Κινηματογραφικά-Μουσικά Videos: a-ha, “Take On Me”

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από τον Eretiko κριτικό Γιάννη Κρουσίνσκυ

Καλώς ορίσατε, σε αυτή την εκτάκτως ειδική στήλη. Με αφορμή το γιορτινό tempo των ημερών, θα κάνουμε μια πρόσμιξη Τεχνών, σε πιο χαλαρό κλίμα…

Δηλαδή, θα σας παρουσιάζω δυναμικά μουσικά videos, τα οποία έχουν άκρως κινηματογραφικό χαρακτήρα!

Και ξεκινάμε όντως δυναμικά, με τους “a-ha” και το πασίγνωστο, αθάνατο τραγούδι “Take on me.” Και τι μουσικό Video!

Press Play, Μουσικό-Σινεφίλ!

Ας το ακούσουμε/δούμε πρώτα λοιπόν…Ενώ αμέσως πιο κάτω ακολουθεί διπλή ανάλυση, για τραγούδι και video…

Ανάλυση

Τραγούδι

Εντάξει, πρόκειται για ένα πασίγνωστο, έξυπνα γραμμένο και άκρως επιτυχημένο τραγούδι, όπου το ξέρουν πολύ καλά τουλάχιστον δύο γενιές ακροατών, παγκοσμίως. Και χορεύουν με αυτό αδιάκοπα, άτομα διαφόρων ηλικιών και ιδιοσυγκρασιών! Ακόμη όμως και αν το ακούσει κάποιος/κάποια για πρώτη φορά, εύκολα πάλι εναρμονίζεται μουσικά στη μελωδικότητα, την αρμονία, τη ρυθμικότητα, αλλά τελικά ακόμη και στην αθωότητα των στίχων αυτού του αθάνατου τραγουδιού. Μια αξιοπρόσεκτη, με synth-pop βάσεις μα και πρωτότυπα στοιχεία, μουσική δημιουργία, η οποία έχει δώσει κατά καιρούς το θάρρος/θράσος σε πολλούς άλλους μουσικούς για να τη διασκευάσουν, κάνοντας κάποιες ενδιαφέρουσες μεν παραλλαγές…Μα αναπόφευκτα, διατυπώνοντας ένα όχι και τόσο αλλιώτικο επιλεγμένο ύφος, που με μαθηματική ακρίβεια υποτάσσεται και πάλι στη μουσική χάραξη των a-ha…Γιατί όπως και να το κάνουμε, αυτή η τελική (υπήρχε και μια πρωτόλεια, όχι τόσο καλή μορφή του 1984) γνήσια δημιουργία στο “Take On Me” των a-ha του έτους 1985, από το άλμπουμ “Hunting High and Low”, αλλά και από το εν λόγω ποιοτικό μουσικό video, παραμένει μέχρι και σήμερα μουσικά ανίκητη!

Φωνητικά, συνθεσάϊζερς, πλήκτρα, ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρονικά ντραμς και μπάσο συνιστούν αυτό το εντυπωσιακά ευχάριστο αποτέλεσμα! Το δυναμικό τρίο των Morten Harket (κυρίαρχα και δεύτερα φωνητικά), Magne Hurufolmen (πλήκτρα, ηλεκτρονικό μπάσο, δεύτερα φωνητικά) και Pal Waaktar-Savoy (ακουστικές & ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρονικά ντραμς, δεύτερα φωνητικά) πέτυχε διάνα με αυτό το σύνολο ιδεών. Ο ακροατής θα ξεχωρίσει και θα απολαύσει τα ηλεκτρονικά ντραμς και το ανάλογο μπάσο, χωρίς να τον ξενίσει καθόλου η τεχνοτροπία του synth ήχου τους. Εξάλλου, υπήρξε σήμα κατατεθέν των ’80s και αυτό το στοιχείο. Το ξεκίνημα αφορά τον ρυθμικό τομέα (έστω και με ηλεκτρονικά όργανα:ντραμς&μπάσο), ενώ φέρει διακριτικές, περίτεχνες πινελιές από την κιθάρα. Σαφέστατα όμως, η διακριθείσα χορευτική μελωδία στα πλήκτρα είναι το πιο χαρακτηριστικό σημείο (0:20-0:36, 2:14-2:36) της όλης σύνθεσης!

