονετική εμφάνιση (π.χ. σωτήριο φρένο & καθοριστική σταθεροποίηση στο πυροσβεστικό όχημα, μα αργότερα και στο ταξί του “τσιτάχ”).

Ουσιώδης Φεμινισμός

Ω, ναι! Πιστέψτε το! Δεν είναι σε μικρή κλίμακα. Ειλικρινά, αυτή ακριβώς η ουσιώδης έκφραση της ταινίας προσδίδει ένα γνήσιο μήνυμα Ισότητας μεταξύ των 2 φύλων και πολύ πιο αληθινού Φεμινισμού, σε σχέση με άλλες ταινίες. Συμβαίνει εμπράκτως, ως εύστοχη μορφή κοινωνικής απήχησης στο μυαλό των θεατών! Με έμπρακτο σεβασμό δηλαδή, για την κοινωνική, επαγγελματικά ισότιμη καθημερινότητα, δίχως διακρίσεις φύλων. Τα επαγγέλματα σημαίνουν ένταξη σε μια κοινωνία.

Η ένταξη αυτή οφείλει να γίνεται κοινή συναινέσει. Όταν μάλιστα υπάρχει πρωτοβουλία των πολιτών, για ένα επάγγελμα που θέλουν και μπορούν να κάνουν, όπως λόγου χάριν η Τζόρτζια, τότε κανείς δεν έχει δικαίωμα να τους γυρνά την πλάτη. Εδώ βεβαίως, η ταινία εστιάζει στην διαπροσωπική ανασφάλεια του πατέρα της. Ακόμη και η υπερπροστατευτικότητα όμως, σε πολλές καταστάσεις της ζωής, είναι μια μορφή καταπίεσης της προσωπικότητας.

Αυτό που πετυχαίνει λοιπόν το έργο, πριν καν ολοκληρωθεί, είναι να αποδεικνύει, ότι τίποτε δεν εμποδίζει μια γυναίκα να γίνει πυροσβέστρια. Εφόσον βέβαια εκείνη εκπαιδευτεί όπως όλοι. Για την ακρίβεια, είναι μια αποκαλυπτική προσέγγιση της ταινίας για τα παιδάκια ή ακόμη και τολμηρή υπενθύμιση για τον έφηβο ή ενήλικο θεατή. Παρακολουθώντας αυτή την ταινία όλοι τους θα διαπιστώσουν, πως ο κοινωνικός και διαπροσωπικός σεβασμός έρχεται ταυτόχρονα, ακολουθώντας την έμπνευση, με θαρραλέα διάσπαση των στερεοτύπων της καθημερινότητας.

Γιατί το έργο απευθύνεται στο σήμερα έξυπνα, με αφορμή την ιστορία της μακρινής χρονολογίας του 1930, παρέχοντας διδακτική προσέγγιση. Καθότι στην πραγματικότητα, σε ό,τι αφορά όλο τον κόσμο, αρκετές γυναίκες πρωτοέγιναν πυροσβέστριες πολλές δεκαετίες αργότερα, προς τα τέλη του 20ου αιώνα. Στο δε φινάλε του έργου θα παρακολουθήσουμε μάλιστα αναφορικά τις διαδοχικές αληθινές, εμπνευσμένες περιπτώσεις τους από όλο τον κόσμο (ανάμεσά τους και μια Ελληνίδα).

– Πάντως τυπικά μιλώντας, πιο συγκεκριμένα στο θέμα της πόλης Νέας Υόρκης, η ταινία έχει κάνει εκεί ένα όχι μικρό λάθος…Διότι περίπου στο έτος 1815 υπήρχε η Μόλι Γουίλιαμς, ως η πρώτη καταγεγραμμένη γυναίκα πυροσβέστης.

Ελληνική Μεταγλώττιση

Το μόνο που απέμενε, εφόσον φυσικά μιλάμε τελικώς για κυκλοφορία μεταγλωττισμένης ταινίας στη χώρα μας, ήταν, το πως θα ανταποκριθεί η ελληνική μεταγλώττιση. Και μαντέψτε…Μπίνγκο! Είναι μια αφοσιωμένη ελληνική μεταγλώττιση, με το σωστό τρόπο απόδοσης ερμηνειών μέσα στις περσόνες! Προσωπικά, ξεχώρισα πιο πολύ τις φωνητικές ερμηνείες των χαρακτήρων Τζόρτζια-Τζο, Σον και Πολίν. Ειδικότερα κατά τους διαλόγους Τζόρτζια-Τζο με Σον & Τζόρτζια-Τζο με Πολίν.