Μετά ξεχωρίζουν κουπλέ και ρεφραίν στις φωνητικές μελωδίες. Το falsetto του τραγουδιστή εντυπωσιάζει! Προς το τέλος του ρεφραίν, αυτά που μοιάζουν με παρεστιγμένα όγδοα και τέταρτα στο μπάσο, δίνουν ωραίο όγκο ως σωστά δομημένη βάση, με την οποία υποστηρίζεται κατάλληλα και ο απαιτητικός ρόλος της φωνής! Στη γέφυρα, κατά τη μέση του τραγουδιού, ως θέμα επαναλαμβάνεται το πιο ελεύθερο ηλεκτρονικό μπασάκι προσομοιάζοντας εκείνο της εισαγωγής, μα επιπροσθέτως παρατηρούμε τώρα γρήγορες, σκοπίμως “νευρικές”, συνοδευτικές αξίες από τα πλήκτρα. Η συνολική διάρκεια του τραγουδιού βρίσκεται στα τρία λεπτά και σαράντα πέντε δευτερόλεπτα (3:45). Η καλλιτεχνική της διάσταση είναι πραγματικά ό,τι πρέπει, για να “δυναμιτίσει” τη διάθεσή σας και να ξυπνήσει προοδευτικά την παιδικότητα, το ρομαντισμό, το χιούμορ, τη νεανικότητα και τη δίψα σας για το ρυθμό της ζωής…

Χε χε…Κατ’ επέκταση και την επιθυμία σας για ένα Ελπιδοφόρο Φλερτ στον ορίζοντα…Αρκεί βεβαίως, εάν το συναντήσετε, να κατορθώσετε να βγείτε μαζί μέσα από τις σελίδες ενός τσαλακωμένου Comic…Οι ψηλές νότες του τραγουδιστή σε κάνουν ακομπλεξάριστο πρωταγωνιστή σε δυσθεώρητα ύψη ονειροπόλησης, χωρίς στερεότυπα περί αντρικής φωνητικής. Ναι, προσπερνάς την κοινωνική πλύση εγκεφάλου περί “αναγκαίας μάτσο έκφρασης” στο τραγούδι, γρήγορα και άνετα…Βεβαίως παθαίνεις άλλο μουσικό κόμπλεξ, γιατί δεν πρόκειται να καταφέρεις να τραγουδήσεις ποτέ σου έτσι (Όχι, ούτε στο τελευταίο οχυρό, που λέγεται στούντιο-μπάνιο σου! Παρ’ το χαμπάρι!)…Σημαντικά σημεία των στίχων είναι η ήρεμη δύναμη της αποκαλυπτικά ενήλικης φράσης: “Slowly learning, that life is okay”, καθώς και η δοτική ατάκα: “You’re all the things, I’ve got to remember.”

Μουσικό Video

Καταρχάς, να εξηγήσουμε μια λεπτομέρεια. Το μουσικό video αυτό, τα τελευταία χρόνια, εμπεριέχει πλέον remastering με 4K, εν αντιθέσει με το πρωταρχικό φιλμ των 35mm. Από εκεί και πέρα, περνάμε κατευθείαν στον τρόπο σκέψης…Λοιπόν…

Ο συνδυασμός μουσικής και video είναι πραγματικά εντυπωσιακός εδώ! Οι δημιουργοί του μουσικού video συνέλαβαν πανέξυπνα την ιδέα της απαραίτητης συνοδευτικής Λεπτότητας, η οποία εφάπτεται με την ανάλογη αύρα Ονείρου και Ασυνήθιστης Καθημερινότητας, που προκύπτει από την ίδια τη σύνθεση και τη στιχουργική του τραγουδιού. Έτσι, καθόλου παραδόξως, έχουμε animation και συμμετοχή ανθρώπων. Και μάλιστα, το σωστό animation για τούτη την περίπτωση. Αυτή η συγκεκριμένη τεχνική του animation λέγεται “pencil sketch animation”, μαζί με live action συνδυασμό (“rotoscoping”). Από εκεί και πέρα, υπήρξε και πρωταγωνιστική, αμιγώς αληθινή συμμετοχή ανθρώπων.

Οι έξυπνες ιδέες για το story ήταν πραγματικά λειτουργικές, περιπετειώδεις και χιουμοριστικές, εκπέμποντας παράλληλα τον απαραίτητα ευφάνταστο Ρομαντισμό που χρειαζόταν αυτό το ελεγχόμενα pop friendly εγχείρημα. Το μοντάζ κερδίζει τον θεατή. Η πρώτη σύσταση-σύγκρουση κόσμων έχει ενδιαφέρον. Η πλοκή, από τον νικηφόρο αγώνα με τις μοτοσυκλέτες, μάς ξεναγεί στον αληθινό κόσμο, φεύγοντας προσωρινώς από τις σελίδες του Comic που απεδείχθη πως διάβαζε η ηρωίδα του μουσικού video (την οποία υποδύεται η Bunty Bailey), ενόσω η ίδια βρισκόταν σε γειτονική της καφετέρια. Εκείνη είναι μοναχική και ερωτεύεται αμέσως τον νικητή-μοτοσυκλετιστή ήρωα του Comic (τον οποίο υποδύεται ο τραγουδιστής των a-ha). Τα κοντινά πλάνα στο πρόσωπο της κοπέλας μάς βοηθούν να αισθανθούμε, ότι από μόνη της ως περσόνα είναι ερωτική, μα δυσκολεύεται ακόμη να το εκφράσει…

Μεγάλη σημασία έχει η στιγμή της έμπιστης χειραψίας-αγγίγματος-ταξιδιού στο μονοπάτι του ήρωα, ο οποίος προσκαλεί στο ασυνήθιστο σύμπαν (Comic) του την ηρωίδα. Ένα γυάλινο τείχος χωρίζει και αποκαλύπτει δύο διαφορετικές πραγματικότητες, μέσα σε τούτο το σύμπαν. Εν τω μεταξύ, πίσω στην καφετέρια…Όταν η σερβιτόρα βλέπει, ότι η πελάτισσα ξαφνικά απουσιάζει, τότε συμπεραίνει πως έφυγε στα κλεφτά, δίχως να την πληρώσει. Έτσι τσαλακώνει το Comic εκείνης και το πετά στα σκουπίδια. Αυτό επηρεάζει αρνητικά όμως τις παλιότερες ιστορίες μέσα στο Comic! Έτσι τώρα, οι ανταγωνιστές μοτοσυκλετιστές, πεζή πια, κυνηγούν απειλητικά ηρωίδα και ήρωα.

Το εντυπωσιακό ωστόσο σημείο είναι, ότι η τεχνική στο animation ανταποκρίνεται αισθητικά και νοηματικά στον περιπετειώδη αυτοσχεδιασμό του ήρωα, ο οποίος πασχίζει να βρει στην κοπέλα του πρωτότυπη διέξοδο από τους εχθρικούς μοτοσυκλετιστές, μέσα σε ένα ασφυκτικό πια και ανεξέλεγκτο από αταξία, Comic…Κατόπιν, το μοντάζ στην κουζίνα της καφετέριας με τα σκουπίδια έχει πλάκα…Η διεύθυνση φωτογραφίας στο σπίτι της κοπέλας παρουσιάζει ωραίους συνδυασμούς χρωμάτων και φωτισμών. Το δε φινάλε βγάζει νικητές τους ερωτευμένους…Μα και τους θεατές…

Τα λέμε πάλι σύντομα, στο επόμενο μουσικό βίντεο με κινηματογραφική αύρα!!!