Δεν περνά απαρατήρητη η φωνή του Captain Νιλ της αστυνομίας. Στην ταινία, κατά την ελληνική μεταγλώττιση, ακούγονται οι ηθοποιοί: Γιώτα Μηλίτση, Βασίλης Μήλιος, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Δημήτρης Παπαδάτος, Γιώργος Σκουφής, Άννα Σταματίου, Λένα Μαραβέα, Άρης Πλασκασοβίτης, Δημήτρης Σάρλος, Μιχάλης Γκίνος, Ιφιγένεια Στάικου, Τάκης Σακελλαρίου, Νικόλαος Κατσάτσος, Γιάννης Υφαντής.

Πιο Αναλυτικά...

Σχεδιασμός

Χαρακτήρες

Κομβικό σημείο της ταινίας αποτελεί η σχεδίαση των χαρακτήρων. Πρόκειται για μια διαμοιρασμένη προσέγγιση, με τρυφερότητα στην ανθρώπινη παρουσία, μα και με πινελιές στο φανταστικό στοιχείο, ώστε να αξίζει να προκαλείται συμπάθεια στο θεατή. Προτού εκείνη μεταμφιεστεί, η οδοντοστοιχία της Τζόρτζια, με το κενό στα μπροστινά επάνω δόντια, την κάνει πολλή γοητευτική, γήινη και ζωηρή!

Η δυναμική των ολιγάριθμων κεντρικών προσώπων έχει σημασία. Περισσότερο διακρίνεται βεβαίως η πρωταγωνιστική περσόνα της αξιαγάπητης Τζόρτζια. Μαζί φυσικά με τη χιουμοριστική και έξυπνη μεταμφίεσή της, ως άντρας πυροσβέστης “Τζο.” Αξιοπρόσεκτοι οι αντικρουόμενοι χαρακτήρες των Σον και Πολίν.

Αντιρατσιστική η παρουσία της Αφροαμερικανίδας γεματούλας ντίβας, κυρίας Ντιβάϊν, που πέρασε με σεβαστό αγώνα κοινωνικής ανέλιξης τελικά στο χώρο του Θεάτρου. Σωστό στοιχείο εναντίον της ομοφοβίας η αποδεκτή εμφάνιση του υπεύθυνου χαρακτήρα Captain Νιλ (βαθμός Αστυνόμου Β΄) της αστυνομίας, μέσα στο κοινωνικό σύστημα των τότε πολιτών.

Αισθητική

Ο χαρούμενος, χρωματιστά έντονος κόσμος της Τζόρτζια, μα με κυρίαρχες κίτρινες και κόκκινες αποχρώσεις (λόγω της αγάπης για τη δράση της πυρόσβεσης = στολές, οχήματα) θα ενωθεί με ωραία αισθητική, μαζί με την αντιφατική οπτική της μωβ εκκεντρικής παρουσίας του μυστηριώδους εμπρηστή! Διότι ενδιαμέσως παρέχεται το στάδιο της πυρόσβεσης. Εκεί ακριβώς συναντώνται οι δύο κόσμοι αντίθετης νοοτροπίας. Στην παρουσία της φωτιάς ή κατά την επερχόμενη απειλή εκείνης. Ακόμη και όταν όλα βαίνουν καλώς.

Το έργο αποτελεί απόλαυση για τα μάτια, βρίσκοντας μια ωραία ισορροπία ανάμεσα σε ζωντανούς χρωματισμούς κτισμάτων-μεταφορικών μέσων, σε ετερόκλητες ανθρώπινες φιγούρες και σε έναν εκρηκτικό κόσμο, που δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση τυπικό βίωμα ρετρό στο 1930. Απεναντίας, μοιάζει σαν να ζούμε μέσα σε ένα γεφυρωμένο χάσμα 2 αλλιώτικων εποχών. Ως σύγχρονοι μεν θεατές του σήμερα, αλλά περιέργως μέσα ακριβώς στην τότε εποχή, μαζί με τους ενδιαφέροντες ήρωες! Εκεί διευκολύνει το μοτίβο η χρήση ενδοεπικοινωνίας των ηρώων/ηρωίδων, που φάνηκε κάπως σαν πιο μοντέρνα.

Σε αυτό το γενικό κλίμα οικειότητας βοηθά πρωτίστως η εντυπωσιακή ατμόσφαιρα ανάδειξης των πανύψηλων κτιρίων, που ήδη υπήρχαν τότε στη Νέα Υόρκη (1870-1930). Θα ακούσουμε για το κτίριο Chrysler. Και θα δούμε μάλιστα στο κατάλληλο χρονικό διάστημα ένα προσομοιάζον κτίριο, τότε υπό κατασκευή, που θα μπορούσε να είναι είτε το Chrysler Building, είτε το Empire State Building (πιο ιστορικά ακριβής αναφορά, μάλλον για το δεύτερο, διότι ολοκληρώθηκε στην κατασκευή του το έτος 1931). Έμοιαζε πάντως με το Chrysler. Όμως θα γίνει εξέταση και των Θεάτρων της πόλης. Το έργο επιμένει διακριτικά στο βάθος, με τη θεατρική παράσταση του Δράκουλα. Έτσι εξηγείται και ένα ψήγμα στην έμπνευση του εμπρηστή, ως ερεβώδης-μυστηριώδης περσόνα.

Σενάριο

Αλλά πέραν σχεδιασμού και αισθητικής, ακόμη και οι ανησυχίες των ηρώων, μέσα από το κείμενο του σεναρίου, παρουσιάζονται έντονα γνώριμες στον σημερινό άνθρωπο. Έτσι επέρχεται σχεδόν αμέσως η οικειοποίηση από τον θεατή. Τα εύστοχα κοινωνικά/ηθικά μηνύματα είναι πέραν του ενός και αυτό μόνο ως θετικό στοιχείο μπορεί να εκληφθεί. Η κατανόηση στην σημαντική έννοια μιας αφοσιωμένης, πραγματικής οικογένειας είναι αποκαλυπτική και γεμάτη ζεστασιά!

Εντοπίζεται μια μεγάλη ανατροπή του σεναρίου, ως προς τον πυρήνα της οικογένειας Νόλαν…Η αποδιδόμενη εκπαίδευση για τα μεθοδικά βήματα και τον λειτουργικό τρόπο σκέψης ενός πυροσβέστη έχει χιούμορ και διατηρεί παράλληλα τη σοβαρότητα της κατάστασης! Η ατάκα “Άλλο παρατολμία και άλλο γενναιότητα!” δείχνει επακριβώς αυτό το σημαντικό σκεπτικό, το οποίο θα χρειαστεί στην Τζόρτζια την κατάλληλη στιγμή!

Παρατηρείται διακριτική προοικονομία αποκάλυψης του μυστηρίου, για το ποιος είναι τελικά ο εμπρηστής. Χωρίς ωστόσο να μαρτυρά την εξέλιξη της πλοκής αυτή η προοικονομία. Χρειάζεται να είσαι προσεκτικός παρατηρητής σε εικόνα και διαλόγους. Τα Θέατρα είναι το κλειδί διότι…Μπα, θα το βρείτε μόνοι σας!

Μουσική

Πραγματικά εντυπωσιακή, η δημιουργική σύνδεση της πολύ ποιοτικής μουσικής και των απολαυστικών εικόνων σχεδίασης, με ταμπεραμέντο ανανεωμένης Νέας Υόρκης. Η μουσική παρατηρείται απολύτως σύμφωνη με το μοτίβο της δράσης, του χιούμορ και της αντίφασης των χαρακτήρων.

Θα ακούσουμε κοφτούς, ρυθμικούς σκοπούς, επικές στιγμές και πιο δραματικές εκφράσεις σε ένα συνολικά όμορφο μουσικό φάσμα. Πλήκτρα, τενόρο σαξόφωνο, κρουστά και μπάσο (κόντρα ή ηλεκτρικό), μαζί με άλλες συμπληρώσεις αφορούν μια εξαιρετική δουλειά από τον Κρις Ίγκαν, που έγραψε την ιδιαίτερη μουσική.

Μια διανομή της Feelgood Entertainment

Συντελεστές

Σενάριο: Laurent Zeitoun, Jennica Harper, Lisa Hunter, Daphne Ballon. Σκηνοθεσία: Theodore Ty, Laurent Zeitoun. Σχεδιασμός Animation: Mauro Affronti, Jakub Pazera, Theodore Ty κ.α. Σχεδιασμός Χαρακτήρων: Maxime Mary. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Jericca Cleland. Μοντάζ: Stéphane Garnier, Robert Yates. Μουσική: Chris Egan. VFX: Benoit Blouin. Ήχος: Guillaume Bouchateau, Maria Carolina Santana Caraballo-Gramcko κ.α. Τις φωνές ερμηνειών στην ελληνική μεταγλώττιση πραγματοποίησαν οι ηθοποιοί: Γιώτα Μηλίτση, Βασίλης Μήλιος, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Δημήτρης Παπαδάτος, Γιώργος Σκουφής, Άννα Σταματίου, Λένα Μαραβέα, Άρης Πλασκασοβίτης, Δημήτρης Σάρλος, Μιχάλης Γκίνος, Ιφιγένεια Στάικου, Τάκης Σακελλαρίου, Νικόλαος Κατσάτσος, Γιάννης Υφαντής.